غم، بی‌حساب بود و کسی باورش نشد
حالم خراب بود و کسی باورش نشد

لبخند می‌زدم که نفهمند عاشقم
شادی، نقاب بود و کسی باورش نشد

گفتم: نگاه می‌کُندَم مست می‌شوم
چشمش شراب بود و کسی باورش نشد

گفتند این و آن که بگو: دوست داری‌اش
عشقش سراب بود و کسی باورش نشد

پرسید با کنایه که « من گفته‌ام بمان؟»
این خود، جواب بود و کسی باورش نشد