💠🔹امام عليه السلام در اين سخن پرمعناى خود به سه نكتۀ مهم اشاره مىكند. نخست مىفرمايد: «ترس (نابجا) با نااميدى مقرون است»؛ (قُرِنَتِ الْهَيْبَةُ بِالْخَيْبَةِ) . بدون شك ترس از عوامل و اشياى خطرناك، حالتى است كه خداوند در انسان براى حفظ او آفريده است. هنگامى كه حادثۀ خطرناكى رخ مىدهد يا موجود خطرناكى به انسان حمله مىكند و خود را قادر بر دفاع نمىبيند ترس بر او غالب مىشود و خود را به سرعت از صحنه دور مىسازد اينگونه ترس منطقى و موهبت الهى براى حفظ انسان از خطرات است. هر گاه سيلاب عظيمى حركت كند و انسان خود را در مسير آن ببيند و بترسد و با سرعت خود را كنار بكشد چه كسى مىگويد اين صفت مذموم است؟ ترس بجا سپرى است در برابر اينگونه حوادث. ولى ترس نابجا كه ناشى از توهم يا ضعف نفس يا عدم مقاومت در مقابل مشكلات باشد به يقين مذموم و نكوهيده است و اينگونه ترسهاست كه انسان را از رسيدن به مقاصد عاليه باز مىدارد.
#حکمت_21
🔶 @Nahj_Et
نهج البلاغه
💠🔹🌴حضرت علی علیهالسلام ✉️نامه بیست و سه پس از آنکه ضربت خورد پندهای جاودانه سفارش من برای شم
💠🔹شرحی بر نامه بیست و سه نهجالبلاغه
از سخنان امام(علیه السلام) است که پس از ضربت ابن ملجم ملعون و قبل از شهادتش به عنوان وصیّت بیان فرمود
این وصیّت نامه در عین اختصار از چهار بخش تشکیل شده است.
در بخش اوّل، امام(علیه السلام) توصیه به تمسک به دو رکن مهم اسلام، توحید و نبوّت کرده و مى فرماید:
هیچ گونه شرک به زندگى خود راه ندهید و سنّت پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) را ضایع مکنید.
در بخش دوم، از دوران زندگانى خود سخن مى گوید و آن را به سه مرحله تقسیم مى کند که هر یک در مقایسه با دیگرى درس عبرتى است براى مخاطب و مى فرماید: روزى که سالم بودم و روزى که در بسترم و روزى که از میان شما مى روم سه روز عبرت انگیز است.
در بخش سوم، امام(علیه السلام) طرز رفتار با قاتلش را که آمیخته با نهایت محبّت و عطوفت است، بیان مى کند
که اگر زنده بماند، او را عفو خواهد کرد و اگر از بستر شهادت برنخیزد، گرچه اولیاى دم مى توانند قصاص کنند،
باز هم توصیه به عفو مى فرماید.
در بخش چهارم چگونگى برخورد خود را با مرگ شرح مى دهد و مى فرماید: من هرگز مرگ (شهادت) را ناخوش نداشتم و همچون تشنه اى که به سرچشمه مى رسد از ورود به آن شادم.
#نامه_23
🔶 @Nahj_Et
نهج البلاغه
💠🔹امام عليه السلام در اين سخن پرمعناى خود به سه نكتۀ مهم اشاره مىكند. نخست مىفرمايد: «ترس (نابجا
💠🔹به همين دليل از قديم گفتهاند: شجاعان اند كه به موفقيتهاى بزرگ دست مىيابند. شاعر مىگويد: مَنْ رٰاقَبَ النّٰاسَ مٰاتَ هَمّاً وَ نٰالَ بِاللَّذةِ الْجَسُورُ «كسى كه ملاحظۀ سخنان اين و آن كند (و از آن بترسد) از غصه مىميرد؛ ولى افراد جسور و شجاع به لذات و كاميابىها مىرسند». واژۀ «هيبه» گاه به معناى شكوه و جلال آمده كه موجب خوف ديگران مىشود و گاه به معناى ترس است و در جملۀ بالا معناى دوم اراده شده است آن هم ترس بيجا، و واژۀ «خيبة» به معناى خسران و شكست و ناكامى و محروميت است و اين دو همواره با هم قرين اند و به اين ترتيب امام مىخواهد پيروان خود را به شجاعت در تمام امور دعوت كند. در جملۀ كوتاه و پرمعناى دوم مىفرمايد: «كمرويى با محروميت همراه است»؛ (وَ الْحَيَاءُ بِالْحِرْمَانِ) . حياء مانند هيبت دو معناى باارزش و ضد ارزش دارد؛ حياى ارزشمند آن است كه انسان از هر كار زشت و گناه و آنچه مخالف عقل و شرع است بپرهيزد و حياى ضد ارزش آن است كه انسان از فراگرفتن علوم و دانشها و يا سؤال كردن از چيزهايى كه نمىداند يا احقاق حق در نزد قاضى و جز او اجتناب كند، همان چيزى كه در عرف، از آن به كمرويىِ ناشى از ضعف نفس تعبير مىشود
#حکمت_21
🔶 @Nahj_Et
💠ما میتوانیم پایههای اعتقاد کامل و جامع به اسلام را در این کتاب [نهجالبلاغه] پیدا کنیم. این کتاب وقتی در کنار قرآن قرار بگیرد، یقینا تالی قرآن است. یعنی ما دیگر کتابی نداریم که دارای این حد از اعتبار و جامعیت و قدمت باشد.
۱۳۶۴/۰۱/۱۹
🔶 @Nahj_Et
💠نمازشب در کلام امیرالمؤمنین علیه السلام؛
🔹اى بندگان خدا ! از خدا بترسيد، همانند ترسيدن خردمند كه انديشه (قيامت ) او را به خود مشغول كرده ، و ترس از خدا جسمش را رنجور ساخته ، و شب زنده دارى ، (براى عبادت ) خواب اندك او را گرفته ، و اميد به حق ، او را در نيم روز نگاه داشته بى توجهى به دنيا خواهش هاى نفس را از او دور كرده است.
🔹او پيوسته ذكر خدا بر زبانش جارى است و ترس (از خدا) را براى امنيت (روز رستاخيز بر همه چيز) مقدم داشته است.
📚نهج البلاغه #خطبه_82
🔶 @Nahj_Et
افراط در عبادات و نادیده گرفتن سایر ارزش های اسلامی 👌💯
{قسمت اول} زیبا
💎☑️یکی از ارزشهای انسانی که اسلام آن را صدرصد تأیید میکند، عبادت است.
🤲عبادت به همان معنی خاصش مورد نظر است(1)؛
☝️(1) البته در اسلام هر کاری که انسان برای خدا انجام دهد، عبادت است. انسان وقتی که دنبال کار و کسب و شغل و فعالیت می رود و قصدش این است که با این کار، خود را از دیگران بی - نیاز گرداند و عائله - اش را اداره کند و به جامعه خود خدمت نماید، در حال عبادت است.
💖📿یعنی همان خلوت با خدا، نماز، دعا، مناجات، تهجّد، نماز شب و مانند آن که جزء متون اسلام است و از اسلام حذف شدنی نیست.
📊⚠️عبادت یک ارزش واقعی است ولی اگر مراقبت نشود، جامعه به حد افراط به سوی این ارزش کشیده میشود؛
{ #استاد_مطهری ادامه دارد 💫 }
افراط در عبادات و نادیده گرفتن سایر ارزش های اسلامی 👌💯
🔶 @Nahj_Et
🌴حضرت علی علیهالسلام
✉️نامه بیست و چهار وصیت درباره دارایی خود
وصیت اقتصادی نسبت به اموال شخصی
این دستوری است که بنده خدا علی بن ابیطالب، امیر مومنان نسبت به اموال شخصی خود برای خشنودی خدا، داده است، تا خداوند با آن به بهشتش درآورد، و آسوده اش گرداند.
(قسمتی از این نامه است)
همانا سرپرستی این اموال بر عهده فرزندم حسن بن علی است، آنگونه که رواست از آن مصرف نماید، و از آن انفاق کند، اگر برای حسن حادثه ای رخ داد و حسین زنده بود، سرپرستی آن را پس از برادرش به عهده گیرد، و کار او را تداوم بخشد. پسران فاطمه از این اموال به همان مقدار سهم دارند که دیگر پسران علی خواهند داشت،
من سرپرستی اموالم را به پسران فاطمه واگذارم، تا خشنودی خدا، و نزدیک شدن به رسول الله صلی الله علیه و آله بزرگداشت حرمت او، و احترام پیوند خویشاوندی پیامبر را فراهم آورم.
ضرورت حفظ اموال
و با کسی که این اموال در دست اوست شرط می کنم که اصل مال را حفظ نموده تنها از میوه و درآمدش بخورند و انفاق کنند، و هرگز نهالهای درخت خرما را نفروشند، تا همه این سرزمین یکپارچه زیر درختان خرما بگونه ای قرار گیرد که راه یافتن در آن دشوار باشد. و زنان غیر عقدی من که با آنها بودم و صاحب فرزند یا حامله می باشند، پس از تولد فرزند، فرزند خود را گیرد که او بهره او باشد، و اگر فرزندانش بمیرد، مادر آزاد است، کنیز بودن از او برداشته، و آزادی خویش را باز یابد.
#نامه_24
🔶 @Nahj_Et
💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه اشاره به موارد لزوم سكوت و موارد سخن گفتن كرده مىفرمايد: «خاموش ماندن از گفتار حكمتآميز فايدهاى ندارد، همانگونه كه سخن گفتن نابخردانه»؛ (لَا خَيْرَ فِي الصَّمْتِ عَنِ الْحُكْمِ؛ كَمَا أَنَّهُ لَا خَيْرَ فِي الْقَوْلِ بِالْجَهْلِ) . سكوت بهتر است يا سخن گفتن؟ دانشمندان در اين باره بحثهاى مختلفى كردهاند؛ گروهى خطرات سخن گفتن و گناهان كبيره و عظيمۀ ناشى از آن را در نظر گرفته و دستور به سكوت دادهاند. عدهاى فوايد عظيمى را كه در سخن گفتن است در نظر گرفته و سخن گفتن را توصيه مىكنند ولى حق مطلب همان است كه امام عليه السلام فرمود. آنجا كه انسان، حكيمانه و عاقلانه سخن بگويد فضيلت است و ترك آن رذيلت و آنجا كه انسان جاهلانه و نابخردانه سخن بگويد رذيلت است و ترك آن فضيلت.
#حکمت_182
🔶 @Nahj_Et