#هر_روز_یک_آیه #قرآن_کریم 📖 ﷽ #متن_آیه ؛ قَالُوا سُبْحَانَكَ لَا عِلْمَ لَنَا إِلَّا مَا عَلَّمْتَنَا ۖ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ ﴿٣٢﴾ #ترجمه_آیه ؛ گفتند: تو از هر عیب و نقصی منزّهی، ما را دانشی جز آنچه خودت به ما آموخته ای نیست، یقیناً تویی که بسیار دانا و حکیمی. نام سوره : #بقره ۲ محل نزول : #مدینه ۸۷ #جزء ۱ #آیه ۳۲ - ۲۸۶

#هر_روز_یک_آیه #نماز_اول_وقت الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ"💌 ⊰᯽ https://eitaa.com/Namazeavalevaght ⊰᯽

#هر_روز_یک_آیه ‏وَ إِذا فَعَلُوا فاحِشَةً قالُوا وَجَدْنا عَلَيْها آباءَنا وَ اللَّـهُ أَمَرَنا بِها قُلْ إِنَّ اللَّهَ لا يَأْمُرُ بِالْفَحْشاءِ أَ تَقُولُونَ عَلَی اللَّـهِ ما لا تَعْلَمُونَ (۲۸) ‏و هرگاه كار زشتی كنند، (در توجيه آن) گويند: ما پدران خود را بر اين كار يافتيم و خداوند ما را به آن دستور داده است. بگو: خداوند هرگز به كارهای زشت فرمان نمی‌دهد. آيا چيزی را كه نمی‌دانيد به خدا نسبت می‌دهيد؟! ‏نكته‌ها: ‏در تفاسير می‌خوانيم كه اين آيه مربوط به برهنگی، مشركان در حال طواف است كه در جاهليّت مرسوم بوده است. آنان اين كار را به تقليد از نياكان خود انجام می‌دادند؛ امّا مدّعی می‌شدند كه خداوند دستور داده اينچنين طواف كنند! ‏زشتكاران از نياكان خود تقليد می‌كنند و شرك خود را به خدا نسبت می‌دهند و می‌گويند: ‏«لَوْ شاءَ اللَّـهُ ما أَشْرَكْنا» [انعام، ۱۴۸.]۱، «لَوْ شاءَ اللَّـهُ ما عَبَدْنا مِنْ دُونِهِ مِنْ شَيْ‌ءٍ» [نحل، ۳۵.]۲ اين خواست خداوند بوده كه ما مشرك شديم و می‌پنداشتند چون خدا به آنان مهلت داده، پس يا راضی به فحشا و زشتی‌های آنان است و يا به آن فرمان داده است. ‏در اين آيه، آنها ابتدا نياكان خود را مطرح كردند، «وَجَدْنا عَلَيْها آباءَنا» سپس فرمان خدا را «وَ اللَّـهُ أَمَرَنا بِها»، شايد به اين دليل باشد كه كار نياكان، نزد آنان مهم‌تر از فرمان خداست. ‏پيام‌ها: ‏۱- توجيه گناه، بزرگ‌تر از خود گناه و نشانه‌ی سلطه و نفوذ شيطان است. أَوْلِياءَ لِلَّذِينَ‌ ... قالُوا وَجَدْنا عَلَيْها آباءَنا چه توجيه اجتماعی (نياكان) و چه توجيه مذهبی (امر خدا به زشتی‌ها). ‏۲- پايبندی به روش زشت و غلط نياكان و بدعت در دين، نشانه ولايت شيطان و عدم ايمان است. إِنَّا جَعَلْنَا الشَّياطِينَ أَوْلِياءَ لِلَّذِينَ‌ ... إِذا فَعَلُوا فاحِشَةً قالُوا وَجَدْنا عَلَيْها آباءَنا ... ‏۳- فساد و زشتی برخی اعمال، روشن و فطری است. «فاحِشَةً» ( «فاحشه» به گناهی گفته می‌شود كه قباحت و زشتی آن روشن باشد) ‏۴- گاهی انحرافات انسان، برای نسل‌های بعدی الگو می‌شود و منحرفان، بار گناه نسل‌های آينده را نيز به دوش می‌كشند. «وَجَدْنا عَلَيْها آباءَنا» ‏۵- روش گذشتگان، هميشه ارزشمند نيست و تقليد نابجا از پيشينيان ممنوع‌ است. «قالُوا وَجَدْنا عَلَيْها آباءَنا» ‏۶- خداوند در هيچ زمانی به زشتی فرمان نمی‌دهد. وَ اللَّـهُ أَمَرَنا ... إِنَّ اللَّهَ لا يَأْمُرُ (پاسخ فعل ماضی را با فعل مضارع می‌دهد تا نشانه‌ی استمرار باشد) ‏۱ انعام، ۱۴۸. ‏۲ نحل، ۳۵.#نماز_اول_وقت الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ"💌 ⊰᯽ https://eitaa.com/Namazeavalevaght ⊰᯽

#هر_روز_یک_آیه ‏يا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَی اللَّـهِ وَ اللَّـهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ (۱۵) ‏ای مردم! اين شماييد كه به خداوند نياز داريد و (تنها) خداوند، بی‌نياز و ستوده است. ‏نكته‌ها: ‏دعوت خدا از مردم، نشانه‌ی نياز او به مردم نيست. همان گونه كه اگر گفتيم مردم خانه‌های خود را رو به خورشيد بسازند، اين دعوت نشانه‌ی نياز خورشيد به ما نيست، بلكه نشانه‌ی نياز ما به نور است. «أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَی اللَّـهِ» ‏يكی از راه‌های مبارزه با غرور و تكبّر، دعوت انسان به درگاه خداست تا انسان به ضعف و جهل و فقر و نياز خود پی ببرد. «أَنْتُمُ الْفُقَراءُ» ‏پيام‌ها: ‏۱- هيچ كس از خدا بی نياز نيست. «يا أَيُّهَا النَّاسُ» ‏۲- همه‌ی موجودات فقيرند، ليكن چون انسان ادّعا و سركشی می‌كند بايد مهار شود. «يا أَيُّهَا النَّاسُ» ‏۳- نقش واسطه‌ها و وسايل و علل را قبول داريم، امّا تمام اسباب و علل نيز در تأثيرگذاری به او محتاجند. «هُوَ الْغَنِيُّ» ‏۴- غنّی واقعی و مطلق و كامل، تنها اوست. «وَ اللَّـهُ هُوَ الْغَنِيُّ» ‏۵- معمولًا اغنيا، محبوب نيستند و در تيررس جسارت‌ها، حسادت‌ها، رقابت‌ها و سرقت‌ها هستند امّا خداوند، غنی حميد است. «وَ اللَّـهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ» ‏۶- خداوند غنای خود را در راه رفع نياز و نفع مخلوقات به كار می‌برد و لذا مورد ستايش است. «الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ» "نماز اول وقت"| عضو شوید👇 @Namazeavalevaght

‏الَّذِينَ إِذا ذُكِرَ اللَّـهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَ الصَّابِرِينَ عَلی‌ ما أَصابَهُمْ وَ الْمُقِيمِي الصَّلاةِ وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ (۳۵) ‏(مُخبتين) كسانی هستند كه هرگاه نام خدا برده شود دل‌هايشان از خوف (خداوند) می‌لرزد و بر آنچه (از سختی‌ها) به آنان می‌رسد مقاومند و برپاكنندگان نمازند و از آنچه به آنان روزی داده‌ايم انفاق می‌كنند. ‏نكته‌ها: ‏ياد خدا هم آرام‌بخش و هم برای اهل‌ايمان است، خوف‌آور، همانند كودكی كه با ياد والدين، هم آرام می‌گيرد وهم از آنان پروا می‌كند وحساب می‌برد. ‏پيام‌ها: ‏۱- ترس از خدا و پروای درونی، يك ارزش است. «وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ» ‏۲- تقوا، بر همه‌ی كمالات مقدّم است. وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ‌ ... وَ الصَّابِرِينَ‌ ... ‏۳- زيربنای انجام وظيفه بعد از تقوا، مقاومت و صبر است. «وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَ الصَّابِرِينَ» ‏۴- صبری ارزش دارد كه در برابر مشكلات دوام بياورد. «الصَّابِرِينَ عَلی‌ ما أَصابَهُمْ» ‏۵- رابطه با خدا، از رابطه با محرومان جدا نيست. «وَ الْمُقِيمِي الصَّلاةِ- يُنْفِقُونَ» ‏۶- بخشش، مخصوص مال نيست، از علم و آبرو و هنر نيز می‌توان انفاق كرد. ‏«مِمَّا رَزَقْناهُمْ» ‏۷- انفاقی ارزش دارد كه دائمی باشد. ( «يُنْفِقُونَ» فعل مضارع نشانه استمرار است) ‏۸- در انفاق نيز اعتدال و ميانه‌روی لازم است. وَ مِمَّا ... ‏۹- اموال و دارائی‌های انسان رزق الهی است. «رَزَقْناهُمْ» #هر_روز_یک_آیه #تفسیر_آیه "نماز اول وقت"| عضو شوید👇 @Namazeavalevaght