🌷🌷🌷

🌺🌺🌺

🌷🌷 📚نهج البلاغه/خطبه ۱۷۳/فراز آخر 🌾شناخت دنيا آگاه باشيد، همانا اين دنيا كه آرزوي آن را مي كنيد و بدان روي مي آوريد، و شما را گاهي به خشم مي آورد و زماني خشنود مي سازد، خانه ماندگار شما نيست، و منزلي نيست كه براي آن آفريده و به آن دعوت شديد، آگاه باشيد نه دنيا براي شما جاودانه و نه شما در آن جاودانه خواهيد ماند. دنيا گرچه از جهتي شما را مي فريبد ولي از جهت ديگر شما را از بديهايش مي ترساند، پس براي هشدارهايش از آنچه مغرورتان مي كند چشم پوشيد، و به خاطر ترساندنش از طمع ورزي در آن بازايستيد، به خانه اي كه دعوت شديد سبقت گيريد، و دل از دنيا برگيريد، و چونان كنيزكان براي آنچه كه از دنيا از دست مي دهيد گريه نكنيد، و با صبر و استقامت بر اطاعت پروردگار، و حفظ و نگهداري فرامين كتاب خدا، نعمتهاي پروردگار را نسبت به خويش كامل كنيد. آگاه باشيد، آنچه براي حفظ دين از دست مي دهيد زياني به شما نخواهد رساند. آگاه باشيد، آنچه را با تباه ساختن دين به دست مي آوريد سودي به حالتان نخواهد داشت خداوند دلهاي ما و شما را به سوي حق متوجه سازد و صبر و استقامت عطا فرمايد. ✨ 🌹 #کانال_نهج_البلاغه✨ http://eitaa.com/joinchat/1166016514Ca3f8e39137

. با سلام و عرض ادب🌺 همه نامه های مولا در کانال گذاشته شده این آخرین نامه هستش و بقیه رو میتونید از اینجا به اوایل کانال دنبال کنید اوقاتتون به خیر و خوشی ان شاءالله🌷

🌷🌷🌷

🌷 📕نهج البلاغه/حکمت۲۲۶ ♨️طمع ورزی و خواری(اخلاقی،اجتماعی) ✨ وَ قَالَ ( عليه السلام ) : الطَّامِعُ فِي وِثَاقِ الذُّلِّ ✨و درود خدا بر او فرمود: طمعكار همواره زبون و خوار است. 🌿شرح و تفسیر حکمت ۲۲۶ نهج البلاغه 🔴اسیران ذلّت امام(علیه السلام) در این گفتار حکیمانه به یکى از آفات طمع اشاره کرده، مى فرماید: «طمع کار در بند ذلت گرفتار است»; (الطَّامِعُ فی وَثَاقِ الذُّلِّ). «وَثاق» به معنى بند و زنجیرى است که اسیر و یا حیوانى را با آن مى بندند. شبیه این سخن همان است که در حکمت ۱۸۰ گذشت که فرمود: «الطَّمَعُ رِقٌّ مُؤَبَّدٌ; طمع بندگى جاویدان است» نیز در حکمت ۲۱۹ خواندیم که امام مى فرمود: «قربانگاه عقل ها غالباً در زیر نور خیره کننده طمع هاست». همان گونه که پیش از این نیز اشاره شد طمع معمولا به معناى علاقه شدید به چیزى است که فوق استحقاق انسان و غالباً به دست دیگران است شخص طمع کار براى به دست آوردن آن باید در مقابل این و آن خضوع کند و طناب ذلت بر گردن خویش نهد، شاید به مقصود برسد و شاید هم نرسد. به تعبیر دیگر طمع ریسمانى نامرئى است که انسان بر گردن خود مى نهد و سر آن را به دست کسى که از او طمع دارد مى سپارد و همچون برده یا حیوانى در اختیار او قرار مى گیرد. نقطه مقابل طمع قناعت است که انسان را از همگان بى نیاز و عزت و کرامت او را حفظ مى کند. اضافه بر این ها، اموال و مقامات و اشیایى که مورد طمع طمعکاران است. در بسیارى از موارد دست نیافتنى است، به همین دلیل طمع کار براى رسیدن به آن عمرى دست و پا مى زند و چه بسا ناکام از دنیا برود در حالى که سرمایه عمر خود را بیهوده از دست داده نه به مقامى در دنیا رسیده و نه در پیشگاه خدا منزلتى دارد. در حدیث معروفى که ملاصالح مازندرانى در شرح اصول کافى آورده است، مى خوانیم: «عَزَّ مَنْ قَنَعَ وَذَلَّ مَنْ طَمَعَ; کسى که قناعت پیشه کند عزیز مى شود، و کسى که طمع بورزد ذلیل خواهد شد». در حدیث دیگرى از امام امیرمؤمنان مى خوانیم: «عِنْدَ غُرُورِ الاْطْماعِ وَالاْمالِ تَنْخَدِعُ عُقُولُ الْجُهّالِ وَتَخْتَبِرُ ألْبابُ الرِّجالِ; به هنگام فریب طمع ها و آرزوها عقول جاهلان گرفتار مى شود و عقل مردان بزرگ در آزمون قرار مى گیرد». در حکمت ۲۷۵ نیز خواهد آمد که امام(علیه السلام)مى فرماید: «إنَّ الطَّمَعَ مُورِدٌ غَیْرُ مُصْدِر، وَضامِنٌ غَیْرُ وَفِىّ; طمع آدمى را به سرچشمه آب وارد مى کند و بى آنکه او را سیراب کرده باشد باز مى گرداند، طمع ضامنى است که هرگز به عهد خود وفا نمى کند». این سخن را با شعر مشهورى که ابن ابى الحدید در شرح نهج البلاغه خود در ذیل این گفتار حکیمانه آورده پایان مى دهیم: طَمِعْتَ بِلَیْلى أنْ تَریعَ وَإنَّما *** تَقَطَّعَ أعْناقَ الرِّجالِ الْمَطامِعُ به لیلا طمع ورزیدى که نظر لطفى به تو کند (و این اشتباه بود) آرى گردن مردان را طمع ها قطع میکند. /چهارده خورشید 🌷 @Nahjolbalaghe1