به قول نِد توی کتاب ماه بر فراز مانیفست، زنده باد شب...)

زود باشید نظر بدید می خوام بگم بهشش

https://eitaa.com/Yet_Untold/359 به موقعی بیکار بودم یه شخصیت خفن خلق کردم، الان حتی نمی‌تونم شرکت کنم😞🥺😭

📪 پیام جدید منم میشه یه متن بفرستم؟🙏🥸 #یکی #دایگو

📪 پیام جدید میشه منم متنم رو بفرستم نقدش کنی؟🪅 #یکی #دایگو

معلومه که میشههه

فقط من منتقد نیستم بلد نیستم نقد کنم دلی نظرمو حتما میگم

*ایشون واجب بودن*

منتظر بقیشم، نگو نداره که قبول نمی‌کنم

📪 پیام جدید لِوِراس مثل همیشه خاکستری بود . صدای گریه کودکان گرسنه در خانه ها می‌پیچید . مردم یا چشمانی بی نور و تاریک سعی داشتند خود را در سرما ،با آن لباس های کهنه و زمخت پشمی بپوشانند . قدرت داران ، تحت فرمان هرمیون ، زنی که خودش را به ملکه شدن باخته بود ، زنی که شوهرش را کشته و جسم بی جانش را طلسم کرده بود تا ابد روی دریا بماند و زنی که آلن بی نوا را به هیولا بدل کرده بود ، در شهر می‌چرخیدند . مبادا دوباره شورشیان به پا خیزند . اما آنان چه می‌دانستند شورشیان همراه ولیعهد رسمی لوراس آلن، این دیارِ نفرین زاد را ، در پی آزادی و برگرداندن رنگ به لوراس ترک کرده اند ؟ پوزخندی روی صورتم رنگ گرفت . او رنگ آور این دیار نکوهیده و در زنجیر مه بود . کلاه شنل را تا روی پیشانی ام میکشم . حتی دیده شدن یک تار موی سفیدم کافی بود تا قدرت داران را متوجه حضورم سازد. و این کافی بود تا هرمیون مرا تبدیل به فرمانبردار خود کند . آن موقع سیزده سالم بود . پدرم سربازی در ارتش تحت فرمان ولیعهد بود و آن شب هم دیر به خانه آمد . لباس هایش خاکی و از خون شورشیان سرخ بود . لباس هایش را باید می‌شستم . بعد از مادرم من تنها کسی بودم که داشت .:« رویشا ، مواظب باش خون روی لباسا جایی نخوره . » نفسی کشید و ادامه داد :« امیدوارم سریعتر لرد هرید شورش رو به ثمر برسونه . بیشتر از این نمیتونم تحمل کنم » اما پدرم هیچگاه نتوانست خواسته اش را ببیند . قبل از آن در کشتاری که هرمیون و سربازانش راه انداخته بودند ترکم کرد . از آن پس شمشیر او شمشیر من بود و نقش او نقش من . از آن پس شمشیر او شمشیر من بود و نقش او نقش من . بر خلاف بقیه که رنگ چشم نشان دهنده میزان قدرتش بود ، در همان ابتدای ظهور قدرتم موهایم سفید شدند . و این حتی بیشتر توجه ها را به من جلب کرده بود . و این یعنی هم شورشیان و هم دربار دنبال من بودند . و خواسته ی پدرم بر همه چیز اولویت داشت . از آن روز من همراه آنان بودم . پیروزی ها و شکست ها . پیش روی ها و عقب نشینی ها . صلح ها و کشتار ها . و در نهایت هنگام ترک لوراس برای ایجاد کردن پایه های باز پس گیری قدرت . و پدرم نظاره گر من است . و باشد که این دیار خاکستری در رنگِ پیروزی غرق شود. #لورال #دایگو

مرسی که شرکت کردی عالی بود اگه کتاب رو خونده بودم بیشتر لذت می بردم وای خیلی قشنگ بود

عاشق جایی شدم که می‌گفت: شمشیر او شمیر من و نقش او نقش من شد😭