📖 #زلال_اندیشه
آيا يكنواختی در بهشت کسالت آور نيست؟
يكى از اشتباهات بزرگ اين است كه بعضى خيال مىكنند انسان طبعاً طالب تنوع است و اينكه لذت ها و محبوب هايش را از نوعى به نوع ديگر عوض كند، دوست دارد و خودِ تنوع مطلوب است؛ در صورتى كه اين طور نيست. تنوع طلبی به اين علت است كه مطلوبى قدرت ندارد مطلوبيت خودش را براى هميشه حفظ كند، زیرا آن مطلوبْ مطلوب مجازى بشر است و مطلوب واقعى و حقيقى نيست. اگر شيئى مطلوب واقعى و حقيقى باشد، انسان از او سرد نمىشود. قرآن کريم ميفرمايد: «در آنجا (بهشت) انسانها طالب دگرگوني (و وضع جديد) نيستند.»[۱] رازش هم اين است كه آنجا مطلوب واقعى است.
وقتی چيزى مطلوب غريزى و ذاتى بشر شد، ممكن نيست كه وصالش او را سرد و افسرده كند.
از طرف دیگر در نهاد و غريزه بشر معشوق و محبوبى كاملتر و عالىتر از امور این جهانی است؛ محبوبى كه كمال لا يتناهى است. انسان به دنبال هر محبوبى كه مىرود، در حقيقت، نشانى از محبوب اصلى و واقعى خود در او مىبيند و با گمانِ محبوب اصلى به سراغ او مىرود، امّا پس از وصال چون خاصيّت آن محبوب را در او نمىبيند و می فهمد كه اين موجود قادر نيست خلأ وجودى او را پر كند، به سراغ محبوبى ديگر مىرود، و همين طور … تا آنكه روزى به محبوب اصلى و حقيقى خود برسد؛ آن وقت به كمال واقعى خود كه اتّصال به كمال لا يتناهى است، خواهد رسيد و در بهجت و سعادت كامل غرق مىگردد و براى هميشه آرام مىگيرد.(ألا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلوبُ)[۲]
[۱]. کهف، آيه ۱۰۸.
[۲] سوره رعد، آیه ۲۸.
🔺#شهید_مطهری
🔻مجموعه آثار ج۴، ص۶۲
┏━━━🍃🍂━━━┓
⠀ @NasimeAdab
┗━━━🍂🍃━━━┛