🔸ترتیل صفحه 156 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام نهاوند 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓ https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola

قرآن ترجمه المیزان سوره 7 سوره مبارکه الاعراف صفحه 156 وَنَادَىٰ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ أَصْحَابَ النَّارِ أَنْ قَدْ وَجَدْنَا مَا وَعَدَنَا رَبُّنَا حَقًّا فَهَلْ وَجَدْتُمْ مَا وَعَدَ رَبُّكُمْ حَقًّا ۖ قَالُوا نَعَمْ ۚ فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَيْنَهُمْ أَنْ لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ (44) و بهشتيان دوزخيان را ندا مى کنند که ما آنچه را پروردگارمان به ما وعده داده بود درست يافتيم; آيا شما هم آنچه را پروردگارتان [از عذاب] وعده کرده بود درست يافتيد؟ مى گويند: آرى، پس اعلام کننده اى ميانشان اعلام مى کند که لعنت خدا بر ظالمان باد; (44) الَّذِينَ يَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا وَهُمْ بِالْآخِرَةِ كَافِرُونَ (45) همان کسانى که [ديگران را ]از راه خدا باز مى دارند و کجى آن را مى خواهند در حالى که آنان آخرت را انکار مى کنند. (45) وَبَيْنَهُمَا حِجَابٌ ۚ وَعَلَى الْأَعْرَافِ رِجَالٌ يَعْرِفُونَ كُلًّا بِسِيمَاهُمْ ۚ وَنَادَوْا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَنْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ ۚ لَمْ يَدْخُلُوهَا وَهُمْ يَطْمَعُونَ (46) و ميان بهشت و دوزخ حايلى است، و بر بلندى هاى آن مردانى هستند که هر کدام [از بهشتيان و دوزخيان ]را از سيمايشان مى شناسند; و بهشتيان را ندا مى کنند که سلام بر شما باد; اين در حالى است که آنان هنوز به بهشت در نيامده اند ولى اميد آن را دارند. (46) ۞ وَإِذَا صُرِفَتْ أَبْصَارُهُمْ تِلْقَاءَ أَصْحَابِ النَّارِ قَالُوا رَبَّنَا لَا تَجْعَلْنَا مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (47) و هنگامى که چشمانشان به سوى دوزخيان گردانده شود مى گويند: پروردگارا! با مردم ستمکار قرار مده. (47) وَنَادَىٰ أَصْحَابُ الْأَعْرَافِ رِجَالًا يَعْرِفُونَهُمْ بِسِيمَاهُمْ قَالُوا مَا أَغْنَىٰ عَنْكُمْ جَمْعُكُمْ وَمَا كُنْتُمْ تَسْتَكْبِرُونَ (48) و اهل آن بلندى ها (اعراف)، مردمى را که از سيمايشان مى شناسند ندا مى کنند و مى گويند: جمعيّت شما و آن تکبّرى که مى کرديد کارى برايتان نساخت. (48) أَهَٰؤُلَاءِ الَّذِينَ أَقْسَمْتُمْ لَا يَنَالُهُمُ اللَّهُ بِرَحْمَةٍ ۚ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ لَا خَوْفٌ عَلَيْكُمْ وَلَا أَنْتُمْ تَحْزَنُونَ (49) آیا اینها [= این واماندگان بر اعراف‌] همانان نیستند که سوگند یاد کردید رحمت خدا هرگز شامل حالشان نخواهد شد؟! (ولی خداوند بخاطر ایمان و بعضی اعمال خیرشان، آنها را بخشید؛ هم اکنون به آنها گفته می‌شود:) داخل بهشت شوید، که نه ترسی دارید و نه غمناک می‌شوید!(49) وَنَادَىٰ أَصْحَابُ النَّارِ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَنْ أَفِيضُوا عَلَيْنَا مِنَ الْمَاءِ أَوْ مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ ۚ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَهُمَا عَلَى الْكَافِرِينَ (50) دوزخيان بهشتيان را ندا مى کنند که قدرى از آن آب يا از آنچه خدا به شما عطا کرده است بر ما فرو ريزد، [بهشتيان ]مى گويند: خدا اين دو را بر کافران حرام کرده است. (50) الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَهْوًا وَلَعِبًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا ۚ فَالْيَوْمَ نَنْسَاهُمْ كَمَا نَسُوا لِقَاءَ يَوْمِهِمْ هَٰذَا وَمَا كَانُوا بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ (51) همانان که دين خود را سرگرمى و بازيچه گرفتند و زندگى دنيا فريبشان داد، پس امروز ما آنان را از ياد مى بريم; چنان که آنان ديدار امروزشان را از ياد برده بودند و آيات ما را انکار مى کردند. (51) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola

🌷نکته تفسیری صفحه ۱۵۶🌷 👈 اصحاب اعراف: بخش عمده ای از آیات قرآن، در مورد معاد سخن می گوید. این بخش از قرآن، به مراحل گوناگونی که انسان ها از هنگام جان دادن به بعد تجربه می کنند، اشاره می کند. این بخش معمولاً با بیان ویژگی های بهشت یا دوزخ به پایان می رسد. این آیات امّا در مورد یکی از مراحل عجیبی سخن می گوید که برخی از انسان ها در قیامت در آن قرار می گیرند. بر اساس این آیات، پس از بهشتی شدنِ مؤمنانِ نیکوکار و دوزخی شدن کافرانِ بدکردار، گروهی از مردم باقی می مانند که اگرچه در دنیا ایمان داشته اند، گناهان و کارهای زشتشان از بهشتی شدن آنان جلوگیری می کند و حتّی آنان را تا مرز دوزخی شدن پیش می برد. آنان در «اعراف» (مکانی بلند) که بین بهشت و دوزخ قرار دارد، می ایستند و به حال و روز هر دو گروه بهشتی و دوزخی نظاره می‏کنند. گاهی به اهل بهشت و نعمت هایشان نگاه می کنند و به آنان درود می فرستند و آرزو می کنند که ایکاش با آنها می بودند؛ ولی حسـرت می خورند که گناهانشان اجازه‏ ی ورود به بهشت را از آنان گرفته است. گاهی هم نظرشان را به آن طرف یعنی جهنّم می اندازند و با دیدن عذاب های هولناک آن، از خدا درخواست می کنند که به آنان رحم کند و ایشان را با ستمکارانی که در آتش دوزخ می سوزند، قرار ندهد. البته در اعراف، افراد دیگری نیز حضور دارند؛ افراد بزرگ و والامقامی که همه‏ ی بهشتیان و دوزخیان را به خوبی می شناسند و اختیارات گسترده ای از سوی خدا به آنان داده شده است. در آن هنگام، این افراد به فریاد کسانی که در اعراف قرار دارند، می رسند و به آنان فرمان می دهند که بدون هیچ ترس و وحشتی وارد بهشت شوند. امام صادق در توضیح این آیات فرموده است: «اعراف، تپه ای بین بهشت و دوزخ است که تمام پیامبران و جانشینان آن ها، همراه افراد گنهکار زمان خودشان [که ایمان داشته اند] بر آن می ایستند؛ همانطور که فرمانده یک لشکر همراه افراد ناتوان لشکر می ایستد [و به آنان کمک می کند]. این در حالی است که افراد نیکوکار [پیشتر] به بهشت روانه شده اند. در آن هنگام، جانشینان پیامبران به آن گنهکاران می‏گویند: به برادران نیکوکار خود نگاه کنید که به بهشت روانه شده اند. و آنان به بهشتیان سلام می کنند.» این آیات، به یکی از اعتقادات مهم ما یعنی «شفاعت» اشاره می‏ کند. بر اساس این عقیده، پیشوایان بزرگ دین، فرشتگان، شهیدان و افراد صالح و نیکوکار با اجازه‏ ی خدا در روز قیامت به برخی از افراد باایمان که صلاحیت کامل برای بهشتی شدن ندارند، کمک می کنند و خداوند به سبب درخواست آن بندگان پاک، از گناهان این افراد صرف نظر می کند. در واقع، شفاعت، یکی از جلوه های رحمت و بخشایش خداست که در آینه ی برخی از بندگان شایسته‏ ی او نمایان می شود. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola

صفحه ۱۵۷ مصحف شریف سوره مبارکه اعراف #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola

‌🔸ترتیل صفحه ۱۵۷ قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده 🔸مقام‌ : بیات 🛑 فایل بدون ترجمه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓ https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola

🔸ترتیل صفحه 157 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام بیات 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓ https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola

قرآن ترجمه المیزان سوره 7 سوره مبارکه الاعراف صفحه 157 وَلَقَدْ جِئْنَاهُمْ بِكِتَابٍ فَصَّلْنَاهُ عَلَىٰ عِلْمٍ هُدًى وَرَحْمَةً لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (52) و همانا ما کتابى برايشان آورديم که آن را از روى علم تفصيل داده ايم تا هدايت و رحمتى باشد براى مردمى که ايمان نمى آورند. (52) هَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا تَأْوِيلَهُ ۚ يَوْمَ يَأْتِي تَأْوِيلُهُ يَقُولُ الَّذِينَ نَسُوهُ مِنْ قَبْلُ قَدْ جَاءَتْ رُسُلُ رَبِّنَا بِالْحَقِّ فَهَلْ لَنَا مِنْ شُفَعَاءَ فَيَشْفَعُوا لَنَا أَوْ نُرَدُّ فَنَعْمَلَ غَيْرَ الَّذِي كُنَّا نَعْمَلُ ۚ قَدْ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَفْتَرُونَ (53) آيا آنان جز در انتظار تحقّق يافتن [تهديدهاى ]آنند؟ روزى که آن [تهديدها ]تحقّق يابد کسانى که قبلا آن را فراموش کرده اند مى گويند: به راستى رسولان پروردگارمان حق را آوردند، پس آيا شفيعانى براى ما هست که به سود ما شفاعت کنند يا برگردانده شويم تا غير از آنچه انجام مى داديم انجام دهيم؟ بى شک آنان [سرمايه فطرت ]خود را از دست داده اند و آنچه به دروغ مى ساختند از دستشان رفته است. (53) إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهَارَ يَطْلُبُهُ حَثِيثًا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ وَالنُّجُومَ مُسَخَّرَاتٍ بِأَمْرِهِ ۗ أَلَا لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ ۗ تَبَارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ (54) همانا پروردگار شما آن خدايى است که آسمان و زمين را در شش روز آفريد، آنگاه بر تخت [فرمانروايى ]استقرار يافت، روز را به شب ـ که شتابان آن را مى طلبد ـ مى پوشاند، و خورشيد و ماه و ستارگان را که به فرمان او رام شده اند [نيز آفريد]. آگاه باشيد که آفرينش و فرمان مختصّ او است. متعالى و والاست خدا که صاحب اختيار جهانيان است. (54) ادْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعًا وَخُفْيَةً ۚ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ (55) پروردگار خود را از روى تضرّع و در نهان بخوانيد [و تجاوز نکنيد، ]همانا او تجاوزکاران را دوست نمى دارد. (55) وَلَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلَاحِهَا وَادْعُوهُ خَوْفًا وَطَمَعًا ۚ إِنَّ رَحْمَتَ اللَّهِ قَرِيبٌ مِنَ الْمُحْسِنِينَ (56) و در زمين بعد از اصلاح آن فساد نکنيد، و او را از روى بيم و اميد بخوانيد، همانا رحمت خدا به نيکوکاران نزديک است. (56) وَهُوَ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّيَاحَ بُشْرًا بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا أَقَلَّتْ سَحَابًا ثِقَالًا سُقْنَاهُ لِبَلَدٍ مَيِّتٍ فَأَنْزَلْنَا بِهِ الْمَاءَ فَأَخْرَجْنَا بِهِ مِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ ۚ كَذَٰلِكَ نُخْرِجُ الْمَوْتَىٰ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ (57) و او است کسى که بادها را مژده دهنده پيشاپيش [باران ]رحمتش مى فرستد، تا آنگاه که ابرهاى گرانبار را برداشتند آن را به سوى سرزمينى مرده مى رانيم، پس به وسيله آن، آب نازل مى کنيم و با آن از همه نوع محصول پديد مى آوريم. اينگونه مردگان را [از قبرها ]خارج مى سازيم. [اين مثل را آوريم ]باشد که شما متذکّر شويد. (57) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola

🌷نکته تفسیری صفحه ۱۵۷🌷 👈چند شرط مهم برای دعا: ما و همه‏ ی موجودات جهان، به لطف خدای بزرگ نیازمندیم. البته نیاز ما به خدا، با نیاز ما به یکدیگر تفاوت اساسی دارد؛ ما در تمام امور زندگی و لحظه لحظه‏ ی عمرمان به خدا نیاز داریم. برای هر تپش قلب، هر دم و بازدم، هر بار فرود آوردن پلک و بلند کردن آن و...، به لطف خدا محتاجیم. به همین سبب، خداوند در آیه‏ ی 29 سوره‏ی رحمان می فرماید: «تمام موجوداتی که در آسمان ها و زمین هستند، از او تقاضا می کنند.» آری، همه‏ ی مخلوقات خدا با زبان حال از او می خواهند که لطف خود را بر آنان ارزانی کند. علاوه بر این تقاضای همگانی، خداوند به بندگان خود آموخته است که برای جلب نظر او و برآورده شدن نیازهایشان دعا کنند و نیازهایشان را به زبان آورند و از خدا طلب کنند، و به آنان وعده داده که تقاضای آنان را برآورده کند؛ امّا بر اساس آیات قرآن و روایات معصومین، استجابت دعا شروطی دارد که بی توجّهی به آن ها، باعث بی اثر ماندن دعا می شود. خداوند در این دو آیه، به چهار شرط مهم که برای استجابت دعا لازم است، اشاره کرده است: 1ـ نخستین و مهم ترین شرط دعا، «وجود حالت زاری و تضـرّع» در هنگام دعاست؛ زیرا اصل دعا، درخواست و تقاضای از خداست و ممکن نیست که شخص محتاج، تقاضای خود را با غرور و بی توجّهی طرح کند؛ بلکه باید حاجت خود را با زاری و التماس، نزد خدا بر زبان آورد. در روایات آمده است که پیامبر خدا هنگامی که دعا می کرد، دستان خویش را مانند گدایی که غذا مي‏خواهد، به سوی آسمان بلند می کرد . همچنین در حالات آن حضرت می خوانیم که یک بار در هنگام دعا آنقدر به درگاه خدا زاری کرد و دستان خود را به آسمان بلند کرد که نزدیک بود عبا از دوشش بر زمین افتد. 2ـ دوّمین شرط دعا در این آیات، «دعای پنهانی» است؛ زیرا اگرچه دعا در همه‏ ی حالات مناسب و نیکوست، ممکن است دعایی که در حضور دیگران انجام می شود، به ریا و خودنمایی بیالاید و توجّه به خدا در آن کم‏رنگ شود. به همین سبب در روایتی می خوانیم که خداوند به حضرت موسی فرمود: «ای فرزند عمران، از چشمانت اشک، از قلبت خشوع و از بدنت فروتنی به من ببخش و مرا در تاریکی شب بخوان تا دریابی که من نزدیکم و پاسخ تو را می دهم.» 3 و 4ـ سومین و چهارمین شرط از شروط دعا، داشتن حالت «ترس» و «امید» در هنگام دعاست؛ ترس از کیفر گناهانی که انجام داده ایم، و امید به لطف و بخشش خدا. ما نه باید چنان از کارهای خود راضی باشیم که خیال کنیم هیچ نقطه‏ ی تاریکی در زندگی مان وجود ندارد و نه چنان مأیوس باشیم که خود را شایسته‏ ی بخشش خدا و پاسخ او ندانیم؛ بلکه باید امیدوار باشیم که خدا ما را می بخشد و دعایمان را مستجاب می کند. آری، حقیقت دعا، خواست و تقاضایی است که از دل سرچشمه می گیرد و تنها لقلقه‏ ی زبان نیست. هنگامی که این درخواست حقیقی با شروطش همراه شود، پاسخ خدا حتمی خواهد بود. به یاد داشته باشیم که پیشوای ششم ما فرموده است: «خداوند، دعایی را که در پس قلبی فراموش کار باشد، مستجاب نمی کند؛ بنابراین هنگامی که دعا می کنی، با تمام وجود دعا كن، و پس از آن یقین داشته باش که دعایت مستجاب خواهد شد.» درباره‏ ی استجابت دعا و شرایط آن، نکاتی وجود دارد که در جای دیگری به آن اشاره خواهد شد. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola

صفحه ۱۵۸ مصحف شریف سوره مبارکه اعراف #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola

🔸ترتیل صفحه 158 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام رست - سه گاه 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola

قرآن ترجمه المیزان سوره 7 سوره مبارکه الاعراف صفحه 158 وَالْبَلَدُ الطَّيِّبُ يَخْرُجُ نَبَاتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ ۖ وَالَّذِي خَبُثَ لَا يَخْرُجُ إِلَّا نَكِدًا ۚ كَذَٰلِكَ نُصَرِّفُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَشْكُرُونَ (58) و زمين مرغوب [و آماده ]گياهش به اذن پروردگارش [مرغوب ]مى رويد، ولى زمين نامرغوب [گياهش ]جز به سختى و کندى نمى رويد، اينگونه، آيات را براى مردمى که شکرگزارى مى کنند گوناگون مى آوريم. (58) لَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوْمِهِ فَقَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (59) همانا ما نوح را به سوى قومش فرستاديم. پس گفت: اى قوم من! خدا را بپرستيد، براى شما هيچ معبودى جز او نيست، [اگر بر شرک اصرار ورزيد ]به راستى من از عذاب روزى بزرگ بر شما مى ترسم. (59) قَالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِهِ إِنَّا لَنَرَاكَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (60) سران قوم او گفتند: همانا ما تو را در گمراهى آشکار مى بينيم. (60) قَالَ يَا قَوْمِ لَيْسَ بِي ضَلَالَةٌ وَلَٰكِنِّي رَسُولٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ (61) گفت: اى قوم من! هيچ گمراهى اى در من نيست، بلکه من فرستاده اى از جانب خداوندگار جهانيانم. (61) أُبَلِّغُكُمْ رِسَالَاتِ رَبِّي وَأَنْصَحُ لَكُمْ وَأَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ (62) پيام هاى پروردگارم را به شما مى رسانم و براى شما خيرخواهى مى کنم و از خدا چيزهايى را مى دانم که شما نمى دانيد. (62) أَوَعَجِبْتُمْ أَنْ جَاءَكُمْ ذِكْرٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَلَىٰ رَجُلٍ مِنْكُمْ لِيُنْذِرَكُمْ وَلِتَتَّقُوا وَلَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (63) آيا [مرا تکذيب مى کنيد و ]در شگفتيد از اين که توسّط مردى از شما پيامى بيدار کننده از جانب پروردگارتان برايتان آمده است تا شما را [از کيفر خدا ]بيم دهد و تا تقوا پيشه کنيد، شايد مورد رحمت [خدا ]قرار گيريد؟ (63) فَكَذَّبُوهُ فَأَنْجَيْنَاهُ وَالَّذِينَ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ وَأَغْرَقْنَا الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا عَمِينَ (64) سرانجام او را تکذيب کردند، پس او و کسانى را که با او در کشتى بودند نجات داديم و کسانى را که آيات ما را دروغ شمردند غرق کرديم. به راستى آنان قومى کوردل بودند. (64) ۞ وَإِلَىٰ عَادٍ أَخَاهُمْ هُودًا ۗ قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُ ۚ أَفَلَا تَتَّقُونَ (65) و به سوى قوم عاد برادرشان هود را [فرستاديم]; گفت: اى قوم من! خدا را بپرستيد، براى شما هيچ معبودى جز او نيست، پس آيا تقوا پيشه نمى کنيد؟ (65) قَالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ إِنَّا لَنَرَاكَ فِي سَفَاهَةٍ وَإِنَّا لَنَظُنُّكَ مِنَ الْكَاذِبِينَ (66) کسانى از سران قومش که کافر بودند گفتند: همانا ما تو را در سفاهتى [عجيب ]مى بينيم، و قطعاً تو را از دروغگويان مى دانيم. (66) قَالَ يَا قَوْمِ لَيْسَ بِي سَفَاهَةٌ وَلَٰكِنِّي رَسُولٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ (67) گفت: اى قوم من! هيچگونه سفاهتى در من نيست، بلکه من فرستاده اى از جانب خداوندگار جهانيانم. (67) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓ https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola

🌷نکته تفسیری صفحه ۱۵۸🌷 باران که در لطافت طبعش خلاف نیست/ در باغ لاله روید و در شوره زار خس: در دنیای جانداران گوناگون (گیاهان، حیوانات و انسان ها)، دو عامل مهم در شکل و ساختار زندگی هر موجودِ زنده، تأثیر مستقیم دارد.: 1ـ مواردی است که یک جاندار از آن تغذیه می کند؛ زیرا بدون هیچ تردیدی، ارزش غذایی یک ماده، اثر فراوانی بر رشد و سلامت جانداری دارد که از آن استفاده می کند. 2ـ دومین عامل، سلامت دستگاه گوارش و جذب آن جاندار است؛ زیرا هر قدر هم که مواد غذایی، سالم و مقوی باشند، اگر دستگاه جذب یک جاندار مشکل داشته باشد، باز هم نمی تواند مواد مورد نیاز بدنش را جذب کند، و در صورت اختلال شدید، همان مواد غذایی مفید هم شاید برای او مضر باشند و حتّی باعث نابودی او شوند. این قصه، با پدیده‏ ی باران و جذب آن از سوی نقاط گوناگون زمین شباهت بسیار دارد. باران که خالص ترین نوع آب هاست، یکی از برترین هدیه های مادّی خدا به ما زمینیان است و باعث رویش هزاران نوع گل و گیاه زیبا و پرخاصیت می شود. همین باران پاک و مطبوع، در زمین های نامناسبی مانند بیابان ها و شوره زارها، خس و خار می رویاند. همین حالت برای انسان بیمار نیز پدید می آید. در این حالت، غذاهایی که برای افراد سالم، مفید و نیروبخش است، برای انسان بیمار، غیر مفید و بلکه مضر است. انسان ها در برابر باران هدایت خداوند نیز عکس العملی مانند عکس العمل جانداران گوناگون در برابر مواد غذایی متنوع و سرزمین های مرغوب و نامرغوب در برابر باران نشان می دهند. این حقیقت بارها در قرآن تکرار شده که اگرچه آیات آن، سراسر لطف و رحمت و مایه‏ ی هدایت و افزایش ایمان پرهیزکاران است، افراد کافر و لجوجی که حاضر نیستند در برابر حقیقت تسلیم شوند، از آن نتیجه‏ ی معکوس می‏ گیرند؛ به طوری که شنیدن آیات قرآن باعث گمراهی و تنفّر بیشتر آنان می شود. برای نمونه، در آیات 124 و 125 سوره‏ی توبه می خوانیم: هنگامی که سوره ای نازل می شود، بعضی از منافقان به مسخره می گویند که این سوره، ایمان کدام یک از شما را زیاد کرد! ای پیامبر، به آنان بگو که این سوره، ایمان مؤمنان را زیاد کرد، و در مقابل، بر پلیدی منافقانِ بیماردل افزود؛ بطوری که آنان تا آخر عمر ایمان نمی آورند و با کفر و بی ایمانی خواهند مرد. یا در آیه‏ ی 82 سوره‏ ی اسراء می خوانیم که قرآن برای افراد باایمان، مایه‏ ی شفا و رحمت است؛ ولی برای کسانی که با لجاجت و ستیزه جویی با حق، به خودشان ظلم می‏ کنند، تنها مایه‏ ی زیاد شدن نگون‏ بختی شان خواهد بود. آری، این هشدار بزرگی برای همه‏ ی انسانهاست که اگر چشمان خود را بر حقیقت ببندند و برای منافع شخصی خود، از قبول آن سر باز زنند، به بیماری سختی مبتلا می شوند که در پی آن، بهترین غذاهای روحی یعنی آیات قرآن و سخنان پیشوایان الهی، نه تنها بر آنها اثر مثبت نمی گذارد، بلکه مایه‏ ی ستیزه جویی بیشتر ایشان خواهد شد. در حقیقت، قرآن، کسانی را هدایت می کند که دریچه‏ ی قلب خود را به روی حقیقت باز کرده و آن را با تمام وجود پذیرفته اند. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓ https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola