🌷 دعای مباهله @Nahjolbalaghe2

سيد بن طاووس مي فرمايد اگراز هرعملي در #عصر_جمعه غافل شدي از صلوات ابوالحسن ضراب اصفهاني غافل نشو چراكه دراين دعا سري است كه خدا مارا برآن آگاه كرده است

✅ #دعای_سمات 🎤 بانوای گرم : #استاد_فرهمند 🌅 عصرهای جمعه که میشود دل می گیرد . دعای سمات می خوانیم تا روحمان ملکوتی شود ... التمـاس دعـای فـرج 🎧 گوش کنید و نشر دهید 📡 ✨🌺🍃 @Nahjolbalaghe2

. دعا و زیارت روز شنبه 🌷

. #ادامه‌تفسیر‌سوره‌آل‌عمران‌آیه ۹۶ ... این دو روایت استدلال لطیفى در بر دارد که با موازین متداول حقوقى نیز کاملاً قابل تطبیق است، و آن این که معبدى همچون خانه کعبه به هنگامى که در زمین بکرى ساخته شود تا شعاع احتیاجات خود نسبت به آن زمین اولویت دارد. البته تا آن روز که این احتیاج ضرورت پیدا نکرده دیگران هم مى توانند از حریم آن استفاده کنند. اما آن روز که نیاز مبرم پیدا شد از حق اولویت نخستین مى توان استفاده کرد. ۳ ـ امتیازات خانه کعبه: در این دو آیه براى کعبه علاوه بر امتیاز نخستین پرستشگاه بودن چهار امتیاز دیگر ذکر شده است: الف ـ برکت و فائده بسیار (مبارکاً) مبارک به معنى پر برکت و پر فایده است، و کعبه از این جهت مبارک است که هم از نظر معنوى و هم از نظر مادى در یکى از پربرکت ترین سرزمین هاى جهان قرا گرفته. برکات معنوى این سرزمین و جذبه هاى الهى و تحرک و جنبش و وحدتى که در پرتو آن مخصوصاً در مراسم حج به وجود مى آید بر هیچ کس پوشیده نیست، و اگر تنها به جنبه هاى صورى مراسم حج اکتفاء نشود و روح و فلسفه آن زنده گردد، آن گاه برکت واقعى آن آشکارتر خواهد بود. از نظر مادى با این که سرزمین خشک و بى آب و علفى است و به هیچ وجه از نظر طبیعى مناسب شرائط زندگى نیست این شهر در طول تاریخ همواره یکى از شهرهاى آباد و پر تحرک و یک مرکز آماده براى زندگى و حتى براى تجارت بوده است. ب ـ هدایت جهانیان (هُدىً لِلْعالَمِیْنَ) کعبه مایه هدایت جهانیان است و مردم از نقاط دور و نزدیک، صفحات خشکى و دریا را زیر پا مى گذارند و به این عبادتگاه بزرگ جلب مى شوند و در مراسم با شکوه حج که از زمان ابراهیم(علیه السلام) همچنان رائج بوده شرکت مى کنند، حتى عرب جاهلى نیز کعبه را گرامى مى داشت، و مراسم حج را به عنوان این که آئین ابراهیم(علیه السلام) است با این که با خرافات آمیخته شده بود انجام مى داد، و در پرتو همان مراسم ناقص خود، تا حدود زیادى از کارهاى نادرست خود موقتاً دست مى کشید. و به این ترتیب، همگان حتى بت پرستان از هدایت این خانه بزرگ بهره مند مى شدند. جاذبه معنوى این سرزمین و این خانه مقدس چنان است که همه را بى اختیار تحت تأثیر خود قرار مى دهد. ج ـ مقام ابراهیم (فِیهِ آیاتٌ بِیِّناتٌ، مَقامُ اِبْراهِیمَ) در این خانه نشانه هاى روشنى از خدا پرستى و توحید و معنویت به چشم مى خورد، و دوام و بقاى آن در طول تاریخ در برابر دشمنان نیرومندى که قصد نابود ساختن آن را داشتند یکى از این نشانه ها است. آثارى که از پیامبر بزرگى همچون ابراهیم(علیه السلام) در کنار آن باقى مانده، مانند زمزم، صفا، مروه، رکن،(۱۲) حطیم،(۱۳) حجر الاسود، حجر اسماعیل(۱۴) که هر کدام تاریخ مجسمى از قرون و اعصار گذشته، و روشنگر خاطره هاى عظیم و جاویدان مى باشد، از دیگر نشانه ها است. از میان این نشانه هاى روشن، مقام ابراهیم(علیه السلام) به خصوص ذکر شده; زیرا محلى است که ابراهیم(علیه السلام) در آن ایستاد، به خاطر بناى کعبه، و یا به خاطر انجام مراسم حج و یا براى دعوت عمومى مردم براى انجام این مراسم بزرگ. و در هر حال از مهمترین آیات مزبور است و خاطرات بى نظیرى از فداکارى ها، اخلاص ها، و اجتماع ها را زنده مى کند. در این که: منظور از مقام ابراهیم ، خصوص آن نقطه اى مى باشد که هم اکنون سنگ مخصوصى در آن قرار دارد و اثر پاى ابراهیم(علیه السلام) بر آن نمایان است، یا منظور از آن تمام حرم مکّه و یا تمام مواقف حج است، در میان مفسران گفتگو است ولى در روایتى که از امام صادق(علیه السلام) در کتاب کافى نقل شده(۱۵) اشاره به همان احتمال اول شده است. د ـ امنیت کامل (وَ مَنْ دَخَلَهُ کانَ آمِناً) ابراهیم(علیه السلام) بعد از بناى خانه کعبه امنیت شهر مکّه را از خداوند درخواست نموده، گفت: رَبِّ اجْعَلْ هذَا الْبَلَدَ آمِناً: خداوندا! این سرزمین را سرزمین امن و امانى قرار بده .(۱۶) خداوند دعاى ابراهیم(علیه السلام) را اجابت کرد و آن را یک مرکز امن قرار داد که هم مایه آرامش روح و امنیت اجتماع مردمى است که به آن مى آیند و از آن الهام مى گیرند و هم از نظر قوانین مذهبى، امنیت آن، چنان محترم شمرده شده که هر گونه جنگ و مبارزه در آن ممنوع است. مخصوصاً در اسلام کعبه به عنوان یک مأمن و پناهگاه شناخته شده، و حتى حیوانات این سرزمین از هر نظر باید در امنیت باشند و کسى مزاحم آنها نشود، افراد انسانى که به آن پناه مى برند نیز در امان هستند حتى اگر قاتل و جانى باشند نمى توان متعرض آنها شد. ولى براى این که این احترام خاص خانه کعبه مورد سوء استفاده قرار نگیرد، و حق مظلومان پایمال نگردد، اگر افراد جنایت کار و مجرمى به ـ آن پناهنده شوند دستور داده شده: آنها را از نظر آب و غذا در مضیقه قرار دهند، تا مجبور گردند آنجا را ترک گویند، و آنها را به کیفر برسانند. 📚⬇️

📚پی‌نوشت ۱ ـ براى توضیح بیشتر درباه مدارک این موضوع از آیات و روایات به جلد اول تفسیر نمونه ، ذیل آیه ۱۲۷ سوره بقره مراجعه شود (صفحه ۵۲۱ ویرایش جدید). ۲ ـ از بعضى روایات استفاده مى شود: این فریضه در اسلام نخستین بار در سال دهم هجرى تشریع گردید و در همان سال بود که پیامبر(صلى الله علیه وآله) به جمعى دستور داد در همه جا این فرمان را به گوش مردم برسانند و آنها را آماده زیارت خانه خدا کنند اگر چه مراسم عمره را پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) و جمعى از مسلمانان قبل از آن هم انجام دادند. ( وسائل الشیعه ، جلد ۱۱، صفحه ۲۳۵، حدیث ۱۴۶۷۵ چاپ آل البیت ـ بحار الانوار ، جلد ۲۱، صفحات ۳۸۲، ۳۸۳، ۳۸۹، ۴٠۲، ۴٠۳ و جلد ۳٠، صفحات ۶٠۴ و ۶٠۵). ۳ ـ کافى ، جلد ۴، صفحه ۲۶۶، باب استطاعة الحج (دار الکتب الاسلامیه) ـ وسائل الشیعه ، جلد ۱۱، صفحه ۷ و ۳۳ (چاپ آل البیت). ۴ ـ کتاب الزکاة آیت اللّه خوئى، صفحه ۱۲۴ (انتشارات لطفى) ـ مختلف الشیعه علامه حلى، جلد ۳، صفحه ۲۵۱ (انتشارات جامعه مدرسین) ـ تهذیب الاصول امام خمینى، جلد ۱، صفحه ۲۷۱ (انتشارات دار الفکر). ۵ ـ به تفسیر نمونه جلد ۲، ذیل آیه ۱۹۶ سوره بقره و همچنین جلد ۱، ذیل آیه ۱۵۸ سوره بقره مراجعه فرمائید. ۶ ـ تفسیر صافى ، جلد ۱، صفحه ۳۶۲، ذیل آیه مورد بحث (مکتبة الصدر تهران) ـ التهذیب ، جلد ۵، صفحه ۱۸ (دار الکتب الاسلامیه) ـ وسائل الشیعه ، جلد ۱۱، صفحات ۲۹، ۳۲ و ۴۳ (چاپ آل البیت) ـ بحار الانوار ، جلد ۹۶، صفحه ۱۱٠. ۷ ـ من لا یحضره الفقیه ، جلد ۴، صفحه ۳۶۸ (انتشارات جامعه مدرسین) ـ وسائل الشیعه ، جلد ۱۱، صفحه ۳۱ (چاپ آل البیت) ـ بحار الانوار ، جلد ۷۴، صفحه ۵۸. ۸ ـ من لا یحضره الفقیه ، جلد ۲، صفحه ۱۹۳ (انتشارات جامعه مدرسین) ـ بحار الانوار ، جلد ۹۶، صفحات ۷۸ و ۸۵ ـ در این مورد احادیثى دیگر نیز آمده است: مستدرک ، جلد ۹، صفحه ۳۳۶ (چاپ آل البیت) ـ بحار الانوار ، جلد ۱٠، صفحه ۱۲۷. ۹ ـ کافى ، جلد ۴، صفحه ۲۱۱ (دار الکتب الاسلامیه) ـ وسائل الشیعه ، جلد ۵، صفحه ۱۲۶ و جلد ۱۳، صفحه ۲۴۴ (چاپ آل البیت). ۱٠ ـ تفسیر عیاشى ، جلد ۱، صفحه ۱۸۵ (چاپخانه علمیه تهران) ـ وسائل الشیعه ، جلد ۱۳، صفحه ۲۱۷، (چاپ آل البیت) ـ بحار الانوار ، جلد ۹۶، صفحه ۸۳. ۱۱ ـ تفسیر عیاشى ، جلد ۱، صفحه ۱۸۵ و ۱۸۶ (چاپخانه علمیه تهران) ـ وسائل الشیعه ، جلد ۱۳، صفحه ۲۱۷ (چاپ آل البیت) ـ بحار الانوار ، جلد ۱٠، صفحه ۲۴۵ و جلد ۹۶، صفحه ۸۴. ۱۲ ـ هر یک از جوانب چهارگانه کعبه را رکن مى نامند. ۱۳ ـ حطیم به فاصله میان حجر الاسود و درب خانه کعبه گفته مى شود، به این جهت به آن حطیم مى گویند که ازدحام در آنجا بسیار شدید است و محل توبه آدم بوده است. ۱۴ ـ حجر اسماعیل محل خاصى است که به صورت یک قوس در ضلع شمال غربى کعبه ساخته شده. ۱۵ ـ کافى ، جلد ۴، صفحه ۲۲۳ (دار الکتب الاسلامیه) ـ وسائل الشیعه ، جلد ۱۳، صفحه ۲۳۹ (چاپ آل البیت) ـ بحار الانوار ، جلد ۱۲، صفحه ۱۱۸ و جلد ۹۶، صفحه ۲۳۲. ۱۶ ـ ابراهیم، آیه ۳۵ ـ بقره، آیه ۱۲۶.

. #ادامه‌خطبه۳‌بخش‌۴ ... ج) جنگ نهروان همان گونه که از داستان «جنگ صفّين» به دست مى آيد، گروه «خوارج» از درون «جنگ صفّين» و داستان «حکميّت» آشکار شدند و اين يکى از پيامدهاى دردناک آن جنگ ويرانگر و خانمانسوز بود. گروهى که حکميّت را نخست پذيرفته بودند و بعد پشيمان شدند و آن را بر خلاف قرآن و کفر مى پنداشتند، وقاحت و بى شرمى را به جايى رساندند که به امام(عليه السلام) اصرار کردند که توبه نمايند وگرنه به نبرد با آن حضرت بر مى خيزند! «على»(عليه السلام) که اختلاف شديد را در داخل لشکر ملاحظه کرد (و مشاهده نمود که منافقان پيوسته اين آتش را دامن مى زنند) دستور مراجعت به «کوفه» را صادر فرمود. در «کوفه» دوازده هزار نفر از افراد لجوج و متعصّب، از مردم جدا شدند و به «حروراء» که قريه اى در دو ميلى «کوفه» بود رفتند و به همين دليل اين گروه از خوارج، حروريّه ناميده شدند. سرانجام در سرزمين «نهروان» که در نزديکى حروراء بود آماده جنگ شدند. 🔻عجب اين که، در اين نبرد شوم، در صفوف خوارج، بعضى از ياران ديرينه امام ديده مى شدند; و نيز گروهى که از عبادت، پيشانى آنان پينه بسته بود و آهنگ تلاوت قرآن آنان در همه جا پيچيده بود قرار داشتند. آنها در حقيقت عابدان خشک و نادان و احمقى بودند که به خاطر افراط آنها در چسبيدن به ظواهر دين و بى اعتنايى به حقيقت آن، «مارقين» ناميده شدند. هنگامى که دو لشکر در مقابل هم قرار گرفتند، با مذاکره مکرّر به منظور ارشاد «خوارج» و با يک خطابه حساب شده، بسيار روشنگر و بيدار کننده امام(عليه السلام)، قشر عظيمى از لشکر مخالف که فريب خورده بودند جدا شدند و فرياد «التوبة التوبة يا اميرالمؤمنين» بلند کردند و از امام تقاضاى عفو و بخشش نمودند و به اين ترتيب هشت هزار نفر از سپاه دوازده هزار نفرى آنان برگشتند (و طبق روايتى امام پرچمى در گوشه اى از ميدان برافراشت و به توّابين دستور داد کنار آن پرچم قرار گيرند) و بعد از آن که از هدايت باقيمانده آن گروه لجوج و خشک و نادان مأيوس شد، چاره اى جز جنگ نمى ديد; امّا در عين حال فرمود: «تا آنها آغاز به جنگ نکنند شما آغاز نکنيد» همان کارى که در جنگ هاى «جمل و صفّين» انجام داد، او مى خواست هرگز آغازگر جنگ نباشد. سرانجام «خوارج» حمله را شروع کردند که با عکس العمل شديد و دفاع کوبنده لشکر امام روبه رو شدند و در مدّت کوتاهى تمام چهار هزار نفر ـ جز نه نفر که فرار نمودند ـ کشته شدند و از سپاه امام بيش از نه نفر کشته نشدند و صدق کلام آن حضرت که قبلا فرموده بود: «از اين مهلکه از آن ها ده نفر رهايى نمى يابند و از شما هم ده نفر کشته نمى شوند» آشکار شد.(19) اين جنگ در روز نهم ماه صفر (سال 38 يا 39) هجرى واقع شد و تمام مدّت جنگ ساعتى بيش نبود.(20) چرا خلافت و بيعت را پذيرفتم؟! امام(عليه السلام) در انتها، دلايل پذيرش بيعت را به وضوح بيان مى کند و اهداف خود را از اين پذيرش در جمله هاى کوتاه و بسيار پرمعنا شرح مى دهد و در ضمن روشن مى سازد که اگر اين اهداف بزرگ نبود، کمترين ارزشى براى زمامدارى بر مردم قائل نبود، مى فرمايد: «آگاه باشيد! به خدايى که دانه را شکافته و انسان را آفريده سوگند! اگر به خاطر حضور حاضران (توده هاى مشتاق بيعت کننده) و اتمام حجّت بر من به خاطر وجود يار و ياور نبود و نيز به خاطر عهد و پيمانى که خداوند از دانشمندان و علماى هر امّت گرفته که: «در برابر پرخورى ستمگر و گرسنگى ستمديده و مظلوم سکوت نکنند»، مهار شتر خلافت را بر پشتش مى افکندم (و رهايش مى نمودم) و آخرينش را به همان جام اوّلينش سيراب مى کردم» (اَما والَّذى فَلَقَ الْحَبَّةَ، وبَرَءَ النَّسَمَة(21)، لَولا حُضُورُ الْحاضِرِ (22) وَ قيامُ الْحُجَّةِ بِوجُودِ النّاصِرِ، وَ ما اَخَذَ اللهُ عَلَى الْعُلَماءِ اَنْ لا يُقارّوا(23) عَلى کِظَّةِ(24) ظالِم، وَلا سَغَبِ(25) مظلوم، لاَلْقَيْتُ حَبْلَها عَلى غارِبِها(26)، وَلَسَقيتُ آخِرَها بِکأسِ اَوَّلِها). جمله «وَالَّذى فَلَقَ الْحَبَّةَ» در حقيقت اشاره به توصيفى است که قرآن مجيد از ذات پاک خدا مى کند و مى گويد: «فالِقُ الْحَبِّ وَ النَّوى; خداوند، شکافنده دانه و هسته است»(27) و اين در واقع اشاره به مهمترين آفرينش پروردگار يعنى آفرينش حيات و زندگى است و جمله «بَرءَ النَّسَمَةَ» اشاره به آفرينش انسان و روح و جان اوست، همان آفرينش عظيم و بسيار مهمّى که قرآن مجيد بعد از ذکر آن «تَبارَکَ اللهُ اَحْسَنَ الْخالِقينَ»(28) ادامه‌دارد‌‌... @Nahjolbalaghe2

. #اذکار‌روزهای‌هفته🌺

✨✧﷽✧✨ 📖 ترتیل 🍃جزء ۳۰ 🎤استاد پرهیزگار @Nahjolbalaghe2

🌷تلاوت ترتیل جزء ۱ تا ۳۰ قرآن با صدای استاد پرهیزکار

📜 #درمحضراهل‌بیت 💎پیامبر اڪرم صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: 🌸زیاد #استغفار کنید در خانه ها و مجالستان،سر سفره ها و در بازارهایتان،و در مسیر رفت و آمدهایتان و هر جا که بودید(استغفار کنید)،چرا که شما نمی دانید آمرزش #خداوند چه زمانی نازل می شود. 📚مستدرک الوسائل ،ج۵،ص ۳۱۹

روزی شخصی روستایی از شیخ مفید سوال کرد که زنی حامله فوت شده و فرزندش در رحم زنده است، آیا باید شکم آن زن را شکافت و بچه را بیرون آورد یا آن زن را با کودکش دفن کرد؟ شیخ مفید فرمودند: مادر را با فرزندی که در رحم دارد دفن کنید. آن مرد از راه برگشت به طرف ده خود برود که ناگاه سواری به او رسیده دستور ایست داد و فرمود :شیخ مفید گفتند که شکم زن را پاره کنید و کودک را بیرون آورید، آنگاه بدن آن زن را پانسمان کنید و دفنش نمایید، مرد دهاتی آن دستور را پذیرفت و به فتوای دوم عمل کرد. بعد از چندی که عبورش به بغداد افتاد جریان را برای شیخ مفید نقل کرد، شیخ فرمود :من کسی را با چنین پیغامی نفرستادم و معلوم می شود، آن شخص حضرت صاحب الامر بوده اند بنابراین معلوم می‌شود که من قابلیت فتوا دادن و مرجعیت را ندارم. از این رو در خانه را بر روی مردم بست و از فتوا دادن خودداری نمود. طولی نکشید که از جانب امام عصر توقیع ونامه‌ای برای او بیرون آمد که :برشما است که فتوا دهید و بر ما است که شما را از خطا حفظ و تسدید کنیم، ما شما را وا نمی گذاریم تا درخطا واقع شوید. پس از آن، بار دیگر شیخ مفید بر مسند فتوا نشست. 📚کتاب شیخ مفید وامام زمان

🎥 آیا عقلانیت حجاب روشن نیست؟ #لطفا‌ببینید✅

مرحوم شیخ احمد کافی رحمت الله علیه : علامه حلی در زمانی که یک عالم سنی به وسیله یک کتاب، به شبهه پراکنی علیه تشیع می‌پرداخت، با ظاهر طلبه اهل تسنن در کلاس‌های وی حاضر شد و پس از جلب اطمینان، علامه از او درخواست کرد، حداکثر یک شب این کتاب را به وی قرض دهد علامه قصد داشت تا در فرصت‌های بعدی کتابی در رد آن بنویسد و استاد اجازه داد؛ علامه آن شب از فرط خستگی به تنگ آمده بود که در این هنگام مردی در اتاق او حاضر شد و به وی فرمود؛ اجازه دهید مقداری از این کتاب را به جای شما بنویسم و شما استراحت کنید،.... ادامه توسط شیخ کافی @Nahjolbalaghe2

🌷✨﷽✨ ⬆️دعای سلامتی امام زمان(‌عج) دعای فرج ⬇️ اِلهی عَظُمَ الْبَلاءُ وَ بَرِحَ الْخَفآءُ وَ انْکَشَفَ الْغِطآءُ وَ انْقَطَعَ الرَّجآءُ وَ ضاقَتِ الاَْرْضُ وَ مُنِعَتِ السَّمآءُ وَ اَنْتَ الْمُسْتَعانُ وَ اِلَیْکَ الْمُشْتَکی وَ عَلَیْکَ الْمُعَوَّلُ فِی الشِّدَّةِ وَ الرَّخآءِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد اُولِی الاَْمْرِ الَّذینَ فَرَضْتَ عَلَیْنا طاعَتَهُمْ وَ عَرَّفْتَنا بِذلِکَ مَنْزِلَتَهُمْ فَفَرِّجْ عَنّا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عاجِلا قَریباً کَلَمْحِ الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ یا مُحَمَّدُ یا عَلِیُّ یا عَلِیُّ یا مُحَمَّدُ اِکْفِیانی فَاِنَّکُما کافِیانِ وَ انْصُرانی فَاِنَّکُما ناصِرانِ یا مَوْلانا یا صاحِبَ الزَّمانِ الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ اَدْرِکْنی اَدْرِکْنی اَدْرِکْنی السّاعَةَ السّاعَةَ السّاعَةَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ بِحَقِّ مُحَمَّد وَ الِهِ الطّاهِرین 💕 @Nahjolbalaghe2

. دعا و زیارت روز یکشنبه 🌷

. 🍃ادامه تفسیر سوره آل عمران 🌷آیه ۹۸ 🔹شأن نزول: از مجموع آنچه در کتب شیعه و اهل تسنن درباره شأن نزول این آیات نقل شده چنین استفاده مى شود: 🔻یکى از یهودیان به نام شاس بن قیس که پیرمردى تاریک دل و در کفر و عناد کم نظیر بود روزى از کنار جمعى از مسلمانان مى گذشت، دید جمعى از طایفه اوس و خزرج که سال ها با هم جنگ هاى خونینى داشتند، در نهایت صفا و صمیمیت گرد هم نشسته، مجلس انسى به وجود آورده اند، و آتش اختلافات شدیدى که در جاهلیت در میان آنها شعله‌ور بود، به کلى خاموش شده است. از دیدن این صحنه، بسیار ناراحت شد و با خود گفت: اگر اینها تحت رهبرى محمّد(صلى الله علیه وآله) از همین راه پیش روند، موجودیت یهود به کلى در خطر است. نقشه اى به نظرش رسید: به یکى از جوانان یهودى دستور داد به جمع آنها بپیوندد، و حوادث خونین بعاث (محلى که جنگ شدید اوس و خزرج در آن نقطه واقع شده بود) را به یاد آنها بیاورد، و آن حوادث را پیش چشم آنها مجسم سازد.(۱) این نقشه که با مهارت به وسیله آن جوان یهودى پیاده شد، مؤثر واقع گردید، جمعى از مسلمانان از شنیدن این جریان به گفتگو پرداختند، و حتى بعضى از افراد طایفه اوس و خزرج یکدیگر را به تجدید آن صحنه ها تهدید کردند، چیزى نمانده بود که آتش خاموش شده دیرین، بار دیگر شعله‌ور گردد. خبر به پیامبر(صلى الله علیه وآله) رسید، فوراً با جمعى از مهاجرین به سراغ آنها آمد، و با اندرزهاى مؤثر و سخنان تکان دهنده خود آنها را بیدار ساخت. جمعیت، چون سخنان آرام بخش پیامبر را شنیدند از تصمیم خود برگشتند، سلاح ها را بر زمین گذاشته، دست در گردن هم افکنده، بشدت گریه کردند، و دانستند این از نقشه هاى دشمنان اسلام بوده است، و صلح و صفا و آشتى بار دیگر کینه هائى را که مى خواست زنده شود، شستشو داد. در این هنگام چهار آیه فوق نازل شد که دو آیه نخست، یهودیان اغوا کننده را نکوهش مى کند، و دو آیه بعد به مسلمانان هشدار مى دهد.(۲) 🌿تفسیر: 🔴نفاق افکنان در نخستین آیه مورد بحث، روى سخن به اهل کتاب ـ که منظور در اینجا یهود است ـ مى باشد، و خداوند به پیغمبرش فرمان مى دهد با زبان ملامت و سرزنش از آنها بپرسد: انگیزه آنها در کفر ورزیدن به آیات خدا چیست؟ در حالى که مى دانند خداوند از اعمال آنان آگاه است. مى فرماید: بگو: اى اهل کتاب! چرا به آیات خدا کفر مىورزید با آن که خدا گواه بر اعمال شماست ؟! (قُلْ یا أَهْلَ الْکِتابِ لِمَ تَکْفُرُونَ بِآیاتِ اللّهِ وَ اللّهُ شَهیدٌ عَلى ما تَعْمَلُونَ). منظور از آیات خدا در اینجا یا آیاتى است که در تورات درباره نشانه هاى پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) وارد شده، و یا مجموعه آیات و معجزاتى است که بر پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) نازل گردید و حکایت از حقانیت او مى کرد. پس از آن در آیه بعد آنها را ملامت مى کند که اگر خود شما حاضر به پذیرفتن حق نیستید چه اصرارى دارید که دیگران را نیز از راه خدا منحرف سازید؟ و راه مستقیم الهى را در نظر آنها کج و نادرست جلوه دهید؟ قرآن مى گوید: بگو: اى اهل کتاب! چرا افرادى را که ایمان آورده اند از راه خدا باز مى دارید و مى خواهید این راه را کج سازید، با این که شما (به درستى این راه) گواه هستید ؟! (قُلْ یا أَهْلَ الْکِتابِ لِمَ تَصُدُّونَ عَنْ سَبیلِ اللّهِ مَنْ آمَنَ تَبْغُونَها عِوَجاً وَ أَنْتُمْ شُهَداءُ). در حالى که شما باید نخستین دسته اى باشید که این منادى الهى را لبیک گوئید; زیرا بشارات ظهور این پیامبر قبلاً در کتب شما داده شده و شما گواه بر آنید. بنابراین، چرا با سمپاشى ها، وسوسه ها، القاى شبهات و روشن ساختن آتش کینه هاى فراموش شده، مردم را از راه مستقیم الهى دور مى سازید، و علاوه بر انحراف خود، بار سنگین مسئولیت انحراف دیگران را نیز بر دوش مى کشید! چرا؟ در پایان آیه آنها را چنین تهدید مى کند: خدا هرگز از اعمال شما غافل نیست (وَ مَا اللّهُ بِغافِل عَمّا تَعْمَلُونَ). شاید تعبیر به عدم غفلت خداوند در اینجا به خاطر این باشد، که: یهود براى پیشبرد مقاصد شوم خود، غالباً دست به نقشه هاى مخفیانه و توطئه هاى پنهانى مى زدند، که در افراد غافل و بى اطلاع زود مؤثر واقع مى شد، لذا مى فرماید: اگر بعضى از مردم به خاطر غفلت، تحت تأثیر توطئه هاى شوم شما قرار گیرند، خداوندى که از اسرار نهان و آشکار آنها آگاه است، غافل نخواهد بود، و مجازات او در انتظار شما است! 🔹سپس روى سخن را به مسلمانان اغفال شده کرده، مى فرماید: اى کسانى که ایمان آورده اید! اگر از جمعى از اهل کتاب (که کارشان نفاق افکنى، شعله‌ور ساختن آتش کینه و عداوت در میان شماست) اطاعت کنید شما را پس از ایمان به کفر باز مى گردانند ادامه دارد‌‌... 🌷 @Nahjolbalaghe2