اصل #نماز ، اقامه‌ی #ولایت است. بعد از نماز باید يک‌ مقدار درنگ و تأمل و تفکر کنید ببینید آیا محبت امام زمان ارواحنافداه در قلبتان بیشتر شده یا نه❓ توجهی به امام زمانتان پیدا کردید یا نه❓ معرفت شما چقدر نسبت به امام زمانتان رشد کرده❓ چون «مَن عَرَفَهُم فَقَد عَرَفَ اللّه»، راه شناخت خدا فقط شناخت اهلبیت علیه‌الصّلاةوالسّلام است. نماز هم برای رسیدن به شناخت است. پس مسیرش این است. اگر می‌بینید توجه شما به امام زمانتان تغییری نکرده، این نماز، نمازی‌ نبوده که به کار بیاید، یک رد تکلیف بوده و آن کارایی لازم را برای شما نداشته. خیلی از اعمال عبادی و حتی واجبات ما بر حسب عادت و برای ثواب است؛ ولی یک مؤمن حقیقی این اعمال عبادی را وسیله برای رسیدن به هدف قرار می‌دهد. این نماز باید در انسان محبت ایجاد کند. اگر محبت ایجاد نکند، می‌فرماید: «لَکَبیرَةٌ» سخت و سنگین است. ولی وقتی‌ انسان اهل محبت شد، یعنی این نماز وسیله‌ای شد که او را در وادی محبت به خدا انداخت، آن‌وقت به طرف خدا و نماز پر و بال می‌کشد. «رِجَالٌ لَا تُلْهِيهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ الله»📚(نور/٣٧)، شما به هر کاری که می‌رسید، تجارت و هر چیزی که انجام می‌دهید و سودمند است، می‌فرماید #جوانمرد آن کسی است که اجازه نمی‌دهد اینها او را از ذکر خدا خارج کند. 💠استاد حاج آقا زعفری‌زاده ألـلَّـھُـمَــ ؏َـجِّـلْ لِوَلـیِـڪْ ألْـفَـرَج