امام رضا (ع):تا سه خصلت در مؤمن نباشد،مومن نیست.👍

❁﷽❁ 📺 #سخنرانی_۳۰صفر ۱۴۴۶ #مناسبتی 🔹موضوع: لیلة البیت چه بود 🎤سخنران: حجت الاسلام والمسلمین حاج آقای عسکری مسجدامیرالمومنین (علیه السلام) #ألـلَّھُـمَــ ؏َـجِّـلْ لِوَلـیِڪْ ألْـفَـرَج ─┅═ঊঈ🏴ঊঈ═┅─

❁﷽❁  [گمگشته دل : انتظار ظهور امام زمان ( عجل الله فرجه ) - می خواهی از همه بهتر باشی؟ - صفحه ۹]  می خواهی از همه بهتر باشی؟ یک شب داشتم به دوران‌های مختلف تاریخی فکر می‌کردم. با خود گفتم خوشا به حال کسانی که در زمان پیامبر زندگی می‌کردند، کسانی که پیامبر را یاری کردند و با تمام وجود از دستورهای آن حضرت اطاعت می‌کردند. به راستی که آنها بهترین مردم تاریخ بودند. بعد از مدّتی فکری به ذهنم رسید، با خودم گفتم: یاران امام حسین (علیه السلام) که در کربلا شهید شدند از مردم همه زمان‌ها بهتر بودند، زیرا آنها جان خویش را فدای امام خود نمودند و اسلام واقعی را زنده نگه داشتند. نمی دانم آیا تو هم با این سخن من موافق هستی؟ آیا می‌توانیم کسانی را پیدا کنیم که از یاران امام حسین (علیه السلام) بهتر باشند؟ من مدّت‌ها بر این عقیده بودم تا این که با سخنی از امام سجاد (علیه السلام) روبرو شدم. این سخن برایم خیلی عجیب بود، من جواب سؤل خویش را در این سخن یافتم. امام سجاد (علیه السلام) به یکی از یاران خود چنین گفتند: «بدان که روزگار غیبت امام دوازدهم، بسیار طولانی می‌شود. آیا می‌دانی بهترین مردم در همه زمان‌ها چه کسانی می‌باشند؟ کسانی که در زمان غیبت، زندگی می‌کنند و به امامت امام زمان خود اعتقاد دارند و در انتظار ظهور هستند. آنها بهترین مردم همه زمان‌ها هستند. آنها خود مَظهَر ظهور هستند و گلِ سرسبد دنیا هستند». دوست خوب من! باور کن، تو خود که در این روزگار غیبت زندگی می‌کنی اگر به وظیفه خود عمل کنی، از مردم همه روزگاران بهتر خواهی بود و نزد خدا مقامی بس بزرگ خواهی داشت. «إنَّ أَهْلَ زَمانِ غَیبَتِهِ... أَفضَلُ أَهلِ کُلِّ زَمانٍ: همانا مردم روزگار غیبت امام زمان... از مردم همه زمان‌ها بهتر می‌باشند». یعنی اگر تو بتوانی منتظرواقعی امام زمان باشی،حتّی از یاران امام حسین (علیه السلام) هم بهتر هستی. درست است که تو در روزگارغیبت قرار گرفته ای وازدیدار امام زمان خویش بی بهره ای، امّا می‌توانی از این شرایط به گونه ای استفاده کنی که همه مردم تاریخ،حسرت درک و کمال تو راداشته باشند. البتّه تو برای رسیدن به این مقام باید دو شرط را مراعات کنی: الف: به امامت امام زمان خویش اعتقاد داشته باشی و در این اعتقاد به یقین رسیده باشی و خود مظهر ظهور ایشان باشی. تو باید سطح اطّلاعات و آگاهی خود را در زمینه امامِ خود زیاد و زیادتر کنی و برای هر شکّ و شبهه ای، جوابی آماده داشته باشی. ب: تو باید منتظر واقعی باشی، یعنی همواره به یاد آن حضرت باشی و برای آمدنش لحظه شماری کنی. فکر می‌کنم خود می‌دانی کلمه «انتظار» چه معنایی دارد و به چه کسی منتظر می‌گویند. تو هم باید با تمام وجودت هر لحظه و هر ساعت منتظر آمدن امام خویش باشی، کردار و رفتارت باید به گونه ای باشد که باعث خشنودی امام تو بشود، تو باید یک مسلمان واقعی باشی، کسی که به عمل، اسلام را قبول کرده است، نه این که فقط به اسم، مسلمان است! دوست خوبم! آیا دوست داری ادامه سخن امام سجاد (علیه السلام) را برایت نقل کنم؟ گوش کن این سخن امامِ تو است: «در روزگار غیبت کسانی هستند که به اندازه ای از فهم و معرفت و شناخت می‌رسند که دیگر غیبت و حضور امام برایشان مساوی است. آنان مانند کسانی هستند که در رکاب پیامبر بوده و برای دفاع از اسلام شمشیر زده اند. آنان شیعیان واقعی و بندگان خوب خدا هستند». اکنون که این سخن را خواندی آیا باز هم از این که امام زمان تو غایب است، شکوه و گلایه می‌کنی؟ تو می‌توانی به جایی برسی که دیگر حضور و غیبت برای تو فرقی نکند. این وعده امام سجاد (علیه السلام) است. خداوند عادل است و در حقّ هیچ کس ظلم نمی کند، خدا می‌داند که تو از امام زمان خود دور هستی، خدا خودش می‌داند که الان مصلحت نیست تا امام زمان ظهور کند، شاید صدها سال طول بکشد تا روزگار ظهور فرا برسد، امّا جایِ هیچ نگرانی برای تو نیست. تو می‌توانی به سطحی از آگاهی و شناخت برسی که دیگر غیبت امام زمان و حضور او برای تو مساوی باشد. خوشا به حال تو! پس برخیز به وادی شناخت و معرفت امام زمان خویش قدم بگذار، دیگر بس است روزگاری که فقط به احساس و شور اکتفا می‌کردی. برخیز و به کسب شناخت و معرفت بپرداز. امام سجاد (علیه السلام) راه را برای تو مشخّص کرد؛ کسب معرفت و آگاهی، راهی است که تو را از همه سختی‌ها نجات می‌دهد و تو را به نقطه اوج بندگی می‌رساند. [۱] ---------- [۱]: ۱. عن علی بن الحسین علیهماالسلام: یا أبا خالد، إنّ أهل زمان غیبته القائلون بإمامته، المنتظرون لظهوره، أفضل أهل کلّ زمانٍ؛ لأنّ اللّه تعالی ذکره أعطاهم من العقول والأفهام والمعرفة ما صارت به الغیبة عندهم بمنزلة المشاهدة، وجعلهم فی ذلک الزمان بمنزلة المجاهدین بین یدی رسول اللّه صلی الله علیه و آله بالسیف، أُولئک المخلصون حقّاً وشیعتنا صدقاً والدعاة إلی دین اللّه سرّاً وجهراً. وقال علیه

السلام: انتظار الفرج من أعظم الفرج: کمال الدین ص ۳۲۰، الاحتجاج ج ۲ ص ۵۰، بحار الأنوار ج ۳۶ ص ۳۸۷ و ج ۵۲ ص ۱۲۲، أعلام الوری ج ۲ ص ۱۹۶، قصص الأنبیاء ص ۳۶۴، مکیال المکارم ج ۲ ص ۱۲۹. ارسال شده توسط کتاب‌خوان قائمیه https://www.ghbook.ir/Book/9425 #روز۱

❁﷽❁ 📺 #سخنرانی_۱ ربیع الاول۱۴۴۶ #مناسبتی 🔹موضوع: چرا به امام رضا (علیه السلام) غریب الغربا می گویند 🎤سخنران: حجت الاسلام والمسلمین حاج آقای عسکری مسجدامیرالمومنین (علیه السلام) #ألـلَّھُـمَــ ؏َـجِّـلْ لِوَلـیِڪْ ألْـفَـرَج ─┅═ঊঈ🏴ঊঈ═┅─

 [گمگشته دل : انتظار ظهور امام زمان ( عجل الله فرجه ) - در آرزوی شهادت هستم هنوز! - صفحه ۱۲]  در آرزوی شهادت هستم هنوز! نمی دانم نام مرا شنیده ای؟ اسم من، «جابر جُعفی» است. من یکی از شاگردان امام صادق (علیه السلام) هستم. امروز می‌خواهم برای تو حکایتی را نقل کنم. من در شهر کوفه زندگی می‌کنم، خیلی دلم می‌خواست که به زیارت خانه خدا بروم. نزدیک ایّام حج که شد با جمعی از دوستان خود به سوی مکّه حرکت کردیم، شکر خدا که موفّق شدیم اعمال حج را انجام دهیم! اکنون تصمیم گرفتیم تا به مدینه سفر کرده و بار دیگر امام صادق (علیه السلام) را ببینیم. آری! هیچ چیز در دنیا برای ما مثل دیدار با امام معصوم، ارزشمند و لذّت بخش نیست. وقتی به مدینه رسیدیم چند روزی در آنجا ماندیم و از حضور آن امام بزرگوار استفاده می‌بردیم و از سخنان او برای سعادت دنیا و آخرت خویش بهره می‌گرفتیم. کم کم باید برای بازگشت به کوفه آماده می‌شدیم، سفر طولانی شده بود و زن و بچّه‌های ما منتظر بودند. برای آخرین بار نزد امام رفتیم و می‌خواستیم با او خداحافظی کنیم. یکی از دوستان من رو به امام کرد و گفت: ای فرزند رسول اللّه! از تو می‌خواهیم که در این آخرین لحظات با ما سخنی بگویید تا ما آن را آویزه گوش خویش قرار دهیم. امام به ما نگاهی کرد و چنین فرمود: «از شما می‌خواهم که همدیگر را یاری کنید و با یکدیگر مهربان باشید، ثروتمندان شما از مستمندان دستگیری کرده و به آنها کمک نمایند. هر چه را که برای خود می‌پسندید، برای دیگران هم بپسندید. شما به شهر خود می‌روید و سخنان ما به شما می‌رسد، شما باید این سخنان را مورد بررسی قرار دهید. اگر این سخنان موافق قرآن باشد قبول کنید و اگر آن را مخالف قرآن یافتید آن را قبول نکنید. اگر شما به گونه ای زندگی کنید که ما از شما می‌خواسته ایم، ثواب شهید را خواهید داشت، هر کدام از شما که مرگ او قبل از ظهورِ حکومت ما فرا برسد، خداوند به او ثواب شهید می‌دهد». [۱] وقتی ما سخن امام صادق (علیه السلام) را شنیدیم خیلی به فکر فرو رفتیم، سالیان سال بود که ما منتظر بودیم حکومت اهل بیت (علیه السلام) تشکیل شود و بتوانیم جان خود را فدای آرمان مقدّس اسلام نماییم، امّا آن که روز امام صادق (علیه السلام) ما را متوجّه وظیفه خود نمود. آری، امام دوست دارد که ما از محرومان جامعه دستگیری نماییم و به فهم و شناخت قرآن نیز بیشتر توجّه کنیم. ---------- [۱]: ۲. عن جابر قال: دخلنا علی أبی جعفرٍ محمّد بن علی علیهماالسلام ونحن جماعة بعدما قضینا نُسُکَنا، فودّعناه وقلنا له: أوصنا یا بن رسول اللّه، فقال: لیُعِن قویُکم ضعیفَکم، ولیعطف غنیُّکم علی فقیرِکم، ولینصح الرجلُ أخاه کنصحه لنفسه، واکتموا أسرارنا، ولا تحملوا الناس علی أعناقنا. وانظروا أمرنا وما جاءکم عنّا، فإن وجدتموه فی القرآن موافقاً فخذوا به، وإن لم تجدوه موافقاً فردّوه، وإن اشتبه الأمر علیکم فقفوا عنده، وردّوه إلینا حتّی نشرح لکم من ذلک ما شُرح لنا، فإذا کنتم کما أوصیناکم ولم تعدوا إلی غیره فمات منکم میّتٌ قبل أن یخرج قائمنا کان شهیداً، ومن أدرک قائمنا فقُتل معه، کان له أجر شهیدین، ومن قَتلَ بین یدیه عدوّاً لنا کان له أجر عشرین شهیداً: أمالی الطوسی ص۲۳۲، بحار الأنوار ج ۲ ص ۲۳۶ و ج ۵۲ ص ۱۲۳: ج ۷۵ ص ۱۸۲، الأنوار البهیة ص ۳۶۹، بشارة المصطفی ص ۱۸۳. ارسال شده توسط کتاب‌خوان قائمیه https://www.ghbook.ir/Book/9425 #روز۲

 [گمگشته دل : انتظار ظهور امام زمان ( عجل الله فرجه ) - سلام به ظهور زیبایی‌ها - صفحه ۱۶]  سلام به ظهور زیبایی‌ها یک روز که نزد امام رضا (علیه السلام) رفته بودم از او در مورد روزگار ظهور سؤل نمودم، می‌خواستم بدانم که چه موقع حکومت اهل بیت (علیه السلام) تشکیل خواهد شد، چه موقع، دنیا گمشده خود را که همان عدالت است باز خواهد یافت؟ کی گره از کار بشر باز و گشایشی پدیدار خواهد شد؟ امام رضا (علیه السلام) به من نگاهی کرد و فرمود: «مگر نمی دانی اگر در انتظار فرج باشی، همین انتظار، برای تو، فرج است؟ ». [۱] من با شنیدن این سخن به فکر فرو رفتم، منظور امام از این سخن چه بود؟ خیلی فکر کردم و به این نتیجه رسیدم که وقتی من منتظر ظهور باشم، در حقیقت به روشنایی و کمال رسیده ام، ظهور برای این است که همه انسان‌ها به کمال و زیبایی برسند، وقتی که من در انتظار این زیبایی باشم، خودم نیز زیبا می‌شوم و ارزش پیدا می‌کنم، چرا که تمام فکر و ذهن من به زیبایی می‌اندیشد، من دیگر زیبا فکر می‌کنم، این زیبایی در زندگی من جلوه می‌کند. آری! در انتظار همه خوبی‌ها بودن، خودِ مرا هم زیبا می‌کند و این، عینِ زیبایی است. وقتی من با تمام وجودم منتظر آمدن امام زمان خویش هستم و برای آمدن او برنامه ریزی می‌کنم، ناخودآگاه زندگی خود را به سمت و سویی می‌برم که رنگ و بوی قرآن می‌دهد، اینجاست که در زندگی من، زیبایی ظهور پیدا می‌کند. ---------- [۱]: ۵. عن محمّد بن عبد الحمید، عن محمّد بن الفضیل، عن الرضا علیه السلام، قال: سألته عن شیء من الفرج، فقال: ألیس انتظار الفرج من الفرج؟ إنّ اللّه عزّ وجلّ یقول: «فَانتَظِرُوا إِنِّی مَعَکُم مِّنَ الْمُنتَظِرِینَ»: کمال الدین ص ۶۴۵، بحار الأنوار ج ۵۲ ص ۱۲۸. ارسال شده توسط کتاب‌خوان قائمیه https://www.ghbook.ir/Book/9425 روز۳

 [گمگشته دل : انتظار ظهور امام زمان ( عجل الله فرجه ) - آیا عمر من طولانی خواهد بود؟ - صفحه ۱۷]  آیا عمر من طولانی خواهد بود؟ نام من «ابوبَصیر» است، من هیچ گاه دنیا را ندیدم، چون من کورِمادرزاد به دنیا آمدم. اهل کوفه هستم و از شاگردان امام صادق (علیه السلام) می‌باشم. امروز می‌خواهم برای شما خاطره ای را نقل کنم. یک روز که نزد امام صادق (علیه السلام) رفته بودم از آن حضرت سؤل کردم: -- آقای من! آیا عمر من آن قدر خواهد بود که روزگار ظهور را درک کنم؟ آیا من روزگار حکومت شما را خواهم دید؟ -- ای ابوبصیر! آیا تو امام خود را می‌شناسی؟ آیا به امام خویش معرفت داری؟ -- بله! من بر این باور هستم که تو امام من هستی و فقط اطاعت تو بر من واجب است. -- ای ابوبصیر! اگر تو امام خود را بشناسی دیگر برای تو فرقی نمی کند که روزگار ظهور را درک کنی یا نه. تو مانند کسی هستی که در خیمه قائم است و آماده است تا آن حضرت را یاری کند. -- فدایت بشوم. به من بگو که ظهور کی فرا خواهد رسید؟ -- ای ابوبصیر! آیا تو هم از آن کسانی هستی که می‌خواهند به دنیا برسند؟ آیا تو هم از کسانی هستی که می‌خواهند تا ظهور فرا برسد و آنها به پول و ثروت برسند؟ ای ابوبصیر! کسی که اعتقاد و یقین به ما داشته باشد و در انتظار ظهور باشد، باید بداند که او به خاطر همان انتظار به کمال واقعی خود می‌رسد. [۱] آن روز بود که فهمیدم که اگر من منتظر واقعی باشم، باید برای من ظهور شده باشد، پس مشکل در این است که من هنوز منتظر واقعی نیستم، خوشا به حال کسانی که منتظر واقعی هستند، آنان دیگر به گمشده خود رسیده اند. آنان دیگر در اضطراب نیستند، چون به آرامشی بس بزرگ دست یافته اند! ---------- [۱]: ۶. عن أبی بصیر قال: قلتُ لأبی عبد اللّه علیه السلام: جُعلتُ فداک متی الفرج؟ فقال: یا أبا بصیر، أنت ممّن یرید الدنیا؟ مَن عرف هذا الأمر فقد فرّج عنه بانتظاره: الکافی ج ۱ ص ۳۷۱، کتاب الغیبة للنعمانی ص ۳۶۱، بحار الأنوار ج ۵۲ ص ۱۴۲؛ سأل أبو بصیر أبا عبد اللّه علیه السلام وأنا أسمعُ، فقال: أترانی أدرک القائم علیه السلام؟ فقال: یا أبا بصیر، لست تعرف إمامک؟ فقال: بلی واللّه، وأنت هو، فتناول یده وقال: واللّه ما تبالی یا أبا بصیر أن لا تکون محتبیاً بسیفک فی ظلّ رواق القائم علیه السلام: کتاب الغیبة للنعمانی ص ۳۵۱، بحار الأنوار ج ۵۲ ص ۱۴۲. ارسال شده توسط کتاب‌خوان قائمیه https://www.ghbook.ir/Book/9425 روز ۴

 [گمگشته دل : انتظار ظهور امام زمان ( عجل الله فرجه ) - دیگر در انتظار ظهور نیستم! - صفحه ۱۹]  دیگر در انتظار ظهور نیستم! حکومت، بسیاری از دوستان مرا در گوشه زندان جای داده است و آنها را آزار و شکنجه می‌کند، شنیده‌ام عدّه ای از آنها مظلومانه به شهادت رسیده اند، آنها جُرمی به غیر از پیروی از آرمان اهل بیت (علیه السلام) نداشتند. وقتی من به این موضوع فکر می‌کنم بسیار ناراحت می‌شوم، تا به کی باید شیعیان مظلوم باشند؟ تا به کی باید این حکومت‌های فاسد به ظلم‌ها و ستم‌های خود ادامه دهند؟ من همواره با ترس و اضطراب زندگی می‌کنم، زن و بچّه من همیشه نگران هستند، هر لحظه ممکن است مأموران حکومتی به خانه‌ام بریزند و مرا دستگیر کنند. چاره ای ندارم جز این که دعا کنم، روزگار رهایی فرا رسد و حکومت عدل اهل بیت (علیه السلام) تشکیل شود. باید برای ظهور دعا کنم. نمی دانم آیا آن قدر زنده خواهم ماند که آن روزگار را ببینم یا نه؟ خوشا به حال کسانی که در روزگار ظهور خواهند بود و حضرت مهدی (علیه السلام) را یاری خواهند کرد. امروز تصمیم گرفتم تا به خانه امام صادق (علیه السلام) بروم تا شاید قدری آرام شوم، دیدار امام معصوم می‌تواند به قلب من آرامش بدهد. آنجا را نگاه کن! آنجا خانه امام است، من تا لحظه ای دیگر کنار او خواهم بود. سلام می‌کنم و جوابی سرشار از محبّت می‌شنوم. اکنون امام رو به من می‌کند و می‌گوید: «مقام شما در نزد خدا از کسانی که در زمان ظهور، قائم ما را یاری می‌کنند، بیشتر است». من قدری با خود فکر می‌کنم، آخر چگونه چنین چیزی ممکن است؟ من تا به حال خیال می‌کردم کسانی که در زمان ظهور باشند و امام زمان را یاری می‌کنند، از همه بهتر هستند، امّا اکنون می‌فهمم که امام صادق نظر دیگری دارد، او ما را که در دوران ظهور زندگی نمی کنیم، بهتر از یاران حضرت مهدی (علیه السلام) می‌داند. این برای من خیلی عجیب بود. باید صبر کنم تا امام، خودش برای من توضیح دهد. لحظه ای می‌گذرد، امام سخن خود را این گونه ادامه می‌دهد: «شما هر صبح و شب در ترس و نگرانی به سر می‌برید، هر لحظه ممکن است حکومت، شما را دستگیر کند و به جُرم حق طلبی روانه زندان کند و شما را شکنجه نماید. شما وقتی می‌خواهید نماز خود را بخوانید در ترس و دلهره هستید، شما نمی توانید به راحتی نماز خود را هم بخوانید و به سفر حج بروید. شما با ترس حج خود را به جا می‌آورید، حکومت هر لحظه به دنبال شماست که شما چه می‌کنید و کجا می‌روید». وقتی من این سخنان را شنیدم، فهمیدم که چرا خدا ما را بیشتر از یاران حضرت مهدی (علیه السلام) دوست دارد، آری! کسانی که در زمان ظهور حضرت باشند، هیچ ترسی نخواهند داشت، در آن روزگار، حکومت عدل اهل بیت (علیهم السلام) تشکیل خواهد شد، امّا کسی که در روزگار غیبت زندگی می‌کند، زندگی او با ترس و دلهره آمیخته شده است و او باید این سختی‌ها را تحمّل کند، آری، خدا عادل است و هرگز به کسی ظلم نمی کند، خدا می‌داند شیعیان روزگار غیبت چه حال و روزی دارند، امام آنها غایب است، فتنه‌ها به آنها رو می‌آورد و آنان لحظه به لحظه در آماج دسیسه‌های دشمنان هستند، امّا با این حال آنها در راه خود ثابت قدم هستند. خدا این را می‌بیند و به آنان ارزش زیادی می‌دهد و برای همین است که مقام آنها از همه بالاتر است. دوست من! سخنان امام مایه آرامش من شد. دیگر من حسرت آینده را نمی خورم زیرا فهمیدم که باید شکرگزار خدایی باشم که مرا در این روزگار آفریده است. درست است سختی‌های زیادی را باید تحمّل کنم، امّا ارزش آن را دارد زیرا در این شرایط من از یاران حضرت مهدی (علیه السلام) بهتر هستم! از شما چه پنهان، این سخنان امام باعث شد که من دیگر اشتیاق زیادی به فرارسیدن ظهور نداشته باشم. من تا امروز از تمام وجودم برای ظهور دعا می‌کردم، امّا الان دیگر نمی توانم دعا بکنم، زیرا فهمیده‌ام که این روزگار با همه سختی هایش برای رشد و کمال من از دوران ظهور بهتر است. من در این روزگار می‌توانم به اوج سعادت و رستگاری برسم. من می‌توانم گوی سبقت را از همه بربایم! می بینم که تو با تعجّب به من نگاه می‌کنی. تو باور نمی کنی که چرا من دیگر مشتاق ظهور نیستم. خوب چه کنم؟ هر کس جای من باشد و این سخنان زیبای امام صادق (علیه السلام) را بشنود همین فکر را می‌کند. خوب است همین مطلب را با امام در میان بگذارم. رو به امام می‌کنم و می‌گویم: -- آقای من! آیا درست است که ما دیگر در آرزوی ظهور حضرت مهدی نباشیم؟ -- این چه سخنی است که تو می‌گویی؟ آیا دوست ندارید که عدالت در دنیا برقرار شود و مظلومان جهان از ظلم‌ها و ستم‌ها نجات یابند؟ این سخن امام بار دیگر مرا به فکر فرو برد، جواب او کوتاه بود امّا معنای زیادی داشت. من باید برای ظهور دعا کنم تا عدالت در جهان پیاده شود و بشر، گمشده خویش را که همان عدالت واقعی است پیدا کند، امّا اگر عمر من آن قدر طول نکشید که روزگار

ظهور را ببینم نباید ناامید بشوم، من باید بدانم که اگر من وظیفه خود را خوب انجام بدهم خدا به من پاداشی بزرگ خواهد داد. [۱] ---------- [۱]: ۷. عن أُمیّة بن علی، عن رجلٍ قال: قلتُ لأبی عبد اللّه علیه السلام: أیّما أفضل، نحن أو أصحاب القائم علیه السلام؟ قال: فقال لی: أنتم أفضل من أصحاب القائم، وذلک أنّکم تمسون وتصبحون خائفین علی إمامکم وعلی أنفسکم من أئمّة الجور، إن صلّیتم فصلاتکم فی تقیّة، وإن صمتم فصیامکم فی تقیّة، وإن حججتم فحجّکم فی تقیّة، وإن شهدتم لم تُقبل شهادتکم. وعدّد أشیاءَ من نحو هذا مثل هذه، فقلتُ: فما نتمنّی القائم علیه السلام إذا کان علی هذا؟ قال: فقال لی: سبحان اللّه! أما تحبّ أن یظهر العدل ویأمن السبل وینصف المظلوم: الاختصاص ص ۲۱، بحار الأنوار ج ۵۲ ص ۱۴۴. ارسال شده توسط کتاب‌خوان قائمیه https://www.ghbook.ir/Book/9425 روز۵

 [گمگشته دل : انتظار ظهور امام زمان ( عجل الله فرجه ) - به خاطر شما همه کار می‌کنم - صفحه ۲۲]  به خاطر شما همه کار می‌کنم به چه فکر می‌کنی؟ رفیق! چرا زانوی غم به بغل گرفته ای؟ چرا ناامید شده ای؟ شیعه امام زمان که نباید ناامید شود، درست است که زمانه بدی است و سختی‌ها بر تو هجوم آورده، امّا تو باید مثل کوه استوار باشی و دریایی از امید در وجودت موج بزند. مثل این است که فایده ای ندارد! تو هنوز هم به سیاهی‌ها فکر می‌کنی، من باید کاری انجام دهم که تو مثبت اندیشه کنی. آری! تو قدری نیاز به انرژی مثبت داری. -- آیا خودت هم با من موافق هستی یا نه؟ من نمی گویم سختی وجود ندارد، بلکه می‌گویم تو نباید روی این سختی‌ها تمرکز کنی، حرف من این است. -- آخر کدام زیبایی؟ -- صبر کن برایت می‌گویم. من از پیش خودم حرف نمی زنم. من می‌خواهم سخن امام باقر (علیه السلام) را برای تو نقل کنم. آن حضرت فرمودند: «روزگاری فرا می‌رسد که امام زمان از دیده‌ها پنهان می‌شود و شیعیان ما به غیبت و دوری او گرفتار می‌شوند، خوشا به حال کسانی که در آن روزگار بر ولایت امام زمان خود باقی بمانند. آیا می‌دانید که خدا چه ثواب‌های زیادی به آنها می‌دهد؟ کمترین چیزی که خدا به آنها عنایت می‌کند این است که خدا با آنان سخن می‌گوید». دوست من! آیا آماده ای تا سخن خدا را بشنوی؟ تو که به امامت امام زمان اعتقاد داری و بر این باور و عقیده ثابت قدم هستی، آن قدر نزد خدا عزیز هستی که خود خدا با تو این چنین سخن می‌گوید: «ای بندگان من! شما به امام خود که از چشم‌ها پنهان است ایمان آورده اید، شما را به ثواب زیادی مژده می‌دهم. شما بندگان خوب من هستید. من فقط عبادت شما را قبول می‌کنم و فقط گناهان شما را می‌بخشم! آیا می‌دانید برای چه باران را بر این زمین نازل می‌کنم؟ من به برکت وجود شما به همه بندگان خود روزی می‌دهم. اگر شما نبودید هرگز باران رحمت خود را نازل نمی کردم! بارها و بارها خواسته‌ام که عذاب را بر مردم گنهکار فرود آورم، امّا به خاطر شما عذاب را از آنان دور کرده ام». [۱] خدا چه کسانی را دوست دارد؟ امام صادق (علیه السلام) فرمود: «روزگاری فرا خواهد می‌رسد که امامِ تو از دیده‌ها پنهان می‌شود و دوران غیبت از راه می‌رسد، تو باید بدانی که در آن روزگار، خدا از بندگان خویش رضایت بیشتری دارد. خدا کسانی که در آن شرایط بر عقیده مهدویّت باقی مانده اند را خیلی دوست دارد. در آن روزگار شما هر صبح و شب منتظر ظهور باشید و بدانید که غیبت امام در دل شیعیانِ واقعی، هرگز شکّ و شبهه ای وارد نمی کند، اگر خدا می‌دانست که با غیبت، بندگان خوبش دچار تردید می‌شوند هرگز امام زمان را از دیده‌ها پنهان نمی کرد». ---------- [۱]: ۸. عن جابر، عن أبی جعفر علیه السلام أنّه قال: یأتی علی الناس زمان یغیب عنهم إمامهم، فیا طوبی للثابتین علی أمرنا فی ذلک الزمان، إنّ أدنی ما یکون لهم من الثواب أن ینادیهم الباری عزّ وجلّ: عبادی آمنتم بسرّی، وصدّقتم بغیبی، فأبشروا بحسن الثواب منّی، فأنتم عبادی وإمائی حقّاً، منکم أتقبّل وعنکم أعفو، ولکم أغفر، وبکم أسقی عبادی الغیث، وأدفع عنهم البلاء، ولولاکم لأنزلتُ علیهم عذابی. قال جابر: فقلتُ: یا بن رسول اللّه، فما أفضل ما یستعمله المؤن فی ذلک الزمان؟ قال: حفظ اللسان ولزوم البیت: کمال الدین ص ۳۳۰، الجواهر السنیة ص ۲۴۹، بحار الأنوار ج ۵۲ ص ۱۴۵. ارسال شده توسط کتاب‌خوان قائمیه https://www.ghbook.ir/Book/9425 #روز۶

 [گمگشته دل : انتظار ظهور امام زمان ( عجل الله فرجه ) - این دعا را هر روز بخوان - صفحه ۲۵]  این دعا را هر روز بخوان اسم من «زُراره» است، من یکی از یاران امام صادق (علیه السلام) هستم، یک روز آن حضرت رو به من کرد و چنین فرمود: -- روزگاری که امام زمان از دیده‌ها پنهان شود، شیعیان ما در انتظار او خواهند بود، امّا مردم دیگر دچار شکّ خواهند شد، عدّه ای خواهند گفت که اصلاً به دنیا نیامده است، عدّه ای هم به این باور خواهند بود که او از دنیا رفته است، امّا شیعه واقعی ما در انتظار آمدن او خواهد بود. آن روز همه مردم امتحان خواهند شد تا کسانی که اهل شکّ و تردید هستند از دیگران جدا شوند. آری! آن روز، روز امتحان است. اگر تو در آن روزگار بودی تلاش کن تا همواره این دعا را بخوانی. -- کدام دعا را؟ -- دعایی را که به تو می‌آموزم بارها بخوان، دست به سوی آسمان بگیر و با تمام وجودت، خدای خود را صدا بزن و چنین بگو: «ای خدای من! از تو می‌خواهم که شناخت خودت را به من عنایت کنی زیرا اگر من تو را نشناسم، به پیامبر تو هم باور نخواهم داشت. خدایا! از تو می‌خواهم که شناخت پیامبر خودت را به من بدهی که اگر پیامبرت را نشناسم امام خود را هم نخواهم شناخت. خدایا! از تو می‌خواهم شناخت امام زمان را که نماینده توست به من عطا کنی که اگر امام زمان را نشناسم، گمراه خواهم شد و دین خود را از دست خواهم داد». [۱] وقتی کسی دارد غرق می‌شود یادم نمی رود روزی که برای شنا به استخر رفته بودم، البتّه من شناگر ماهری نیستم، بیشتر مواقع، برای رفع خستگی به آب می‌زنم. همین طور که مشغول شنا بودم، نگاهم به نوجوانی ده ساله افتاد که داشت در آب دست و پا می‌زد، او ناخودآگاه به قسمت عمیق تر استخر آمده بود، خدای من! او داشت در آب غرق می‌شد! با عجله به سوی او رفتم، او را در آغوش گرفتم و از آب بیرون آوردم و به کنار استخر بردم، بعد از مدّتی حال او خوب شد، امّا من هیچ گاه این خاطره را فراموش نمی کنم، وقتی که آن نوجوان در حال غرق شدن بود، با تمام وجودش التماس می‌کرد که کسی او را نجات بدهد. او حتّی نمی توانست فریاد بزند، من فقط چشمان او را می‌دیدم که یک دنیا حرف می‌زد. خلاصه آن روز من یک «غریق» را دیدم، کسی که داشت در آب غرق می‌شد. اکنون که این خاطره را برایت گفتم، می‌خواهم سخنی از امام صادق (علیه السلام) را برایت نقل کنم. یک روز ابن سَنان خدمت آن حضرت رسیده بود. آن روز امام به او رو کرد و چنین گفت: -- ای ابن سَنان! روزگاری فرا می‌رسد که امام شما از دیده‌ها پنهان می‌شود و فتنه‌ها به سوی شما هجوم آورند؛ در آن روز فقط کسی نجات پیدا می‌کند که دعایِ غریق را بخواند. -- دعای غریق؟ آیا منظور شما این است که باید مانند کسی دعا کنیم که در حال غرق شدن است؟ آیا می‌شود این دعا را به من بیاموزید؟ -- ای سَنان! در آن روزگار سخت، باید این دعا را بخوانید: «یا اللّه ُ یا رَحمانُ یا رَحیمُ، یا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ، ثَبِّتْ قَلْبی عَلی دینِکَ». ای خدای مهربان و بخشنده! ای کسی که قلب‌ها به دست توست، از تو می‌خواهم که قلب مرا بر دین خودت ثابت کنی و مرا از شکّ‌ها نجات بخشی. [۱] ---------- [۱]: ۱۰. عن زرارة قال: سمعتُ أبا عبد اللّه علیه السلام یقول: إنّ للقائم غیبة قبل أن یقوم، قلت: ولم؟ قال: یخاف. وأومأ بیده إلی بطنه. ثمّ قال: یا زرارة، وهو المنتظر، وهو الذی یشکّ الناس فی ولادته، منهم من یقول: مات أبوه ولم یخلف، ومنهم من یقول: هو حمل، ومنهم من یقول: هو غائب، ومنهم من یقول: ما ولد ومنهم، من یقول: قد ولد قبل وفاة أبیه بسنتین، وهو المنتظر، غیر أنّ اللّه تبارک وتعالی یجب أن یمتحن الشیعة، فعند ذلک یرتاب المبطلون. قال زرارة: فقلتُ: جُعلتُ فداک، فإن أدرکتُ ذلک الزمان فأیّ شیء أعملُ؟ قال: یا زرارة، إن أدرکتَ ذلک الزمان فالزم هذا الدعاء: اللّهمّ عرّفنی نفسک، فإنّک إن لم تعرّفنی نفسک لم أعرف نبیّک، اللّهمّ عرّفنی رسولک، فإنّک إن لم تعرّفنی رسولک لم أعرف حجّتک، اللّهمّ عرّفنی حجّتک فإنّک إن لم تعرّفنی حجّتک ضللت عن دینی: الکافی ج ۱ ص ۳۳۷، کمال الدین ص ۳۴۲، کتاب الغیبة للنعمانی ص ۱۷۰، الغیبة ص ۳۳۴، بحار الأنوار ج ۵۲ ص ۱۴۶ و ج ۹۲ ص ۳۲۶. [۱]: ۱۱. عن عبد اللّه بن سنان قال: قال أبو عبد اللّه علیه السلام: ستصیبکم شبهة فتبقون بلا علم یُری ولا إمام هدی، لا ینجو منها إلاّ من دعا بدعاء الغریق، قلت: وکیف دعاء الغریق؟ قال: تقول: «یا اللّه یا رحمان یا رحیم، یا مقلّب القلوب ثبّت قلبی علی دینک»، فقلتُ: «یا مقلّب القلوب والأبصار ثبّت قلبی علی دینک»، فقال: إنّ اللّه عزّ وجلّ مقلّب القلوب والأبصار، ولکن قل کما أقول: «یا مقلّب القلوب ثبّت قلبی علی دینک»: کمال الدین ص ۳۵۲، بحار الأنوار ج ۵۲ ص ۱۴۹ و ج ۹۲ ص ۳۲۶، أعلام الوری ج ۲ ص ۲۳۸. ارسال شده توسط کتاب‌خوان قائمیه https://www.ghbook.ir/Book/9425 #روز۷

﷽ ◾️روایتی نورانی از امام حسن عسکری علیه السلام◾️ 🥀 الإمام حسن العسكريّ عليه السلام قال : 🍃 ️نحنُ كَهفٌ لِمَنِ التَجَأَ إلَينا ، ونورٌ لِمَنِ استَضاءَ بِنا ، وعِصمَةٌ لِمَنِ اعتَصَمَ بِنا، مَن أحَبَّنا كانَ مَعَنا فِي السَّنامِ الأَعلى ، ومَنِ انحَرَفَ عَنّا فَإِلَى النّارِ. 🥀 امام حسن عسكرى عليه السلام فرمودند : 🍃 ️ما پناهگاهى هستيم براى كسى كه به ما پناه آورَد و نورى هستيم براى آن كه از ما پرتو طلبد و موجب مصونيت كسى هستيم كه از ما پناه جويد. هر كه ما را دوست بدارد در مراتب بالا با ما خواهد بود و هر كه از راه ما كج گردد به سوى آتش ره خواهد برد. 📚 المناقب لابن شهرآشوب : جلد 4 صفحه 435 ◾️فرا رسیدن سالروز شهادت مظلومانه یازدهمین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت؛ حضرت آقا امام حسن عسکری سلام الله علیه را بر محضر شریف فرزند برومندشان، حضرت امام مهدی موعود سلام الله علیه و همه شیعیان و محبین آن حضرت تسلیت و تعزیت عرض می‌نمائیم.