نهج البلاغه
💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به يكى از آفات طمع اشاره كرده، مى‌فرمايد: «طمع‌كار در بند
💠ادامه حکمت ۲۲۶
🔹اضافه بر اينها، اموال و مقامات و اشيايى كه مورد طمع طمعكاران است در بسيارى از موارد دست نيافتنى است، به همين دليل طمع‌كار براى رسيدن به آن عمرى دست و پا مى‌زند و چه بسا ناكام از دنيا برود در حالى كه سرمايۀ عمر خود را بيهوده از دست داده نه به مقامى در دنيا رسيده و نه در پيشگاه خدا منزلتى دارد. در حديث معروفى كه ملاصالح مازندرانى در شرح اصول كافى آورده است، مى‌خوانيم: «عَزَّ مَنْ قَنَعَ وَ ذَلَّ مَنْ طَمَعَ ؛ كسى كه قناعت پيشه كند عزيز مى‌شود، و كسى كه طمع بورزد ذليل خواهد شد». در حديث ديگرى از امام اميرمؤمنان مى‌خوانيم: «عِنْدَ غُرُورِ الْأطْماعِ وَ الْآمالِ تَنْخَدِعُ عُقُولُ الْجُهّالِ وَ تَخْتَبِرُ ألْبابُ الرِّجالِ ؛ به هنگام فريب طمع‌ها و آرزوها عقول جاهلان گرفتار مى‌شود و عقل مردان بزرگ در آزمون قرار مى‌گيرد»
#حکمت_226
🔶 @Nahj_Et
🌹امیرالمؤمنین امام علی(علیه السلام):
🌸اگر سه چیز را در زندگیتان اصلاح کنید، خداوند سه چیز دیگر را برای شما اصلاح میکند:
⬅️باطنت را اصلاح کن،
خداوند ظاهرت را اصلاح میکند.
⬅️رابطه ات را با خدا اصلاح کن،
خداوند رابطه ات را با مردم اصلاح میکند.
⬅️آخرتت را اصلاح کن،
خداوند امر دنیای تو را اصلاح میکند.
📚نهج البلاغه، #حكمت_423
🔶 @Nahj_Et
💠🔹از نامه‌ها امام عليه السلام به فرمانداران شهرها دربارۀ معناى نماز (و بخشى از احكام آن) است. نامه در يك نگاه چنان‌كه در عنوان نامه آمده است، مخاطب آن اميران بلادند، زيرا آنها ناظر به امور دينى و هم دنيوى مردم بودند، افزون بر اينكه امامت جمعه و جماعت را نيز بر عهده داشتند. محتواى نامه در واقع بيانگر دو چيز است: يكى اوقات دقيق نمازهاى پنج‌گانه كه هر كدام را بايد در چه وقتى ادا كرد و ديگر اينكه امام جماعت بايد ضعيف‌ترين مأمومين را در نظر بگيرد ومتناسب با توان او نماز بخواند. أَمَّا بَعْدُ، فَصَلُّوا بِالنَّاسِ الظُّهْرَ حَتَّى تَفِيءَ الشَّمْسُ مِنْ مَرْبِضِ الْعَنْزِ، وَصَلُّوا بِهِمُ الْعَصْرَ وَالشَّمْسُ بَيْضَاءُ حَيَّةٌ فِي عُضْوٍ مِنَ النَّهَارِ حِينَ يُسَارُ فِيهَا فَرْسَخَانِ، وَصَلُّوا بِهِمُ الْمَغْرِبَ حِينَ يُفْطِرُ الصَّائِمُ، وَيَدْفَعُ الْحَاجُّ إِلَى مِنًىٰ، وَصَلُّوا بِهِمُ الْعِشَاءَ حِينَ يَتَوَارَى الشَّفَقُ إِلَى ثُلُثِ اللَّيْلِ، وَصَلُّوا بِهِمُ الْغَدَاةَ وَالرَّجُلُ يَعْرِفُ وَجْهَ صَاحِبِهِ، وَصَلُّوا بِهِمْ صَلَاةَ أَضْعَفِهِمْ وَلَا تَكُونُوا فَتَّانِينَ. ترجمه اما بعد (از حمد و ثناى الهى) نماز ظهر را هنگامى با مردم بخوانيد (كه خورشيد از دايرۀ نصف النهار گذشته باشد) تا زمانى كه خورشيد به اندازۀ خوابگاه يك بز از آن دور شده باشد، و نماز عصر را هنگامى براى آنها بجاى آوريد كه خورشيد هنوز در بخشى از روز روشن و زنده است (يعنى هنوز به زردى نگراييده) به‌گونه‌اى كه مى‌توان تا غروب آفتاب دو فرسخ راه را طى كرد و نماز مغرب را براى آنها هنگامى بخوانيد كه روزه دار افطار مى‌كند و حاجى از عرفات (به سوى مشعر و سپس از آنجا) به سوى منىٰ حركت مى‌كند و نماز عشا را از وقتى كه شفق پنهان مى‌گردد تا ثلث شب با آنان (مردم) بجا آوريد و نماز صبح را هنگامى با آنها بخوانيد كه انسان مى‌تواند صورت رفيقش را ببيند و او را بشناسد و بايد آن‌گونه با آنها نماز بخوانيد كه ضعيف‌ترين مأمومين مى‌توانند بخوانند و هرگز فتنه‌گر نباشيد
#نامه_52
🔶 @Nahj_Et
نهج البلاغه
💠🔹امام عليه السلام در اين كلام بسيار كوتاه و پرمعنا مى‌فرمايد: «انسان زير زبان خود پنهان است (و تا
💠ادامه حکمت۱۴۸
🔹دربارۀ اهميت اين جملۀ كوتاه و تاثير آن در شناخت انسان‌ها دانشمندان اسلام سخن‌هاى برجسته‌اى گفته‌اند از جمله ابن ابى‌الحديد در ذيل همين كلام حكمت‌آميز مى‌گويد: مفهوم اين كلام در عبارات مختلفى آمده؛ اما تعبيرى كه در اينجا آمده است از نظر كوتاه بودن و پرمعنا بودن نظير و مانند ندارد. مرحوم مغنيه در شرح نهج‌البلاغۀ خود مى‌گويد: اديب و فقيه و فيلسوف تنها با سخنانشان شناخته مى‌شوند و همچنين وكلا و اخترشناسان، ولى طبيب و مهندس و مانند آنها هم با سخنانشان شناخته مى‌شوند و هم با كارهايشان و به هر حال هر انسانى كه سخنان تازۀ مفيدى در اختيار برادر هم نوعش بگذارد عاقل و عالم و اديب و فقيه و فيلسوف است؛ اما سخنوران فصيحى كه اثر با ارزشى از خود به يادگار نگذاردند سوفسطائيانى بيش نيستند، هرچند هزاران جلد نثر و نظم نوشته باشند
#حکمت_148
🔶 @Nahj_Et
#تربیت_فرزند
🍀 امیرالمؤمنین (ع):
🔶 هرگاه #جوان را توبيخ كردى،
برخى خطاهاى او را ناديده بگير،
تا توبيخ تو، او را به مقابله وادار نسازد.
📙 شرح نهج البلاغه ابن‌ابى‌الحديد ج۲۰، ص۳۳۳
🔶 @Nahj_Et
💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به حقيقتى اشاره مى‌كند كه بسيارى از آن غافلند، مى‌فرمايد: «همراه هر انسانى دو فرشته است كه وى را (از خطرات) محافظت مى‌كنند، اما هنگامى كه روز مقدّر فرا رسد او را در برابر حوادث رها مى‌سازند و (بنابراين) اجل و سرآمد زندگى (كه از سوى خداوند تعيين شده) سپرى است محافظ و نگهدار»؛ (اِنَّ مَعَ كُلِّ إِنْسَانٍ مَلَكَيْنِ يَحْفَظَانِهِ، فَإِذَا جَاءَ الْقَدْرُ خَلَّيا بَيْنَهُ وَ بَيْنَهُ، وَ إِنَّ الْأَجَلَ جُنَّةٌ حَصِينَةٌ). از مجموع آيات قرآن و روايات اسلامى به خوبى استفاده مى‌شود كه انسان داراى دو اجل و سرآمد عمر است: يكى اجل معلق يا مشروط كه اگر در برابر آن دقت شود مى‌توان از آن پرهيز كرد، مانند انواع بيمارى‌هاى قابل علاج، خطرات رانندگى كه بر اثر بى‌احتياطى پيش مى‌آيد، خطرات زلزله‌ها و طوفان‌ها كه بر اثر سستى ساختمان خانه‌ها دامن انسان را مى‌گيرد تمام اينها از امورى است كه ممكن است به زندگى انسان پايان دهد ولى در عين حال قابل اجتناب است.
#حکمت_201
🔶 @Nahj_Et
🌸کلام امیر
#زمام_امور_به_دست_اوست
☀️إِنْ أَوْحَشَتْهُمُ الْغُرْبَةُ آنَسَهُمْ ذِکْرُکَ، وَ إِنْ صُبَّتْ عَلَيْهِمْ الْمَصَائِبُ لَجَؤُوا إِلَى الاِْسْتِجَارَةِ بِکَ، عِلْماً بِأَنَّ أَزِمَّةَ الاُْمُورِ بِيَدِکَ، وَ مَصَادِرَهَا عَنْ قَضَائِکَ
🌗اگر غربت آنها را به وحشت اندازد ياد تو مونس تنهايى آنهاست و اگر مصائب ومشکلات، بر آنان فرو بارد به سوى تو پناه مى آورند، زيرا مى دانند زمام تمام امور به دست (با کفايت) تو و سرچشمه همه آنها در اختيار تو است»
📘نهج البلاغه #خطبه_227
🔶 @Nahj_Et
💠🔹سخاوت خالص و حقيقى آن است كه انسان پس از آگاهى بر نيازمندى افراد آبرومند، در حل مشكل آنها به صورت پنهانى بكوشد و نيازى به سؤال نباشد. قرآن مجيد در سورۀ «بقره» هنگامى كه سخن از اهميت انفاق و آثار و بركات آن به ميان مى‌آورد بر انفاق به كسانى تأكيد مى‌كند كه روى سؤال ندارند و به دليل عفت و مناعت طبع مردم آنها را در زمرۀ اغنيا مى‌دانند، مى‌فرمايد: «يَحْسَبُهُمُ اَلْجٰاهِلُ أَغْنِيٰاءَ مِنَ اَلتَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُمْ بِسِيمٰاهُمْ لاٰ يَسْئَلُونَ اَلنّٰاسَ إِلْحٰافاً». دربارۀ اهميت سخاوت در آيات قرآن و روايات اسلامى بحث‌هاى زيادى آمده است از جمله در حديثى از پيغمبر اسلام صلى الله عليه و آله مى‌خوانيم: «السَّخٰاءُ خُلْقُ اللّٰهِ الْأعْظَمِ؛ سخاوت صفت بزرگ خداست». در حديث ديگرى از امام صادق عليه السلام مى‌خوانيم: «السَّخَاءُ مِنْ أَخْلَاقِ الْأَنْبِيَاءِ وَ هُوَ عِمَادُ الْإِيمَانِ وَ لَا يَكُونُ مُؤْمِنٌ إِلَّا سَخِيّاً؛ سخاوت از اخلاق پيامبران و ستون ايمان است و هيچ مؤمنى نيست مگر اينكه صاحب سخاوت است»
#حکمت_53
🔶 @Nahj_Et
💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانۀ خود به يك سلسله عواطف انسانى و بخش مهمى از رذايل اخلاقى و آثار هر يك از آنها اشاره فرموده و مركز آنها را قلب مى‌شمرد و مى‌فرمايد: «در درون سينۀ اين انسان قطعه گوشتى است كه به رگ مخصوصى آويخته شده و عجيب‌ترين اعضاى او و همان قلب وى است»؛ (لَقَدْ عُلِّقَ بِنِيَاطِ هَذَا الْإِنْسَانِ بَضْعَةٌ هِيَ أَعْجَبُ مَا فِيهِ: وَ ذَلِكَ الْقَلْبُ) . در اينكه چگونه قلب همان عضو صنوبرى كه مأمور رساندن خون به تمام اعضاست مى‌تواند مركز عواطف انسانى و فضايل و رذايل اخلاقى باشد در پايان اين بحث به طور مشروح از آن سخن خواهيم گفت. «نياط» همان رگى است كه قلب به‌وسيلۀ آن در سينۀ انسان آويزان است كه اگر قطع شود در كمترين زمان حيات انسان پايان مى‌يابد.
#حکمت_108
🔶 @Nahj_Et