🌟بنیانگذار فلسفه برای کودکان🌟 در سال ۱۹۶۰، متیو لیپمن در دانشگاه کلمبیای نیویورک در حین تدریس فلسفه متوجه شد که دانشجویان او توانایی استدلال و قضاوت درست و کافی را ندارند. لیپمن دریافت که برای پرورش قدرت تفکر این دانشجویان دیگر خیلی دیر شده‌است و توانایی استدلال ورزی را باید از دوران کودکی تقویت کرد. او را بنیان‌گذار فلسفه برای کودکان می‌دانند. لیپمن برای چاره اندیشی دست به کار شد و كتاب كشف هري استوتلمير (Harry Stottlemeier's Discovery) را نوشت و در سال 1970 به آزمايش گذاشت و بنظر مي رسيد بخوبي كارگر افتاده است. در پي آن براي معلمان يك كتاب راهنما كه شامل صدها تمرين فلسفي بود، نوشت. آن كتاب هم نتیجه ی مثبتی داشت. پس از چند سال، كتاب ليزا نوشته شد كه منحصراً مربوط به اخلاقيات بود و به كودكاني اختصاص داشت كه اندكي بزرگتر بودند. كتاب هاي بيشتر و بيشتري نوشته شد كه هر كدام ويژة سطوح سني خاصي بود. اين كتابها به همراه كتابهاي راهنماي كمك آموزيشان بودند.همچنين مجموعه متنوعي از كتابهاي نظري تأليف و منتشر شد. معروفترین روش آموزش تفکر انتقادی به کودکان با روش فلسفی، "فلسفه برای کودکان " است. این روش ابتدا در آمریکا و سپس در 50 کشور جهان، اجرا شد. در این روش داستانهایی نوشته و یا انتخاب می‌شوند که مفاهیم فلسفی را در قالب شخصیتهای تخیلی ارائه می‌دهد. اگراین داستانها، موضوعات یا حوادث متمرکزی داشته و برای کودکان جذاب و بحث انگیز باشند (در عین حال که ارتباط خود را با تجارب زندگی روزمره کودکان حفظ می‌کنند)، آنها از داستانها لذت برده و ترغیب خواهند شد که کندوکاو فلسفی نمایند.  یکی از راههای مؤثری که به کودکان کمک می‌کند تا این مهارت را کسب کنند، درگیر کردن آنها از لحاظ عاطفی و ذهنی در زندگی "شخصیتهای داستانی" است که این کار، پرسشگری را در کودکان  ایجاد می‌کند. به عقیده شارپ (از فعالان فلسفه برای کودکان در استرالیا) در کتابهای فلسفه برای کودکان، هر صفحه باید شامل مفاهیم فلسفی گوناگون باشد که در سطح سنی بیشتر کودکان عادی به نظر برسد و مهمتر از همه اینکه بحث‌انگیز بوده و آنقدر بدیهی باشند که بسختی بتوان به آنها توجه کرد. هر داستان باید دارای شخصیتهای تخیلی باشد که کودکان بتوانند آنها را الگو قرار دهند. همچنین هر داستان باید یک پرس وجوی مشترک و میل به ساختن اندیشه‌های یکدیگر را شکل دهد و در حالی که یک نوع احساس اعتماد، ارزش و انسجام را بوجود می‌آورد با کار جمعی گروه یکی گردد و تا آنجا که امکان دارد تلاش شود تا ابعاد فلسفه اعم از اخلاق، منطق، زیبایی‌شناسی، انسان‌شناسی، متافیزیک ، معرفت شناسی، رهبری، عدالت و ... 🌀🌀🌀🌀 #بنیانگذار_فلسفه 🌀🌀🌀 @PISHDABESTANIKIA

🌟بنیانگذار فلسفه برای کودکان🌟 در سال ۱۹۶۰، متیو لیپمن در دانشگاه کلمبیای نیویورک در حین تدریس فلسفه متوجه شد که دانشجویان او توانایی استدلال و قضاوت درست و کافی را ندارند. لیپمن دریافت که برای پرورش قدرت تفکر این دانشجویان دیگر خیلی دیر شده‌است و توانایی استدلال ورزی را باید از دوران کودکی تقویت کرد. او را بنیان‌گذار فلسفه برای کودکان می‌دانند. لیپمن برای چاره اندیشی دست به کار شد و كتاب كشف هري استوتلمير (Harry Stottlemeier's Discovery) را نوشت و در سال 1970 به آزمايش گذاشت و بنظر مي رسيد بخوبي كارگر افتاده است. در پي آن براي معلمان يك كتاب راهنما كه شامل صدها تمرين فلسفي بود، نوشت. آن كتاب هم نتیجه ی مثبتی داشت. پس از چند سال، كتاب ليزا نوشته شد كه منحصراً مربوط به اخلاقيات بود و به كودكاني اختصاص داشت كه اندكي بزرگتر بودند. كتاب هاي بيشتر و بيشتري نوشته شد كه هر كدام ويژة سطوح سني خاصي بود. اين كتابها به همراه كتابهاي راهنماي كمك آموزيشان بودند.همچنين مجموعه متنوعي از كتابهاي نظري تأليف و منتشر شد. معروفترین روش آموزش تفکر انتقادی به کودکان با روش فلسفی، "فلسفه برای کودکان " است. این روش ابتدا در آمریکا و سپس در 50 کشور جهان، اجرا شد. در این روش داستانهایی نوشته و یا انتخاب می‌شوند که مفاهیم فلسفی را در قالب شخصیتهای تخیلی ارائه می‌دهد. اگراین داستانها، موضوعات یا حوادث متمرکزی داشته و برای کودکان جذاب و بحث انگیز باشند (در عین حال که ارتباط خود را با تجارب زندگی روزمره کودکان حفظ می‌کنند)، آنها از داستانها لذت برده و ترغیب خواهند شد که کندوکاو فلسفی نمایند.  یکی از راههای مؤثری که به کودکان کمک می‌کند تا این مهارت را کسب کنند، درگیر کردن آنها از لحاظ عاطفی و ذهنی در زندگی "شخصیتهای داستانی" است که این کار، پرسشگری را در کودکان  ایجاد می‌کند. به عقیده شارپ (از فعالان فلسفه برای کودکان در استرالیا) در کتابهای فلسفه برای کودکان، هر صفحه باید شامل مفاهیم فلسفی گوناگون باشد که در سطح سنی بیشتر کودکان عادی به نظر برسد و مهمتر از همه اینکه بحث‌انگیز بوده و آنقدر بدیهی باشند که بسختی بتوان به آنها توجه کرد. هر داستان باید دارای شخصیتهای تخیلی باشد که کودکان بتوانند آنها را الگو قرار دهند. همچنین هر داستان باید یک پرس وجوی مشترک و میل به ساختن اندیشه‌های یکدیگر را شکل دهد و در حالی که یک نوع احساس اعتماد، ارزش و انسجام را بوجود می‌آورد با کار جمعی گروه یکی گردد و تا آنجا که امکان دارد تلاش شود تا ابعاد فلسفه اعم از اخلاق، منطق، زیبایی‌شناسی، انسان‌شناسی، متافیزیک ، معرفت شناسی، رهبری، عدالت و ... 🌀🌀🌀🌀 #بنیانگذار_فلسفه 🌀🌀🌀 @PISHDABESTANIKIA

🌟بنیانگذار فلسفه برای کودکان🌟 در سال ۱۹۶۰، متیو لیپمن در دانشگاه کلمبیای نیویورک در حین تدریس فلسفه متوجه شد که دانشجویان او توانایی استدلال و قضاوت درست و کافی را ندارند. لیپمن دریافت که برای پرورش قدرت تفکر این دانشجویان دیگر خیلی دیر شده‌است و توانایی استدلال ورزی را باید از دوران کودکی تقویت کرد. او را بنیان‌گذار فلسفه برای کودکان می‌دانند. لیپمن برای چاره اندیشی دست به کار شد و كتاب كشف هري استوتلمير (Harry Stottlemeier's Discovery) را نوشت و در سال 1970 به آزمايش گذاشت و بنظر مي رسيد بخوبي كارگر افتاده است. در پي آن براي معلمان يك كتاب راهنما كه شامل صدها تمرين فلسفي بود، نوشت. آن كتاب هم نتیجه ی مثبتی داشت. پس از چند سال، كتاب ليزا نوشته شد كه منحصراً مربوط به اخلاقيات بود و به كودكاني اختصاص داشت كه اندكي بزرگتر بودند. كتاب هاي بيشتر و بيشتري نوشته شد كه هر كدام ويژة سطوح سني خاصي بود. اين كتابها به همراه كتابهاي راهنماي كمك آموزيشان بودند.همچنين مجموعه متنوعي از كتابهاي نظري تأليف و منتشر شد. معروفترین روش آموزش تفکر انتقادی به کودکان با روش فلسفی، "فلسفه برای کودکان " است. این روش ابتدا در آمریکا و سپس در 50 کشور جهان، اجرا شد. در این روش داستانهایی نوشته و یا انتخاب می‌شوند که مفاهیم فلسفی را در قالب شخصیتهای تخیلی ارائه می‌دهد. اگراین داستانها، موضوعات یا حوادث متمرکزی داشته و برای کودکان جذاب و بحث انگیز باشند (در عین حال که ارتباط خود را با تجارب زندگی روزمره کودکان حفظ می‌کنند)، آنها از داستانها لذت برده و ترغیب خواهند شد که کندوکاو فلسفی نمایند.  یکی از راههای مؤثری که به کودکان کمک می‌کند تا این مهارت را کسب کنند، درگیر کردن آنها از لحاظ عاطفی و ذهنی در زندگی "شخصیتهای داستانی" است که این کار، پرسشگری را در کودکان  ایجاد می‌کند. به عقیده شارپ (از فعالان فلسفه برای کودکان در استرالیا) در کتابهای فلسفه برای کودکان، هر صفحه باید شامل مفاهیم فلسفی گوناگون باشد که در سطح سنی بیشتر کودکان عادی به نظر برسد و مهمتر از همه اینکه بحث‌انگیز بوده و آنقدر بدیهی باشند که بسختی بتوان به آنها توجه کرد. هر داستان باید دارای شخصیتهای تخیلی باشد که کودکان بتوانند آنها را الگو قرار دهند. همچنین هر داستان باید یک پرس وجوی مشترک و میل به ساختن اندیشه‌های یکدیگر را شکل دهد و در حالی که یک نوع احساس اعتماد، ارزش و انسجام را بوجود می‌آورد با کار جمعی گروه یکی گردد و تا آنجا که امکان دارد تلاش شود تا ابعاد فلسفه اعم از اخلاق، منطق، زیبایی‌شناسی، انسان‌شناسی، متافیزیک ، معرفت شناسی، رهبری، عدالت و ... 🌀🌀🌀🌀 #بنیانگذار_فلسفه کانال کشوری پیش دبستانی کیامهر 🌀🌀🌀🌀🌀🌀 🆔CHANNEL : @PISHDABESTANIKIA 🌀🌀🌀🌀🌀🌀