💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به دو نكته اشاره مى‌كند كه هركدام براى شناخت اشخاص، كارساز است. نخست مى‌فرمايد: «فرستادۀ تو نمايندۀ عقل توست»؛ (رَسُولُكَ‌ تَرْجُمَانُ‌ عَقْلِكَ‌) . يعنى مردم مى‌توانند از انتخاب فرستاده، به ميزان عقل تو پى ببرند؛ هرگاه تو، انسان فرهيخته، دانشمند و عاقل و با تقوا و شجاع را به عنوان فرستادۀ خود به سوى شخص يا جمعيتى برگزينى آن‌ها مى‌فهمند كه تو در چه پايه‌اى از عقل و درايت قرار دارى و به تعبير ديگر، آنچه در درون توست از اين طريق بيرون مى‌ريزد و خفاياى وجودت آشكار مى‌شود. در ضمن اين درسى است براى همۀ ما كه در انتخاب فرستاده دقت كنيم و براى شناخت مخالفان خود نيز ازاين‌روش بهره بگيريم #حکمت_301 🔶 @Nahj_Et

📌 گنج‌های زمین ▪️ «...تُخْرِجُ لَهُ الْأَرضُ أَفَالیذَ كَبِدِها، وَ تُلْقي إِلَيْهِ سِلْماً مَقَالِيدَهَا...» 🌎 دستیابی به منابع زمین و کشف و استخراجِ بیشترِ این منابع، جزء اموری بوده که انسان‌ها از قدیم به آن مشغول بوده‌اند، البته طبق بسیاری از نظریات، با وجود پیشرفت‌هایی که بشر در زمینهٔ تکنولوژی‌‌های مختلف داشته است اما همچنان توانایی دستیابی به بسیاری از منابع موجود در زمین را ندارد. بر اساس روایات، یکی از اصلی‌ترین ویژگی دوران پس از ظهور، دستیابی به تمامی منابع زمین می‌باشد. در همین رابطه، در بخشی از #خطبهٔ_138 نهج‌البلاغه، امیرالمومنین، پس از اشاره به این موضوع که در آینده کسی خواهد آمد که غیر از حاکمان امروزی بوده و بر شما حکومت خواهد کرد واز ظالمان انتقام خواهد گرفت، در ادامه به اوضاع رضايت‌بخش و پربرکت پس از ظهور می‌پردازند و می‌فرمایند در آن زمان، زمين گنج‌هاى خودش را بيرون مى‌ريزد و کليدهايش را دراختیار امام زمان قرار داده و سرزمین‌ها و نقاط اسرارآمیز و ناشناختهٔ جهان آشکار می‌شود. 🔶 @Nahj_Et

💠 #حدیث_روز 🔸امام جواد علیه السلام: مَن أصغى إلى ناطِقٍ فَقَد عَبَدَهُ فَإن كانَ النّاطِقُ عَنِ اللّهِ فَقَد عَبَدَ اللّهَ وإن كانَ النّاطِقُ يَنطِقُ عَن لِسانِ إبليسَ فَقَد عَبَدَ إبليسَ؛ 🔹هركه گوش به گفته سخنگويى دهد، در واقع او را پرستيده است. اگر [آن سخنگو] از خدا بگويد، خدا را پرستيده و اگر از شيطان بگويد، شيطان را پرستيده است. 📚 گزیده تحف العقول، ص ٦٣ 🔶 @Nahj_Et

💠🔹تفسير ديگر اين‌كه همه چيز دنيا در حال دگرگونى و زوال است؛ امروز ممكن است همه دربارۀ شخص معينى تعريف و تمجيد كنند و نعمت‌هاى الهى را براى او كامل بدانند و بگويند: خوشا به حال او كه مشمول چنين نعمت‌هايى است؛ اما چيزى نمى‌گذرد كه دگرگونى‌هاى طبيعت دنيا، دامان او را مى‌گيرد، ثروت از ميان مى‌رود، قدرت رو به افول مى‌گذارد و جوانى و سلامت به پيرى و بيمارى منته مى‌شود و اين‌جاست كه ستايش كنندگان سابق انگشت حيرت به دندان مى‌گزند. نمونۀ اين مطلب همان است كه در داستان قارون، اواخر سورۀ «قصص» در قرآن مجيد آمده است. قرآن مى‌گويد: «فَخَرَجَ‌ عَلىٰ‌ قَوْمِهِ‌ فِي زِينَتِهِ‌ قٰالَ‌ اَلَّذِينَ‌ يُرِيدُونَ‌ اَلْحَيٰاةَ‌ اَلدُّنْيٰا يٰا لَيْتَ‌ لَنٰا مِثْلَ‌ مٰا أُوتِيَ‌ قٰارُونُ‌ إِنَّهُ‌ لَذُو حَظٍّ عَظِيمٍ‌» ؛ (روزى قارون) با تمام زينت خود در برابر قومش ظاهر شد، آن‌ها كه خواهان زندگى دنيا بودند گفتند: «اى كاش همانند آنچه به قارون داده شده است ما نيز داشتيم! به راستى كه او بهره عظيمى دارد!» #حکمت_286 🔶 @Nahj_Et

🏴صلوات خاصه امام جواد علیه‌السلام اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ مُوسَى عَلَمِ التُّقَى وَ نُورِ الْهُدَى وَ مَعْدِنِ الْوَفَاءِ وَ فَرْعِ الْأَزْكِيَاءِ وَ خَلِيفَةِ الْأَوْصِيَاءِ وَ أَمِينِكَ عَلَى وَحْيِكَ‏ اللَّهُمَّ فَكَمَا هَدَيْتَ بِهِ مِنَ الضَّلاَلَةِ وَ اسْتَنْقَذْتَ بِهِ مِنَ الْحَيْرَةِ وَ أَرْشَدْتَ بِهِ مَنِ اهْتَدَى وَ زَكَّيْتَ بِهِ مَنْ تَزَكَّى‏ فَصَلِّ عَلَيْهِ أَفْضَلَ مَا صَلَّيْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَوْلِيَائِكَ وَ بَقِيَّةِ أَوْصِيَائِكَ إِنَّكَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ. ▪️ #شهادت_امام_جواد_علیه‌السلام تسلیت باد. 🔶 @Nahj_Et

سلام بر مهدی صاحب زمان❤: ✨﷽✨ 📌 در جستجوی حکمت ▪️ «...قَدْ لَبِسَ لِلْحِكْمَةِ جُنَّتَهَا...» ✍امیرالمومنین در بخشی از #خطبهٔ_182 نهج‌البلاغه دربارهٔ شخص حکيمی که حکمت همهٔ وجودش را پُر کرده و توجه او را به خود جلب نموده، سخن می‌گویند. شارحان نهج‌البلاغه در مورد این که منظور امام علی چه کسی است، احتمالاتی داده‌اند که با توجه به ادامهٔ خطبه معلوم می‌شود منظور امیرالمومنین، امام مهدی می‌باشد. 🔹 امیرالمومنین بیان می‌کنند امام مهدی حکيمی است که برای حفظ حکمت، سپری بر تن کرده است که منظور همان تقوا و پرهیزکاری است. یعنی حضرت حکيمى است توانا که علم، حکمت و تدبير بر همهٔ وجودش حاکم است و با همين ابزار، محيط خود را اداره مى‌کند. 🔸 این سخن به این نکته اشاره دارد که برنامهٔ کاری امام زمان، بر اساس حکمت قرار گرفته و ایشان قبل از ايجاد هر تحوّلى، تحوّل علمى و فرهنگى ايجاد می‌کند و تکيه‌گاه اصلى قیام امام زمان، انقلابى فکرى، علمى و فرهنگى است، نه صرفاً قيام نظامى. در واقع آن حضرت چنان سطح افکار مردم را بالا مى‌برند که مردم با پاى خود به سوى حکومتی سراسر عدل و داد پيش مى‌روند. 🔶 @Nahj_Et

💠🔹امام عليه السلام در اين حديث شريف به اهميت و جامعيت قرآن اشاره مى‌كند و مى‌فرمايد: «در قرآن، اخبار پيشينيان و حوادث آينده و حكم و دستور مربوط به شما آمده است»؛ (وَ فِي الْقُرْآنِ‌ نَبَأُ مَا قَبْلَكُمْ‌، وَ خَبَرُ مَا بَعْدَكُمْ‌، وَ حُكْمُ‌ مَا بَيْنَكُمْ‌) . منظور از اخبار پيشينيان روشن است، زيرا بخش مهمى از قرآن مجيد، تاريخ انبيا و اقوام گذشته است؛ از آفرينش آدم تا حالات حضرت مسيح و اصحاب و يارانش، قرآن دست ما را مى‌گيرد و در تمام قرون و اعصار گذشته همراه انبيا و پيغمبران و اقوام آن‌ها حركت مى‌دهد و تلخ و شيرين زندگى آن‌ها را بيان مى‌كند و تجارب فراوان و حوادث عبرت‌انگيز بسيارى را كه در زندگانى آن‌ها بوده يكجا پيش روى ما مى‌نهد آن‌گونه كه گويا ما همراه آن‌ها بوده‌ايم و با آن‌ها مى‌زيسته‌ايم. #حکمت_313 🔶 @Nahj_Et

💠🔹امام عليه السلام اين سخن حكيمانه و تكان دهنده و بيدارگر را زمانى فرمود كه در تشييع جنازۀ يكى از مؤمنان شركت داشت، صداى خندۀ بلند كسى را شنيد و فرمود: «گويى مرگ در دنيا بر غير ما نوشته شده و گويى حق در آن بر غير ما واجب گشته و گويى اين مردگانى را كه مى‌بينيم مسافرانى هستند كه به زودى به سوى ما باز مى‌گردند»؛ (وَ تَبِعَ‌ جِنَازَةً‌ فَسَمِعَ‌ رَجُلاً يَضْحَكُ‌ فَقَالَ‌ عليه السلام: كَأَنَّ‌ الْمَوْتَ‌ فِيهَا عَلَىٰ‌ غَيْرِنَا كُتِبَ‌، وَ كَأَنَّ‌ الْحَقَّ‌ فِيهَا عَلَىٰ‌ غَيْرِنَا وَجَبَ‌، وَ كَأَنَّ‌ الَّذِي نَرَىٰ‌ مِنَ‌ الْأَمْوَاتِ‌ سَفْرٌ عَمَّا قَلِيلٍ‌ إِلَيْنَا رَاجِعُونَ‌!) . به يقين خنديدن كسى در تشييع جنازه آن هم با صداى بلند كه به گوش مولا على عليه السلام برسد نشانۀ نهايت غفلت و بى‌خبرى از سرنوشت خويش و مسئوليت‌هايى است كه در اين جهان دارد. به همين دليل اين بزرگ معلم اخلاق و بيدار كنندۀ غافلان و بى‌خبران با سه تشبيه به آن شخص و امثال او هشدار دارد: تشبيه اول: كار تو مثل اين است كه گمان مى‌كنى مرگ مال ديگران است و تو حيات جاويدان دارى. روزى جنازۀ تو را نيز بر مى‌دارند و تشييع كنندگان تو را به سوى آرامگاه ابدى‌ات مى‌برند #حکمت_122 🔶 @Nahj_Et

💠🔹امام عليه السّلام در آغاز اين دعاى روح‌پرور و انسان‌ساز رو به درگاه خدا آورده و عرضه مى‌دارد: «پروردگارا! تو براى دوستانت بهترين مونسى و براى كسانى كه بر تو توكّل كنند آماده‌ترين حلاّل مشكلات»؛ (اللّهم إنّك آنس الآنسين لأوليائك، و أحضرهم بالكفاية للمتوكّلين عليك) . اشاره به اينكه كسانى كه واجد اين دو صفت باشند؛ يعنى در زمرۀ اولياء اللّه در آيند و يا در وصف متوكّلان قرار گيرند مشمول اين نعمت بزرگ خواهند شد كه انسشان با خدا است و خداوند مشكلات آنها را برطرف مى‌كند. به اين ترتيب امام عليه السّلام در ضمن مناجات با پروردگار درس انسان‌سازى هم مى‌دهد. از آنجا كه حلّ‌ مشكلات منوط به آگاهى بر آنهاست در ادامۀ اين سخن مى‌افزايد: «تو درون آنها را مى‌بينى و از ضمير آنان آگاهى و از اندازۀ بينش عقلهاى آنها باخبرى. اسرار آنان بر تو مكشوف و قلوب شانس سخت به تو مشتاق است» #خطبه_227 🔶 @Nahj_Et

به هر درجه و میزان که انسان به یاد خدا باشد خود را پیدا کرده است👌 🍃🍃〰🦋 قرآن به این مطلب عنایت دارد که انسان آن خود واقعی‌اش را دریابد. از نظر قرآن انسان هرگاه از خدا غافل بشود نتیجه‌اش این است که از خود غافل می‌شود؛ خود را از یاد برده و فراموش می‌کند؛ خود را گم می‌کند و می‌بازد. از نظر قرآن راه این که انسان خود واقعی را به یاد بیاورد و آن را پیدا کرده و به چنگ آورد و از دست ندهد منحصراً یاد خداست. به هر درجه و میزان که انسان به یاد خدا باشد خود را پیدا کرده است و به هر درجه و میزان که انسان خدای خود را فراموش کند خود را فراموش کرده و خود را گم کرده است. نتیجه هم خیلی واضح است؛ انسان وقتی که خود را هدر داده باشد و خود را گم کرده و نیافته باشد طبعاً سعادت واقعی خود را نیافته است. #استاد_مطهری، انسان شناسی قرآن، ص183 ، 184 🍂🦋 🔶 @Nahj_Et

💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانۀ خود هشدار شديدى به ظالمان و ستمگران مى‌دهد و مى‌فرمايد: «آن ستمگر كه ابتداى به ظلم مى‌كند فرداى قيامت دست خود را از پشيمانى (به دندان) مى‌گزد»؛ (لِلظَّالِمِ‌ الْبَادِي غَداً بِكَفِّهِ‌ عَضَّةٌ‌) . امام عليه السلام اين سخن را از آيۀ 27 سورۀ فرقان برگرفته است آنجا كه مى‌فرمايد: «وَ يَوْمَ‌ يَعَضُّ‌ اَلظّٰالِمُ‌ عَلىٰ‌ يَدَيْهِ‌ يَقُولُ‌ يٰا لَيْتَنِي اِتَّخَذْتُ‌ مَعَ‌ اَلرَّسُولِ‌ سَبِيلاً» ؛ و (همان) روزى كه ستمكار دست خود را (از شدت حسرت) به دندان مى‌گزد و مى‌گويد: اى كاش با رسول (خدا) راهى بر گزيده بودم». نكتۀ شايان توجه اين است كه امام عليه السلام در اينجا ظالم را مقدم به «بادى» كرده يعنى آن كسى كه ابتداى به ظلم مى‌كند، از اين نظر كه شخص دوم اگر مقابلۀ به مثل كند ظلم نيست بلكه احقاق حقى است و اگر بيش از مقابلۀ به مثل كند باز قبح و زشتى ظلم او به اندازۀ كسى كه ابتدا به ظلم كرده نيست و تعبير به «عَضَّة» (به دندان گزيدن) كنايه از شدت ناراحتى است، زيرا انسان هنگامى كه به ناراحتى‌هاى شديد گرفتار مى‌شود #حکمت_186 🔶 @Nahj_Et

💠🔹ناراحتى‌هايى كه از خود او سر زده و خودش باعث و بانى آن بوده مى‌خواهد از خود انتقام بگيرد و براى اين كار به آزار خويشتن مى‌پردازد؛ گاه بر سر و صورت خود مى‌كوبد و گاه دست خود را كه با آن كار خلافى انجام داده مى‌گزد و همۀ اينها نشانۀ ناراحتى شديد از كار خويشتن و نوعى مجازات و انتقام از خود است. در حديثى از امام موسى بن جعفر عليه السلام مى‌خوانيم: «فى رَجُلَيْنِ‌ يَتَسابّانِ‌ فَقالَ‌: الْبادي مِنْهُما أَظْلَمُ‌ وَ وِزْرُهُ‌ وَ وِزْرُ صاحِبِهِ‌ عَلَيْهِ‌ ما لَمْ‌ يَتَعَدَّ الْمَظْلُومُ‌ ؛ امام عليه السلام در مورد دو نفر كه به هم دشنام مى‌دادند فرمود: آن كس كه ابتدا كرده ظالم‌تر است و گناه او و گناه نفر ديگر بر اوست مادامى كه مظلوم از حد تعدى نكند» #حکمت_186 🔶 @Nahj_Et

💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به نكتۀ مهمى دربارۀ آداب معاشرت اشاره كرده، مى‌فرمايد: «يكى از باارزش‌ترين كارهاى كريمان تغافل از چيزهايى است كه از آن آگاهند (و سرپوش گذاشتن بر آن لازم است)»؛ (مِنْ‌ أَشْرَفِ‌ أَعْمَالِ‌ الْكَرِيمِ‌ غَفْلَتُهُ‌ عَمَّا يَعْلَمُ‌) . كمتر كسى است كه عيب پنهانى يا آشكارى نداشته باشد و كمتر دوستى پيدا مى‌شود كه دربارۀ دوستش كار نامناسبى، هرچند به عنوان لغزش انجام ندهد. افراد بزرگوار و باشخصيت كسانى هستند كه عيوب پنهانى افراد را ناديده مى‌گيرند و از لغزش دوستان چشم‌پوشى مى‌كنند و هرگز به رخ آنها نمى‌كشند. اين كار، اولاً سبب مى‌شود كه آبروى مسلمان محفوظ بماند؛ آبرويى كه ارزش آن به اندازۀ ارزش خون اوست. ثانياً سبب مى‌شود فرد خطاكار يا صاحب عيب جسور نگردد و از همۀ اينها گذشته سبب مى‌شود رابطۀ مسلمان‌ها با يكديگر محفوظ بماند. در اسلام، غيبت از بزرگ‌ترين گناهان شمرده شده و اين همه تأكيد براى حفظ آبروى مسلمانان است. #حکمت_222 🔶 @Nahj_Et

💢 نهی از تشریفات بیجا 💠 امام علی علیه السلام فرمودند: 🔸 هنگامى كه به شام مى رفت، دهقانان شهر انبار به ديدارش آمدند. از اسبها پياده شدند و پيشاپيش او دويدند. پرسيد: اين چه كار است كه مى كنيد؟ گفتند كه اين عادت ماست در بزرگداشت فرمانروايانمان. 🍃 امام علیه السلام فرمود: اين كارى است كه اميرانتان از آن سود نبردند و شما خود را در زندگى خود به مشقت مى افكنيد و در آخرت به بدبختى گرفتار مى آييد. چه زيانبار است مشقتى كه در پى آن عذاب باشد و چه سودمند است آسودگى همراه با ايمنى از عذاب خدا. 📚 نهج البلاغه #حکمت_37 🔶 @Nahj_Et

هر کاری میکنند خدا را فراموش نمیکنند 📿 🕋 رِجالٌ لا تُلْهیهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَیعٌ عَنْ ذِکرِ اللهِ عجیب است، نمی‌گوید تجارت نمی‌کنند و بیع نمی‌کنند، می‌گوید تجارت و بیع، آنها را در خود غرق نمی‌کند، با خدا هستند و تجارت و بیع می‌کنند، که تجارت و بیع مسلّم به عنوان یک مثال است، خصوصیت ندارد. این افرادکسب می‌کنند، تحصیل و تدریس می‌کنند اما هرکاری می‌کنند با خدا هستند، خدا را فراموش نمی‌کنند و خود را فراموش نمی‌کنند، در چیز دیگر محو نمی‌شوند. #استاد_مطهری، انسان شناسی قرآن، ص172 🦋 🔶 @Nahj_Et

💠🔹اين كلام حكمت‌آميز كه نصايح بسيار گرانقدر و مواعظ گرانبهايى در آن هست دستور العملى است براى تمام زندگى بشر كه در سايۀ آن مى‌تواند سعادت دنيا و آخرت را براى خود به دست آورد. مرحوم سيد رضى بعد از ذكر اين كلام شريف - چنان‌كه خواهد آمد - تصريح مى‌كند كه اگر در مجموعۀ كتاب نهج‌البلاغه جز اين كلام شريف نبود براى وعظ و اندرز و موعظۀ نجات‌بخش كافى بود و چه بسيار از افرادى كه از جاى جاى اين كلام شريف براى اثبات مقاصد خود بهره گرفتند و سخنان خود را به وسيلۀ آن آراسته‌اند. جالب توجه اين‌كه محدث مشهور اهل سنت متقى هندى در كنز العمّال مقدّمه‌اى براى اين حديث شريف ذكر كرده است، وى از «زياد بن اعرابى» نقل مى‌كند كه بعد از خاموش شدن آتش فتنۀ خوارج نهروان امام عليه السلام بر منبر كوفه قرار گرفت و حمد الهى به جاى آورد و در اين هنگام گريه به او مهلت نداد به اندازه‌اى كه اشك‌ها بر صورت و محاسن شريفش جارى شد و هنگامى كه محاسن شريف خود را تكان داد قطره‌هايى از آن بر بعضى از حاضران افتاد و ما مى‌گفتيم: هر كسى كه قطره‌اى بر او افتاده است خداوند آتش دوزخ را بر او حرام خواهد كرد. سپس شروع به خطبه كرد و فرمود: «أيُّهَاالنّاسُ‌ لاتَكُونُوا مِمَّنْ‌ يَرْجُواالْآخِرَةَ‌» #حکمت_150 🔶 @Nahj_Et

✅🛑✅ نهج البلاغه، #نامه_45 به یکی کارگزاران: 🔶🔷 فَاسْتَعِنْ بِاللّهِ عَلى ما اَهَمَّكَ، وَ اخْلِطِ الشِّدَّةَ بِضِغْث مِنَ اللّينِ، وَ ارْفُقْ ما كانَ الرِّفْقُ اَرْفَقَ، وَ اعْتَزِمْ بِالشِّدَّةِ حينَ لايُغْنى عَنْكَ اِلاَّ الشِّدَّةُ. وَ اخْفِضْ لِلرَّعِيَّةِ جَناحَكَ، وَابْسُطْ لَهُمْ وَجْهَكَ، وَ اَلِنْ لَهُمْ جانِبَكَ، وَ آسِ بَيْنَهُمْ فِى اللَّحْظَةِ وَ النَّظْرَةِ، وَ الاِْشارَةِ وَ التَّحِيَّةِ، حَتّى لايَطْمَعَ الْعُظَماءُ فى حَيْفِكَ، وَ لايَيْاَسَ الضُّعَفاءُ مِنْ عَدْلِكَ. وَالسَّلامُ. 🔹🔸 در هرچه بر تو مهم آید از خداوند کمک بخواه، و سختگیری‌ را با آمیزه ای‌ از نرمی‌ درهم آمیز، آنجا که نرمی‌ و مدارا بهتر است نرمش داشته باش، و جایی‌ که جز خشونت به کار نیاید خشونت کن، نسبت به رعیت فروتن باش، و با خوشرویی‌ برخورد کن، و با ملایمت رفتار نما، و در نظر انداختن به آنان با گوشه چشم و خیره نگاه کردن و اشاره و تحیت یکسان معامله کن، تا زورمندان به تو طمع ستمکاری‌ نبندند، و ناتوانان از عدالتت ناامید نشوند. والسّلام. 🔶 @Nahj_Et

☘#حکمت_27 نهج البلاغه 😷مدارا کردن با بيمارى: 🔰امام(علیه السلام) در این گفتار حکمت آمیز خود به یک اصل مهم بهداشتى و درمانى اشاره مى کند مى فرماید: ⬅️ «با بیمارى ات بساز مادامى که با تو همراهى مى کند» 🔹اشاره به این که تا زمانى که بیمارى فشار شدید نیاورده بگذار بدنت بدون نیاز طبیبان و دارو آن را دفع کند. این مسئله شاید در آن روز که امام این را مى فرمود روشن نبود; اما امروز روشن است که بدن خود داراى نیروى دفاعى است و هرگاه بیمارى با استفاده از قدرت دفاعى بدن از بین برود هم زیان هاى دارو و درمان را ندارد و هم بدن را تقویت کرده و براى آینده بیمه مى کند. البته هرگاه نیروى دفاعى بدن عاجز بماند باید با استفاده از طبیب و دارو به کمک او شتافت تا بیمارى را دفع کند. 🔹اضافه بر این بسیارى از بیمارى ها دورانى دارد که با پایان دورانش خود به خود دفع مى شود. از این گذشته انسان وقتى در مقابل بیمارى تسلیم مى شود و با مختصر ناراحتى در بستر مى خوابد به خودش تلقین بیمارى مى کند، تلقین خود اثر تخریبى دارد. به عکس اگر برخیزد و کار روزانه خود را ادامه دهد عملا تلقین سلامت کرده و در روح او بسیار مؤثر است. 🔶 @Nahj_Et

شرحی بر نامه ششم نهج‌البلاغه امام علیه السلام طىّ این نامه در واقع در چند چیز با معاویه اتمام حجت مى کند: نخست اینکه مسأله بیعت او همانند بیعت مردم با خلفاى پیشین بود (بلکه از جهاتى برتر) بنابراین هیچ کس نمى تواند به مخالفت با آن برخیزد و باید همه با آن هماهنگ باشند. دیگر اینکه کسانى که از حوزه بیعت دور بوده اند چون به آنها خبر مى رسد که مهاجرین و انصار با کسى بیعت کرده اند، در نتیجه آنها نیز باید بپذیرند، همان گونه که سابقا هم چنین بوده است. دیگر اینکه اگر کسى بخواهد از این بیعت خارج شود باید او را باز گردانند و اگر سرکشى و مقاومت کند مسلمانان مى توانند با او به جنگ برخیزند. دیگر اینکه قتل عثمان را بهانه اى براى سرپیچى از بیعت قرار دادن بسیار نادرست و بى معناست، زیرا امام(علیه السلام) کمترین دخالت در قتل عثمان نداشته است. در پایان ـ مطابق آنچه در کتاب تمام نهج البلاغه است ـ از معاویه دعوت مى کند که با جریر بن عبدالله که نماینده آن حضرت بود بیعت کند و آتش ها را خاموش سازد. #نامه_6 🔶 @Nahj_Et

🔴خطبه اى از امیر المومنین علیه السلام پس از كشته شدن عثمان كه خواستند با او بيعت كنند #نهج_البلاغه 💥دَعُونِي وَ الْتَمِسُوا غَيْرِي، فَإِنَّا مُسْتَقْبِلُونَ أَمْراً لَهُ وُجُوهٌ وَ أَلْوَانٌ لَا تَقُومُ لَهُ الْقُلُوبُ وَ لَا تَثْبُتُ عَلَيْهِ الْعُقُولُ، وَ إِنَّ الْآفَاقَ قَدْ أَغَامَتْ وَ الْمَحَجَّةَ قَدْ تَنَكَّرَتْ. وَ اعْلَمُوا أَنِّي إِنْ أَجَبْتُكُمْ رَكِبْتُ بِكُمْ مَا أَعْلَمُ وَ لَمْ أُصْغِ إِلَى قَوْلِ الْقَائِلِ وَ عَتْبِ الْعَاتِبِ، وَ إِنْ تَرَكْتُمُونِي فَأَنَا كَأَحَدِكُمْ وَ لَعَلِّي أَسْمَعُكُمْ وَ أَطْوَعُكُمْ لِمَنْ وَلَّيْتُمُوهُ أَمْرَكُمْ، وَ أَنَا لَكُمْ وَزِيراً خَيْرٌ لَكُمْ مِنِّي أَمِيراً. 🌓مرا واگذارید و دیگری را به دست آرید، زیرا ما به استقبال حوادث و اموری می رویم که رنگارنگ و فتنه آمیز است، و چهره های گوناگون دارد و دل ها بر این بیعت ثابت و عقل ها بر این پیمان استوار نمی ماند، چهره افق حقیقت را (در دوران خلافت سه خلیفه) ابرهای تیره فساد گرفته، و راه مستقیم حق ناشناخته ماند.آگاه باشید، اگر دعوت شما را بپذیرم، بر أساس آنچه که می دانم با شما رفتار می کنم و به گفتار این و آن، و سر زنش سرزنش کنندگان گوش فرا نمی دهم. اگر مرا رها کنید چون یکی از شما هستم که شاید شنواتر، و مطیع تر از شما نسبت به رییس حکومت باشم، در حالی که من وزیر و مشاورتان باشم بهتر است که امیر و رهبر شما گردم. #خطبه_92 🔶 @Nahj_Et

💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به سه نكتۀ مهم در پاسخ سؤالى كه كسى از آن حضرت پرسيد حال شما اى اميرمؤمنان چگونه است‌؟ اشاره كرده، مى‌فرمايد: «چگونه خواهد بود حال كسى كه با بقاى خود فانى مى‌شود و با سلامت خود بيمار مى‌گردد و در حالى (و در جايى) كه خود را در امان مى‌بيند مرگش فرا مى‌رسد»؛ (وَ قِيلَ‌ لَهُ‌ عليه السلام كَيْفَ‌ نَجِدُكَ‌ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ‌ فَقال عليه السلام: كَيْفَ‌ يَكُونُ‌ حَالُ‌ مَنْ‌ يَفْنَى بِبَقَائِهِ‌، وَ يَسْقَمُ‌ بِصِحَّتِهِ‌ وَ يُؤْتَى مِنْ‌ مَأْمَنِهِ‌) . دليل اينكه چگونه انسان با بقائش فانى مى‌شود روشن است، زيرا عمر انسان هر قدر طولانى باشد بالاخره محدود است و هر ساعتى كه از عمر او مى‌گذرد يك گام به پايان عمر و فنا نزديك‌تر مى‌شود درست مانند سرمايه‌دارى كه هر روز مبلغى از سرمايۀ خود را هزينه مى‌كند بى آنكه درآمدى به جاى آن داشته باشد كه دربارۀ او مى‌توان گفت با استفاده از سرمايه‌اش، مفلس و تنگدست خواهد شد. اما اين‌كه انسان چگونه به سبب سلامتش بيمار مى‌شود از اين نظر است كه سلامتى انسان به سبب كار كردن منظم تمام دستگاه‌هاى بدن است؛ ولى همين كار كردن منظم آن را تدريجاً فرسوده مى‌كند و انواع اختلالات روى مى‌دهد و سرانجام از كار باز مى‌ايستد #حکمت_115 🔶 @Nahj_Et

#کلیپ_تصویری 🔴 اگر حق و حقیقت را نمی‌پذیری بدان که سخت بیماری 💥إِنَّ الْحَقَّ ثَقِيلٌ مَرِيءٌ، وَ إِنَّ الْبَاطِلَ خَفِيفٌ وَبِيءٌ. 🌗حق، سنگين اما گواراست، و باطل، سبك است اما بلاخيز و مرگ آور. 📘#حکمت_376 🎤شهید #مطهری 🔶 @Nahj_Et

🔵 ضرورت اطاعت از اهل بیت پیامبر 💠 مردم! به اهل بيت پيامبرتان بنگريد، از آن سو که گام بر می دارند برويد، قدم جای قدمشان بگذاريد، آنها شما را هرگز از راه هدايت بيرون نمی برند و به پستی و هلاکت باز نمی گردانند. اگر سکوت کردند سکوت کنيد و اگر قيام کردند قيام کنيد، از آنها پيشی نگيريد که گمراه می شويد و از آنان عقب نمانيد که نابود می گرديد. #خطبه_97 🔶 @Nahj_Et

💠🔹راز اينكه چگونه انسان از محل امنش آسيب مى‌پذيرد آن است كه عوامل آسيب‌پذيرى در درون وجود خود انسان پنهان است. ناگهان با اختلالى كه در يكى از رگ‌هاى قلب يا مغز رخ مى‌دهد سكتۀ قلبى يا مغزى به او عارض مى‌شود و او را نيمه‌جان مى‌سازد و يا به جهان ديگر مى‌فرستد. قرآن مجيد در آيات مختلف به اين نكات اشاره كرده، در يك جا مى‌فرمايد: «أَيْنَمٰا تَكُونُوا يُدْرِكْكُمُ‌ اَلْمَوْتُ‌ وَ لَوْ كُنْتُمْ‌ فِي بُرُوجٍ‌ مُشَيَّدَةٍ‌»؛ هر جا باشيد مرگ به سراغ شما مى‌آيد هرچند در دژهاى محكم باشيد». در جاى ديگر مى‌فرمايد: «وَ اَلْعَصْرِ * إِنَّ‌ اَلْإِنْسٰانَ‌ لَفِي خُسْرٍ»؛ قسم به عصر كه انسان (پيوسته) در حال خسران و زيان كردن است» #حکمت_115 🔶 @Nahj_Et