✨ ✨ #بِسْمِ‌اللهِ‌الرَّحْمنِ‌الرَّحِيم✨ وَإِذَا يُتْلَي عَلَيْهِمْ قَالُوا آمَنَّا بِهِ إِنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّنَا إِنَّا كُنَّا مِن قَبْلِهِ مُسْلِمِينَ (53) ✨ أُوْلَئِكَ يُؤْتَوْنَ أَجْرَهُم مَّرَّتَيْنِ بِمَا صَبَرُوا وَيَدْرَؤُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ (54) /قصص 🍃و زمانى كه (قرآن) بر آنان تلاوت شود، گويند: ما به آن ايمان آورديم، همانا آن، حقّى است از طرف پروردگار ما (و) ما پيش از اين (نيز) اهل تسليم بوده ايم. آنان به خاطر صبرشان، دو برابر پاداش داده مى شوند. و (آنانند كه) بدى ها را با نيكى دفع مى كنند و از آنچه روزى آنان كرده ايم (به ديگران) انفاق مى نمايند. 💥- طالبان حقّ، به دنبال حقّ هستند و توجّهى به اين كه چه كسى، از چه نژادى و با چه زبانى آن را مى گويد ندارند. «اذا يُتلى ... قالوا آمنّا» («يُتلى » به صورت مجهول، يعنى گوينده مطرح نيست.) 🌺- اگر روح پاك باشد، با شنيدن حقّ ايمان مى آورد. «يُتلى ... آمنّا» (به عكس، اگر زمينه فراهم نباشد، با تلاوت پيوسته هم اميدى به ايمان نيست.) 🌹- ايمانى ارزش دارد كه بر اساس معرفت و شناخت حقّ باشد. «آمنّا به اِنّه الحقّ» 🌷- شرايط وزمينه هاى افراد، در دريافت الطاف الهى متفاوتند. «يؤتون اجرهم مرّتين بما صبروا» 🌷- پذيرش حقّ، نيازمند صبر در مقابل انواع انتقادها ومشكلات است. «قالوا آمنّا... يؤتون أجرهم... بماصبروا» 🍃- گذشت از بدى هاى ديگران و انفاق به آنان در صورتى ارزش دارد كه خصلت و خوى انسان باشد. «يدرؤن - ينفقون» (فعل مضارع نشانه دوام و استمرار است. آرى، مؤمنانى مورد ستايش اند كه داراى پشتكار، گذشت و اهل بخشش باشند.) 🌿- اگر بدانيم كه رزق از طرف خداست، انفاق براى ما آسان مى شود. «ممّا رزقناهم ينفقون» 🌻- مورد انفاق تنها مال نيست، از علم، توان و آبرو نيز مى توان انفاق كرد. «ممّا رزقناهم ينفقون» ⚘ @Nahjolbalaghe2 #‌تفسیر‌‌قرآن

✨ ✨ #بِسْمِ‌اللهِ‌الرَّحْمنِ‌الرَّحِيم✨ ✨وَمَا أُوتِيتُم مِّن شَيْءٍ فَمَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَزِينَتُهَا وَمَا عِندَ اللَّهِ خَيْرٌ وَأَبْقَي أَفَلَا تَعْقِلُونَ (60) /قصص 🍃و آنچه به شما داده شده، بهره ى زندگى دنيا و زينت آن است (كه فانى و زودگذر است)، در حالى كه آنچه نزد خداست، بهتر و پايدارتر است. پس آيا نمى انديشيد؟! 🌺در واقع اين سوّمين جوابى است كه خداوند در پاسخ بهانه جويى كفّار مكّه (كه اگر ما ايمان بياوريم، زندگانى ما مختل مى شود) مى دهد، كه آنچه به گمان خام خود از رهگذر عدم ايمان به دست مى آوريد، متاع وكالاى بى ارزش و فانى زندگى محدود دنياست، در حالى كه آنچه نزد خداست، بهتر و ماندگارتر است. 💥- ثروت و دارايى خود را محصول تلاش و زرنگى خويش نپنداريم كه هر چه هست از خداوند است. «ما اوتيتم» 🔻- نعمت هاى دنيوى، محدود است؛ «من شى ء» ولى پاداش الهى، نامحدود و غير قابل تصوّر است. «ما عنداللّه خير و ابقى » 🔹- اگر به خاطر پذيرش ايمان، دنيا را از دست بدهيد، به نعمت هاى بى منتها وبى زوال دست خواهيد يافت. «ما عنداللَّه خيرٌ و ابقى» ♦️- هركس باقى را فداى فانى، و بهره ى ناب را با لذّات آميخته با مشكلات عوض كند، در حقيقت عاقل نيست. «أفلا تعقلون» 🌷نگاهى به دنيا از منظر قرآن   در قرآن مجيد، از دنيا و زندگانى دنيا با تعبيرات مختلفى ياد گرديده و انسان ها را از اقبال به آن و اغفال در برابر آن برحذر داشته است، از جمله: 🔻 دنيا، عارضى است. «عَرَض الحياة الدّنيا»(79)  🔻دنيا، بازيچه است. «و ماالحياة الدّنيا الاّ لعبٌ و لَهو»(80)  🔻 دنيا، اندك و ناچيز است. «فما متاع الحياة الدّنيا فى الآخرة الاّ قليل»(81)  🔻 زندگى دنيا، مايه ى غرور و اغفال است. «وما الحياة الدّنيا الاّ متاع الغرور»(82)  🔻 زندگى دنيا، براى كفّار جلوه دارد. «زيّن للّذين كفروا الحياة الدّنيا»(83)  🔻 مال و فرزند، جلوه هاى دنيا هستند. «المال والبنون زينة الحياة الدّنيا»(84)  🔻 دنيا، غنچه اى است كه براى هيچ كس گُل نمى شود. «زهرة الحياة الدّنيا»(85)  🔻چرا آخرت را به دنيا مى فروشيد؟ «اشتروا الحياة الدّنيا بالآخره»(86)  🔻 چرا به دنياى فانى و محدود، راضى مى شويد؟ «أرَضِيتم بالحياة الدّنيا»(87)  🔻 چرا به دنياى كوچك و زودگذر شاد مى گرديد؟ «فَرِحوا بالحيوة الدّنيا»(88)  * چرا دنيا را به آخرت ترجيح مى دهيد؟ «يَستحبّون الحياة الدّنيا على الآخره»(89)  🔻چرا به دنياداران خيره مى شويد؟ «لاتمدّنّ عينيك الى ما متّعنا به»(90)  🔻 چرا فقط به دنيا فكر مى كنيد؟ «لم يرد الاّ الحياة الدّنيا»(91)  🔻 آيا دنياگرايان نمى دانند كه جايگاهشان دوزخ است؟ «و آثر الحياة الدّنيا . فانّ الجحيم هى المأوى »(92) 💥البتّه اين همه هشدار به خاطر كنترل مردم دنياگراست و آنچه در آيات و روايات انتقاد شده، از دنياپرستى، آخرت فروشى، غافل شدن، سرمست شدن و حقّ فقرا را ندادن است، ولى اگر افرادى در چهارچوب عدل و انصاف سراغ دنيا بروند و از كمالات ديگر و آخرت غافل نشوند و حقّ محرومان را ادا كنند و در تحصيل دنيا يا مصرف آن ظلم نكنند، اين گونه مال و دنيا فضل و رحمت الهى است. 79) نساء، 94. 80) انعام، 32. 81) توبه، 38. 82) آل عمران، 185. 83) بقره، 212. 84) كهف، 46. 85) طه، 131. 86) بقره، 86. 87) توبه، 38. 88) رعد، 26. 89) ابراهيم، 3. 90) حجر، 88. 91) نجم، 29. 92) نازعات، 38 و 39. ⚘ eitaa.com/Nahjolbalaghe2 #‌تفسیر‌‌قرآن

🌹 ✨ #بِسْمِ‌اللهِ‌الرَّحْمنِ‌الرَّحِيم✨ ✨أَفَمَن وَعَدْنَاهُ وَعْداً حَسَناً فَهُوَ لَاقِيهِ كَمَن مَّتَّعْنَاهُ مَتَاعَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ثُمَّ هُوَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مِنَ الْمُحْضَرِينَ (61) /قصص پس آيا كسى كه به او وعده اى نيكو داده ايم و او آن را خواهد ديد، مانند كسى است كه او را از بهره ى زندگى دنيا بهره مند ساختيم (و) سپس او در روز قيامت از احضارشدگان (براى حساب و جزا) خواهد بود؟! 🍃اين آيه در ادامه ى آيات قبل، پيرامون كسانى است كه به خاطر حفظ زندگانى دنيا، بر كفر باقى ماندند. وعده اى كه در اين آيه به آن اشاره گرديده، همان وعده اى است كه در آيات مختلف قرآن به اهل ايمان و عمل صالح داده شده است، از جمله آيه ى نهم سوره ى مائده: «وَعَدَ اللّهُ الّذين آمنوا و عملوا الصالحاتِ لهم مغفرةٌ و أجرٌ عظيم». مخالفان پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله در صدر اسلام، افراد مرفّه و كامياب بوده اند. 🌹- وعده هاى الهى و پاداش هاى اخروى، هم بزرگ است و هم نيكو. «وعداً حسنا» (كلمه «وَعداً» كه با تنوين آمده، اشاره به بزرگى امر و كلمه «حسناً» نشان از نيكويى دارد.) ♦️- وعده هاى الهى، قطعى و مسلّم است. «وعدناه ...فهو لاقيه» 🔹- شيوه ى مقايسه، از بهترين اسلوب هاى تبليغ و تربيت است. «أفمَن وعَدناه... كمَن متّعناه» (كسانى كه وعده هاى الهى را دريافت مى كنند، قابل مقايسه با ديگران نيستند) 🔸- توفيق بهره گيرى از متاع دنيا نيز به دست خداست. «متّعناه» 🔻- كاميابى دنيوى، نشانه ى آسودگى اُخروى نيست. «متّعناه... من المحضرين» 💥- بهره مندى هاى دنيوى، حساب و كتاب دارد. «متّعناه... من المحضرين» حضرت على عليه السلام مى فرمايد: «فى حلالها حساب و فى حرامها عقاب»(93) در حلال دنيا حساب و در حرام آن عقاب است. 🍂- كاميابى غافلانه، احضار ذليلانه ى اُخروى در پى دارد. «من المحضرين» آرى در لذّتى كه پايانش آتش است، خيرى نيست. 93) نهج البلاغه، خطبه 82. ⚘ @Nahjolbalaghe2 #‌تفسیر‌‌قرآن

✨ ✨ #بِسْمِ‌اللهِ‌الرَّحْمنِ‌الرَّحِيم✨ ✨وَيَوْمَ يُنَادِيهِمْ فَيَقُولُ أَيْنَ شُرَكَائِيَ الَّذِينَ كُنتُمْ تَزْعُمُونَ (62) ✨ قَالَ الَّذِينَ حَقَّ عَلَيْهِمُ الْقَوْلُ رَبَّنَا هَؤُلَاء الَّذِينَ أَغْوَيْنَا أَغْوَيْنَاهُمْ كَمَا غَوَيْنَا تَبَرَّأْنَا إِلَيْكَ مَا كَانُوا إِيَّانَا يَعْبُدُونَ (63) ✨ وَقِيلَ ادْعُوا شُرَكَاءكُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُمْ وَرَأَوُا الْعَذَابَ لَوْ أَنَّهُمْ كَانُوا يَهْتَدُونَ (64) /قصص 🍃و روزى كه (خداوند) آنها را ندا مى دهد، پس مى گويد: كجايند آن شريكانى كه براى من مى پنداشتيد؟  آن (شريكان و) كسانى كه حكم عذاب بر آنان محقّق گشته، مى گويند: پروردگارا! اينان كسانى هستند كه ما گمراه كرده ايم. همان گونه كه خود گمراه بوديم، آنها را (نيز) گمراه نموديم، (امّا اينك از آنان) به سوى تو بيزارى مى جوييم. (اينان در واقع) ما را نمى پرستيدند (بلكه به دنبال هواپرستى و هوسرانى خود بودند.) و (در اين هنگام به مشركان) گفته مى شود: (اكنون آن) معبودانى را كه شريك خدا مى پنداشتيد بخوانيد، پس آنها را مى خوانند؛ امّا جوابى به آنها نمى دهند و (در اين حال) عذاب الهى را مى بينند (كه آنان را در برمى گيرد، پس آرزو مى كنند) اى كاش، هدايت يافته بودند. 🔴با بر پايى قيامت، صحنه هاى عجيب و گوناگونى اتفاق مى افتد كه اين آيات به بعضى از آنها اشاره مى فرمايد؛ يكى از صحنه ها، سؤالات توبيخ آميز خداوند، از مشركان است. صحنه ى ديگر، اظهار تنفّر و بيزارى معبودها از كسانى است كه آنها را مى پرستيدند و صحنه ى سوّم، ملامت منحرفان از شيطان است كه شيطان هم در جواب مى گويد: مرا سرزنش نكنيد، بلكه خودتان را ملامت نماييد؛ «فلاتلومونى و لوموا انفسكم»(94) در قيامت، هر كس گناه خود را به گردن ديگرى مى اندازد، ولى از طرف مقابل هم جواب مى شنود كه: «بل كنتم قوماً طاغين»(95) گناه را به گردن ما نياندازيد، بلكه شما خودتان اهل طغيان بوديد. بعضى از معبودها همچون حضرت عيسى و فرشتگان الهى، تقصيرى ندارند؛ امّا كسانى نظير شياطين، طاغوت ها دانشمندانى كه سبب بدعت و انحراف در دين گشته اند، مقصّرند و عذاب خداوند در مورد آنان قطعى است. 94) ابراهيم، 22. 95) صافّات، 30. 🔻- صحنه هاى قيامت را فراموش نكنيم. «و يوم...» 🔻- دادگاه قيامت، علنى و حضورى است. «أين شركائى» 🔻- كارى نكنيم كه در قيامت، از پاسخ گويى آن، درمانده و عاجز باشيم. «أين شركايى» 🔻- شرك و تكيه بر هرچه غير خداست، گمان، خيال و سراب است. «تزعمون» 🔻- معبودهاى عزيز دنيوى، ذليلان و محكومان اُخروى اند. «حقّ عليهم القول» 🔻- هركس ديگران را به جاى خداوند به سوى خويش بخواند، عذاب الهى برايش حتمى است. «حقّ عليهم القول» 🔻- پرستش غير خدا، يك فريب است. «اغوينا» 🔻- فريب خوردگان، به دنبال فريب ديگران نيز هستند. «اغويناهم كما غوينا» 🔻- انسان ها در انتخاب راه آزادند و مى توانند راه هاى انحرافى را نيز برگزينند. «غوينا» 🔻- معبودهاى غير خدايى، روزى از عابدانِ خود متنفّر خواهند بود. «تبرّأنا» 🔻- حقيقت شرك، هوى پرستى است. «ما كانوا ايّانا يعبدون» 🔻- معبودهاى دروغين، به ناله هاى شما در وقت نياز پاسخى نخواهند داد. 🔻«فدعوهم فلم يستجيبوا» دلبستن به غير خدا در دنيا، مايه ى محروم شدن از يارى او در قيامت است.) 🔻- قيامت، روز حسرت است. «لو انّهم كانوا يهتدون» ⚘ @Nahjolbalaghe2 #‌تفسیر‌‌قرآن

🍃 ✨ #بِسْمِ‌اللهِ‌الرَّحْمنِ‌الرَّحِيم✨ وَيَوْمَ يُنَادِيهِمْ فَيَقُولُ أَيْنَ شُرَكَائِيَ الَّذِينَ كُنتُمْ تَزْعُمُونَ (74) /قصص 🍃و (باز به خاطر آوريد) روزى را كه (خداوند) آنها را ندا مى دهد، پس مى گويد: كجايند آن (همتايان و) شريكانى كه براى من مى پنداشتيد؟! ✨اين آيه، شبيه آيه ى 62 همين سوره است كه قبلاً گذشت. 🔹- صحنه ى حضور مشركان در قيامت، صحنه اى قابل يادآورى است. «و يوم يناديهم...» 🔻- آنان كه براى خداوند، شريكى قائلند، خود را براى پاسخگويى آماده نمايند. «أين شركائى» (انسان مسئول انديشه و گرايش خود است) ♦️- قيامت، روز ظهور پوچى معبودان و درماندگى مشركان است. «أين شركائى» 🔹- تمام معبودان در بى اثرى و همه مشركان در بى جوابى يكسانند. «أين شركائى» 💥- قاضى دادگاه قيامت، ذات مقدّس خداوند است. «اين شركائى» 🌺- براى غير خداوند، در قيامت، هيچ قدرتى نيست. «اين شركائى» 🌷- خداوند شريك ندارد، آنچه را شريك او مى شمرند، پندار و توهّمى بيش نيست. «كنتم تزعمون» ⚘ @Nahjolbalaghe2 #‌تفسیر‌‌قرآن

🌹 ✨ #بِسْمِ‌اللهِ‌الرَّحْمنِ‌الرَّحِيم✨ ✨وَنَزَعْنَا مِن كُلِّ أُمَّةٍ شَهِيداً فَقُلْنَا هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ فَعَلِمُوا أَنَّ الْحَقَّ لِلَّهِ وَضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَفْتَرُونَ (75) /قصص 🍃و (در آن روز) از هر امّتى، گواهى بيرون مى آوريم، پس (به مشركان) مى گوييم: دليل خود را (بر شرك) بياوريد! پس مى فهمند كه حقّ، مخصوص خداست و هرچه به دروغ مى بافتند، از (دست) آنان رفته و محو شده است. 🔴مواقف قيامت، متعدّد است، در يك موقف بر لب هاى انسان مُهر خورده و اعضا و جوارح ديگر به شهادت مى پردازند؛ 🔻«شَهِد عليهم سَمعُهم وأبصارهم و جُلودهم»(96) در موقفى ديگر، انسان مى تواند سخن بگويد؛ 🔻«وَقِفوهم اِنّهم مسئولون»(97) در يك جا سخنى با انسان گفته نمى شود؛ 🔻«لا يكلّمهم اللّه»(98) ولى در جاى ديگر، خداوند مى فرمايد: 🔻«هاتوا برهانكم» گرچه بعضى احتمال داده اند كه مراد آيه اين باشد كه خداوند از هر گروه مشرك، يكى از افراد برجسته را به عنوان شاهد و سخنگو بيرون مى كشد و از او مى پرسد: برهان شرك شما چيست؟ ولى با توجّه به روايتى كه در ذيل آيه از امام باقرعليه السلام آمده است(99) 🔹مراد اين است كه در هر عصر و زمانى، انسان معصومى (پيامبر يا وصىّ پيامبر) كه به اعمال مردم آگاه باشد، وجود دارد تا در قيامت به عنوان گواه رفتار مردم، شاهد قرار گيرد. 96) فصّلت، 20. 97) صافّات، 24. 98) بقره، 174. 99) تفسير الميزان، ج 16، ص 20. 🔹- در قيامت، گواهان از خود امّت ها برمى خيزند. «من كلّ امّة شهيداً» 🔹- محاكمات روز قيامت، علنى و حضورى است. «شهيداً فقلنا» 🔹- عقايد و افكار خود را بر اساس برهان و دليلِ محكم تنظيم كنيم. زيرا شرك برهانى ندارد و در آخرت بهانه، خريدارى ندارد. «هاتوا برهانكم» 🔹- مشركان، منطق و برهان ندارند. «هاتوا برهانكم» 🔹- هر نوع كتمانِ حقايق، فقط در دنياست، در آخرت با كنار رفتن پرده ها، حقّ و حقيقت، ظاهر و متجلّى مى شود. «فعلموا انّ الحقّ للّه» 🔹- اگر چه مجرمين در قيامت به فكر انكار هستند، ولى حضور گواه، آنان را به بن بست مى كشاند. «شهيداً... فعلموا اَنّ الحقّ للّه» 🔹- باطل، رفتنى است. «ضلّ عنهم ما كانوا يفترون» ⚘ @Nahjolbalaghe2 #‌تفسیر‌‌قرآن

✨ ✨ #بِسْمِ‌اللهِ‌الرَّحْمنِ‌الرَّحِيم✨ ✨إِنَّ قَارُونَ كَانَ مِن قَوْمِ مُوسَي فَبَغَي عَلَيْهِمْ وَآتَيْنَاهُ مِنَ الْكُنُوزِ مَا إِنَّ مَفَاتِحَهُ لَتَنُوءُ بِالْعُصْبَةِ أُولِي الْقُوَّةِ إِذْ قَالَ لَهُ قَوْمُهُ لَا تَفْرَحْ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْفَرِحِينَ (76) /قصص 🍃همانا قارون از قوم موسى بود و بر آنان ستم نمود، با آن كه ما آنقدر از گنج ها (و صندوق جواهرات) به او داده بوديم كه حمل كليدهايش بر گروه نيرومند نيز سنگين بود. روزى قومش به او گفتند: مغرورانه شادى مكن، به درستى كه خداوند شادمانان مغرور را دوست نمى دارد. 🔷در تفسير مجمع البيان حديثى نقل شده كه قارون پسرخاله ى حضرت موسى و انسانى دانشمند بود و در خواندن تورات، مهارت بى نظيرى داشت. او ابتدا از ياران موسى عليه السلام و از جمله گروه هفتاد نفرى ملازم آن حضرت براى اعزام به كوه طور و مناجات در آنجا بود؛ امّا به واسطه بدست آوردن ثروت بى حساب، عَلَم مخالفت برداشت و سرانجام مورد خشم و قهر الهى واقع گرديد. حضرت موسى درطول دوران مبارزه اش با سه محور اصلى فساد و طغيان، درگير بود: يكى محور قدرت و زور كه فرعون، سردمدار آن بود. ديگرى اهرم ثروت و زَر كه قارون، مظهر آن بشمار مى رفت، و سومى عامل فريب و تزوير كه سامرى رهبرى آن را به عهده داشت. به عبارت ديگر، حضرت موسى با مثلّث شومِ زور، زر و تزوير، دست به گريبان بود. 🔻- ذكر نمونه هاى تاريخى، مايه ى عبرتِ آيندگان است. «اِنّ قارون...» ♦️- سابقه ى خوب، دليل برآينده خوب و يا چشم پوشى از انحرافات امروز نيست. «كان من قوم موسى » 🔹- فاميل پيامبر بودن، به تنهايى عامل موفّقيّت ونجات نيست. «كان من قوم موسى » 💥- وجود بستگان منحرف، نبايد از مقام افراد صالح و مصلح بكاهد. «اِنّ قارون كان من قوم موسى » 🔻- ثروت بدون حساب، وسيله ى قدرت و قدرت، عاملى براى تجاوزگرى و عيّاشى است. «الكنوز - فبَغى عليهم - لاتفرح» 🔹- ثروت، ما را مغرور و سرمست نسازد. «لاتفرح» 🔸- نهى از منكر در مقابل سرمايه داران؛ حتّى بر طبقه محروم نيز لازم است. «قال له قومه لاتفرح» ♦️- افراد سرمست، از محبّت الهى محرومند. «اِنّ اللّه لايحبّ الفرحين» (آرى؛ ثروت و دارايى نشانه ى محبوبيّت نزد خداوند نيست.) ⚘ @Nahjolbalaghe2 #‌تفسیر‌‌قرآن

✨ ✨ #بِسْمِ‌اللهِ‌الرَّحْمنِ‌الرَّحِيم✨ ✨فَخَرَجَ عَلَي قَوْمِهِ فِي زِينَتِهِ قَالَ الَّذِينَ يُرِيدُونَ الْحَيَاةَ الدُّنيَا يَا لَيْتَ لَنَا مِثْلَ مَا أُوتِيَ قَارُونُ إِنَّهُ لَذُو حَظٍّ عَظِيمٍ (79) /قصص 🍃(روزى قارون) با تمام تجمّل خود در ميان قومش ظاهر شد، (با ديدن اين صحنه) آنان كه خواهان زندگانى دنيا بودند (آهى كشيده و) گفتند: اى كاش مثل آنچه به قارون داده شده، براى ما نيز بود. براستى كه او بهره ى بزرگى (از نعمت ها) دارد. 🔻- قدرت و ثروت در دست انسان هاى غافل، سبب فخرفروشى، خودنمايى وتجمّل گرايى است. «فخرج على قومه فى زينته» 🔻- به رخ كشيدن ثروت، صفتى قارونى است. «فخرج على قومه فى زينته» 🔻- قارون صفتان، خود را برتر از ديگران مى دانند. «على قومه» 🔻- اشرافى گرىِ حاكمان، مى تواند فرهنگ مردم را تغيير دهد. «على قومه فى زينته... يا ليت لنا...» 🔻- ظواهرِ زيباى دنيا، دامى براى جذب و انحراف كوته فكران است. «قال الّذين يريدون الحياة الدّنيا» 🔻- آرزوى قارون شدن، آرزوى دنياپرستان كم خرد است. «يريدون الحياة الدّنيا ياليت لنا...» ⚘ @Nahjolbalaghe2 #‌تفسیر‌‌قرآن

✨ ✨ #بِسْمِ‌اللهِ‌الرَّحْمنِ‌الرَّحِيم✨ ✨وَأَصْبَحَ الَّذِينَ تَمَنَّوْا مَكَانَهُ بِالْأَمْسِ يَقُولُونَ وَيْكَأَنَّ اللَّهَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَيَقْدِرُ لَوْلَا أَن مَّنَّ اللَّهُ عَلَيْنَا لَخَسَفَ بِنَا وَيْكَأَنَّهُ لَا يُفْلِحُ الْكَافِرُونَ (82) /قصص 🍃و همان كسانى كه موقعيّت ديروز او (قارون) را آرزو مى كردند (با ديدن صحنه هلاكت او) مى گفتند: واى! (بر ما) گويا خداوند، (رزق و) روزى را بر هركس از بندگانش كه بخواهد، گشاده و يا تنگ مى گرداند، (و) اگر خداوند بر ما منت ننهاده بود، هر آينه ما را نيز (با او) به قعر زمين برده بود، واى! گويى كافران، رستگار نمى شوند. 💥- در برخورد با مسائل، زود قضاوت نكنيم. (آنان كه ديروز حسرت مى خوردند اى كاش مثل قارون بودند، امروز مى گويند: چه خوب شد كه ما مثل او نبوديم) «تمنّوا مكانه بالامس يقولون - و يكأنّه...» 🔹- هرگز نخواهيم كه مانند ثروتمندانِ مغرور و غافل باشيم. «تمنّوا مكانه... و يكأنّ» ✅- به جاى تمنّاى ثروت ديگران، به داده هاى الهى قانع باشيم. «تمنّوا مكانه... يبسط الرّزق... و يقدر» 🔻- همه آرزوها، به صلاح نيست. «تمنّوا مكانه» 🔸- گاه، مستجاب نشدن دعا و برآورده نگرديدن آرزو، بزرگ ترين لطف و منت الهى بر انسان است. «تمنّوا مكانه... منّ اللّه علينا» 🔻- حوادث، سبب بيدارى فطرت ها و تغيير پندارها و خواسته هاى غلط است. «لولا أن منّ اللّه علينا» ♦️- ثروتى كه انسان، آن را از جانب خدا و براى او نداند، او را به كفر مى رساند. «لايفلح الكافرون» ⚘ @Nahjolbalaghe2 #‌تفسیر‌‌قرآن

✨ ✨ #بِسْمِ‌اللهِ‌الرَّحْمنِ‌الرَّحِيم✨ ✨تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِينَ لَا يُرِيدُونَ عُلُوّاً فِي الْأَرْضِ وَلَا فَسَاداً وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ (83) /قصص 🍃(ما، نجات و سعادت در) آن سراى آخرت را (تنها) براى كسانى قرار مى دهيم كه خواستار برترى و فساد در زمين نباشند و سرانجام، (رستگارى) از آن پرهيزكاران است. 💥اين آيه به منزله قطعنامه داستان قارون است كه هر گونه ثروت اندوزى و برترى جويى، مايه ى هلاكت در دنيا و شقاوت در آخرت مى شود. بر اساس روايات، حضرت على عليه السلام، اين آيه را براى تاجران بازار تلاوت مى فرمود.(105) امام خمينى قدس سره بنيانگذار جمهورى اسلامى نيز در پايان درس اخلاقشان براى طلاّب و فضلاى حوزه ى علميّه ى قم به آن عنايت داشتند. در حديث مى خوانيم كه اگر كسى به واسطه بهتر بودن بند كفشش بر ديگرى خود را برتر ببيند، جزو كسانى است كه اراده ى علوّ در زمين دارند. چه بسيارند كسانى كه در تهيه مسكن، مركب، لباس، كلام، ازدواج و نام گذارى فرزند، كارى مى كنند كه در جامعه نمودى داشته باشند و مردم متوجّه آنان شوند كه به فرموده روايت، اين افراد اراده برترى در زمين دارند و از بهشت محرومند. 105) تفاسير مجمع البيان و روح البيان. 🔹- سراى آخرت بس عظيم است. (كلمه ى «تلك» براى بيان عظمت است) ♦️- هرگونه برترى طلبى، ممنوع است. «لا يريدون علوّاً» 🔻- منشأ فساد، برترى جويى است. «لايريدون علوّاً... و لا فسادا» ✅- پرهيزكار كسى است كه اراده ى تفاخر وبرترى بر ديگران ندارد. «لايريدون علوّاً... والعاقبة للمتّقين» ⚘ @Nahjolbalaghe2 #‌تفسیر‌‌قرآن

✨ ✨ #بِسْمِ‌اللهِ‌الرَّحْمنِ‌الرَّحِيم✨ ✨مَن جَاء بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِّنْهَا وَمَن جَاء بِالسَّيِّئَةِ فَلَا يُجْزَي الَّذِينَ عَمِلُوا السَّيِّئَاتِ إِلَّا مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (84) /قصص 🍃هركس نيكى آورد، براى او (پاداشى) بهتر از آن خواهد بود، و هر كس بدى آورد، پس كسانى كه كارهاى ناروا انجام دهند، جز (به اندازه) آنچه كرده اند، مجازات نمى شوند. 🔹- كار نيك، مطلوب و پسنديده است، از هر كس و به هر مقدار كه باشد. «مَن جاء بالحسنة» 💥- مهم تر از انجام كار نيك، به سلامت رساندن آن به صحنه ى قيامت است. «جاء بالحسنة» (چه بسيارند كسانى كه كارهاى خوبى انجام مى دهند، ولى به واسطه گناه، منّت گذاشتن، عُجب و يا تحقير ديگران، آن را از بين مى برند و نمى توانند كار خوب خود را به قيامت برسانند.) 🔸- انسان ها در انتخاب راه زندگى خود آزادند. «مَن جاء بالحسنة - مَن جاء بالسيئة» 🌺- حتّى در گفتار، سخن خويش را از خوبى ها آغاز كنيم. (ابتدا كلمه «الحسنة» آمده، سپس «السيئة») 🔻- در نظام سراسر لطف الهى، پاداش نيكى ها بيشتر از خود نيكى هاست هر چند به مرحله عمل نرسد و در حالت انديشه و طرح باقى بماند، ولى كيفر كار بد به اندازه كار بد و به شرطى است كه از درجه ى فكر و انديشه بگذرد و لباس عمل بپوشد. «عملوا السيئات» 🌿- كار نيك ديگران را فراموش نكنيم، حتّى اگر يك عمل ساده باشد، «الحسنة» ولى بدكاران را وقتى جزا دهيم كه بركار بد خود اصرار داشته باشند. «ما كانوا يعملون» 🌷- خداوند پاداش نيكى ها را با فضل خود مى دهد، ولى در كيفر بدكاران با عدل خويش رفتار مى كند. «فله خيرٌ منها - لايجزى ... الاّ ما كانوا يعملون» ⚘ eitaa.com/Nahjolbalaghe2 #‌تفسیر‌‌قرآن

✨ ✅ادامه تفسیر سوره واقعه مى دانیم زوج همیشه به جنس مذکر و مؤنث گفته نمى شود، بلکه به امورى که قرین هم هستند نیز زوج اطلاق مى شود، و از آنجا که اصنافى از مردم در قیامت و حشر و نشر، قرین یکدیگرند، به آنها ازواج اطلاق شده است. 🍃در مورد دسته اول مى فرماید: نخست اصحاب میمنه هستند، چه اصحاب میمنه اى ؟! (فَأَصْحابُ الْمَیْمَنَةِ ما أَصْحابُ الْمَیْمَنَةِ).(۱٠) 🔹منظور از أَصْحابُ الْمَیْمَنَة کسانى هستند که نامه اعمالشان را به دست راستشان مى دهند، و این امر در قیامت رمزى و نشانه اى براى مؤمنان نیکوکار و اهل نجات است، چنان که بارها در آیات قرآن به آن اشاره شده. یا این که مَیْمَنَة از ماده یمن به معنى سعادت و خوشبختى گرفته شده، و به این ترتیب گروه اول، گروه سعادتمندان و خوشبختانند. و با توجه به این که، در آیه بعد، گروه دوم را به عنوان أَصْحابُ الْمَشْئَمَة (از ماده شوم معرفى مى کند، مناسب همین تفسیر اخیر است).(۱۱) ✨تعبیر به ما أَصْحابُ الْمَیْمَنَة (چه گروه خوشبختى؟)، براى بیان این حقیقت است که، حد و نهایتى براى خوشبختى و سعادت آنها متصور نیست، و این بالاترین توصیفى است که در این گونه موارد امکان دارد، مثل این است که مى گوئیم: فلان کس انسان است، چه انسانى ؟! پس از آن به ذکر گروه دوم، پرداخته، مى افزاید: 🔻 گروه دیگرى اصحاب شوم هستند چه اصحاب شومى ؟! (وَ أَصْحابُ الْمَشْئَمَةِ ما أَصْحابُ الْمَشْئَمَةِ). گروهى بدبخت، تیره روز، بیچاره و بینوا، که نامه هاى اعمالشان را به دست چپشان مى دهند، که خود نشانه و رمزى است براى تیره بختى و جرم و جنایت آنها. تعبیر به ما أَصْحابُ الْمَشْئَمَة نیز در اینجا نهایت بدبختى و شقاوت آنها را منعکس مى سازد. سرانجام گروه سوم را چنین توصیف مى کند: و پیشگامانِ پیشگام (وَ السّابِقُونَ السّابِقُونَ).(۱۲) 🌿 آنها مقربانند ! (أُولئِکَ الْمُقَرَّبُونَ). سابِقُون کسانى هستند که نه تنها در ایمان پیشگامند، که در اعمال خیر و صفات و اخلاق انسانى نیز پیشقدم اند، آنها اسوه و قدوه مردمند، امام و پیشواى خلقند، و به همین دلیل مقربان درگاه خداوندِ بزرگند. بنابراین، اگر بعضى از مفسران پیشگام بودن آنها را تنها به سبقت در طاعة الله (اطاعت خدا) یا نمازهاى پنجگانه، یا جهاد، یا هجرت، یا توبه، و امثال آن تفسیر کرده اند، هر کدام گوشه اى از این مفهوم وسیع را مورد توجه قرار داده اند، و گرنه این کلمه، اینها، و غیر اینها از خیرات و برکات را، شامل مى شود، و نیز اگر در روایات اسلامى گاه سابقون به چهار نفر هابیل ، مؤمن آل فرعون و حبیب نجار که هر کدام در امّت خود پیشگام بودند، و همچنین امیر مؤمنان على بن ابى طالب (علیه السلام) که نخستین مسلمان از مردان بود تفسیر شده، در حقیقت بیان مصداقهاى روشن آن است، و به معنى محدود ساختن مفهوم آیه نیست.(۱۳) در حدیث دیگرى آمده است: رسول خدا(صلى الله علیه وآله) فرمود: أَ تَدْرُونَ مَنِ السّابِقُونَ إِلى ظِلِّ اللّهِ یَوْمَ الْقِیامَةِ؟: آیا مى دانید چه کسانى پیشگامان به سوى سایه لطف پروردگار در قیامتند ؟! اصحاب عرض کردند: خدا و رسولش آگاهتر است، فرمود: الَّذِینَ إِذْ أُعْطُوا الْحَقَّ قَبِلُوهُ، وَ إِذا سَأَلُوهُ بَذَلُوهُ، وَ حَکَمُوا لِلنّاسِ کَحُکْمِهِمْ لِأَنْفُسِهِمْ: آنها کسانى هستند که وقتى حق به آنها داده شود، پذیرا مى گردند، و هنگامى که از حق سؤال شوند، آن را در اختیار مى گذارند، و درباره مردم، آنگونه حکم مى کنند که درباره خودشان !.(۱۴) در بعضى از روایات نیز به پیامبران مرسل و غیر مرسل تفسیر شده است.(۱۵) در حدیثى نیز مى خوانیم: ابن عباس مى گوید: از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) درباره این آیه سؤال کردم، فرمود: جبرئیل به من چنین گفته است: ذلِکَ عَلِىٌّ(علیه السلام) وَ شِیْعَتُهُ هُمُ السّابِقُونَ إِلَى الْجَنَّةِ، المُقَرَّبُونَ مِنَ اللّهِ بِکَرامَتِهِ لَهُمْ: آنها على(علیه السلام) و پیروان او هستند که، پیشگامان به سوى بهشت و مقربان درگاه خدایند، به خاطر احترامى که خدا براى آنها قائل شده است .(۱۶) ولى، اینها نیز در حقیقت بیان مصداقهاى روشنى از مفهوم گسترده فوق است، مفهومى که همه پیشگامان را در هر امت و ملتى شامل مى شود. سپس در یک جمله کوتاه، مقام والاى مقربان را روشن ساخته، مى گوید: مقربان در باغهاى پر نعمت بهشتند (فِی جَنّاتِ النَّعِیمِ).(۱۷) 🌱ادامه دارد... ⚘ @Nahjolbalaghe2 #‌تفسیر‌‌قرآن