شیخ غلامرضا که در آن روزها، تمام دغدغه خود را فقط برای درس گذاشته بود، کمتر با طلاب ارتباط می گرفت و غالبا در حجره ی خلوت خود همواره مشغول تحقیق و مطالعه و فعالیت علمی بود و فقط برای درس و مباحثه و زیارت به بیرون می رفت. او در مطالعه و تحصیل بسیار کوشا و توانمند عمل نمود و از همان ابتدای ورود محضر علمایی چون؛ *مرحوم امام خمینی *مرحوم آیت الله العظمی سید ابوالقاسم خویی *مرحوم آیت الله العظمی سید محمود حسینی شاهرودی تلمذ نمود. او در این مدت دوستانی نیز داشت که باهم هم دوره و یا هم مباحثه ای بودند. از جمله؛ *آیت الله سید علی سیستانی *مرحوم آیت الله میرزا جواد آقا تبریزی *مرحوم آیت الله شهید سید اسدالله مدنی تبریزی *مرحوم آیت الله شیخ محسن محقق همدانی *مرحوم علامه محمد تقی جعفری تبریزی *مرحوم آیت الله شیخ علی غروی تبریزی *شهید آیت الله سید مصطفی خمینی مرحوم آیت الله رحمانی بعد از رحلت استاد گرانقدرش مرحوم آقای آخوند، در سال ۱۳۵۷ شمسی، و شروع بیماری و کسالت مرحوم آیت الله سید مصطفی هاشمی و انتقال ایشان به تهران، مدیریت حوزه علمیه استان همدان را بر عهده گرفت و تا سالها آن را اداره نمود و در کنار مدیریت حوزه، تدریس دروس سطوح و درس خارج خود را شروع نمود و شاگردان فراوانی را تربیت نمود. آیت الله رحمانی در طول مدت حدود هیجده سالی که پس از رحلت ملکوتی حضرت آیت الله العظمی آقای آخوند ملا علی معصومی همدانی، عهده دار مقام شامخ تدریس در حوزۀ علمیۀ کهن دار الایمان همدان شده و بر کرسی تدریس علوم نورانی حوزوی جلوس نمود، با در نظر گرفتن نیاز اساسی طلّاب آن حوزه مبارکه(نه اعمال سلیقه شخصی خود) رشته های گوناگونی از علوم حوزوی را برای طلاب و تشنه فراگیری آن علوم نورانی تدریس نمود. او به تدریس دروس گوناگونی که مورد نیاز طلاب آن حوزۀ قدیمی در سطوح مختلف از کتابهای سطح مقدماتی گرفته تا کتابهای سطح متوسطه و سطح عالی در سالهای آخر عمر مبارک خود درس خارج فقه براساس متن کتاب وزین و عمیق «عروة الوثقی» بود، پرداخت و هرگز از پای ننشست. در طول مدت یاد شده، طلبه های فراوانی از اقصی نقاط استان همدان و استانهای دیگر کشور و گاهی حتی از کشورهای همسایهٔ ایران مانند کشورهای شده عراق، افغانستان و مانند اینها برگرد شمع پر فروغ آن مدرّس فرزانه جمع و در رشته های گوناگون علوم حوزوی و اسلامی از محضر مبارک و پر فیضش کسب خیر و فیض کرده و از خرمن علوم فراوانش خوشه ها چیدند. از جمله شاگردان ایشان در همدان می توان به علمایی همچون؛ *مرحوم شیخ #مسلم_اسدی *شیخ #مجتبی_بشیری *شیخ #محمد_جوادی *شیخ #علی_اصغری_همدانی *حاج #سید_محمدحسن_فاضلیان *شیخ #علی_حسن_زارع *شیخ #علی_بیات *مرحوم شیخ #محمد_حاتم_پور *مرحوم #سید_آقا_آقاحسینی *مرحوم شیخ #فضل_الله_محمدی_پیام *مرحوم شیخ #علی_مصلحی اشاره نمود. همچنین مرحوم حاج شیخ #احمد_رحمانی_همدانی(رضوان الله علیه) عموزاده ایشان می باشد. مرحوم آیت الله رحمانی، دارای ویژگیهای پسندیده ی برجسته و ممتاز فراوانی بود که برخی از آنها عبارتند از : ۱)به راستی و درستی مسیر طلبگی و روحانیت اعتقادی فوق العاده و یقینی جازم داشت. ۲)برای تحکیم مبانی علمی طلاب علوم دینی عموماً و برای تحکیم مبانی ادبی آنان خصوصاً، بسیار اهتمام می ورزید. ۳)به امر درس خواندن همۀ طلاب عموما و طلاب نوجوان خصوصا، بسیار اهتمام می ورزید. ۴)به طلبه هایی که بیش از طلاب دیگر زحمت کشیده و درس می خواندند عنایات ویژه ای مبذول می داشت. ۵)به سلسله جلیله سادات فوق العاده احترام می گذاشت. ۶)تا هنگامی که به مطلبی از مطالب علمی اعتقاد جازم پیدا نمی کرد، آن را بر زبان جاری و هیچ گونه از آن دفاع نمی کرد. ۷)تدریس خود را تنها به یک رشته از رشته های علوم حوزوی منحصر و متوقف نمی کرد، بلکه تدریس خود را بر اساس نیاز علمی طلّاب، تنظیم می نمود. ۷)عالمی انقلابی و مدافع سرسخت مسئله ولایت فقیه و حضور مستمر در راهپیمایی ها و تظاهرات اوایل انقلاب و حضور در جبهه ها و هم کلامی با رزمندگان اسلام و تشویق طلاب و شاگردان برای عمل به فریضه ی جهاد در مقابل صدام که آن روزها توسط استکبار جهانی حمایت می شد. ایشان در این مدت حضور خود در همدان خدمات ارزنده علمی، دینی و اجتماعی فراوانی داشت. سرانجام ایشان در روز جمعه ۱۱ خرداد سال ۱۳۷۵ شمسی برابر با ۱۳ محرم ۱۴۱۷ قمری در ۶۵ سالگی به همراه تنی چند از علماء به دلیل سانحه تصادف در جاده «اسدآباد» همدان بلافاصله از دنیا رفتند و بعد از تشییع پیکر ایشان در همدان، در تاریخ ۱۳ خرداد در آرامستان باغ بهشت همدان به سفارش موکد آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی) در جوار مرقد استاد خود، مرحوم آیت الله العظمی آخوند ملاعلی معصومی همدانی(رضوان الله علیه) به خاک سپرده شد. ✍کانال #علمای_همدان 🆔 @OlamayeHamedan