#این_نیز_بگذرد 📌برای کسانی که ناامیدند👇 یادمه سال ۷۶ اولین باری بود که می تونستم انتخابات شرکت کنم. آن سال همین اصلاحاتی ها رای آوردند. سال بعد هم اولین انتخابات شورای شهر شد باز هم آنها! سال بعد مجلس ششم شد، مجددا آنها رای آوردند. انتخابات سال ۸۰ ریاست جمهوری شد و باز هم خاتمی رای آورد و وضعیتی بود که غرور و تفرعن و تبختر اینکه ما همیشه پیروزیم! در ذهن آنها نقش بسته بود! سال ۷۸ که وارد دانشگاه شدیم، در ذهن من هم چنین چیزی که یاس‌آور بود هم می رفت که مثل خیلی های دیگر اثر کنه. در این ناامیدی از پیروزی جبهه انقلابی، یادم هست که روزی آقای شریعتمداری روزنامه کیهان، در مواجهه با طعنه دانشجویان دوم خردادی، گفت: اندکی صبر سحر نزدیک است. راستش به خودم گفتم این بنده خدا چی میگه! هر انتخابی که میشه، اونها رای میارن این به چی و کجا امید داره تا اینکه... ...تا اینکه انتخابات، شورای شهر شد، ورق برگشت، انتخابات مجلس هم همینطور و رسید به سال ۸۴ که همه خاطرشون هست. جالب اینجا بود که این فرآیند بیشتر از آنها بود هم تعداد شورای شهر و هم مجلس و دو دور هم ریاست جمهوری. ✋دوستان، صحنه مردم‌سالاری، یک چنین صحنه هایی است. جای نگرانی نیست. ساختار نظام آنقدر مستحکم است که کسی نتواند آن را تحت الشعاع قرار بدهند. آنها اگرچه برنامه ندارند و قوای هم ندادند😂 اما اکنون باید پاسخگوی جایگاه مسئولیتی خود در حل مشکلات مردم باشند. اگر موفق باشند که فبهالمراد. که موفقیت در پیش فت به نام و انقلاب بر می گردد. اگر نه که مردم، این تبیین هایی که شد را با پوست و استخوان خود درک می کنند. این ماییم که باید با جامعه مخاطب خود ارتباط بگیریم و سطح و نگرش و نگاه ها را به سمت جبهه انقلاب هدایت کنیم. به نظرم ما الان در وضعیت سال ۹۶هستیم و می توانیم با ارتباطی که با بدنه جامعه داریم ورق را برگردانیم. به شرط‌ها و شروطها، نترسیم و نترسانیم و البته امیدوارانه پیش برویم.