✨ ✅ادامه تفسیر سوره واقعه تعبیر به جَنّاتِ النَّعِیمِ انواع نعمتهاى مادى و معنوى بهشت را شامل مى شود. ضمناً، این تعبیر مى تواند اشاره به این باشد که، باغهاى بهشت تنها کانون نعمت است، بر خلاف باغهاى دنیا که گاه وسیله زندگى و زحمت است، همان گونه که حال مقربان در آخرت با حالشان در دنیا متفاوت است; زیرا مقام والایشان در این دنیا، توأم با مسئولیتهائى است، در حالى که در سراى دیگر تنها مایه نعمت است. بدیهى است منظور از قرب در اینجا قرب مقامى است نه قرب مکانى ; چرا که خداوند مکان ندارد و از ما به ما نزدیکتر است. آیه بعد، به چگونگى تقسیم نفرات آنها در امم گذشته و این امت، اشاره کرده، مى گوید: گروه کثیرى از امتهاى نخستین اند (ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ). و گروه اندکى از امت آخرین (وَ قَلِیلٌ مِنَ الْآخِرِینَ). ثُلّة چنان که راغب در مفردات مى گوید: در اصل به معنى قطعه مجتمع از پشم است، سپس به معنى جماعت و گروه به کار رفته است. بعضى نیز آن را از ثَلَّ عَرْشُهُ (تختش فرو ریخت و حکومتش قطع شد) گرفته و آن را به معنى قَطَعَهُ مى دانند، و در اینجا به قرینه مقابله با وَ قَلِیلٌ مِنَ الْآخِرِینَ به معنى قطعه عظیم است. طبق این دو آیه، گروه زیادى از مقربان از امتهاى پیشینند، و تنها کمى از آنها از امت محمّد(صلى الله علیه وآله) مى باشند. ممکن است در اینجا این سؤال پیش بیاید که، چگونه این مسأله با اهمیت فوق العاده امت اسلامى سازگار است؟ با این که خدا آنها را بهترین امت خطاب کرده و فرموده: کُنْتُمْ خَیْرَ أُمَّة... .(۱۸) پاسخ این سؤال با توجه به دو نکته روشن مى شود: نخست این که، منظور از مقربان همان سابقون و پیشگامان در ایمانند، مسلم است که در امت اسلامى پیشگامان در پذیرش اسلام در صدر اول، گروه اندکى بودند که نخستین آنها از مردان على (علیه السلام) و از زنان خدیجه بود، در حالى که کثرت پیامبران پیشین و تعداد امتهاى آنها و وجود پیشگامان در هر امت، سبب مى شود که آنها از نظر تعداد فزونى یابند. دیگر این که، کثرت عددى دلیل بر کثرت کیفى نیست، و به تعبیر دیگر ممکن است تعداد سابقون این امت کمتر باشند، ولى از نظر مقام بسیار برتر، همان گونه که در میان خود پیامبران نیز تفاوت است: تِلْکَ الرُّسُلُ فَضَّلْنا بَعْضَهُمْ عَلى بَعْض: ما بعضى از رسولان را بر بعض دیگرى برترى دادیم .(۱۹) ذکر این نکته نیز لازم به نظر مى رسد که، ممکن است بعضى از مؤمنان در زمره پیشگامان در ایمان نباشند، اما داراى صفات و ویژگیهاى دیگرى باشند که، آنها را همردیف سابقون قرار مى دهد، و از نظر پاداش و اجر همردیف آنها هستند، لذا در بعضى از روایات از امام باقر(علیه السلام) چنین نقل شده: نَحْنُ السّابِقُونَ السّابِقُونَ وَ نَحْنُ الآخِرُونَ: ما پیشگامان پیشگام، و ما آخرون هستیم .(۲٠) و در روایتى از امام صادق(علیه السلام) آمده است که، به جمعى از پیروان خود خطاب کرد فرمود: أَنْتُمُ السّابِقُونَ الاَوَّلُونَ، وَ السّابِقوُنَ الآخِرُونَ، وَ السّابِقُونَ فِى الدُّنْیا إِلى وِلایَتِنا، وَ فِى الآخِرَةِ إِلَى الْجَنَّةِ: شما سابقون نخستین و سابقون آخرین هستید، در دنیا پیشگام در ولایت ما بودید و در آخرت پیشگام در بهشتید .(۲۱) این نکته نیز لازم به یادآورى است که، بعضى تعبیر به اولین و آخرین را به اولین امت اسلام و آخرین امت اسلام تفسیر کرده اند، طبق این تفسیر همه مقربان از امت اسلامند. اما این تفسیر، نه با ظاهر آیات سازگار است، و نه با روایاتى که در ذیل این آیات وارد شده که، افرادى از امم پیشین را بالخصوص به عنوان سابقون اولین معرفى کرده است. ⬇️📚 ⚘ eitaa.com/Nahjolbalaghe2 #تفسیر‌‌سوره‌واقعه

✨ ✅ادامه تفسیر سوره واقعه 🌺نعمتهاى بهشتى که در انتظار مقربان است این آیات، انواع نعمتهاى بهشتى را که نصیب گروه سوم یعنى مقربان مى شود، بازگو مى کند، نعمتهائى که هر یک از دیگرى دل انگیزتر و روح پرورتر است، نعمتهائى که مى توان آنها را در هفت بخش خلاصه کرد: 🔹نخست مى فرماید: آنها بر تختهائى که صف کشیده و به هم پیوسته است قرار دارند (عَلى سُرُر مَوْضُونَة). در حالى که بر آن تکیه زده، و روبروى یکدیگر قرار گرفته (مجلسى پر از انس و سرور دارند) (مُتَّکِئِینَ عَلَیْها مُتَقابِلِینَ). سُرُر جمع سریر از ماده سرور به معنى تختهائى است که صاحبان نعمت در مجالس انس و سرور بر آن مى نشینند .(۱) مَوضُون از ماده وضن (بر وزن وزن!) در اصل به معنى بافتن زره است، سپس به هر منسوجى که تار و پود آن محکم است، اطلاق شده، و در اینجا منظور تختهائى است که، کاملاً در کنار هم قرار گرفته و به هم پیوسته است، یا خود این تختها داراى بافت مخصوصى است از لؤلؤ و یاقوت و مانند آن، چنان که جمعى از مفسران گفته اند. و در هر حال، ساختمان این تختها، و طرز قرار گرفتن آنها، و مجلس انسى که بر آنها تشکیل مى شود و سرور و شادمانى در آن موج مى زند، با هیچ بیانى قابل توصیف نیست. 🍃در قرآن مجید کراراً از تختهاى بهشتى و مجالس دسته جمعى بهشتیان توصیفهاى جالبى شده که، نشان مى دهد یکى از مهمترین لذات آنها همین جلسات انس و انجمنهاى دوستانه است، اما موضوع سخن آنها و نقل محفلشان چیست؟ کسى به درستى نمى داند، آیا از اسرار آفرینش سخن مى گویند، و شگفتیهاى خلقت خداوند؟ یا از اصول معرفت و اسماء و صفات حسناى او؟ و یا حوادثى که در این جهان رخ داده؟ یا از مصائب جانکاهى که از آن راحت و آسوده شدند؟ و یا امور دیگرى که ما در شرائط زندگى این دنیا قادر بر درک آن نیستیم؟ کسى نمى داند. 🔹بعد از آن از دومین موهبت آنها سخن گفته، مى فرماید: نوجوانانى که همواره در شکوه و طراوت جوانى به سر مى برند گرداگرد آنها مى گردند، و در خدمت آنها هستند (یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدانٌ مُخَلَّدُونَ). 🌿تعبیر به یَطُوف از ماده طواف اشاره به خدمت مداوم آنها است، و تعبیر به مُخَلَّدُون با این که همه اهل بهشت مخلد و جاودانى هستند، اشاره به جاودانگى، نشاط جوانى، و طراوت و زیبائى آنها است. در این که این نوجوانان کیانند؟ تفسیرهاى گوناگونى براى آن ذکر کرده اند: بعضى گفته اند: آنها فرزندان مردم دنیا هستند که، پیش از بلوغ چشم از دنیا بسته، و چون کار نیک و بدى نداشته اند به لطف پروردگار چنین منصبى را یافته اند، البته آنها از این کار خود بیشترین لذت را مى برند که در خدمت مقربان درگاه خدایند. این معنى در حدیثى از على(علیه السلام) نقل شده است. ولى در تفسیر دیگرى، مى خوانیم: اینها اطفال مشرکینند که، به خاطر بى گناهى، داراى چنین مرتبه اى شده اند; چرا که اطفال مؤمنان به پدران و مادران خود ملحق مى شوند. 🔹و در تفسیر سومى، مى خوانیم: آنها خدمتکارانى هستند بهشتى، که خداوند مخصوصاً آنان را براى این هدف آفریده است. این نوجوانان زیبا با قدحها، و کوزه ها، و جامهاى پر از شراب طهور، که از نهرهاى جارى بهشتى، برداشته شده در اطراف آنها مى گردند و آنان را سیراب مى کنند (بِأَکْواب وَ أَبارِیقَ وَ کَأْس مِنْ مَعِین).(۲) اما نه شرابى که عقل و هوش را ببرد و مستى آورد، بلکه هنگامى که بهشتیان آن را مى نوشند نه درد سر مى گیرند و نه مست مى شوند (لایُصَدَّعُونَ عَنْها وَ لایُنْزِفُونَ).(۳) تنها یک حالت نشئه روحانىِ توصیف ناپذیر، به آنها دست مى دهد که، تمام وجودشان را در لذتى بى نظیر فرو مى برد! 🔹سپس به چهارمین و پنجمین قسمت از نعمتهاى مادى مقربان در بهشت اشاره کرده، مى گوید: نوجوانان بهشتى هر نوع میوه اى که آنها مایل باشند به آنها تقدیم مى کنند (وَ فاکِهَة مِمّا یَتَخَیَّرُونَ).(۴) 🌱ادامه دارد... ⚘ @Nahjolbalaghe2 #تفسیر‌‌سوره‌واقعه

✨ ✅ادامه تفسیر سوره واقعه ✨ #بِسْمِ‌اللهِ‌الرَّحْمنِ‌الرَّحِيم✨ ۴۱وَ أَصْحابُ الشِّمالِ ما أَصْحابُ الشِّمالِ ۴۲فِی سَمُوم وَ حَمِیم ۴۳وَ ظِلّ مِنْ یَحْمُوم ۴۴لابارِد وَ لاکَرِیم ۴۵إِنَّهُمْ کانُوا قَبْلَ ذلِکَ مُتْرَفِینَ ۴۶وَ کانُوا یُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِیمِ ۴۷وَ کانُوا یَقُولُونَ أَ إِذا مِتْنا وَ کُنّا تُراباً وَ عِظاماً أَ إِنّا لَمَبْعُوثُونَ ۴۸أَ وَ آباؤُنَا الأَوَّلُونَ ۴۹قُلْ إِنَّ الأَوَّلِینَ وَ الآخِرِینَ ۵٠لَمَجْمُوعُونَ إِلى مِیقاتِ یَوْم مَعْلُوم ترجمه: ۴۱ ـ و اصحاب شمال، چه اصحاب شمالى؟! ۴۲ ـ آنها در میان بادهاى کشنده و آب سوزان قرار دارند. ۴۳ ـ و در سایه دودهاى متراکم و آتش زا! ۴۴ ـ سایه اى که نه خنک است و نه آرام بخش! ۴۵ ـ آنها پیش از این (در عالم دنیا) مست و مغرور نعمت بودند. ۴۶ ـ و بر گناهان بزرگ اصرار مىورزیدند. ۴۷ ـ و مى گفتند: هنگامى که ما مردیم و خاک و استخوان شدیم، آیا برانگیخته خواهیم شد؟! ۴۸ ـ یا نیاکان نخستین ما (برانگیخته مى شوند) ؟! ۴۹ ـ بگو: اولین و آخرین. ۵٠ ـ همگى در موعد روز معینى گردآورى مى شوند . تفسیر⬇️⬇️ ⚘ @Nahjolbalaghe2 #تفسیر‌‌سوره‌واقعه

✨ ✅ادامه تفسیر سوره واقعه همانها که شاید هر ذره اى از خاکشان به گوشه اى افتاده است یا جزء بدن موجود دیگرى شده است؟ ولى، چنان که در پایان سوره یس مشروحاً گفته شد، در برابر دلائل محکمى که بر مسأله معاد دلالت مى کند، اینها یک مشت بهانه هاى واهى بیش نیست. 🍃سپس قرآن به پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) دستور مى دهد: در پاسخ آنها بگو: نه فقط شما و پدرانتان، بلکه تمام اولین و آخرین... ✨ (قُلْ إِنَّ الأَوَّلِینَ وَ الآخِرِینَ). همگى در موعد روز معین (روز رستاخیز) جمع مى شوند ✨ (لَمَجْمُوعُونَ إِلى مِیقاتِ یَوْم مَعْلُوم).(۵) 🔹 مِیقات از ماده وقت ، به معنى زمانى است که براى کار یا وعده اى تعیین شده، و منظور از میقات در اینجا همان وقت مقرر قیامت است، که در آن روزها، همه انسانها در محشر براى رسیدگى به حسابهایشان اجتماع مى کنند، گاهى نیز به صورت کنایه، براى مکانى که براى انجام کارى مقرر شده است به کار مى رود، مانند میقاتهاى حج ، که نام مکانهاى خاصى است که از آنجا احرام مى بندند. ضمناً، از تعبیرات مختلف این آیه (إِن و لام)، تأکیدهاى متعددى در زمینه رستاخیز استفاده مى شود. از این آیه، به خوبى استفاده مى شود که، معاد و رستاخیز همه انسانها در یک روز همراه هم انجام مى گیرد، و همین معنى در آیات دیگر قرآن نیز آمده است.(۶) و از اینجا به خوبى روشن مى شود، آنهائى که قیامت را در زمانهاى متعدد نسبت به هر امتى جداگانه پنداشته اند، از آیات قرآن کاملاً بیگانه اند. شاید نیاز به تذکر نداشته باشد که، منظور از معلوم بودن قیامت، معلوم بودن نزد پروردگار است، و گرنه هیچ کس حتى انبیاء مرسلین و ملائکه مقربین از وقت آن آگاه نیست. 📚۱ ـ لسان العرب ، جلد ۹، صفحه ۱۷. ۲ ـ نساء، آیه ۴۸. ۳ ـ توجه داشته باشید تکرار حرف استفهام، و تعبیر به إِنَّ ، همه به عنوان تأکید آورده شده. ۴ ـ همزه در أَ وَ آباؤُنَا الأَوَّلُونَ همزه استفهامیه، و واو ، واو عاطفه است که همزه استفهام بر آن مقدم مى شود. ۵ ـ إِلى در این جمله به خاطر این به کار رفته که قیامت، در پایان این جهان قرار دارد و نیز ممکن است که إِلى در اینجا به معنى لام بوده باشد، همان گونه که در بسیارى از آیات قرآن لمیقات آمده است. ۶ ـ هود، آیه ۱٠۲ ـ مریم، آیه ۹۵. 🌱ادامه دارد... ⚘ @Nahjolbalaghe2 #تفسیر‌‌سوره‌واقعه