به نام الله #حدیث[قدسی] شریفی در کتاب #اصول_کافی با چندین عبارت نقل شده است از قول #امام_علیه_السلام [امام باقر] و امام از قول خدا، که #خدای_متعال فرموده؛ [ لَاُعَذِّبَنَّ كُلَّ رَعِيَّةٍ فِي الاِسلامِ دانَت بوَلايَةِ كُلِّ اِمامٍ جائِرٍ لَيسَ مِنَ اللهِ وَ اِن كانَتِ الرَّعِيَّةُ في اَعمالِها بَرَّةً تَقِيَّةً وَ لَاَعفُوَنَّ عَن كُلِّ رَعِيَّةٍ فِي الاِسلامِ دانَت بِوَلايَةِ كُلِّ اِمامٍ عادِلٍ مِنَ اللهِ وَ اِن كانَتِ الرَّعِيَّةُ في اَنفُسِها ظالِمَةً مُسِيئَةً ] -این‌حدیث، حدیث‌مهم و عجیبی است- می‌گوید؛ آن مردمی که تحت #ولایت [ #ولیّ‌الله ] زندگی می‌کنند، اهل نجاتند؛ اگرچه در کارهای شخصی و خصوصی، قصورها و تقصیرها و گناه‌هایی هم گاهی داشته باشند آن مردمی که تحت ولایت [ #شیطان ] و طاغوت زندگی می‌کنند، اهل بدبختی و عذابند؛ اگرچه در کارهای شخصی، در اعمال خصوصی، اهل نیکوکاری و کارهای خوب هم باشند #مثل اینکه ماشینی که به قصد نیشابور حرکت کرده است؛ اگر این ماشین به سمت و در مسیر نیشابور باشد، شما حتماً به هدف می‌رسید اگر این ماشین به جای اینکه برود طرف نیشابور، #مثلاً سمت سرخس یا قوچان برود مسلّم است که شما به هدف نمی‌رسید در آن ماشینی که می‌رود به طرف نیشابور، اگر در ماشین، مردم با ادب، با مهربانی، با رفتار خوب، با آداب انسانی باهم معاشرت کردند، چه بهتر، اگر هم با آداب انسانی و انسانیت و نیکی و احسان باهم معاشرت نکردند، بالاخره به نیشابور می‌رسند، به #هدف می‌رسند؛ اگرچه در بین راه، قدری بدی کردند، آن بدی‌ها هم البته سزاهایی خواهد داشت و آثاری و نتایج خاص خود را خواهد داشت که آن نتایج را هم مجبورند متحمل بشوند؛ اما به #هدف‌می‌رسند برخلاف آن، ماشینی که به نقطۀ مقابل نیشابور می‌رود، اگر چنانچه در این ماشین، همۀ افراد با ادب، با نزاکت، با احترام با همدیگر رفتار کنند، با خوشرویی با همدیگر عمل کنند، و می‌بینند این ماشین دارد به جای نیشابور، می‌رود به طرف قوچان، درمقابل این حادثه و این پدیده، هیچ عکس العملی نشان نمی‌دهند؛ اینها خیلی آدم‌های خوبی‌اند، با هم خیلی مهربانند ، اما #آیا به هدف خواهند رسید یا نه؟ پیداست که نه! در مثال اول، راننده، یک رانندۀ امین و راه‌بلد بود، [ #اِمامٍ‌مِنَ‌اللهِ ] بود، آنها را رساند به هدف؛ اگرچه بداخلاق بودند، [ وَ اِن كانَتِ الرَّعِيَّةُ فِي اَعمالِها ظالِمَةً مُسِيئَةً ] در مثال دوم، راننده، رانندۀ راه‌بلدی و امینی نبود، رانندۀ هواپرستی بود و در سرخس و قوچان کاری داشت، کار خودش را بر خواستۀ مردم مقدم کرده بود، داشت میرفت آنجا؛ - اینها مسلّم به‌هدف نخواهند رسید؛ - اگرچه در داخل ماشین، مردم باهم خیلی هم مهربان، خیلی هم گرم، خیلی هم خوش‌اخلاق باشند، [ وَ اِن كانَتِ الرَّعِيَّةُ فِي اَعمالِها بَرَّةً تَقِيَّةً ]؛ اما بالاخره [ لَاُعَذِّبَنَّ ] به عذاب خدا دچار خواهند شد، به هدف نخواهند رسید بنابر این در یک جامعه‌ای که با #ولایت‌طاغوت اداره می‌شود، مثل همان ماشینی که با رانندگی آدم غیر امین و غیر بلد دارد رهبری می‌شود، انسانها به هدف نخواهند رسید و نمی‌توانند مسلمان بمانند...!!! طرح‌کلی #اندیشه_اسلامی در قرآن سخنرانی‌های مقام‌معظم‌رهبری؛ #امام_خامنه_ای در سال ۱۳۵۳

به‌نام الله دانستنی‌هـــــــای مهــــــــدویت #صیحه_آسمانی از جمله نشانه‌های حتمی #ظهور، صیحه آسمانی است که اندکی پیش از ظهور عمومی #امام_مهدی(عج) رخ می‌دهد. #امام_باقر(ع) در حدیثی فرموده‌است: صدای آسمانی فقط در ماه‌رمضان است؛ یعنی ماه خدا و آن هم صدای جبرئیل به این مردم است. گوینده‌ای از آسمان نام قائم را می‌برد، به طوری که از مشرق تا مغرب آن را می‌شنوند. هر کس خواب است، بیدار می‌شود و هر کس ایستاده است، می‌نشیند و هر کس نشسته است، از وحشت آن صدا برمی‌خیزد. خدا رحمت کند کسی را که از آن صدا عبرت می‌گیرد؛ زیرا صدای اول، صدای جبرئیل امین است. آن صدا در شب جمعه بیست و سوم ماه رمضان است، به آن شک ننمایید و آن را بشنوید و پیروی کنید. در آخر آن روز، صدای #شیطان ملعون به گوش می‌رسد که می‌گوید: آگاه باشید! فلانی(مقصود سفیانی است) مظلوم کشته شده است تا بدین وسیله، مردم را به شک بیندازد و در میان آن‌ها #فتنه انگیزد. چه بسیار مردم مردد و متحیری که در آن روز، به واسطه این شک به آتش دوزخ درافتند. ولی شما اگر صدای اول را در ماه رمضان شنیدید، شک نکنید که صدای جبرئیل است و علامت آن این است که اسم قائم و پدرش را می‌برد، به طوری که دختران پرده نشین نیز آن را می‌شنوند و پدر و برادر خود را تشویق به بیرون آمدن، می‌کنند #بحارالأنوار - ج ۵۲ ص ۲۳۰ زمان دقیق وقوع صیحه(ندا)ی آسمانی واكنش مردم به صیحه آسمانی حالت و واكنش مردم در قبال صیحه را از زبان به حق ناطق #امام_صادق علیه السلام بشنوید : هنگامی كه بانگ آسمانی را بشنوند، مانند كسی كه بر سرش مرغ نشسته باشد، خشكشان می‌زند. تمامی دشمان خدا در برابر صیحه آسمانی خاضع و منقاد می‌شوند. اگر در خبری هم دچار شكّ و تردید باشند در مورد صیحه آسمانی هیچ تردیدی نخواهند داشت، كه با نام پدر و نام اجداد طاهرین او (عجل الله فرجه الشریف) ندا خواهند شد. #الغیبه_نعمانی - ص ۱۳۶ و ص ۱۵ 👈 به شهادت روایات موجود، زمان وقوع این صیحه در شب جمعه بعد از نماز صبح، بیست و سوم از ماه مبارک رمضان است، و همچنین در لحظات آخر روز بیست و سوم صدای گریه ابلیس بلند می‌شود و مردم را به پیوستن به لشکریان سفیانی فرا می‌خواند. در روایت بلند بالایی که ابن عقده از #امام_باقر علیه‌السّلام نقل می‌کند: ندای آسمانی جز در ماه رمضان نخواهد بود که ماه رمضان ماه خدا است و آن بانگ جبرئیل است که به سوی حق فرا می‌خواند... ندای آسمانی در ماه رمضان، در شب جمعه، شب بیست و سوم رمضان است. هرگز در مورد آن دچار شکّ و تردید نشوید و گوش فرا دهید، و اطاعت کنید. و در پایان روز صدای ابلیس لعین بلند می شود که می‌گوید: فلانی مظلوم کشته شد. این بانگ نا بهنگام گروهی را به شک می‌اندازد و گروه کثیری با شکّ و تردید وارد آتش می‌شوند. نشانه بانگ جبرئیل این است که به نام قائم عجل الله فرجه الشریف و نام پدرش ندا می کند. دختران پرده نشین نیز با شنیدن آن خوشحال می شوند و پدران و برادرانشان را تشویق می کنند که خروج کنند. #منابع : #الغیبه: نعمانی، ص ۲۵۳ #الغیبه: شیخ طوسی، ص ۲۷۴ 🔹جمع بندی بحث صیحه آسمانی 1⃣صیحه آسمانی ندائی است از جانب جبرئیل که از علائم حتمی ظهور است. 2⃣همزمان و کمی بعد از صیحه آسمانی صدای مشابهی از طرف شیطان به گوش می رسد که دعوت به باطل می کند و فقط کسانی قدرت تشخیص حق از باطل را دارند که از قبل نسبت به تفاوت دو صیحه با توجه به روایات اگاهی داشته باشند. 3⃣قبل از وقوع صیحه در ماه رجب و رمضان علایمی از جمله دیده شدن سینه و صورتی در ماه اتفاق می‌افتد. 4⃣وقوع صیحه طوری است که تمام مردم دنیا آنرا می‌شنوند و از آن آگاه می‌شوند 5⃣مضمون صیحه صدای جبرئیل است که به نام قائم عج الله فرجه الشریف و نام پدرش ندا می‌دهد و می‌فرماید حق با اوست. 6⃣زمان دقیق وقوع صیحه شب بیست و سوم ماه رمضان که مصادف با شب جمعه هم باشد می‌باشد. #امام_زمان #لبیک_یا_خامنه_ای #حجاب #سپاه اَلّلهُمـّ؏َجِّل‌لِوَلیِّڪَ‌الفَرَج‌َ‌واَقِمنابِخِدمَـتِه ظهور بسیار نزدیک است @zoho313oor

به‌نام الله #استعاذه چیست؟ استعاذه به معنای استجاره و پناه گرفتن است و در اصطلاح دینی پناه گرفتن از شرّ ابلیس و جنودش و خواهش‌های نفسانی که انسان را دعوت به انجام معصیت و ترک واجب الهی می‌نماید که نتیجه‌اش حفظ مقام انسانی و درجات معنوی و رشد و تکامل و ممانعت از سقوط آدمی به درجه حیوانیت و بلکه پست‌تر است استعاذه و پناه خواستن از خدای متعال نشان #ترس و #فرار_مذموم نیست بلکه فرار از غیر دوست به سوی دوست و #رجوع_به_حقّ از #غیر_حقّ است و نتیجه‌اش قرب به محبوب و خداوند متعال است استعاذه در حقیقت مقاومت در برابر وساوس شیاطین جنی و انسی و هوای نفس است که دائم آدمی را به سوی عصیان و نافرمانبرداری خدای متعال دعوت می‌نمایند صاحبان استعاذه، ممدوح خدای متعال بوده و دارای فضل و کمال و رتبه‌ای عالی در پیشگاه خداوند هستند اقسام استعاذه : ۱- قولی (زبانی) مانند : اعوذ بالله من الشیطان الرجیم  پناه می برم به خدای متعال از [ شرّ و وسوسه ] شیطان رانده شده از درگاه خدا اعوذ بالله القویّ من الشیطان الغویّ  پناه می‌برم به خداوند توانا و قدرتمند از شیطان اغواگر فرازی از دعای ؛ #امیرالمؤمنین علیه‌السلام ۲- فعلی ( عملی ) : نمونه‌های تاریخی بسیاری در منابع مکتوب اسلامی ثبت و ضبط شده است مانند فرار حضرت #یوسف‌نبی علیه‌السلام از خواهش نفسانی یک زن دعوت کننده به گناه و یا فرار حضرت حرّ در آخرین ساعات عمرش از سپاه یزید و کفر به سوی سپاه ایمان و #امام_حسین علیه‌السلام اقسام استعاذه کننده گان : ۱- استعاذه عوام :  اینان چون در معرض تیر مستقیم شیطان هستند از وسوسه او به خداوند قادر متعال پناه می‌برند ۲- استعاذه خواص و انبیا و اولیای‌الهی : اینان در معرض ترکش‌های شیطان هستند و لذا از احوال او به سوی خدای متعال پناهنده می‌شوند و خود را نجات می‌دهند ترکش‌هایی نظیر صفت عجب و کبر و... ۳- استعاذه حضرت ختمی مرتبت و اهل بیت عصمت و طهارت صلوات الله علیهم اجمعین : این بزرگواران به خاطر مقام عصمت در منطقه امن الهی قرار دارند و شیاطین قدرت رویارویی و وسوسه حضرات را ندارند و لذا استعاذه این عزیزان از سخط و ناخشنودی خدای متعال به خود وجود خدای متعال است اعوذ برضاک من سخطک بار خدایا از سخط و ناخشنودیت به رضایت پناه می‌آوریم اعوذ بعفوک من عقابک بارالها از عقابت به سوی عَفوَت پناه می‌آوریم اهمیت استعاذه گفتن : اَعُوذُ بِاللّهِِ منَ الشّیطانِ الرَّجیم به خداوند متعال پناه مى‌برم، از شرّ #شیطان رانده شده استعاذه یعنى: پناهنده شدن به خدا، از شر شیطان البتّه باید حال استعاذه یعنى: پناه بردن به حق پیدا شود، تا استعاذه حقیقى باشد؛ یعنى: از صدق دل زیر چتر خدا برود و لقلقه زبان نباشد براى اثبات اهمیّتش، در قرآن مجید مى‌فرماید: هنگامی‌كه مى‌خواهى قرآن بخوانى اول به خدا پناه ببر از شیطان رانده شده فَاِذا قَرَاءْتَ القرآن فاستعذ باللّه من الشیطان الرجیم #قرآن #سوره_نحل - آیه ۹۸ در #نماز هم، پس از #تكبیرة‌الاحرام امر شده كه استعاذه كنند لكن در نماز باید آهسته خواند چون بعضى از مفسرین راز آهسته خواندنش را چنین گفته‌اند: مثل كسى كه از دشمن سر سختى دارد فرار مى‌كند، خودش را چطور در حال فرار پنهان مى‌كند، اشاره به این است كه تو در حال فرار از دشمن سرسخت خودت هستى كه در كمین و مراقب توست در تمام عبادت‌ها هم: اول استعاذه كن، مثلاً مى‌خواهى وضو بگیرى اول به خدا پناه ببر، بعد وضو بگیر، (مكرر دیده‌اید كه همین وضو گرفتن ملعبه شیطان یا وسوسه‌هاى او قرار گرفته شده‌است) حتى در امور مباح مثل خوردن و لباس پوشیدن و دستشویى رفتن، و در همه جا ؛ اعوذ باللّه من الشیطان الرجیم ، بگو: به خدا پناه ببر وقتى كه از خانه هم بیرون مى‌آیى بگو:  اعوذ باللّه من الشیطان الرجیم  در امور مستحب نیز باید به خدا پناه برد حتى رفتن به مسجد بگوید؛  اعوذ باللّه من الشیطان الرجیم #رجیم از ماده رجم به معنى طرد کردن است و در اصل به معنى #زدن_با_سنگ آمده و سپس به معنى طرد کردن استعمال شده است یكى از اهل ایمان و تقوى نقل مى‌كرد: در حال مكاشفه دیدم، شیطانى درب مسجد ایستاده گفتم: اى ملعون اینجا چه مى‌كنى؟ گفت: رفقا فرار كرده‌اند و منتظرشان هستم فهمیدم مردان رشیدى بوده‌اند كه استعاذه حقیقى و قلبى كرده‌اند و شیطان نتوانسته با آنها به مسجد برود #استعاذه - صفحه ۵ #شهید_محراب_دستغیب