به من بگو، روزی که مرگ به سراغت می‌آید چه چیزی برای از دست دادن داری؟ روزی که مرگ به سراغم بیاید، چیزی برای از دست دادن نخواهم داشت. آرزوهایم آرزو می‌مانند و حسرت‌هایم در قلبم تا ابد با من همراه خواهند شد. خانواده و دوستان اندک با این کنار خواهند آمد، مسئله این است دوست من. من برایش آماده‌ام. هر گاه و هر جا...

این تصور من از جهان است. او وسط زمین می‌ایستد و با آهنگ خود می‌نوازد، برای تو منتظر نمی‌ماند. اگر می‌خواهی باید با او برقصی، با آهنگ و نوع رقص او. چون اگر نرقصی، یخ زیر پایت ترک بر می‌دارد و غرق می‌شوی.

اینو😭❤️‍🔥⁴

😇😂

شاید زخم‌ها مکانی برای رویش گیاهان اعماق‌مان بودند که سال‌ها منتظر پیدا شدن بودند مثل دیوار ترک خورده که ریشه‌ها جایی برای بیرون زدن از دل سنگ پیدا کنند، نفس بکشند و رشد کنند🌱

شاید درد داشته باشد شاید بشکنی شاید زجر بکشی و فریاد بزنی اما می‌ارزه چرا؟ چون یه چیز تازه میفهمی، یه چیز تازه از درونت پیدا و میکنی و تجربه میشه اینکه هر عشقی عشق نیست هر شادی شادی‌ای شادی نیست هر غمی غم نیست همه چیز آنگونه که میپنداری نیست...

و وضعیت من☺️:

من مردم و نیمه گمشده‌ام بود که زنده‌ام نگاه داشت. عشق مزخرف‌ترین و زیباترین حس دنیاست. اگر عشق را تجربه نکردید، با کسی که زیر خاک خفته، تفاوتی ندارید، و مهم نیست عشق به چه چیز یا کس باشد، عشق، عشق است.

جنگلی‌ام واسه خودم😂

بعضیا هم گیاهان درونشون خشک شده، چیزی برای رشد ندارن، به اونا آب بدید، اهمیت بدید، اونا به کمک نیاز دارن...

تقدیم به کسی که تسلیم نشد، درد کشید، زخمی شد، خُرد شد و شکست. کسی که عجیب بود، عاقل بود، عاشق بود، کسی که خسته بود، حسرت و حسادت و حرص، امید و آرزو و رویا، من می‌دونم، تموم میشه. اگه کسی هستی که درکش کردی، تموم میشه. دوباره شروع میشه اما هر دفعه تموم میشه، مطمئن باش.