💠 مهمانخانه عارف؛ از شهر قزوین تا شهر عشق - محمدعلی حضرتی 🔸به گمان من -اگر حمل بر گزاف و مبالغه نشود- یکی از افسوس‌ها و دریغ‌های ایرانیان و به‌ویژه مردمان قزوین در یکصد سال اخیر می‌تواند حسرت «ننوشتن» یک نفر باشد. یک نفر که در هر کاری که وارد شده به خوبی از پس آن برآمده ولی از بدِ روزگار نتوانسته با «نوشتن» کنار بیاید. 🔸شاعری خوش قریحه و پراحساس بود؛ تصنیف‌سازی یگانه به‌شمار می‌آمد، خواننده‌ای بی‌نظیر بود؛ نوازندگی می‌دانست و تار را خوش می‌نواخت؛ دستی در خوشنویسی داشت؛ با سری پرشور در راه آزادی ملت و تحقق عدالت؛ دلی دریایی و سرشار از شجاعت؛ قلبی لبریز عشق به سربلندی و استقلال ایران؛ جانی ملول از ظلم و ستم بیدادگرانی که دین را سپر سودجویی‌های خویش می‌کردند آن‌گونه که حکیم دانای توس در شاهنامه از زبان واپسین سپهسالار ایران در برابر یورش تازیان، آینده‌ی این آب و خاک را پیش‌بینی کرده بود... 🔻 برای مطالعه این نوشتار به لینک زیر مراجعه کنید: https://www.titrqazvin.ir/news/6446 #عارف_قزوینی #انجمن_فرهنگی_تاریخی_عالی_قاپو @qazvinhistory