#به_نام_ایزد_یکتا #سلام_بر_ابراهیم #قسمت_بیست_و_نهم همينطور کــه حرف ميزد بلندگو اعلام کرد: کشــتی نيمه نهائی وزن 74 کيلو آقايان هادی و تهراني. ابراهيم نگاهي به ســمت تشــک انداخت و نگاهي به سمت ما. چند لحظه سکوت کرد و رفت سمت تشک. ما هم حسابي داد ميزديم و تشويق ميکرديم . مربــي ابراهيم مرتب داد ميزد و ميگفت كه چه کاری بکن. ولي ابراهيم فقط دفاع ميکرد. نيــم نگاهی هم به ما می انداخت. مربی که خيلی عصبانی شده بود داد زد: ابرام چرا کشتی نميگيري؟ بزن ديگه. ابراهيــم هم با يك فن زيبــا حريف را از روی زمين بلند کرد. بعد هم يک دور چرخيد و او را محکم به تشك کوبيد. هنوز كشتي تمام نشده بود كه از جا بلند شد و از تشک خارج شد. آن روز از دست ما خيلي عصباني بود. فکر کردم از اينکه تعقيبش کرديم ناراحت شده، وقتي در راه برگشت صحبت ميکرديم گفت: آدم بايد ورزش را براي قوي شدن انجام بده، نه قهرمان شدن. من هم اگه تو مسابقات شركت ميكنم ميخوام فنون مختلف رو ياد بگيرم. هدف ديگه ای هم ندارم. گفتم: مگه بده آدم قهرمان و مشهور بشه و همه بشناسنش؟! بعد از چند لحظه سکوت گفت: هرکس ظرفيت مشهور شدن رو نداره، از مشهور شدن مهمتر اينه که آدم بشيم. آن روز ابراهيم به فينال رســيد. اما قبل از مســابقه نهائــی، همراه ما به خانه برگشت! او عملا ثابت کرد که رتبه و مقام برايش اهميت ندارد. ابراهيم هميشه جمله معروف امام راحل را ميگفت: «ورزش نبايد هدف زندگي شود.» #نشر_شهید_ابراهیم_هادی @Oshagh_shohadam