📗 در محضر #شیخ_الرئیس؛ #حرکت_و_سکون: تاثیر #ریاضت 🍃🍂 ظاهر است بر طبع سلیم که غذا در هر هضم فُضله دارد از جهت آنکه اگر فضله نداشتی یعنی هیچ زیادتی بر آنچه عوض او می گردد با غذا نبودی و طبع غذا و آنچه با او می شود به عینه یکی بودی، احتیاج به هضم و انقلاب نداشتی، بلکه خود همو بودی. 🍃🍂 پس چون زیادتی در هر غذایی هست، طبیعت به یاری پروردگار متوجه او می شود تا آن زیادتی از او کم می کند و مشابهت تمام به اعضا پیدا می کند و صورت عضوی بر او فایض می شود. پس در هر هضمی فضله و زیادتی از او دفع باید کرد و الا به مرور ایام جمع شود و سبب مرض ها و اَلَم ها شود. 🍃🍂 فُضله هضم معدی و جگری و بعضی از عروقی، براز (مدفوع) و بول است و فضله بعضی دیگر از هضم عروقی و بیشتر اعضا عرق است و با وجود اینها چند مخصوص اند به فضله ایی چند، مثل دماغ به مخاط و چشم به اشک و گوش به زرده. چون چنین است، اگر حرکت کم واقع شود حرارت متوجه ظاهر نمی گردد و اینها در بدن می بندد و سبب زحمت ها می شود و اگر به داروها می رانند، طبیعت از آن خراب می شود. چنانچه بقراط گفته که”مَثَلِ دارو با بدن مَثَلِ قصار با جامه، اگر چه به شستن پاک می کند اما به قوت و کش و واکش می پوساند و در معرض زوال می آورد”. 🍃🍂 پس اولی آن است که روز به روز نگذارد که در بدن فضله جمع شود و به حرکت دفع کنند و این حرکت پیش اطبا ریاضت است و گفته اند چندان حرکت می یابد کرد که نفس تیز و مضطرب شود. اما به حد زیادتی حرارت و بسیهری عرق نرسد. 🍃🍂 مگر زمانی که احتیاج افتد و هم از این جهت است که گفته اند که زمانی که ریاضت ها در محل خود واقع شود هرگز احتیاج به مسهل نشود، بلکه هرگز خستگی واقع نشود و چون ریاضت مُحَلِّل فضول است، البته برافروزنده ی حرارت غریزی خواهد بود و حرارت غریزی اصل همه قوّت هاست زیرا که همه به او محتاج اند، پس ریاضت مقوی و مصحح جمیع بدن باشد، مادام که مفرط نشود. والله اعلم!