🎥ویدیویی شگفت انگیز از پرتاب یک جریان پلاسما از سطح خورشید ✅کانال اخبار 20:20👇 http://eitaa.com/joinchat/1684144128C592f3e217d

❇️ برنامه تحقیقاتی ایران در کره ماه 🆔@Mah_Sho_nojoom

فروپاشی دی اکسید کربن: چگونه آب در مریخ یخی جریان یافت..

فروپاشی دی اکسید کربن: چگونه آب در مریخ یخی جریان یافت ¹★مطالعات جدید نشان می‌دهد که در گذشته‌های دور، زمانی که مریخ بسیار سردتر بود، رودخانه‌ها در آن جریان داشتند و حتی دریاچه‌ای به بزرگی دریای مدیترانه زیر لایه‌های ضخیم یخ وجود داشت. این اتفاق به دلیل یخ زدن دی اکسید کربن موجود در جو مریخ و ایجاد یک لایه عایق روی یخ‌های قطبی رخ داده است. این لایه عایق باعث افزایش فشار روی یخ‌های زیرین شده و در نتیجه بخش قابل توجهی از آب مریخ ذوب شده و به سطح آمده است. ²★این تحقیق با بررسی چرخه دی اکسید کربن در مریخ به این نتیجه رسیده است. دی اکسید کربن موجود در جو مریخ به طور مداوم بین جو، کلاهک‌های یخی قطبی و سنگ‌های سطحی مریخ در حال تبادل است. تغییرات در چرخش مریخ باعث تغییر دمای قطب‌ها شده و در نتیجه مقدار دی اکسید کربنی که روی کلاهک‌های یخی رسوب می‌کند یا از آن‌ها تبخیر می‌شود تغییر می‌کند. ³★در گذشته‌های دور، زمانی که جو مریخ پر از دی اکسید کربن بود، این چرخه باعث شده است که لایه ضخیمی از دی اکسید کربن یخ زده روی کلاهک‌های یخی قطبی ایجاد شود. این لایه یخ زده مانند یک عایق عمل کرده و باعث شده است که گرمای داخلی مریخ یخ‌های زیرین را ذوب کند. آب حاصل از ذوب شدن یخ‌ها از زیر کلاهک‌های یخی خارج شده و رودخانه‌هایی را تشکیل داده است. این رودخانه‌ها در نهایت به حوضه‌هایی مانند حوضه آرژیر می‌ریخته‌اند که اکنون به عنوان یک دریاچه باستانی شناخته می‌شود. ⁴★این مدل جدید نه تنها می‌تواند وجود رودخانه‌ها و دریاچه‌های باستانی در مریخ را توضیح دهد، بلکه می‌تواند به ما کمک کند تا بهتر درک کنیم که چگونه آب در مریخ در طول زمان تغییر کرده است. 🆔@keyhan_on1🔭

بررسی تأثیر تهدیدات ستاره‌ای بر منطقه قابل سکونت سیارات فراخورشیدی

🔘 بررسی تأثیر تهدیدات ستاره‌ای بر منطقه قابل سکونت سیارات فراخورشیدی. ¹★وقتی به سیارات فراخورشیدی که ممکن است بتوانند از حیات پشتیبانی کنند فکر می‌کنیم، به منطقه قابل سکونت توجه می‌کنیم. منطقه قابل سکونت ناحیه‌ای اطراف یک ستاره است که سیارات به اندازه کافی انرژی ستاره‌ای دریافت می‌کنند تا بتوانند آب مایع سطحی داشته باشند. این یک قدم اولیه کمی خام اما مفید است که هنگام بررسی هزاران سیاره فراخورشیدی انجام می‌شود. ²★با این حال، قابلیت سکونت چیزهای بیشتر از این دارد. ³★ در یک محیط ستاره‌ای متراکم، سیارات در مناطق قابل سکونت بیش از ستاره میزبان خود با چالش روبرو هستند. پروازهای ستاره‌ای و ابرنواخترهای انفجاری می‌توانند سیارات فراخورشیدی منطقه قابل سکونت را از منظومه‌های خورشیدی خود خارج کنند و حتی جو یا خود سیارات را نابود کنند. ⁴★تحقیقات جدید تهدیدات پیش روی سیارات منطقه قابل سکونت در همسایگی ستاره‌ای ما را بررسی می‌کند. این مطالعه با عنوان "محله 10 پارسکی سیستم‌های سیاره‌ای منطقه قابل سکونت: ارزیابی تهدید از برخوردهای ستاره‌ای و ابرنواخترها" نامگذاری شده است و برای انتشار در مجله نجوم پذیرفته شده است. در حال حاضر در سرور پیش‌ چاپ arXiv ظاهر می‌شود. نویسنده اصلی Tisyagupta Pyne از مرکز آموزش و تحقیقات علوم یکپارچه در دانشگاه Visva-Bharati در هند است. ⁵★محققان مناطق 10 پارسکی اطراف 84 منظومه خورشیدی با سیارات فراخورشیدی منطقه قابل سکونت را بررسی کردند. برخی از این سیستم‌های منطقه قابل سکونت (HZS) با خطرات ناشی از ستارگان خارج از منظومه‌های خورشیدی روبرو هستند. این خطرات چگونه بر قابلیت سکونت آن‌ها تأثیر می‌گذارد؟ این به چه معناست برای مفهوم ما از منطقه قابل سکونت؟ ⁶★نویسندگان می‌نویسند: "از بین بیش از 4500 ستاره میزبان سیاره فراخورشیدی، حدود 140+ ستاره شناخته شده است که سیاراتی را در مناطق قابل سکونت خود میزبانی می‌کنند. ما خطرات احتمالی که محیط ستاره‌ای محلی این HZS برای قابلیت سکونت آن‌ها ایجاد می‌کند را ارزیابی می‌کنیم." ⁷★ما بیش از 150 سیاره فراخورشیدی تایید شده در مناطق قابل سکونت داریم و با پیشرفت علم سیارات فراخورشیدی، دانشمندان در حال توسعه درک دقیق‌تری از معنای "منطقه قابل سکونت" هستند. دانشمندان به طور فزاینده‌ای از اصطلاحات "منطقه قابل سکونت محافظه‌کارانه" و "منطقه قابل سکونت خوش‌بینانه" استفاده می‌کنند. ⁸★ منطقه قابل سکونت خوش‌بینانه به عنوان مناطقی تعریف می‌شود که تابش کمتری از ستاره خود دریافت می‌کنند نسبت به آنچه زهره 1 میلیارد سال پیش دریافت کرده است و بیشتر از مریخ 3.8 میلیارد سال پیش. دانشمندان فکر می‌کنند که زهره اخیر (RV) و مریخ اولیه (EM) احتمالاً هر دو دارای آب سطحی بوده‌اند. ⁹★منطقه قابل سکونت محافظه‌کارانه تعریف سختگیرانه‌تری است. این یک منطقه باریک‌تر در اطراف یک ستاره است که یک سیاره فراخورشیدی می‌تواند آب سطحی داشته باشد. این تعریف شده است توسط یک لبه گلخانه‌ای فراری داخلی که در آن شار ستاره‌ای آب سطحی را تبخیر می‌کند و یک لبه حداکثر گلخانه‌ای خارجی که در آن اثر گلخانه‌ای دی اکسید کربن توسط پراکندگی ریلی تسلط دارد. ¹⁰★اینها تا جایی که پیش می‌روند، تعاریف علمی مفیدی هستند. اما در مورد محیط‌های ستاره‌ای قابل سکونت چطور؟ در سال‌های اخیر، دانشمندان چیزهای زیادی در مورد رفتار ستارگان، ویژگی‌های سیارات فراخورشیدی و نحوه درهم تنیدگی این دو یاد گرفته‌اند. ¹¹★نویسندگان می‌نویسند: "کشف سیارات فراخورشیدی متعدد، طیف متنوعی از ویژگی‌های ستاره‌ای و سیاره‌ای را آشکار کرده است و مقایسه‌های سیستماتیک را برای ارزیابی قابلیت سکونت و ارزیابی پتانسیل زندگی فراتر از منظومه شمسی ما ضروری می‌کند." ¹²★برای انجام این مقایسه‌های سیستماتیک ضروری، محققان دو معیار را توسعه دادند: شاخص شباهت خورشیدی (SSI) و شاخص شباهت همسایگی (NSI). از آنجایی که ستارگان رشته اصلی مانند خورشید ما برای سکونت مناسب هستند، SSI خواص منظومه شمسی ما را با خواص سایر HZS مقایسه می‌کند. NSI خواص ستارگان در یک منطقه 10 پارسکی اطراف خورشید را با همان منطقه اندازه اطراف سایر HZS مقایسه می‌کند. ¹³★این شاخص‌ها مناطق قابل سکونت را در یک زمینه بزرگ‌تر قرار می‌دهند. ¹⁴★ نویسندگان می‌نویسند: "در حالی که مفهوم HZ در جستجوی جهان‌های قابل سکونت حیاتی است، محیط ستاره‌ای سیاره نیز نقش مهمی در تعیین طول عمر و حفظ قابلیت سکونت ایفا می‌کند. مطالعات نشان داده‌اند که نرخ بالای رویدادهای فاجعه‌آمیز، مانند ابرنواخترها و برخوردهای نزدیک ستاره‌ای در مناطق با چگالی ستاره‌ای بالا، برای تکامل اشکال پیچیده زندگی و حفظ قابلیت سکونت در دوره‌های طولانی مناسب نیست." 🆔@keyhan_on1🔭

¹⁵★وقتی تشعشعات و ذرات پرانرژی از یک منبع دور به سیاره‌ای در منطقه قابل سکونت برسند، می‌توانند به سیاراتی شبیه زمین آسیب جدی وارد کنند. ابرنواخترها منبع خطرناکی از تشعشعات و ذرات هستند و اگر یکی از آن‌ها به اندازه‌ی کافی به زمین نزدیک شود، این پایان حیات خواهد بود. دانشمندان می‌دانند که ابرنواخترهای باستانی ردپای خود را روی زمین گذاشته‌اند، اما هیچ‌کدام به اندازه‌ی کافی نزدیک نبوده‌اند که جو زمین را نابود کنند. ¹⁶★نویسندگان می‌نویسند: "تمرکز اصلی ما بررسی تأثیرات ابرنواخترها روی جو سیارات فراخورشیدی یا قمرهای فراخورشیدی به فرض شباهت جو آن‌ها به زمین است." ¹⁷★اولین عامل تراکم ستاره‌ای است. هر چه تعداد ستارگان در یک همسایگی بیشتر باشد، احتمال انفجار ابرنواختر و برخورد نزدیک ستاره‌ای بیشتر است. ¹⁸★"تاثیرات اخترفیزیکی محیط ستاره‌ای یک سناریوی 'احتمال کم، پیامد بالا' برای تداوم قابلیت سکونت سیارات فراخورشیدی است." نویسندگان می‌نویسند، "اگرچه وقایع مخرب مانند انفجار ابرنواختر یا برخورد نزدیک ستاره‌ای بعید است، اما پیامدها می‌توانند چنان شدید باشند که قابلیت سکونت به طور کامل از بین برود." ¹⁹★هنگامی که صحبت از تهدید ابرنواختر به میان می‌آید، محققان به ستارگان پرجرم در همسایگی‌های ستاره‌ای نگاه کردند، زیرا فقط ستارگان پرجرم منفجر می‌شوند. پاین و همکارانش ستارگان پرجرمی با بیش از هشت جرم خورشیدی را در همسایگی‌های 10 پارسکی دو سیستم منطقه قابل سکونت (HZS) پیدا کردند: TOI-1227 و HD 48265. ²⁰★نویسندگان توضیح می‌دهند: "این ستارگان پرجرم، اجداد بالقوه‌ای برای انفجارهای ابرنواختر هستند." ²¹★فقط یکی از HZSها در خطر پرواز ستاره‌ای قرار دارد. HD 165155 در یک دوره ۵ میلیارد ساله نرخ برخوردی ≥ ۱ دارد. این بدان معناست که احتمال برخورد با ستاره دیگری که می‌تواند سیارات را از منطقه قابل سکونت خود خارج کند، بیشتر است. ²²★شاخص‌های این گروه، SSI و NSI، نتایج متفاوتی به دست دادند: "… ما متوجه شدیم که محیط‌های ستاره‌ای اکثر HZSها شباهت زیادی (NSI > ۰.۷۵) به همسایگی خورشیدی دارند." محققان توضیح می‌دهند، "با این حال، به دلیل تنوع زیاد ستارگان در HZS، مقایسه آن‌ها با خورشید منجر به طیف وسیعی از مقادیر SSI می‌شود." ²³★ما خطری را که انفجارهای ابرنواختر برای قابلیت سکونت ایجاد می‌کنند، می‌دانیم. انفجار اولیه تشعشععات می‌تواند هر چیزی را روی سطح سیاره‌ای که خیلی نزدیک است، نابود کند. تشعشعات مداوم می‌توانند جو برخی از سیارات دوردست‌تر را از بین ببرند و همچنین می‌توانند در هر گونه حیاتی که در معرض آن قرار می‌گیرند، به DNA آسیب برسانند. ²⁴★برای سیاراتی که دورتر از انفجار قرار دارند، ابرنواختری می‌تواند آب و هوای آن‌ها را تغییر دهد و باعث انقراض شود. در مورد اینکه یک سیاره چقدر باید دور باشد تا از ویرانی در امان بماند، درک کاملا دقیقی وجود ندارد، اما بسیاری از دانشمندان می‌گویند که در فاصله‌ی ۵۰ سال نوری، یک سیاره احتمالا دیگر قابل سکونت نیست. ²⁵★می‌توانیم نتایج برخی از پروازهای ستاره‌ای را که نویسندگان در نظر می‌گیرند، ببینیم. سیارات سرگردان، یا سیارات شناور آزاد (FPPs)، به احتمال زیاد به دلیل این بی‌چارگی در وضعیت فعلی‌شان قرار دارند که یک ستاره مزاحم بیش از حد به منطقه قابل سکونت آن‌ها نزدیک شده و روابط گرانشی بین سیارات و ستارگان آن‌ها را مختل کرده است. ²⁶★ما نمی‌دانیم چند تا از این FPPها در راه شیری وجود دارند، اما ممکن است میلیاردها میلیارد از آن‌ها وجود داشته باشد. تلسکوپ‌های آینده‌ای مانند تلسکوپ فضایی نانسی گریس منبعphys.org 🆔@keyhan_on1🔭

اخترفیزیکدانان از پژواک‌های نور برای روشن کردن سیاه‌چاله‌ها استفاده می‌کنند ¹★دانشمندان روشی نوآورانه برای کشف رازهای سیاه‌چاله‌ها پیدا کرده‌اند. آن‌ها با استفاده از پدیده "عدسی گرانشی" که باعث خم شدن نور در اطراف سیاه‌چاله می‌شود، به دنبال پژواک‌های نوری هستند. این پژواک‌ها در واقع نورهایی هستند که چندین بار به دور سیاه‌چاله می‌چرخند و سپس به ما می‌رسند. ²★با تحلیل این پژواک‌ها، دانشمندان می‌توانند اطلاعات دقیق‌تری درباره جرم، چرخش و سایر ویژگی‌های سیاه‌چاله‌ها به دست آورند. این روش نه تنها به تأیید نظریات موجود درباره سیاه‌چاله‌ها کمک می‌کند، بلکه می‌تواند به کشف حقایق جدیدی درباره این اجرام آسمانی مرموز نیز منجر شود. ³★این کشف اهمیت زیادی دارد، زیرا سیاه‌چاله‌ها نقش مهمی در شکل‌گیری کهکشان‌ها و تکامل جهان ایفا می‌کنند. با درک بهتر سیاه‌چاله‌ها، می‌توانیم به سوالات اساسی درباره جهان هستی پاسخ دهیم. ⁴★دانشمندان برای انجام این تحقیق، شبیه‌سازی‌های پیچیده‌ای از سیاه‌چاله‌ها انجام داده‌اند و نشان داده‌اند که روش آن‌ها می‌تواند پژواک‌های نوری را به طور دقیق تشخیص دهد. آن‌ها معتقدند که با استفاده از تلسکوپ‌های پیشرفته و تکنیک‌های جدید، می‌توانند این پژواک‌ها را در سیاه‌چاله‌های واقعی نیز مشاهده کنند. ⁵★این دستاورد گامی بزرگ در جهت درک بهتر سیاه‌چاله‌ها است و می‌تواند به ما کمک کند تا به رازهای پنهان جهان هستی پی ببریم. 🆔@keyhan_on1🔭

کشف یک تونل مرموز بین‌ستاره‌ای در حباب محلی

کشف یک تونل مرموز بین‌ستاره‌ای در حباب محلی ¹★گوشه‌ای از کهکشان راه شیری که منظومه شمسی در آن قرار دارد، مکانی بسیار خاص است. ستاره ما در یک حباب داغ و کم‌چگالی در حاشیه کهکشان قرار گرفته که به حباب محلی داغ معروف است. دانشمندان با استفاده از یک تلسکوپ قدرتمند پرتو ایکس، این حباب را دقیق‌تر از همیشه بررسی کرده‌اند و علاوه بر تأیید نظریه‌های قبلی درباره شکل‌گیری آن، یک تونل مرموز به سمت صورت فلکی قنطورس را نیز کشف کرده‌اند. ²★این تونل ممکن است به حباب‌های دیگری در نزدیکی متصل باشد و نشان‌دهنده وجود یک شبکه گسترده از حباب‌های داغ و تونل‌های بین‌ستاره‌ای در کهکشان باشد. این کشف جدید می‌تواند به ما کمک کند تا درک بهتری از تاریخچه کهکشان راه شیری پیدا کنیم. ³★شکل نامتقارن و دمای بالای این حباب نشان می‌دهد که احتمالاً در اثر انفجارهای متعدد ابرنواخترها در گذشته شکل گرفته است. همچنین، موقعیت منظومه شمسی در مرکز این حباب یک اتفاق تصادفی است. ⁴★کشف این تونل بین‌ستاره‌ای مرموز، یک گام بزرگ در درک ساختار و تکامل کهکشان ما محسوب می‌شود و می‌تواند سرآغاز تحقیقات جدیدی در این زمینه باشد. ویدیو در کامنت 🆔@keyhan_on1🔭

چگونه یک تلسکوپ رادیویی خانگی برای شناسایی ابرهای هیدروژن در کهکشان راه شیری بسازیم؟