🔷ولایت عهدی امام رضا(علیه السلام) و شروط آن #امام_رضا‌علیه‌السلام 🎈 #فرزندان_علی 💌 #نهضت_جهانی_نهج_البلاغه_خوانی @Nahjolbalaghe2

🌳شجره آشوب« قسمت هشتاد و نهم » 📌بررسی نفوذی های بنی امیه در حکومت امیرالمومنین علیه السلام 🔻گاهی به آنچه از ائمه و کتب تاریخ درباره او به ما رسیده است، می تواند ما را در شناخت سیره این شخص بیشتر آشنا کند تا بتوانیم از این منظر، دشمن شناسی دقیقی از دوران خلافت امام و البته برای تمام دوران ها به دست آوریم. 🔻مغیره در صورت ابلیس، بعد از رحلت پیامبر و هنگام بیعت با ابوبکر، متمثل شد. این مضمون از جابر ابن عبدالله انصاری و روایتی از امیرالمومنین نقل شده است. سلمان نیز به حضرت فرمود اولین کسی که با ابوبکر بیعت کرد، مغیره بود، اما حضرت تصریح کرد وی ابلیس بود که در قالب مغیره ظاهر شده بود. 🔻امام علی علیه السلام در جنگ جمل فرمود: مغیره باکی ندارد که تحت چه پرچمی قرار بگیرد؛ پرچم هدایت باشد یا ضلالت. در همین زمینه باید به جمله ای که مصقله بن هبیره بالای قبر مغیره به او گفت اشاره کنیم. او گفت: «به راستی که تو (مغیره) نسبت به کسی که با تو دشمن بود، دشمنی شدیدی داشتی و نسبت به کسی که با تو برادری می کرد، برادری می کردی.». از همین جا مشخص می شود، مغیره تا چه حد با امام علی، دشمن بوده است و تا چد میزان با معاویه و بنی امیه، برادری داشت. 📚 کتاب شجره آشوب 💬 نویسندگان: آقایان یوسفی و آقامیری ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

✨﴾﷽﴿✨ ✅ برنامه‌ روزانه کانال : 🌷شنبه‌‌‌‌ها‌و سه‌شنبه‌ها شرح 🦋خطبه ها 🌹یکشنبه‌ها و چهار‌شنبه‌هاشرح 🌴حکمتها 🌷دوشنبه‌ها و پنج‌شنبه‌ها شرح 🕊نامه ها #روزانه‌تفسیرقرآن 🍃حکمتها، نامه ها و خطبه های نهج‌البلاغه ترجمه محمد دشتی به طور کامل قبلا در کانال بار گزاری شده و لینک‌های دسترسی به مطالب در کانال سنجاق شده اند @Nahjolbalaghe2

«أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ» ✨﴾﷽﴿✨ ۞ مَّثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ ۖ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ أُكُلُهَا دَائِمٌ وَظِلُّهَا ۚ تِلْكَ عُقْبَى الَّذِينَ اتَّقَوا ۖ وَّعُقْبَى الْكَافِرِينَ النَّارُ «صَدَقَ اللهُ العَلیُ العَظیم» وصف بهشتى که به پرهیزگاران وعده داده شده، (این است که) نهرها از پاى درختانش جارى است، میوه هاى آن همیشگى، و سایه اش دائمى است.این سرانجام کسانى است که پرهیزگارى پیشه کردند. و سرانجام کافران، آتش دوزخ است. (الرعد/۳۵) @Nahjolbalaghe2

. ✨﴾﷽﴿✨ 🔹 تفسیر سوره مبارکه رعد آیه (۳۵)🔹 🔷با توجّه به تناوب آیات این سوره در زمینه بیان توحید و معاد و سایر معارف اسلامى، بار دیگر در این آیه از معاد و بهویژه از نعمت هاى بهشتى و کیفرهاى دوزخى سخن به میان آمده است. مى فرماید: توصیف بهشتى که به پرهیزگاران وعده داده شده (این است که) نهرهاى آب از پاى درختانش جارى است (مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِى وُعِدَ الْمُتَّقُونَ تَجْرِى مِنْ تَحْتِهَاالاَْنْهَارُ).(۱) تعبیر به مَثَل شاید اشاره به این نکته باشد که باغ ها و سایر نعمت هاى سراى دیگر، براى ساکنان این جهان محدود که در برابر عالم پس از مرگ فوق العاده بعضى مَثَل را مبتدا و خبر آن را محذوف دانسته اند و تقدیرش چنین است: فیما نَقُصُّ عَلَیکُم مَثَلُ الجَنَّةِ: از چیزهایى که براى شما بازگو مى کنیم، مَثَل بهشت است . کوچک است، با هیچ بیانى قابل توصیف نیست; تنها مَثَل و شبحى از آن را مى توان براى مردم دنیا ترسیم کرد. چنانکه اگر بچّه اى که در عالم جنین است، عقل و هوش مى داشت هرگز نمى شد نعمت هاى این دنیا را براى او توضیح داد جز با مثال هاى ناقص و کم رنگ. دومین وصف باغ هاى بهشت این است که: میوه آن همیشگى است (أُکُلُهَا دَائِمٌ). نه همچون میوه هاى دنیوى که فصلى است و هر کدام به فصل خاصّى تعلّق دارد، یا گاهى بر اثر آفت و بلا ممکن است در یک سال اصلاً نباشد. میوه هاى بهشتى نه آفتى دارد و نه فصلى و موسمى است، بلکه همچون ایمان مؤمنان راستین، دائم و پابرجاست. و سایه اش دائمى است (وَ ظِلُّهَا). نه همچون سایه درختان دنیا که ممکن است در آغاز صبح که آفتاب از یک سو مى تابد، سایه پرپشتى در سطح باغ باشد امّا هنگام ظهر که آفتاب عمودى مى تابد، سایه ها کم مى شود. یا در فصل بهار و تابستان که درختان پر برگ هستند سایه وجود دارد و در خزان و زمستان که درختان برهنه مى شوند از بین مى رود (البتّه نمونه هاى کوچکى از درختان همیشه بهار که دائم میوه و گل مى دهند، در محیط دنیا در مناطقى که سرماى خزان و زمستان نیست دیده مى شود). مختصر اینکه سایه هاى بهشتى همچون همه نعمت هایش جاودانى است. و از این جمله استفاده مى شود که باغ هاى بهشت را خزانى نیست. همچنین معلوم مى شود که تابش نور آفتاب یا مانند آن در بهشت وجود دارد، زیرا تعبیر به ظلّ (سایه) در جایى که شعاع نور نباشد خالى از مفهوم است. و اینکه در آیه ۱۳ سوره انسان مى خوانیم: لاَ یَرَوْنَ فِیهَا شَمْسًا وَ لاَ زَمْهَرِیرًا ممکن است اشاره به اعتدال هوا باشد، زیرا سوزش آفتاب و همچنین سرماى سخت در بهشت نیست، نه اینکه اصلاً آفتاب نمى درخشد. خاموش شدن کره آفتاب نیز دلیل از میان رفتن ابدى آن نیست، زیرا قرآن مى گوید: در قیامت، زمین و آسمان به زمین و آسمان دیگرى (نوتر و وسیع تر) تبدیل مى شوند. و اگر گفته شود جایى که آفتاب سوزندگى ندارد سایه براى چیست؟ در پاسخ مى گوییم: لطف سایه تنها به این نیست که از سوزش آفتاب جلوگیرى کند بلکه رطوبت مطبوع متصاعد از برگ ها که توأم با اکسیژن نشاط بخش است، لطافت و طراوت خاصّى به سایه مى دهد و لذا هیچ گاه سایه درخت همچون سایه سقف اتاق خشک و بى روح نیست. و در پایان آیه بعد از بیان اوصاف سه گانه براى بهشت مى گوید: این، سرانجام کسانى است که پرهیزگارى پیشه کردند ; و سرانجام کافران آتش است (تِلْکَ عُقْبَى الَّذِینَ اتَّقَوا وَ عُقْبَى الْکَافِرِینَ النَّارُ). در این تعبیر زیبا، نعمت هاى بهشتى با لطافت و به تفصیل بیان شده، امّا در مورد دوزخیان در یک جمله کوتاه و خشن مى گوید که عاقبت کارشان جهنّم است. ✔️پی نوشت ۱. در ترکیب این جمله در میان مفسّران گفتوگوست: بعضى مَثَل را مبتدا و تَجرى را خبر آن دانسته اند. ✔️ پایان تفسیر آیه (۳۵) @Nahjolbalaghe2

🔹 ترجمه و شرح حکمت (۲۶۸)🔹 ⛔️در دوستى و دشمنى از حدّ تجاوز مكن امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه توصيه مى كند كه هرگز در دوستى و دشمنى افراط نكنيد كه پايان نافرجامى دارد. مى فرمايد: «دوست خود را در حد اعتدال دوست بدار، چراكه ممكن است روزى دشمنت شود و با دشمنت نيز در حد اعتدال دشمنى كن، زيرا ممكن است روزى دوست تو شود»؛ (أَحْبِبْ حَبِيبَکَ هَوْناً مَا، عَسَى أَنْ يَكُونَ بَغِيضَکَ يَوْماً مَا، وَأَبْغِضْ بَغِيضَکَ هَوْناً مَا، عَسَى أَنْ يَكُونَ حَبِيبَکَ يَوْماً ما). «هَون» در اصل به معناى آرامش و راحتى و «هونا» معمولا به معناى شتاب نكردن و به آرامى كارى را انجام دادن و «ما» براى تقليل است و در مجموع يعنى كمى آرامتر. اشاره به اينكه هميشه دوستى ها و دشمنى ها استمرار نمى يابد و چه بسا دوستى، روزى به دشمنى و دشمنى، روزى به دوستى تبديل گردد. هرگاه انسان در زمان دوستى، راه افراط در پيش گيرد و تمام اسرار خويش را به دوستش بگويد و او را از تمام زواياى زندگى اش باخبر سازد، بسا روزى برسد كه براثر اصطكاك، اين دوستى به دشمنى تبديل گردد و آن دوست، تمام اسرار انسان را فاش كند و شايد ضربات شديدى از اين راه بر او وارد سازد. اگر انسان حد اعتدال را رعايت كند گرفتار چنين سرانجام شومى نمى شود. نيز ممكن است گاهى دشمنى ها براثر وحدت منافع به دوستى تبديل شود. اگر انسان در زمان دشمنى تمام پل هاى پشت سر خود را ويران كرده باشد چگونه مى تواند در صورت دوست امروز خود نگاه كند؟ آيا خاطره شوم گذشته، امروز را تحت تأثير خود قرار نمى دهد و مشكل آفرين نمى شود؟ شبيه همين معنا از امام صادق عليه السلام با عبارت ديگرى نقل شده است آنجا كه براى بعضى از اصحابش فرمود: «لا تُطْلِعْ صَدِيقَکَ مِنْ سِرِّکَ إِلاَّ عَلَى مَا لَوِ اطَّلَعَ عَلَيْهِ عَدُوُّکَ لَمْ يَضُرَّکَ فَإِنَّ الصَّدِيقَ قَدْ يَكُونُ عَدُوَّکَ يَوْماً مَا؛ دوستت را از همه اسرارت آگاه مكن مگر اسرارى كه اگر دشمنت از آن آگاه شود زيانى به تو نرسد، زيرا دوست ممكن است روزى به دشمن تبديل گردد». در ديوان اشعار منسوب به اميرمؤمنان على عليه السلام نيز همين مطلب به بيان ديگرى در ضمن دو بيت آمده است مى فرمايد : «وَأَحْبِبْ إذا أَحْبَبْتَ حُبّاً مُقارِباً فَإنَّکَ لاتَدْري مَتى أَنْتَ نازِعٌ وَأَبْغِضْ إذا أَبْغَضْتَ بُغْضاً مُقارِباً فَإِنَّکَ لاتَدْري مَتى أَنْتَ راجِعٌ» هنگامى كه طرح دوستى با كسى مى ريزى اعتدال را رعايت كن ـ زيرا نمى دانى كى از او جدا مى شوى. و اگر با كسى دشمنى كردى به طور كامل از او جدا مشو، ـ زيرا نمى دانى كى به سوى او باز مى گردى. * نكته: رعايت معيارهاى الهى در دوستى و دشمنى: شك نيست كه در اسلام مسئله حب و بغض بايد بر اساس معيارهاى الهى باشد كه به صورت اصل «تولّى و تبرّى» معروف شده است و به تعبير ديگر تولّاى اولياء الله (دوستداشتن دوستان خدا) و تبرى از اعداء الله (بيزارى از دشمنان خدا) دو اصل اساسى را تشكيل مى دهد كه هر مسلمانى بايد به آنها پايبند باشد. حتى به مقتضاى آيه شريفه 22 سوره «مجادله» اگر نزديكترين بستگان انسان نيز از مسير حق منحرف شوند و در راه كفر و خطا و ظلم وعصيان گام نهند بايد رابطه دوستى را از آنان قطع كرد و اگر دورترين افراد در مسير خداشناسى، تقوا، پاكى و عدالت باشند بايد با آنها رابطه نزديك دوستى برقرار كرد. «(لّاَ تَجِدُ قَوْمآ يُؤْمِنُونَ بِاللهِ وَالْيَوْمِ الاْخِرِ يُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللهَ وَرَسُولَهُ وَلَوْ كَانُوا آبَاءَهُمْ أَوْ أَبْنَاءَهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ أُوْلَئِکَ كَتَبَ فِى قُلُوبِهِمُ الاِْيمَانَ وَأَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِّنْهُ وَيُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِى مِنْ تَحْتِهَا الاَْنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا رَضِىَ اللهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ أُوْلَئِکَ حِزْبُ اللهِ أَلاَ إِنَّ حِزْبَ اللهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ)؛ هيچ قومى را كه ايمان به خدا و روز رستاخيز دارند نمى يابى كه با دشمنان خدا و رسولش دوستى كنند، هر چند پدران يا فرزندان يا برادران يا خويشاوندانشان باشند؛ آنان كسانى هستند كه خدا ايمان را بر صفحه دلهايشان نوشته و با روحى از ناحيه خودش آنها را تقويت فرموده، وآنها را در باغهايى از بهشت وارد مىكند كه نهرها از زير (درختانش) جارى است، جاودانه در آن مى مانند؛ خدا از آنها خشنود است، و آنان نيز از خدا خشنودند؛ آنها «حزب الله» هستند؛ بدانيد «حزب الله» پيروزان و رستگارانند».⬇️

↩️از اين رو اين دوستى هرگز نبايد به دشمنى تبديل شود و نه عكس آن، بنابراين آنچه امام عليه السلام در كلام حكيمانه بالا فرموده است اشاره به دوستى ودشمنى هاى مربوط به امور شخصى است كه انسان اگر بر اساس وحدت منافع با كسى دوست مى شود حد دوستى را نگه دارد و اگر بر اساس اختلاف منافع با كسى عداوت مى ورزد حد آن را نيز حفظ كند، زيرا اين دوستى ها و دشمنى ها براثر تغيير مسير منافع، تغيير مى يابند؛ آنگاه وضع جديد براى انسان غير قابل تحمل خواهد بود به دليلى كه در بالا گفته شد. ✔️ پایان شرح حکمت (۲۶۸) @Nahjolbalaghe2