#

مقام معظم رهبری: 🌹 اگر دیدی ازت رویگردانی و مخالفت میکنند .. فقل حسبی الله... #اخلاص #نماز_اول_وقت الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ"💌 https://eitaa.com/Namazeavalevaght

چهل روز از عاشورا تا اربعین 📖 قرائت #زیارت_عاشورا با نوای علی فانی، هدیه میڪنیــم به امام زمــان ارواحنافداه 🏴 محرم 1403 #نماز_اول_وقت الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ"💌 https://eitaa.com/Namazeavalevaght

✅ دوره رایگان پرورش شخصیت کودک 🔹تعداد دروس: ۴۸ جلسه 🔸شروع دوره: ۶ مرداد ماه ⭕️ نحوه برگزاری: مجازی (آفلاین) ▫️هزینه دوره: رایگان 🔰 همراه با اخذ آزمون و اعطای گواهی پایان دوره 💠 مجمع دعوت جهانی به قرآن کریم💠 لینک ثبت نام: 🔻🔻🔻 https://davatejahani.ir/skoodak/ 🔻🔻🔻 آدرس کانال دوره : https://eitaa.com/joinchat/828833905C2cfe78469f

⁉️ قدرتی که خیلی ترسناک شده و می‌تونه خطرناک باشه 📌رسماً هوش مصنوعی می‌تواند با صدای خود شخص به هر زبانی بخواهد دوبله کند هرچند الان قسمت‌هایی باگ داره ... ➖ صحبت‌های #سید_حسن_نصرالله به زبان انگلیسی که با هوش مصنوعی ساخته شده ... ✖️ حالا فرض کنید یک فیلمی تهیه بشه که در آن سیدحسن، داره به مردم ایران توهین می‌کنه؛ یا صحبتی خلاف اهداف جامعه‌ی اسلامی و مسلمانان می‌گه! چجوری می‌خوایم به مردمی که انقدر راحت همه چیز رو و قبول می‌کنن بگیم هوش مصنوعی... #سواد_رسانه #هوش_مصنوعی

واقعا باید گفت: #اَللّهُمَّ_عَجِّل_لِوَلیِّکَ_الفَرَج اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج #اَللّهُمَّ_عَجِّل_لِوَلیِّکَ_الفَرَج

وَ الَّذِينَ هُمْ عَلى‏ صَلاتِهِمْ يُحافِظُونَ و نمازشان را با آداب و شرایطش می‌خوانند. معارج - ۳۴ #Quran_Hadi www.hadiapp.net/quran-farsi/

ر می‌دهد. ‏و لازمه اشفاقشان از عذاب پروردگار، علاوه بر مداومتشان به اعمال صالحه و مجاهدتشان در راه خدا، اين است كه به اعمال صالحه خود اعتماد ندارند، و از عذاب خدا ايمن نيستند، چون ايمنی از عذاب با خوف و اشفاق نمی‌سازد. ‏و سبب و علت اشفاق از عذاب اين است كه عذاب در مقابل مخالفت است، پس بجز اطاعت درونی چيزی نيست كه آدمی را از عذاب نجات دهد. از سوی ديگر اطمينانی هم به نفس و درون آدمی نيست، چون ما زورمان به هوای نفسمان نمی‌رسد، مگر به آن مقدار توانايی كه خدای سبحان به ما داده، خدايی كه مالك هر چيز است، و مملوك چيزی نيست هم چنان كه خودش فرمود:" قُلْ فَمَنْ يَمْلِكُ مِنَ اللَّـهِ شَيْئاً" [چه كسی غير از خدا مالك چيزی است. سوره مائده، آيه ۱۷.]۹. ‏علاوه بر اين خدای سبحان هر چند اهل اطاعت را وعده نجات داده، و هر چند خودش فرموده: خدا خلف وعده نمی‌كند، ليكن اين هم هست كه وعده، اطلاق قدرت او را مقيد نمی‌كند، پس او در عين اينكه خلف وعده نمی‌كند به هر چه بخواهد قادر است، و مشيتش نافذ، در نتيجه در هيچ حالی نمی‌توان از او ايمن بود، به اين معنا كه چنين نيست كه نسبت به خلف وعده‌اش قادر نباشد، و به همين جهت است كه می‌بينيم با اينكه ملائكه خود را به عصمت معرفی كرده به خوف هم توصيفشان نموده، می‌فرمايد:" يَخافُونَ رَبَّهُمْ" [از پروردگارشان می‌ترسند. سوره نحل، آيه ۵۰.]۱۰، و با اينكه انبيای خود را معصوم معرفی نموده در باره آنان فرموده:" وَ يَخْشَوْنَهُ وَ لا يَخْشَوْنَ أَحَداً إِلَّا اللَّهَ" [از خدا می‌ترسند و از احدی جز خدا نمی‌ترسند. سوره احزاب، آيه ۳۹.]۱۱، همين طور در عين اينكه در آخر آيات مورد بحث به طور جزم در باره مؤمنين فرموده‌" أُولئِكَ فِي جَنَّاتٍ مُكْرَمُونَ"، در عين حال در آيه مورد بحث می‌فرمايد از عذاب خدا اشفاق و ترس دارند. ‏" إِنَّ عَذابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ" اين جمله علت ترس مؤمنين از عذاب پروردگارشان را بيان نموده، روشن می‌سازد كه مؤمنين در ترسيدن از عذاب مصابند، و وجه آن را بيان كرديم. ‏" وَ الَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ‌ ... هُمُ العادُونَ" تفسير اين سه آيه در اول سوره مؤمنون گذشت. ‏[مقصود از مراعات امانات و عهد و مراد از محافظت بر صلاة] ‏" وَ الَّذِينَ هُمْ لِأَماناتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ راعُونَ" آنچه از كلمه" امانات" زودتر از هر معنايی به ذهن می‌رسد، انواع امانت‌هايی است كه مردم به يكديگر اعتماد نموده، و هر يك به ديگری می‌سپارد، از قبيل مال و جان و عرض، و شخص امين رعايت آن را نموده در حفظش می‌كوشد و به آن خيانت نمی‌كند، و به قول بعضی از مفسرين به صيغه جمع آمدنش به اعتبار انواع آن است، به خلاف عهد كه چون انواع مختلفی ندارد مفرد آمده. ‏ولی بعضی‌ [مجمع البيان، ج ۱۰، ص ۳۵۶.]۱۲ گفته‌اند: منظور تنها مال و جان و عرض نيست، بلكه مطلق وظايف‌ اعتقادی و عملی است، كه خدا به عهده آنان گذاشته، در نتيجه آيه شريفه شامل همه حقوق چه حق اللَّه و چه حق الناس می‌شود، و اگر يكی از آن حقوق را تضييع كنند، به خدای تعالی خيانت كرده‌اند. ‏بعضی‌ [روح المعانی، ج ۲۹، ص ۶۳.]۱۳ ديگر گفته‌اند: هر نعمتی كه خدای تعالی در اختيار بنده‌اش قرار داده، امانت خدا به دست اوست، چه اعضای بدنش، و چه چيزهای ديگر، در نتيجه اگر كسی اين نعمت‌ها را در غير آن مواردی كه خدا برای آنها خلق كرده، و اجازه مصرف در آن را داده استعمال كند، به خدا كه صاحب نعمت و امانت است خيانت كرده است. ‏و ظاهرا مراد از كلمه" عهد" در آيه مورد بحث قراردادهای زبانی و عملی است كه انسان با غير می‌بندد، كه فلان عمل را انجام و يا فلان امر را رعايت و حفظ كند، و بدون مجوز آن قرارداد را نقض ننمايد. بعضی از مفسرين گفته‌اند: مراد از عهد تنها اين نيست، بلكه تمامی قرارهايی است كه انسان ملتزم به آن باشد، حتی ايمان بنده خدا به خدا هم عهدی است كه او با پروردگارش بسته، و قرار گذاشته آنچه خدا تكليفش می‌كند اطاعت نمايد، پس اگر بنده‌ای به يكی از اوامر و يا نواهی خدا عمل نكند، و خدا را در آن نافرمانی كند، عهد خدا را شكسته است. ‏" وَ الَّذِينَ هُمْ بِشَهاداتِهِمْ قائِمُونَ" معنای شهادت معلوم و معروف است و قائم بودن به شهادت به معنای اين است كه از تحمل و ادای آنچه تحمل كرده استنكاف نورزد، اولا وقتی او را شاهد می‌گيرند شهادت را تحمل كند، و ثانيا وقتی برای ادای شهادت دعوت می‌شود استنكاف نورزد، و بدون هيچ كم و زيادی آنچه ديده بگويد، و آيات قرآن در اين باره بسيار است. ‏" وَ الَّذِينَ هُمْ عَلی‌ صَلاتِهِمْ يُحافِظُونَ" منظور از" محافظت بر صلاة" اين است كه صفات كمال نماز را رعايت كند، و آن طور كه شرع دستور داده نماز بخواند. بعضی‌ [تفسير فخر رازی، ج ۳۰، ص ۱۲۹.]۱۴ از مفسرين گفته‌اند: محافظت بر نماز، غير مداومت بر آن است، چون دوام مربوط به خود نماز و نفس عمل است، و اما محافظت مربوط به كيفيت آن است، پس آي

‏[سوره المعارج (۷۰): آيات ۱۹ تا ۳۵] ‏إِنَّ الْإِنْسانَ خُلِقَ هَلُوعاً (۱۹) إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً (۲۰) وَ إِذا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعاً (۲۱) إِلاَّ الْمُصَلِّينَ (۲۲) الَّذِينَ هُمْ عَلی‌ صَلاتِهِمْ دائِمُونَ (۲۳) وَ الَّذِينَ فِي أَمْوالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ (۲۴) لِلسَّائِلِ وَ الْمَحْرُومِ (۲۵) وَ الَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ (۲۶) وَ الَّذِينَ هُمْ مِنْ عَذابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ (۲۷) إِنَّ عَذابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ (۲۸) وَ الَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ (۲۹) إِلاَّ عَلی‌ أَزْواجِهِمْ أَوْ ما مَلَكَتْ أَيْمانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ (۳۰) فَمَنِ ابْتَغی‌ وَراءَ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ العادُونَ (۳۱) وَ الَّذِينَ هُمْ لِأَماناتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ راعُونَ (۳۲) وَ الَّذِينَ هُمْ بِشَهاداتِهِمْ قائِمُونَ (۳۳) وَ الَّذِينَ هُمْ عَلی‌ صَلاتِهِمْ يُحافِظُونَ (۳۴) أُولئِكَ فِي جَنَّاتٍ مُكْرَمُونَ (۳۵) ‏ ‏ترجمه آيات‌ ‏آری انسان به منظور رسيدنش به كمال حريص خلق شده (۱۹). ‏و نيز اينطور خلق شده كه در برابر شر به جزع در می‌آيد (۲۰). ‏و از رساندن خير به ديگران دريغ می‌نمايد (۲۱). ‏مگر نمازگزاران (۲۲). كه بر اين كار خود مداومت دارند (۲۳). ‏(و حرص خود را در راه بندگی خدا به كار می‌برند) و كسانی كه در اموالشان حقی معلوم است (۲۴). ‏برای سائل و محروم (۲۵). ‏و كسانی روز جزا را همواره تصديق می‌كنند (۲۶). ‏و كسانی كه از عذاب پروردگارشان نگران هستند (۲۷). ‏چون هيچ كس از عذاب پروردگارش ايمن نيست (۲۸). ‏و كسانی كه شهوت خود را حفظ می‌كنند (۲۹). ‏مگر در مورد همسران و كنيزان خود كه به خاطر به كار بردن نيروی شهوت در آن موارد ملامت نمی‌شوند (۳۰). ‏پس اگر كسی برای اطفای شهوت به دنبال غير آنچه ياد شد باشد چنين كسانی تجاوزگرند (۳۱). ‏و كسانی كه امانت‌ها و پيمان خود را محترم می‌شمارند (۳۲). ‏و كسانی كه پای شهادت‌های خود می‌ايستند (۳۳). ‏و كسانی كه بر نماز خود محافظت دارند (۳۴). ‏چنين كسانند كه در باغهای بهشت مورد احترامند (۳۵). ‏بيان آيات‌ ‏اين آيات به اولين سبب و انگيزه‌ای كه انسان را به رذيله اعراض از ياد خدا و به جمع اموال و گنجينه كردن آن و در آخر دچار آتش خالد شدن وا می‌دارد اشاره می‌كند، آتشی كه فرمود:" لَظی‌ نَزَّاعَةً لِلشَّوی‌". ‏و آن سبب عبارت است از حالتی در انسان به نام" هلع- شدت حرص" كه حكمت الهی اقتضا كرد آدمی را به اين صفت بيافريند، تا به وسيله اين صفت به آنچه مايه خير و سعادتش می‌باشد هدايت شود، چيزی كه هست اين خود انسان است كه اين مايه سعادت خود را مايه بدبختی خود می‌سازد، و به جای اينكه در راه سعادت خود صرف كند، در راه بدبختی خود صرف می‌كند، و همين مايه سعادت خويش را مايه هلاكت دائمی خود می‌كند، مگر كسانی كه ايمان آورده و عمل صالح می‌كنند، كه در جنات از عزت و احترام برخوردارند. [توضيح راجع به صفت" حرص" و" هلع" و تقسيم آن به حرص خدادادی كه مفيد و مطلوب است و حرص بشری كه انحرافی و مذموم می‌باشد] ‏" إِنَّ الْإِنْسانَ خُلِقَ هَلُوعاً إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً وَ إِذا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعاً" كلمه" هلوع" صفتی است كه از مصدر" هلع"- به فتحه هاء و لام- كه به معنای شدت حرص است اشتقاق يافته. و نيز گفته‌اند كه اين كلمه را دو آيه بعد تفسير كرده، پس هلوع كسی است كه هنگام برخورد با ناملايمات بسيار جزع می‌كند، و چون به خيری می‌رسد از انفاق به ديگران خودداری می‌كند. و به نظر ما اين وجه بسيار وجه خوبی است و سياق آيه هم با آن مناسب است، چون از سياق دو جمله‌" إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً" و" إِذا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعاً" پيداست كه می‌خواهد هلوع را معنا كند. ‏از نظر اعتبار عقلی هم هلوع چنين كسی است، چون آن حرصی كه جبلی انسان است حرص بر هر چيزی نيست، كه چه خير باشد و چه شر، چه نافع باشد و چه ضار نسبت به آن حرص بورزد، بلكه تنها حريص بر خير و نافع است، آن هم نه هر خير و نافعی، بلكه خير و نافعی كه برای خودش و در رابطه با او خير باشد، و لازمه اين حرص اين است كه در هنگام برخورد با شر مضطرب و متزلزل گردد، چون شر خلاف خير است، و اضطراب هم خلاف حرص. و نيز لازمه اين حرص آن است كه وقتی به خيری رسيد خود را بر ديگران مقدم داشته، از دادن آن به ديگران امتناع بورزد، مگر در جايی كه اگر كاسه‌ای می‌دهد قدح بگيرد، پس جزع در هنگام برخورد با شر و منع از خير در هنگام رسيدن به آن از لوازم هلع و شدت حرص است. ‏و اين هلع كه انسان مجبول بر آن است- و خود از فروع حب ذات است- به خودی خود از رذائل اخلاقی نيست، و چطور می‌تواند صفت مذموم باشد با اينكه تنها وسيله‌ای است كه انسان را دعوت می‌كند به اينكه خود را به سعادت و كمال وجودش برساند، پس حرص به خودی خود بد نيست، وقتی بد می‌شود كه انسان آن را بد كند