✨﴾﷽﴿✨ ✅ برنامه‌ روزانه کانال : ✅🌷شنبه، سه‌شنبه و پنج شنبه شرح 🦋خطبه ها ✅🌹یکشنبه‌، دوشنبه وچهار‌شنبه‌ شرح 🌴حکمتها ✅☫روزانه‌تفسیر قرآن‌‌☫ ✅🌷شرح متنی و صوتی نامه ها بطور کامل در کانال بارگذاری شده و شرح آخرین نامه جهت سهولت در دسترسی، در اینجا آورده شده و بقیه نامه ها به هم پیوست میباشد⬇️ لینک شرح نامه ۷۹ ( آخرین نامه): https://eitaa.com/Nahjolbalaghe2/24783 ✅🍃حکمتها، نامه ها و خطبه های نهج‌البلاغه ترجمه محمد دشتی به طور کامل قبلا در کانال بار گذاری شده و لینک‌های دسترسی به مطالب در کانال سنجاق شده اند @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه کهف آیات ۱۰۳ الی ۱۰۸ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی ↩️ ۳ ـ توزین اعمال نیازى به این نداریم که: مسأله توزین اعمال را در قیامت از طریق تجسم اعمال تفسیر کنیم، و بگوئیم عمل آدمى در آنجا تبدیل به جسم صاحب وزنى مى شود; چرا که توزین، معنى وسیعى دارد و هر گونه سنجش را دربرمى گیرد، مثلاً در مورد افراد بى شخصیت مى گوئیم آدم هاى بىوزنى هستند، و یا سبک مى باشند، در حالى که منظور کمبود شخصیت آنها است نه وزن جسمانى. جالب این که: در آیات بالا در مورد گروه أَخْسَرِینَ أَعْمالاً مى گوید: براى آنها در قیامت اصلاً ترازوى سنجش برپا نمى سازیم آیا این با آیاتى که مى گوید: وَ الْوَزْنُ یَوْمَئِذ الْحَقُّ: وزن در آن روز حق است منافات دارد؟! مسلماً نه، زیرا توزین در مورد کسانى است که کار قابل سنجشى انجام داده اند، اما کسى که تمام وجودش و افکار و اعمالش حتى به اندازه بال یک مگس وزن ندارد، چه نیازى به سنجش دارد؟! لذا در روایت معروفى، از پیغمبر اکرم(ص)مى خوانیم: إِنَّهُ لَیَأْتِی الرَّجُلُ الْعَظِیْمُ السَّمِیْنُ یَوْمَ الْقِیامَةِ لایَزِنُ جُناحَ بَعُوضَة: در روز قیامت مردان فربه بزرگ جثه اى را در دادگاه خدا حاضر مى کنند که وزنشان حتى به اندازه بال مگسى نیست ! چرا که در این جهان اعمالشان، افکارشان و شخصیتشان همه تو خالى و پوک بود. و از اینجا روشن مى شود، مردم در آنجا چند دسته اند: ۱ ـ گروهى به قدرى از نظر حسنات و اعمال صالح پربارند که نیازى به توزین و حساب در کارشان نیست و بى حساب وارد بهشت مى شوند. ۲ ـ گروهى دیگر، آن چنان اعمالشان حبط و باطل شده و یا به کلّى فاقد عمل صالح هستند که باز نیازى به توزین ندارند، آنها نیز بى حساب وارد دوزخ مى شوند!. ۳ ـ اما گروه سوم، آنهائى هستند که داراى حسنات و سیئات مى باشند، کارشان به وزن و حساب کشیده مى شود، و شاید اکثر مردم داخل در این قسم سوم هستند. * * * ۴ ـ تفسیر جمله لایَبْغُونَ عَنْها حِوَلاً حِوَل معنى مصدرى دارد و به معنى تحول و نقل مکان است، همان گونه که در تفسیر آیات، گفتیم فردوس ، باغى از بهشت است که بهترین نعمت ها و مواهب الهى در آن جمع است، و به همین دلیل، بهترین نقاط آن جهان مى باشد: و لذا ساکنان آن، هرگز تمناى نقل مکان از آن را نمى کنند. ممکن است سؤال شود: پس زندگى در آنجا به صورت یکنواخت و راکد خواهد بود و این خود عیب بزرگ آن است. در پاسخ مى گوئیم: هیچ مانعى ندارد که، تحول و تکامل در همان منطقه تداوم داشته باشد، یعنى اسباب تکامل در آنجا جمع است، و انسان ها در پرتو اعمالى که در این جهان انجام داده اند و مواهبى که خدا در آن جهان به آنها عنایت کرده، در مسیر تکامل دائماً پیش مى روند. به خواست خدا در ذیل آیات مناسب، بحث پیرامون تکامل انسان را حتى در بهشت مشروح تر بیان خواهیم داشت . * * * ۵ ـ فردوس جاى چه کسانى است؟ سؤال دیگرى که در اینجا پیش مى آید این است که: فردوس چنان که گفته شد، برترین جاى بهشت است و در آیات فوق خواندیم فردوس منزلگاه افراد با ایمان و صاحبان اعمال صالح است، اگر چنین است، مناطق دیگر بهشت ساکنانى نباید داشته باشد; چرا که غیر مؤمن را در بهشت راهى نیست. در پاسخ این سؤال، مى توان گفت: آیات فوق به هر فردى که ایمان و عمل صالح دارد، اشاره نمى کند، بلکه، درجه والائى از نظر ایمان و عمل صالح را معیار براى دخول در فردوس قرار داده، هر چند ظاهر آیه مطلق است، اما توجه به مفهوم کلمه فردوس آن را مقید مى کند. لذا، در سوره مؤمنون که صفات وارثان فردوس را بیان مى کند، حدّ اعلائى از صفات مؤمنان را ذکر کرده که در همه افراد وجود ندارد، و این خود قرینه اى است بر این که: ساکنان فردوس باید داراى صفات ممتازى علاوه بر ایمان و عمل صالح باشند. و نیز به همین دلیل، در حدیثى که سابقاً از پیامبر (ص) نقل کردیم، خواندیم که مى فرماید: هر وقت از خدا تقاضاى بهشت را مى کنید مخصوصاً تقاضاى فردوس کنید که جامع ترین و کامل ترین منزلگاه هاى بهشت است. اشاره به این که: همت افراد با ایمان، باید در همه چیز و در همه حال، عالى باشد، حتى در تمناى بهشت به مراحل پائین تر قناعت نکند، هر چند مراحل پائین تر هم غرق نعمت است. بدیهى است کسى که، چنین تقاضائى از خدا مى کند، لابد، باید خود را براى رسیدن به چنین مقامى آماده کند، لابد باید حداکثر تلاش و کوشش را براى کسب برترین صفات انسانى و انجام صالح ترین اعمال به خرج دهد. بنابراین، آنها که مى گویند: خدا کند ما به بهشت راه یابیم، هر چند در پائین ترین مراحل آن باشیم، افرادى هستند که از همت والاى مؤمنان راستین بهره کافى ندارند. ✔️ پایان @Nahjolbalaghe2

📝 شرح و تفسیر خطبه ۹۱ بخش یازدهم ✅ آفرینش زمین ↩️ ظاهر شدن کوهها و چشمه ها امام(عليه السلام) در اين بخش از خطبه - که بعد از شرح پيدايش زمين بيان فرموده - اشاره به مسأله پيدايش چشمه ها و آثار مهم کوه ها در آرامش زمين و زمينيان کرده است و در واقع مهم ترين اسباب حيات و زندگى را در زمين بر شمرده که اوّل «آب» است و دوم «آرامش». مى فرمايد: «هنگامى که هيجان آب در اطراف زمين فرو نشست، و زمين کوه هاى سخت و مرتفع را بر دوش خود حمل کرد، چشمه هاى آب را از بينى کوه ها جارى ساخت; و آن را در دشت هاى گسترده و گودال ها (و بستر رودخانه ها) پراکنده و جارى نمود». (فَلَمَّا سَکَنَ هَيْجُ الْمَاءِ مِنْ تَحْتِ أَکْنَافِهَا، وَ حَمْلِ شَوَاهِقِ الْجِبَالِ الشُّمَّخِ الْبُذَّخِ عَلَى أَکْتَافِهَا، فَجَّرَ يَنَابِيعَ الْعُيُونِ مِنْ عَرَانِينِ أُنُوفِهَا، وَ فَرَّقَهَا فِي سُهُوبِ بِيدِهَا وَ أَخَادِيدِهَا). اين تعبير نشان مى دهد که نخست کوه ها بر صفحه زمين آشکار شدند و سپس چشمه ها; اين سخن با مطالعات زمين شناسى هماهنگ است که نخست پوسته زمين بر اثر سرد شدن، چين خوردگى هايى پيدا کرد و در اين چين خوردگى ها حفره هاى عظيمى بود که آب آسمان را در خود جاى مى داد و سپس از گوشه اى به صورت چشمه ها جارى مى شد. تعبير به «عَرَانِينِ أُنُوفِهَا» که به معناى قسمت هاى بالاى بينى است، در اينجا کنايه زيبايى است از قله هاى کوهها; و اساساً تشبيه برآمدگى کوه ها به بينى تشبيه جالبى است که نشان مى دهد چنان نيست که درون کوه ها پُر باشد، بلکه قسمت هاى خالى در آن فراوان است که گاه به صورت غارهاى نمايان در مى آيد و گاه غارهاى بزرگ و مخفى و به هر حال، منابع ذخيره آب ها است. و از آنجا که چين خوردگى هاى زمين و کوه ها به صورت پراکنده است، به طور طبيعى آب چشمه ها در دشت ها و بيابان هاى مختلف و دامنه کوه ها تقسيم مى شود و همه آنها از آب بهره مند مى گردند. سپس به آرامش زمين و تعديل حرکات آن به وسيله کوه ها اشاره کرده، مى فرمايد: «حرکات زمين را با صخره هاى عظيم و قلّه هاى بلند و محکم کوهها تعديل نمود». (وَ عَدَّلَ حَرَکَاتِهَا بِالرَّاسِيَاتِ مِنْ جَلاَمِيدِهَا، وَ ذَوَاتِ الشَّنَاخِيبِ الشُّمِّ مِنْ صَيَاخِيدِهَا). و بدين ترتيب حرکات زمين به جهت نفوذ کوهها در سطح آن و فرو رفتن ريشه هاى آن در اعماق زمين و سوار شدن آنها بر گردن دشت ها و عمق زمين از لرزش باز ايستاد. (فَسَکَنَتْ مِنَ الْمَيَدَانِ لِرُسُوبِ الْجِبَالِ فِي قِطَعِ أَدِيِمهَا، وَ تَغَلْغُلِهَا مُتَسَرِّبَةً فِي جَوْبَاتِ خَيَاشِيمِهَا، وَ رُکُوبِهَا أَعْنَاقَ سُهُولِ الأَرَضِينَ وَ جَرَاثِيمِهَا). آنچه امام(عليه السلام) در اين بخش از خطبه بيان فرموده، همان است که از طريق علوم طبيعى ثابت شده است; زيرا ريشه هاى کوهها در زمين فرو رفته و در بسيارى از مناطق زمين، از زير به هم پيوسته اند و همچون شبکه اى اطراف زمين را گرفته و در برابر فشار درونى زمين که از موادّ مذاب آن بر مى خيزد، مقاومت مى کند و جلوى بسيارى از زلزله ها را مى گيرد. اين همان چيزى است که در قرآن مجيد بارها به آن اشاره شده و گاه کوهها را به منزله ميخهاى زمين شمرده (وَ الْجِبَالَ أَوْتَاداً) و گاه مى فرمايد: «در زمين کوههايى افکنديم تا جلو حرکات ناموزون آن را بگيرد». (وَ أَلْقَى فِي الأَرْضِ رَوَاسِىَ أَنْ تَمِيدَ بِکُمْ). البتّه کوهها فوايد فراوان ديگرى نيز دارد; از جمله ذخيره آبهاست که گاه در درون آنها به صورت چشمه ها خارج مى شود و گاه در بيرون به صورت ذخيره هاى فراوان برف است که تدريجاً آب شده و نهرها را تشکيل مى دهد و فوائد بسيار ديگرى که در جلد اوّل، در شرح خطبه اوّل، صفحه 79 به آن اشاره کرده ايم. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت 🔺خودرأى، بر لغزشگاه هاى خطا ايستاده است. ❣المُستَبِدُّ بِرَأيِهِ مَوقوفٌ عَلى مَداحِضِ الزَّلَلِ ☘ #امام_صادق_علیه_السلام 📚 أعلام الدين، ص ۳۰۴ @Nahjolbalaghe2

#موعظه 🔹🔸باید و نبایدهای قرآنی به مؤمنان وقتی امام صادق علیه‌السلام به آیات «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا» می‌رسیدند، ندای لبیک سر می‌دادند. خطاب آیه شریفه ۲۵۴ سوره بقره «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا» باید و نبایدهای قرآنی به مؤمنان است. 🎙 استاد رفیعی @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: سیصد و چهل و پنج 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی ↩️ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ: 1- ﻭﺍﺣﺪﻱ ﺩﺭ " ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺍﻟﻨﺰﻭﻝ " ﺹ 182 ﺍﺯ ﺣﺴﻦ ﻭﺷﻌﺒﻲ ﻭﻗﺮﻇﻲ ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. 2- ﻗﺮﻃﺒﻲ ﺩﺭ ﺗﻔﺴﻴﺮﺵ ﺟﻠﺪ 8 ﺹ 91 ﺍﺯ ﺳﺪﻱ. 3- ﺧﺎﺯﻥ ﺩﺭ ﺗﻔﺴﻴﺮﺵ ﺟﻠﺪﺩﻭﻡ ﺹ 221 ﮔﻮﻳﺪ: ﺷﻌﺒﻲ ﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﻛﻌﺐ ﻗﺮﻇﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ: ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻋﻠﻲ ﺑﻦ ﺍﺑﻴﻄﺎﻟﺐ ﻭ ﻋﺒﺎﺱ ﺑﻦ ﻋﺒﺪﺍﻟﻤﻄﻠﺐ ﻭ ﻃﻠﺤﻪ ﺑﻦ ﺍﺑﻲ ﺷﻴﺒﻪ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ. ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻣﺒﺎﻫﺎﺕ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺳﺨﻨﻲ ﻣﻲ‌ﮔﻔﺖ. ﻃﻠﺤﻪ ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﻛﻠﻴﺪﺩﺍﺭ ﻛﻌﺒﻪ ﻫﺴﺘﻢ. ﻋﺒﺎﺱ ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ ﺣﺎﺟﻴﻬﺎ ﺭﺍ ﺁﺏ ﻣﻲ‌ﺩﻫﻢ [ جلد سوم ﺻﻔﺤﻪ 91] ﻭ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻛﺮﺩﻥ ﺣﺠﺎﺝ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ. ﻋﻠﻲ ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ ﻧﺪﺍﻧﻢ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﻣﻲ‌ﮔﻮﺋﻴﺪ، ﻣﻦ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﺷﺶ ﻣﺎﻩ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺭﻭﻱ ﺑﻘﺒﻠﻪ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ﻭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﺩﻫﺎ ﻭ ﺟﻨﮕﻬﺎ ﺩﻭﺷﺎﺩﻭﺵ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺯﺩﻩ ﺍﻡ. ﺳﭙﺲ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ. 5- ﺍﺑﻮﺍﻟﺒﺮﻛﺎﺕ ﻧﺴﻔﻲ ﺩﺭ ﺹ 221 ﺟﻠﺪ ﺩﻭﻡ ﺗﻔﺴﻴﺮﺵ. 6- ﺣﻤﻮﺋﻲ ﺩﺭ " ﺍﻟﻔﺮﺍﺋﺪ " ﺩﺭ ﺑﺎﺏ ﭼﻬﻞ ﻭ ﻳﻜﻢ ﺑﺎﺳﻨﺎﺩﺵ ﺍﺯ ﺍﻧﺲ. 7- ﺍﺑﻦ ﺻﺒﺎﻍ ﻣﺎﻟﻜﻲ ﺩﺭ " ﺍﻟﻔﺼﻮﻝ ﺍﻟﻤﻬﻤﻪ " ﺹ 123 ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻭﺍﺣﺪﻱ ﺍﺯ ﺣﺴﻦ ﻭﻋﺸﺒﻲ ﻭﻗﺮﻇﻲ. 8- ﺟﻤﺎﻝ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﻳﻮﺳﻒ ﺯﺭﻧﺪﻱ ﺩﺭ ﻧﻈﻢ ﻭ ﺷﻌﺮ ﺩﺭﺭ ﺍﻟﺴﻤﻄﻴﻦ. 9- ﮔﻨﺠﻲ ﺩﺭ ﺍﻟﻜﻔﺎﻳﻪ ﺹ 113 ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﺑﻦ ﺟﺮﻳﺮ ﻭ ﺍﺑﻦ ﻋﺴﺎﻛﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﺲ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻋﺒﺎﺭﺗﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻳﻢ. 10- ﺍﺑﻦ ﻛﺜﻴﺮ ﺷﺎﻣﻲ ﺩﺭ ﺗﻔﺴﻴﺮﺵ ﺟﻠﺪ ﺩﻭﻡ ﺹ 341 ﺍﺯ ﺣﺎﻓﻆ ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺯﺍﻕ ﺑﺎﺳﻨﺎﺩﺵ ﺍﺯ ﺷﻌﺒﻲ، ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﺑﻦ ﺟﺮﻳﺮ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﻛﻌﺐ ﻗﺮﻇﻲ، ﻭ ﺍﺯ ﺳﺪﻱ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﻭ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ: ﻋﻠﻲ ﻭ ﻋﺒﺎﺱ ﻭ ﺷﻴﺒﻪ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻣﺒﺎﻫﺎﺕ ﻣﻲ‌ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﻋﺒﺎﺭﺗﺸﺎﻥ ﻣﺜﻞ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﻓﻮﻕ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺣﺎﻓﻆ ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺯﺍﻕ ﺍﺯ ﺣﺴﻦ ﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﺛﻮﺭ ﺍﺯ ﻣﻌﻤﺮ ﺍﺯ ﺣﺴﻦ ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🤲 صلوات شعبانیه @Nahjolbalaghe2