📪 پیام جدید
https://eitaa.com/Nummer_ett/3554
بذار از همین حال چندتا چیزو واست روشن کنم. مثل خواهر بزرگتر دلم نمیاد با تجربه های تلخ، یا دیر به اینا برسی.
اول اینکه تو قراره فراموش بشی. همه امون قراره فراموش بشیم. نهایت چهار الا پنج نسل دیگه، هیچکدومشون مارو نمیشناسن. کدوم از ماها اسم اجدادمونو میدونیم؟ یا اسم مادرِ مادربزرگِ مادربزرگامون. تنها چیزی که ازمون میمونه یه اسم روی سنگ قبره که اونم به مرور زمان خش میفته و از بین میره. پس خودتو بخاطر موندن تو یاد یه سری آدمی که شاید حتی ارزششو هم نداشته باشن عوض نکن.
#little_M
#دایگو
📪 پیام جدید
دو اینکه وقتی یکی از نوشته های قدیمی اتو میخونی که اون موقع فکر میکردی شاهکاره، ولی الان معتقدی به درد نمیخوره، این یعنی که تو پیشرفت کردی. یعنی اونقدر بزرگ و خفن شدی که بفهمی نوشته اای قدیمیت یه چیزی کم دارن. و طبیعتا نوشته های جدیدت از قبلیا بهترن. و این چرخه ادامه داره. هر وقت حس کردی نوشته های قدیمیت بدن یعنی الان میتونی بهتر از قبلیا بنویسی. شاید باورت نشه ولی من یه سر از نوشته های قدیمیم که شاید مال همین یکی دو سال اتیر باشن رو وقتی میخونم میخوام از خجالت آب شم از بس بدن. ولی وقتی با نوشته های جدیدم مقایسه میکنم تازه میفهمم چقدر پیشرفت کردم.
#little_M
#دایگو
📪 پیام جدید
چهار. اینکه واسه خوب نوشتنت ذوق میکنی نه تنها عیبی نداره، بلکه من بهت بهت میگم حتی بگرد دنبال یه دلیلی که واسش ذوق کنی. واسه ذوق کردنت دلیل بساز. چون ذوق کردن پایه انگیزه است و انگیزه موتور محرکه پیشرفت. ذوق کردنه که به زندگی انگیزه میده. و مغرور باش. حتی اگه واقعا میدونی مغرور بودن کار بدیه مغرور باش. حتی اگه حس میکنی بقیه بدشون میاد. بقیه میتونن (تو این مورد) برن بمیرن. اونی که واسه پیشرفت با چنگ و دندون میجنگه تویی نه اونا. اونا واسه پیشرفتت هیچکار نمیکنن پس اینکه از مغرور بودنت بدشون بیاد هم هیچ اهمیتی نداره. به نوشته هات مغرور باش چون تو شاهکار خلق میکنی. و در عین حال همیشه آماده پذیرش افتضاح بودتن کارای قدیمیت باش چون این به معنی پیشرفته
#little_M
#دایگو
اول اینکه چقدررر خوشحالم از داشتن دوستی مثل تو که حرفات اونقدر برات اهمیت داره که اینا رو گفتی
خب... حرفای تو درسته ولی کسی مثل تالکین یا داستایفسکی یا حتی سعدی و کلی آدم دیگه رو کسی فراموش نکرده
شماره "۱"
خب... حرفای تو درسته ولی کسی مثل تالکین یا داستایفسکی یا حتی سعدی و کلی آدم دیگه رو کسی فراموش نکرده
هنوزم که هنوزه کلیییی آدم عاشق هری پاترن و ازش چیز میز درست میکنن.
منم دلم میخواد اینجوری باشم که نوشته هام اون حالی که من موقع خوندن کتابام دارن رو اونا موقع خوندن نوشته هام داشته باشن
نکته بعدی اینکه من فقط از این ناراحتم که نوشته ای که براش انقدر زحمت کشیدم چیز خوبی نیست و من نمیتونم همینجوری درستش کنم.
اما درسته، اینکه دارم انقدر پیشرفت میکنم و چیزای بهتری مینویسم واقعا حالمو خوب میکنه
شماره "۱"
📪 پیام جدید چهار. اینکه واسه خوب نوشتنت ذوق میکنی نه تنها عیبی نداره، بلکه من بهت بهت میگم حتی بگرد
راستش من واقعا سبک نوشتنم رو دوست دارم😅
و ایده هایی که به ذهنم میرسن از نظرم منحصر به فردن. من موقع نوشتن یه سری صحنه یا خدایان فانی یا چند تا از نوشتههام واقعا احساس غرور میکنم.
یا وقتی بقیه از انشاهام تعریف میکنن. اما غرور زیاد هم باعث میشه اشکالات کارم رو نبینم ید نوشته های بقیه رو هرچند خوب نپسندم، به خاطر همین سعی میکنم یکم بهش رو ندم. که البته گاهی نمیشه😄
در کل مدیا من خیلی ازت ممنونم حرفات واقعا حالم رو خوب کرد.
راستی چرا خواهر بزرگتر🤨😁