✨ ✅ادامه شرح حکمت ۳۱ آن گاه امام درباره زیغ که از موانع معرفت و حجاب شناخت است و سبب شک و انحراف از حق مى گردد مى فرماید: «کسى که از راه حق منحرف شود (و به دنبال هوس ها برود) خوبى در نظرش بدى و بدى نزدش خوب جلوه مى کند و گرفتار مستى گمراهى مى شود»; (وَ مَنْ زَاغَ سَاءَتْ عِنْدَهُ الْحَسَنَةُ، وَحَسُنَتْ عِنْدَهُ السَّیِّئَةُ، وَسَکِرَ سُکْرَ الضَّلاَلَةِ). مى دانیم هرگاه انسان از حق منحرف شود و در شهوات و هوا و هوس ها غوطه ور گردد تدریجا به بدى ها خو مى گیرد و بر اثر تمایلات باطنى، زشتى ها را زیبایى مى پندارد و بر اثر فاصله گرفتن از خوبى ها، خوبى ها در نظر او زشت و ناپسند مى شود و همان طور که امام(علیه السلام) فرموده در مستى گمراهى فرو مى رود و چنین کسى ممکن است حتى در بدیهى ترین امور مانند وجود خدا که آثارش در تمام پهنه آفرینش نمایان است شک و تردید به خود راه دهد و حتى او را منکر شود. قرآن مجید مى فرماید: ✨«(ثُمَّ کانَ عاقِبَةَ الَّذینَ أَساؤُا السُّواى أَنْ کَذَّبُوا بِآیاتِ اللّهِ وَکانُوا بِها یَسْتَهْزِؤُنَ); سپس سرانجام کسانى که اعمال بد مرتکب شدند به جایى رسید که آیات خدا را تکذیب کردند و آن را به سخریه گرفتند».(22) حدیث معروفى هم در کلمات پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) آمده و هم در سخنان على(علیه السلام) که مى فرماید: «أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّ أَخْوَفَ مَا أَخَافُ عَلَیْکُمُ اثْنَانِ اتِّبَاعُ الْهَوَى وَطُولُ الاَْمَلِ فَأَمَّا اتِّبَاعُ الْهَوَى فَیَصُدُّ عَنِ الْحَقِّ وَأَمَّا طُولُ الاَْمَلِ فَیُنْسِی الاْخِرَة; 💥خطرناک ترین چیزى که بر شما از آن بیمناکم دو چیز است: پیروى از هواى نفس و آرزوهاى دور و دراز، زیرا پیروى از هوا انسان را از حق باز مى دارد و آرزوهاى دور و دراز سبب فراموشى آخرت مى گردد»(23) نیز اشاره به همین است. به عکس، تقوا و پرهیزگارى سبب روشن بینى و به مقتضاى (إِنْ تَتَّقُوا اللّهَ یَجْعَلْ لَکُمْ فُرْقاناً)(24) موجب درک حقایق مى شود. آن گاه امام(علیه السلام) از پیامدهاى شقاق (دشمنى لجوجانه با حق) سخن مى گوید و مى فرماید: «آن کس که به عناد و لجاج پردازد طرق رسیدن (به حق) براى او ناهموار مى شود و کارها بر او سخت و پیچیده مى گردد و در تنگنایى که خارج شدن از آن مشکل است گرفتار خواهد شد»; (وَمَنْ شَاقَّ وَعُرَتْ عَلَیْهِ طُرُقُهُ، وَأَعْضَلَ عَلَیْهِ أَمْرُهُ، وَضَاقَ عَلَیْهِ مَخْرَجُهُ). با توجه به این که «وَعُرَتْ» از ماده «وَعْر» به معناى زمین ناهموار و سنگلاخ است و این که «اَعْضَل» از ماده «عَضْل» به معناى مشکل شدن و ممنوع گشتن است روشن مى شود که این گونه افراد در چه تنگناهایى قرار مى گیرند. مى دانیم یکى از موانع شناخت همان حجاب خطرناک لجاجت و دشمنى با حق است. این گونه افراد در پیمودن راه خداشناسى یا معرفت پیغمبر(صلى الله علیه وآله) و امام(علیه السلام) به کسى مى ماند که در سنگلاخ خطرناکى گرفتار شده و هرگز نمى تواند خود را به مقصد برساند. لجاجت به او اجازه نمى دهد که از پیش داورى هاى غلط و تعصب هاى بى جا دست بردارد. قرآن مجید از گروهى خبر مى دهد که براى ایمان آوردن خود شرایط عجیب و غریبى قائل شدند و حتى با آن شرایط نیز تسلیم حق نگشتند: ✨«(وَقَالُوا لَن نُّؤْمِنَ لَکَ حَتى تَفْجُرَ لَنَا مِنَ الاْرْضِ یَنبُوعاً * أَوْ تَکُونَ لَکَ جَنَّةٌ مِّن نخِیل وَعِنَب فَتُفَجِّرَ الاَْنْهَرَ خِلَلَهَا تَفْجِیراً * أَوْ تُسقِطَ السَّمَاءَ کَمَا زَعَمْتَ عَلَیْنَا کِسَفاً أَوْ تَأْتِىَ بِاللَّهِ وَالْمَلَئِکَةِ قَبِیلاً * أَوْ یَکُونَ لَکَ بَیْتٌ مِّن زُخْرُف أَوْ تَرْقَى فِى السَّمَاءِ وَلَن نُّؤْمِنَ لِرُقِیِّکَ حَتّى تُنَزِّلَ عَلَیْنَا کِتَاباً نَّقْرَؤُهُ قُلْ سُبْحَانَ رَبِّى هَلْ کُنتُ إِلاّ بَشَراً رَّسولاً); و گفتند ما هرگز به تو ایمان نمى آوریم مگر این که چشمه اى از این سرزمین (خشک و سوزان) براى ما خارج سازى * یا باغى از نخل و انگور در اختیار تو باشد و نهرها در لابلاى آن به جریان اندازى * یا قطعات (سنگ هاى) آسمان را آن چنان که مى پندارى بر سر ما فرود آرى یا خداوند و فرشتگان را در برابر ما بیاورى * یا خانه اى پر نقش و نگار از طلا داشته باشى یا به آسمان بالا روى، حتى به آسمان رفتنت ایمان نمى آوریم مگر آنکه نامه اى بر ما نازل کنى که آن را بخوانیم. بگو منزه است پروردگارم (از این سخنان بى ارزش) مگر من جز بشرى هستم فرستاده خدا؟!».(25) 🌱ادامه دارد... ⚘ @Nahjolbalaghe2 #شرح‌و‌تفسیر‌حکمت‌های‌نهج‌البلاغه

✅ سوره همزه 🎤استاد خلیل الحصری ⚘ @Nahjolbalaghe2 #صوت‌قرآن‌

✨ ✅ادامه تفسیر سوره واقعه ✨ #بِسْمِ‌اللهِ‌الرَّحْمنِ‌الرَّحِيم✨ ۵۷نَحْنُ خَلَقْناکُمْ فَلَوْ لاتُصَدِّقُونَ ۵۸أَ فَرَأَیْتُمْ ما تُمْنُونَ ۵۹أَ أَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخالِقُونَ ۶٠نَحْنُ قَدَّرْنا بَیْنَکُمُ الْمَوْتَ وَ ما نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ۶۱عَلى أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثالَکُمْ وَ نُنْشِئَکُمْ فِی ما لاتَعْلَمُونَ ۶۲وَ لَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الأُولى فَلَوْ لاتَذَکَّرُونَ ترجمه: ۵۷ ـ ما شما را آفریدیم; پس چرا (آفرینش مجدد را) تصدیق نمى کنید؟! ۵۸ ـ آیا از نطفه اى که در رحم مى ریزید آگاهید؟! ۵۹ ـ آیا شما آن را آفرینش مى دهید، یا ما آفریدگاریم؟! ۶٠ ـ ما در میان شما مرگ را مقّدر ساختیم; و هرگز کسى بر ما پیشى نمى گیرد! ۶۱ ـ تا گروهى را به جاى گروه دیگرى بیاوریم و شما را در جهانى که نمى دانید آفرینش تازه اى بخشیم! ۶۲ ـ شما عالم نخستین را دانستید; چگونه متذکر نمى شوید (که جهانى بعد از آن است)؟! تفسیر👇 @Nahjolbalaghe2

✨ ✅ادامه تفسیر سوره واقعه 💥هفت دلیل بر مسأله معاد از آنجا که در آیات گذشته سخن از تکذیب کنندگان معاد در میان بود، و اصولاً تکیه بحثهاى این سوره عمدتاً روى مسأله اثبات معاد است، در این آیات به بحث و بررسى پیرامون ادله معاد مى پردازد، روى هم رفته هفت دلیل بر این مسأله مهم ارائه مى دهد که، پایه هاى ایمان را در این زمینه قوى کرده، قلب انسان را به وعده هاى الهى که، در آیات گذشته پیرامون مقربان و اصحاب الیمین و اصحاب الشمال آمده بوده، مطمئن مى سازد. 🔹در مرحله اول، مى گوید: ما شما را خلق کرده ایم، چرا آفرینش مجدد را تصدیق نمى کنید ؟! ✨(نَحْنُ خَلَقْناکُمْ فَلَوْ لاتُصَدِّقُونَ).(۱) چرا از رستاخیز و معاد جسمانى بعد از خاک شدن بدن، تعجب مى کنید؟ مگر روز نخست شما را از خاک نیافریدیم؟ مگر حکم الامثال واحد نیست؟ این استدلال در حقیقت شبیه همان است که در آیات ۷۸ ـ ۷۹ سوره یس آمده که، قرآن در پاسخ یکى از مشرکان که استخوان پوسیده اى را در دست گرفته بود و مى گفت: چه کسى این استخوانها را زنده مى کند ! مى فرماید: ✨وَ ضَرَبَ لَنا مَثَلاً وَ نَسِىَ خَلْقَهُ قالَ مَنْ یُحْیِى الْعِظامَ وَ هِىَ رَمِیْمٌ * قُلْ یُحْیِیهَا الَّذِى أَنْشَأَها أَوَّلَ مَرَّة وَ هُوَ بِکُلِّ خَلْق عَلِیْمٌ: 🍃 او براى ما مثالى زد، و آفرینش نخستین خود را فراموش کرد و گفت: چه کسى استخوانهاى پوسیده را زنده مى کند * بگو: همان کس که آن را در آغاز آفرید، و او از همه مخلوقات خود آگاه است . 🔹در آیه بعد، به دلیل دوم اشاره کرده مى فرماید: آیا از نطفه اى که در رحم مى ریزید آگاه هستید ؟! ✨(أَ فَرَأَیْتُمْ ما تُمْنُونَ).(۲) آیا شما در طول مراحل جنینى آن را آفرینشهاى مکرر مى دهید؟ یا ما آفریدگاریم ؟! ✨(أَ أَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخالِقُونَ). چه کسى این نطفه بى ارزش و ناچیز را هر روز به شکل تازه اى در مى آورد و خلقتى بعد از خلقتى، و آفرینشى بعد از آفرینشى مى دهد؟ راستى این تطورات شگفت انگیز که اعجاب همه اولو الالباب و متفکران را برانگیخته، از ناحیه شما است یا خدا؟ آیا کسى که قدرت بر این آفرینشهاى مکرر دارد، از زنده کردن مردگان در قیامت عاجز است؟! این آیه در حقیقت شبیه آیه ۵ سوره حج است که مى فرماید: ✨یا أَیُّهَا النّاسُ إِنْ کُنْتُمْ فِى رَیْب مِنَ الْبَعْثِ فَإِنّا خَلَقْناکُمْ مِنْ تُراب ثُمَّ مِنْ نُطْفَة ثُمَّ مِنْ عَلَقَة ثُمَّ مِنْ مُضْغَة مُخَلَّقَة وَ غَیْرِ مُخَلَّقَة لِنُبَیِّنَ لَکُمْ وَ نُقِرَّ فِى الاَرْحامِ ما نَشاءُ إِلى أَجَل مُسَمّى ثُمَّ نُخْرِجُکُمْ طِفْلاً: 🍃 اى مردم اگر در رستاخیز شک دارید (به این نکته توجه کنید که) ما شما را از خاک آفریدیم، سپس از نطفه، و بعد از خون بسته شده، سپس از مضغه (چیزى شبیه به گوشت جویده) که بعضى داراى شکل و خلقت است و بعضى بدون شکل، هدف این است که براى شما روشن سازیم (که بر هر چیز قادریم) و جنین هائى را که بخواهیم تا مدت معینى در رحم مادران قرار مى دهیم، (و آنچه را بخواهیم ساقط مى کنیم) بعد شما را به صورت طفلى بیرون مى فرستیم . از اینها گذشته، اگر آنچه را دانشمندان امروز درباره این قطره آب (ظاهراً ناچیز) دریافته اند در نظر بگیریم، مطلب روشنتر مى شود; چرا که مى گویند: آنچه باعث تولید نطفه انسان مى شود ترکیبى است از اسپرم (نطفه مرد) با اوول (نطفه زن) و اسپرمها کرمکهاى بسیار کوچک ذره بینى هستند که، در هر مرتبه انزال، ممکن است بین دو تا پانصد میلیون اسپرم در آن وجود داشته باشد! (یعنى به اندازه جمعیت چندین کشور جهان!).(۳) و عجب این که، این موجود بسیار کوچک، بعد از ترکیب با نطفه زن، به زودى رشد مى کند، و به طور سرسام آورى تکثیر یافته، و سلولهاى بدن انسان را مى سازد، و با این که سلولها ظاهراً همه مشابهند، به زودى از هم جدا مى شوند، گروهى قلب انسانى را تشکیل مى دهند، گروهى دست و پا، و گروهى گوش و چشم، و هر یک درست در جاى خود قرار مى گیرند، نه سلولهاى قلب به جاى کلیه مى روند، و نه سلولهاى کلیه به جاى قلب، نه یاخته هاى گوش در محل یاخته هاى چشم قرار مى گیرند و نه بر عکس، خلاصه این که، نطفه در دوران جنینى، عوالم پر غوغائى را طى مى کند تا به صورت طفلى متولد گردد، و همه اینها در پرتو خالقیت مستمر و مداوم الهى است، در حالى که نقش ساده انسان در این خلقت، فقط در یک لحظه تمام مى شود، و آن لحظه ریختن نطفه است در رحم و بس! آیا این خود دلیل زنده اى بر مسأله معاد نیست؟ که چنین قادر متعالى قدرت بر احیاى مردگان را دارد؟!.(۴) 🌱ادامه دارد... ⚘ @Nahjolbalaghe2 #‌تفسیر‌‌سوره‌واقعه

✨ ✅ادامه شرح نامه ۲۰ ولى این احتمال بعید به نظر مى رسد، زیرا امام(علیه السلام) مى فرماید: من کارى مى کنم که این عواقب سه گانه را براى تو به بار آورد و مى دانیم مسئولیت روز قیامت بر اثر خیانت قطعى خواهد بود و نیازى به سخت گیرى امام(علیه السلام) بر او نیست. 🔹جمله «ضَئِیلَ الاَْمْرِ» با توجّه به اینکه «ضَئِیل» به معناى حقیر، ضعیف و کوچک است مفهومش این است که اگر خیانت کنى و مردم تو را به خیانت بشناسند، در آینده در میان مردم حقیر، ضعیف و سربه زیر خواهى بود. اصولاً خیانت مخصوصاً خیانت در اموال به ویژه خیانت در بیت المال مایه رسوایى شدید در دنیا و آخرت است و این منحصر به زیاد نبود که در صورت خیانت سرنوشت هاى سه گانه اى را که امام(علیه السلام) در نامه بالا نوشته است پیدا کند، بلکه این سرنوشت ها در انتظار تمام خائنان مخصوصاً خائنان به بیت المال است. پشت آنها از بار گناه و مسئولیت و مجازات سنگین مى شود، بهره آنها کم و شخصیت آنها حقیر و بى مقدار خواهد شد. 🔹نکته:  چرا «زیاد» به این منصب گماشته شد؟ درباره تاریخچه زندگى «زیاد» سؤالات زیادى مطرح است نخست اینکه چرا او را زیاد بن ابیه (زیاد فرزند پدرش) مى گویند که حکایت از نامشروع بودن نطفه او دارد و دیگر اینکه چرا امیر مؤمنان على(علیه السلام) در دوران حکومت خود چنان منصبى به او داد و یا لااقل عبدالله بن عباس که به یقین شناختى از او داشت او را به چنین مقامى نصب کرد و سرانجام پایان کار او به کجا کشید و دودمانش چه نقش تخریبى در تاریخ اسلام داشتند؟ پاسخ این سؤالات را به خواست خدا ذیل نامه 44 که تناسب بیشترى با این مطالب دارد بیان خواهیم کرد. 📚پی نوشت: 1 . سند نامه: اين نامه قبل از مرحوم سيّد رضى، در کتاب انساب الاشراف بلاذرى و در تاريخ يعقوبى (با تفاوت هايى) آمده است. و در مصادر نهج البلاغه به کتاب اوّل اشاره شده و سپس افزوده است که اين نامه را بيهقى در المحاسن و المساوى نيز نقل کرده است (مصادر نهج البلاغه، ج 3، ص 232). 2 . عنکبوت، آيه 13 .   ⚘ @Nahjolbalaghe2 #شرح‌و‌تفسیر‌نامه‌های‌نهج‌البلاغه

⚘ 📚نهج البلاغه/نامه۳۷/به معاويه 🔻 #افشاي‌ادعاي‌دروغين‌معاويه پس خداي را سپاس! معاويه تو چه سخت به هوسهاي بدعتزا، و سرگرداني پايدار، وابسته اي؟ حقيقتها را تباه كرده، و پيمانها را شكسته اي، پيمانهايي كه خواسته خدا و حجت خدا بر بندگان او بود. اما پرگويي تو نسبت به عثمان و كشندگان او را جواب آن است كه: تو عثمان را هنگامي ياري دادي كه انتظار پيروزي او را داشتي، و آنگاه كه ياري تو به سود او بود او را خوار گذاشتي، با درود. ⚘ @Nahjolbalaghe2 #نامه‌ها

✅شرح نامه ۳۷ 🔻 #افشای‌ادعای‌دروغین‌معاویه /بنیاد‌مجازی‌نهج‌البلاغه کانال نهج‌البلاغه 🌺✨ ⚘ @Nahjolbalaghe2 #شرح‌و‌تفسیر‌نامه‌های‌نهج‌البلاغه

#صلوات @Nahjolbalaghe2 🍃

✅ سوره فیل 🎤استاد خلیل الحصری ⚘ @Nahjolbalaghe2 #صوت‌قرآن‌

✨ ✅ادامه تفسیر سوره واقعه ...آنگاه به بیان دلیل سوم پرداخته، مى گوید: ما در میان شما مرگ را مقدر ساختیم، و هرگز کسى بر ما پیشدستى نمى کند ✨(نَحْنُ قَدَّرْنا بَیْنَکُمُ الْمَوْتَ وَ ما نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ). آرى، ما هرگز مغلوب نخواهیم شد، و اگر مرگ را مقدر کرده ایم نه به خاطر این است که نمى توانیم عمر جاویدان بدهیم. بلکه هدف این بوده است که: گروهى از شما را ببریم و گروه دیگرى را به جاى آنها بیاوریم، و سرانجام شما را در جهانى که نمى دانید، آفرینش تازه بخشیم ✨ (عَلى أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثالَکُمْ وَ نُنْشِئَکُمْ فِی ما لاتَعْلَمُونَ). 🔹در تفسیر این آیه، نظر دیگرى غیر از آنچه در بالا گفتیم نیز وجود دارد، و آن این که، این آیه دنباله آیه قبل است، نه بیان هدف آن مى گوید: ما هرگز عاجز و مغلوب نیستیم از این که گروهى را ببریم و گروه دیگرى را جانشین آنها سازیم.(۵) در مورد جمله عَلى أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثالَکُمْ نیز دو تفسیر وجود دارد: یکى همان تفسیرى است که در بالا ذکر کردیم که در میان مفسران مشهور است، و مطابق آن، سخن از تبدیل اقوام در این دنیا است، تفسیر دوم مى گوید: منظور از امثال خود انسانها هستند که، در قیامت باز مى گردند، و تعبیر به مثل به خاطر آن است که، انسان با تمام خصوصیاتش باز نمى گردد، بلکه در زمان دیگر و کیفیات تازه اى از نظر جسم و روح خواهد بود. ولى تفسیر اول، مناسب تر به نظر مى رسد، و به هر حال، هدف این است که، از مسأله مرگ، استدلالى براى رستاخیز بیان کند، استدلال را مى توان به این صورت توضیح داد: خداوند حکیم که انسانها را آفریده، و مرتباً گروهى مى میرند و گروه دیگرى جانشین آنها مى شوند، هدفى داشته، اگر این هدف تنها زندگى دنیا بوده، سزاوار است که عمر انسان جاودان باشد، نه آنقدر کوتاه و آمیخته با هزاران ناملائمات که، به آمد و رفتش نمى ارزد. بنابراین، قانون مرگ به خوبى گواهى مى دهد که، اینجا یک گذرگاه است نه یک منزلگاه، یک پل است، نه یک مقصد; چرا که اگر مقصد و منزل بود باید دوام مى داشت. 🔸جمله وَ نُنْشِئَکُمْ فِی ما لاتَعْلَمُونَ (شما را مى آفرینیم به صورتهائى که نمى دانید) ظاهراً اشاره به آفرینش انسان در قیامت است که، مى تواند هدفى براى مرگ و حیات این دنیا باشد. بدیهى است چون هیچ کس سراى آخرت را ندیده، از اصول و نظاماتى که بر آن حاکم است بى خبرند، حتى بیان حقیقت آن در قالب الفاظ ما نمى گنجد، تنها شبحى از آن را از دور مى بینیم. ضمناً آیه فوق، کاملاً بیانگر این واقعیت است که، شما را در جهان نوین و با اشکال و شرائط تازه مى آفرینیم که از آن خبر ندارید.(۶) 🌿در آخرین آیه مورد بحث، سخن از چهارمین دلیل معاد است، مى فرماید: شما نشأه اولى (این جهان) را دانستید، چگونه متذکر نمى شوید که نشأه و عالم دیگرى بعد از آن است ✨ (وَ لَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الأُولى فَلَوْ لاتَذَکَّرُونَ). این دلیل را به دو گونه مى توان بیان کرد: 🔹نخست این که، فى المثل اگر ما از بیابانى بگذریم و در آن قصر بسیار مجلل و باشکوهى با محکمترین و عالیترین مصالح، و تشکیلات وسیع و گسترده، ببینیم، و بعد به ما بگویند این همه تشکیلات و ساختمان عظیم براى این است که، فقط قافله کوچکى چند ساعتى در آن بیاساید و برود، پیش خود مى گوئیم این کار حکیمانه نیست; زیرا براى چنین هدفى، مناسب این بود چند خیمه کوچک برپا شود. دنیاى با این عظمت و این همه کرات، خورشید، ماه و انواع موجودات زمینى، نمى تواند براى هدف کوچکى مثل زندگى چند روزه بشر در دنیا آفریده شده باشد، و گرنه آفرینش جهان پوچ و بى حاصل است، این تشکیلات عظیم براى موجود شریفى مثل انسان آفریده شده، تا خداى بزرگ را از آن بشناسد، معرفتى که در زندگى دیگر، سرمایه بزرگ او است. این بیان در حقیقت شبیه همان است که در آیه ۲۷ سوره ص درباره معاد آمده است: ✨وَ ما خَلَقْنَا السَّماءَ وَ الاَرْضَ وَ ما بَیْنَهُما باطِلاً ذلِکَ ظَنُّ الَّذِیْنَ کَفَرُوا: ما آسمان و زمین و آنچه را در میان آنهاست بیهوده نیافریده ایم، این گمان کافران است . دیگر این که: صحنه هاى معاد را در این جهان، در هر گوشه و کنار با چشم خود مى بینید، همه سال در عالم گیاهان صحنه رستاخیز تکرار مى شود، زمینهاى مرده را با نزول قطرات حیاتبخش باران زنده مى کند، چنان که در آیه ۳۹ سوره فصلت مى فرماید: إِنَّ الَّذِى أَحْیاها لَمُحْىِ الْمَوْتى: کسى که این زمینهاى مرده را زنده مى کند هم او است که مردگان را زنده مى کند ! در آیه ۶ سوره حج نیز به همین معنى اشاره شده است... 🌱ادامه دارد... 🍃🌹🍃 @Nahjolbalaghe2 #تفسیر‌سوره‌واقعه

‌🌷امام مهدی شناسی 🌷 ☘‌شادابی زندگی☘ 💠«نَضْرَةِ الْأَیام‏» امام زمان عجّل‌الله‌فرجه شادابی روزگار است. 💠روزگار خوشی و شادابی ما زمانی است كه موانع و حجاب‌های بین خود و امام‌مان مرتفع شده و امر و خواسته حضرت بر زندگی‌مان حاكم باشد و اگر پذیرش ولایت امام عجّل‌الله‌فرجه را نداشته باشیم، ناشاد زندگی می‌كنیم. ☘ گره‌گشای زندگی☘ 💠«یا مَنْ‏ تُحَلُ‏ بِهِ‏ عُقَدُ الْمَكَارِهِ‏» وجود مقدس امام زمان عجّل‌الله‌فرجه گره‌گشای زندگی ماست. 💠در این عالم به اذن خداوند سبحان امام عصر عجّل‌الله‌فرجه واسطه‌ای است كه گره‌ها به دست او باز می‌شود. 💠در دعای توسل دیگر می‌خوانیم:‌ «اللَّهُمَ‏ إِنِّی‏ أَسْأَلُكَ‏ بِحَقِ‏ وَلِیكَ‏ وَ حُجَّتِكَ صَاحِبِ الزَّمَانِ إِلَّا أَعَنْتَنِی بِهِ عَلَى جَمِیعِ أُمُورِی وَ كَفَیتَنِی بِهِ مَئُونَةَ كُلِّ مُوذٍ وَ طَاغٍ وَ بَاغٍ وَ أَعَنْتَنِی بِهِ فَقَدْ بَلَغَ مَجْهُودِی وَ كَفَیتَنِی كُلَّ عَدُوٍّ وَ هَمٍّ وَ غَمٍّ وَ دَینٍ وَ وُلْدِی وَ جَمِیعَ أَهْلِی وَ إِخْوَانِی وَ مَنْ یعْنِینِی أَمْرُهُ وَ خَاصَّتِی آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ» «خدایا ! تو را به حق ولی‌ات صاحب الزمان عجّل‌الله‌فرجه قسم می‌دهم به وسیله او مرا در همه كارها یاری كنی. به واسطه امام زمان عجّل‌الله‌فرجه برای من زحمت هر اذیت كننده‌ و هر طاغوت و هر ستمگری را کفایت کنی» 💠در این دعا از خدای سبحان طلب می‌كنیم اگر كسی اذیت‌مان كرد نیازی نباشد خودمان با او مقابله كنیم، بلكه هر زمان كسی به ما آسیب وارد كرد امام زمان عجّل‌الله‌فرجه در مقابل او از ما حمایت كند. 💠«خدایا! به واسطه ولی‌ات مرا از هر دشمن، هر غم و اندوه و هر دین و قرض كفایت كن. این درخواست‌ها را در حق فرزندانم، خانواده‌ام، خواهران وبرادرانم و تمام كسانی كه به آن‌ها توجه خاص دارم، به اجابت برسان.» 💠در حقیقت اگر امام زمان عجّل‌الله‌فرجه به عرصه زندگی ما قدم بگذارد، همه امورمان را كفایت می‌كند. كافی است كه همه چیز را به حضرت واگذار كنیم تا غصه‌ها از زندگی‌مان رخت بربندد و آرامش و آسایش بر ما حاكم شود. 💠با توجه و توسل به امام عصر عجّل‌الله‌فرجه گاهی مشكلات برطرف شده و گشایش‌های خاصی برایمان ایجاد می‌شود و گاهی با كمك حضرت موفق می‌شویم صبوری كنیم و با استقامت و پایداری برای رفع مشكل اقدام نماییم. #امام‌زمان‌شناسی #استادبروجردی ‌‌ @Nahjolbalaghe2 #مهدویت

✅ سوره ‌قریش 🎤استاد خلیل الحصری ⚘ @Nahjolbalaghe2 #صوت‌قرآن‌

✅ادامه تفسیر سوره واقعه 🔸نکته: دلیلى براى اثبات حجیت قیاس در اصول فقه ما، این مسأله مطرح است که، نمى توان احکام شرع را از طریق قیاس ثابت کرد، فى المثل بگوئیم: چون زن حائض روزه خود را قضا مى کند نماز خود را نیز باید قضا کند (و به اصطلاح باید از کلى به جزئى راه پیدا کرد نه از یک جزء به جزئى دیگر)، هر چند علماى اهل سنت غالباً قیاس را به عنوان یکى از منابع تشریع در فقه اسلامى پذیرفته اند، هر چند جمعى از آنها در مسأله نفى حجیت قیاس با ما موافقند. جالب این که، بعضى از طرفداران قیاس از آیه فوق (وَ لَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولى فَلَوْ لاتَذَکَّرُونَ) خواسته اند براى مقصود خود استدلال کنند! چون خداوند مى گوید: حال نشأه اخرى (قیامت) را بر نشأه اولى (دنیا) قیاس کنید. ولى، این استدلال عجیبى است; زیرا اولاً: آنچه در آیه فوق آمده، یک استدلال عقلى و قیاس منطقى است، چون منکران معاد مى گفتند: خدا چگونه قدرت دارد استخوان پوسیده را زنده کند؟ قرآن در جواب آنها مى گوید: همان کسى که قدرت داشت شما را در آغاز بیافریند، بعداً نیز چنین قدرتى را دارد، در حالى که قیاس ظنّى در احکام شرعى هیچگاه چنین نیست; زیرا ما احاطه به مصالح و مفاسد تمام احکام شرع را نداریم. ثانیاً: آنها که قیاس را ممنوع مى دانند، قیاس اولویت را استثناء کرده اند، فى المثل اگر قرآن مى گوید: نسبت به پدر و مادر کمترین سخن خشونت آمیز نگوئید ، به طریق اولى مى فهمیم نباید آزار بدنى به آنها برسانیم، آیه مورد بحث، از قبیل قیاس اولویت است و ربطى به قیاس ظنّى مورد نزاع ندارد; چرا که در آغاز که هیچ چیزى وجود نداشت، خداوند کره زمین و خاک را آفرید و انسان را از آن خاک خلقت کرد، در آخرت حداقل خاکهاى انسان موجود است، و لذا در قرآن مجید در آیه ۲۷ روم مى خوانیم: وَ هُوَ الَّذِى یَبْدَؤُ الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیْدُهُ وَ هُوَ أَهْوَنُ عَلَیْهِ: او کسى است که آفرینش را آغاز کرد، سپس آن را باز مى گرداند، و این کار براى او آسانتر است . این سخن را با حدیثى پایان مى دهیم که فرمود: عَجَباً کُلَّ الْعَجَبِ لِلْمُکَذِّبِ بِالنَّشْأَةِ الاُخْرى وَ هُوَ یَرَى النَّشْأَةَ الاُولى، وَ عَجَباً لِلْمُصَدِّقِ بِالنَّشْأَةِ الآخِرَةِ وَ هُوَ یَسْعى لِدارِ الْغُرُورِ: بسیار شگفت انگیز است کار کسى که نشأه دیگر را انکار مى کند، در حالى که نشأه اولى را مى بیند، و بسیار تعجب آور است کسى که به نشأه آخرت ایمان دارد، اما تمام تلاش او براى دنیا است .(۷) 📚۱ ـ لولا به اصطلاح براى تحضیض و تحریک بر انجام کارى است، و به گفته بعضى، در اصل، مرکب از لم و لا بوده که معنى سؤال و نفى را مى رساند، و سپس میم تبدیل به واو شده، این واژه در جائى به کار مى رود که فرد یا افرادى در انجام کارى مسامحه مى کنند و به آنها گفته مى شود: چرا چنین و چنان نمى کنید؟ ۲ ـ رأیتم در اینجا از رؤیت به معنى علم است نه مشاهده با چشم. ۳ ـ اولین دانشگاه ، جلد ۱، صفحه ۲۴۱ (بحث جنین شناسى). ۴ ـ در این زمینه توضیحات دیگرى در جلد ۱۴، صفحه ۲۲ به بعد، ذیل آیه ۵ سوره حج آورده ایم. ۵ ـ طبق تفسیر اول، جار و مجرور در على ان نبدل متعلق است به قدرنا که در آیه قبل آمده، و طبق تفسیر دوم متعلق است به مسبوقین (دقت کنید). ۶ ـ بعضى آیه فوق را اشاره به مسخ اقوام در این جهان دانسته اند که خداوند آنها را به اشکالى که از آن خبر ندارند مسخ نموده است، ولى این معنى با ظاهر آیه هماهنگ نیست. ۷ ـ این حدیث را تفسیر روح البیان و روح المعانى و قرطبى و مراغى با تفاوت مختصرى به عنوان خبر، و بدون تصریح به نام پیامبر(صلى الله علیه وآله) ذکر کرده اند، ولى ظاهر تعبیراتشان این است که، حدیث از پیامبر(صلى الله علیه وآله) است، در کتاب کافى نیز قسمت اول این حدیث از امام على بن الحسین(علیه السلام) نقل شده. 🌱ادامه دارد... ⚘ @Nahjolbalaghe2 #‌تفسیر‌‌‌سوره‌واقعه

✨ ✅ادامه شرح خطبه ۲ بخش ۳ ...و اسفناک تر اين که «در سرزمينى مى زيستند که دانشمندش به حکم اجبار لب فرو بسته و قدرت بر هدايت و نجات مردم نداشت و جاهلش گرامى بود و حاکم بر جامعه» (بِارْض عالِمُها مُلجَم وَ جاهِلُها مُکْرَم). 🍃براى جمله «فى خير دار» چهار تفسير متفاوت در کلمات مفسّران نهج البلاغه ديده مى شود، بعضى چنان که گفتيم آن را اشاره به خانه کعبه و حرم امن الهى دانسته اند (بنابراين که جمله هاى بالا همه ناظر به توصيف عصر جاهليّت باشند) در حالى که بعضى ديگر آن را اشاره به سرزمين شامات دانسته اند که آن هم از اراضى مقدّسه و سرزمين انبياى بزرگ بود ولى شاميان آن زمان که لشکر معاويه را تشکيل مى دادند بدترين همسايگان آن زمين بودند (اين در صورتى است که جمله هاى بالا را ناظر به عصر خود آن حضرت بدانيم). احتمال سوّم اين که منظور از آن کوفه و جايگاه زندگى خود آن حضرت باشد که يک مُشت منافقان و عهدشکنان و همسايگان بد، آن سرزمين را احاطه کرده بودند. احتمال چهارم اين که منظور از آن، سراى دنياست که افراد آلوده و بدکار در آن فراوانند. تفسير اوّل از همه مناسب تر و صحيح تر به نظر مى رسد و تعبيرات بالا همه با آن هماهنگ است; بنابراين تفسير جمله «نَوْمُهُمْ سُهُود» تا آخر اشاره به ناامنيها و پريشان حاليها و مصايب عصر جاهليّت است و عالمان، همان افراد پاکى بودند که بعد از ظهور پيامبر(صلى الله عليه وآله) به سرعت در اطراف او جمع شدند و جاهلان، فاسدان و مفسدان قريش و مانند آنها بودند; امّا بنابر تفسيرهاى ديگر ناظر به ناامنيهاى عصر معاويه و مشکلات شام و عراق در آن زمان است و همان گونه که اشاره شد اين تفسيرها با روح خطبه چندان سازگار نيست. 🔸شاهد اين معنا علاوه بر آنچه گفته شد حديثى است که ابن ابى الحديد در کتاب خود از پيامبر اکرم(صلى الله عليه وآله) نقل کرده است که هنگام حکايت حال خود در آغاز بعثت مى فرمايد: «کُنْتُ فى خَيْرِ دار وَ شَرِّ جيران; من در بهترين سرا و در ميان بدترين همسايگان بودم».(21) تعبير به «نَوْمَهُمْ سُهُود وَ کُحْلُهُمْ دُمُوع» اشاره لطيفى است به شدّت ناامنى و مصايب بسيار آن دوران، که اگر شبها به خواب مى رفتند خوابى بود ناآرام و توأم با ترس و وحشت و بى خوابيهاى مکرّر، و دامنه مصايب آن قدر گسترده بود که به جاى سرمه اى که مايه زينت و آرايش چشم است، اشکهاى مداوم و سوزان که سرچشمه انواع ناراحتيهاست از چشمانشان جارى بود. طبيعى است در چنين سرزمينى، عالمان که در آغاز اسلام تنها ياران پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) بودند، مجبور به لب فرو بستن و جاهلان که سران قريش و بزرگان شرک و الحاد بودند، در نهايت احترام مى زيستند. اين احتمال نيز وجود دارد که منظور از عالم، موحّدان و آگاهان محدود و معدود قبل از بعثت پيامبر مانند عبدالمطلب و ابوطالب و قُسّ بن ساعده و لُبَيْدبن ربيعه و امثال آنان، باشند. 🔹نکته: ▫️ترسيمى از زندگى مرگبار انسانها در عصر جاهلى: امام(عليه السلام) در عبارات فشرده و بسيار پر محتواى بالا، ترسيم دقيق و زنده اى از وضع عصر جاهليّت عرب فرموده است که با مطالعه دقيق آن، گويى انسان خود را در آن عصر مشاهده مى کند و همه نابسامانيها و تيره روزيها و زشتيهاى آن زمان را با چشم مشاهده مى کند. 🌷اين بيان از يکسو عظمت مقام پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) را روشن مى سازد چرا که هر قدر تاريکى عميقتر و سياهى شديدتر باشد نور و روشنايى آشکارتر به نظر مى رسد و عظمت خدمات پيامبر اسلام و سازندگى آيين پاکش واضح تر مى شود. چرا که جامعه آن چنانى را به جامعه اسلامى عصر رسول خدا تبديل کردن کارى غير ممکن به نظر مى رسيد و تنها قدرت اعجاز و نيروى عظيم وحى و عمق و جامعيّت دستورات اسلام توانست اين چنين معجزه اى را نشان دهد. از سوى ديگر، گويا اشاره اى است به تجديد افکار و آداب و رسوم جاهلى در عصر آن حضرت، که به خاطر انحراف مردم از دستورهاى پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) در دوران خلفاى پيشين رخ داد. اين معلّم بزرگ عالم انسانيّت فرياد خويش را در لابه لاى اين تعبيرات آشکار ساخته و به مردم عصر خود هشدار مى دهد که چشم باز کنند و درست بنگرند که در کجا بودند و اکنون در کجا هستند و از خطراتى که آينده جامعه اسلامى را به خاطر زنده شدن عادات و رسوم جاهلى شديداً تهديد مى کند، آگاه شوند. جالب اين که امام اين خطبه را بعد از بازگشت از صفّين ايراد فرموده و به وسيله آن دليل ناکاميها را در جنگ صفّين بيان مى فرمايد و با زبان معروف «ايّاکَ اَعْنى وَاسْمَعى يا جاره; منظورم تويى ولى اى همسايه تو بشنو» که زبان کنايى بليغ و رسايى است، ياران خود را آگاه و باخبر مى سازد. 🌱ادامه‌دارد... ⚘ @Nahjolbalaghe2 #شرح‌و‌تفسیر‌خطبه‌های‌نهج‌البلاغه