#اطلاع_رسانی 🔹 جلسه دوم وبینار «مبانی روش شناختی علوم دینی و علوم تجربی» امروز برگزار نخواهد شد. 🔹 ان شاء الله زمان برگزاری به زودی اطلاع رسانی می شود. 🆔 @ostadpakatchi

#فایل_صوتی 🔹 پژوهشکده تاریخ اسلام: 🔹 موضوع: زبان شناسی وحی در متون ادیان ابراهیمی (جلسه اول) 🔹با سخنرانی: دکتر احمد پاکتچی 🔹زمان: ۲۳ بهمن ۱۳۹۲ 🆔 @tavoosimsaeed 🆔 @OstadPakatchi

#فایل_صوتی 🔹 پژوهشکده تاریخ اسلام: 🔹 موضوع: زبان شناسی وحی در متون ادیان ابراهیمی (جلسه دوم) 🔹با سخنرانی: دکتر احمد پاکتچی 🔹زمان: ۲۹ بهمن ۱۳۹۲ 🆔 @tavoosimsaeed 🆔 @OstadPakatchi

#اطلاع_رسانی 🔹 تغییر زمان وبینار مبانی روش شناختی گفتگو میان علوم دینی و علوم تجربی (جلسه دوم) به شرح ذیل: 👇👇👇 🔹 با سخنرانی: دکتر احمد پاکتچی دانشیار پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی 🔹 با امتیاز فرهنگی برای اعضای هیأت علمی 🔹 سه شنبه ۳ اسفند ۱۴۰۰ - ساعت ۱۳ الی ۱۵ لینک ورود: https://oc.kmu.ac.ir/webinar1/ لینک ثبت نام: https://forms.gle/RjyA1oH272qdJE4z8 🆔 @OstadPakatchi

#اطلاع_رسانی 💠 نشست تخصصی با موضوع: نظام حاکم بر علم در دوران حاضر 🔹 با حضور: دکتر محمدمهدی طهرانچی و دکتر احمد پاکتچی 🔹 زمان: پنجشنبه، 5 اسفند 1400 - ساعت 10:30 تا 12 🌀 لینک ورود به نشست: iauec.ac.ir/online iauec.ac.ir/live 🆔 @OstadPakatchi

#فایل_صوتی 💠 نشست تخصصی با موضوع: نظام حاکم بر علم در دوران حاضر 🔹 با حضور: دکتر محمدمهدی طهرانچی و دکتر احمد پاکتچی 🔹 زمان: پنجشنبه، 5 اسفند 1400 🆔 @OstadPakatchi

#در_محضر_استاد 💠🔷💠🔷💠🔷💠🔷💠🔷 ┈••✾•🦋 ﷽ 🦋•✾••┈ 🌀امام کاظم (ع) و آغاز تدوین حدیث در محافل امامیه 🔹 شواهد نشان‌‌‌‌ می‌دهد امامان کاظم (‌علیه‌السلام) و رضا (‌علیه‌السلام) شاید به اقتضای اینکه در مکالمات بین مذاهب، اهل سنت از جایگاه حدیث نبوی نزد امامیه پرسش‌‌‌‌ می‌کردند، بیشتر کوشش داشتند تا اسانید متصل خود به پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را ارائه کنند و همین موضوع موجب شده بود تا محفل آنان برای اصحاب حدیث عامه نیز پرجاذبه باشد؛ نمودی از جاذبه، استقبالی است که محدثان نیشابور، چون اسحاق بن راهویه از امام رضا (‌علیه‌السلام) داشتند و حدیث سلسله الذهب را از ایشان شنیدند (نک: ابن بابویه، التوحید، ۲۵؛ اربلی، ۳/۱۰۱). 🔹 در همین راستا تألیف مسندهایی مشتمل بر روایات این دو امام از پدرانشان از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نیز در شمار سبکهای حدیثی سده‌ی ۲ق جای گرفته است. مهمترین نمونه از چنین نسخه‌هایی از امام کاظم (‌علیه‌السلام) آن است که به نام مسند موسی بن جعفر (علیهما السلام) شناخته شده و گردآورده‌ی ابوعمران موسی بن ابراهیم مروزی شاگرد آن حضرت است (چ بیروت، ۱۳۸۹ق). نمونه‌ی دیگر، کتابی به نقل از امام کاظم (‌علیه‌السلام) مشتمل بر احادیث نبوی است که توسط پسر آن حضرت، اسماعیل بن موسی تدوین شده (نجاشی، ۲۶) و در کتابشناسی حدیث امامیه، به نام یکی از راویان پسین، یعنی ابن اشعث به الاشعیثات یا به نام امام صادق (‌علیه‌السلام) که نامش در اسانید کتاب تکرار‌‌‌‌ می‌شود، به الجعفریات شهرت یافته است (چ قم، ۱۴۱۳ق). 🔹 نسخه‌های مشابهی از امام رضا (‌علیه‌السلام) نیز وجود دارد که به روایت کسانی چون احمد بن عامر طایی و داوود بن سلیمان غازی در دست است و نام صحیفه الرضا (‌علیه‌السلام) یا مسند الرضا (‌علیه‌السلام) شناخته‌‌‌‌ می‌شود (نسخه طایی، مآخذ؛ نسخه غازی، چ قم، ۱۴۱۸ق؛ برای معرفی تحریرها، نک: مقدمه‌ی صحیفه الرضا (‌علیه‌السلام)، ۱۳بب). به گواهی اسانید و اجازات، این سبک از آثار حدیثی نه تنها در میان امامیه، که در میان زیدیه و اهل سنت نیز رواجی گسترده داشته اند. 🔹 در آن نیم سده، همچنین باید به آثاری اشاره کرد که به دنبال گردآوری اقوال شخص آن دو امام بود؛ از آن دست است: مسائل علی بن جعفر که مشتمل بر پرسش و پاسخ‌های مؤلف از برادرش امام موسی کاظم (‌علیه‌السلام) است (چ قم، ۱۴۰۹ق)، نسخه‌‌‌ای در تفسیر از امام کاظم (‌علیه‌السلام) که در سده‌ی ۶ق از منابع ابن شهرآشوب بوده است (مناقب …، ۳/۱۰۷، جم)، الرساله الذهبیه یا طب الرضا (‌علیه‌السلام)، مشتمل بر مضامین بهداشتی و طبی که خطاب به مأمون خلیفه نوشته شده است (چ مشهد، ۱۴۰۶ق)؛ مجموعه‌‌‌ای از رساله‌های امام رضا (‌علیه‌السلام) که از حیث اعتبار موقعیت‌های متفاوتی دارند، شامل رساله الحباء و الشرط (متن: ابن بابویه، عیون …، ۲/۱۵۲-۱۵۷؛ قطعه: یعقوبی، ۲/۴۵۱)، رساله فی محض الشرائع (ابن بابویه، همان، ۲/۱۲۰-۱۲۶؛ ابن شعبه، ۴۱۵-۴۲۳) و رساله به عبدالله بن جندب (متن: فرات، ۱۰۳-۱۰۴). 🔹 فارغ از آنچه گفته شد، از اواسط سده‌ی ۲ق تا سال‌های انتقال به سده‌ی بعد، دوره‌ی تدوین همه یا بخش بزرگی از متون حدیثی مرجع است که در فرهنگ شیعه به اصول اربعمائه یا اصل‌های چهارصدگانه شهرت یافته است. این مفهوم در جمله‌‌‌ای از شیخ مفید بازتاب یافته است، مبنی بر اینکه عالمان امامیه از زمان امیر المؤمنین (‌علیه‌السلام) تا امام حسن عسکری (‌علیه‌السلام) ۴۰۰ کتاب مسماً به اصل را تألیف کرده‌‌اند (ابن شهرآشوب، معالم، ۳). این در حالی است که برخی اصول چهارصدگانه را همگی نوشته‌ی شاگردان امام صادق (‌علیه‌السلام) تلقی کرده‌‌اند (مثلاً محقق، المعتبر، ۱/۲۶). هر چه باشد بخش مهمی از این اصول از سوی شاگردان آن حضرت نوشته شده و موجب شده است تا در نیمه‌ی اخیر سده‌ی ۲ق، حجم عظیمی از احادیث در فضای امامیه مدون گردد. گفتنی است با شکل گیری مکتب جعفری توسط امام صادق (‌علیه‌السلام) و پالایش وسیعی که امامیه در باره‌ی میراث حدیثی پیشین انجام دادند، این موج تألیفِ اصول، توسط اصحاب آن حضرت، نوعی باززایی حدیث نزد امامیه بود و از همین روست که اصول اربعمائه، چنین خاطره‌ی ماندگاری از خود برجای نهاده است. در نیمه‌ی دوم سده‌ی ۲ق، کمتر اصولی یافت‌‌‌‌ می‌شدند که مانند کتاب سلام بن ابی عمره خراسانی به جد به ضبط اخبار متقدمان چون جابر بن یزید و ابوحمزه ثمالی و حتی اخبار ابن عباس اهتمام ورزند (نک: الاصول، متن ۱۲؛ قس: همان، متن ۵).