بسم الله ⏰ #دقایقی_با_کتاب 📚 💢 تاثیر تربیتی متفاوتِ «درد» و «اندرز» انسان چیزهایی را با دردها می فهمد که گاه با اندرز نمی فهمد. انسان با مصائب درس هایی می گیرد که با مطالعه و خواندن کتاب، آن درس ها را نمی گیرد. چرا؟ چون انسان یه دلیل لذت پرستی که از خواص جنبه ی ایستایی اوست، به اندرز توجه نمی کند. اگر کسی مست لذت شده، چون خیره است در لذائذ، لمس تلخی و #رنج او را به هوش می آورد و حواسش را جمع می کند. 🤔 چگونه است که #شکست_ها به انسان درس های بزرگی می دهد، اما گاه پیروزی ها انسان را به خواب خرگوشی می برد؟ گاهی تنبیهات از تدریس تأثیر بهتری دارد، به دلیل وضعی که فرد دارد. چرا؟ چون گوش خودش را بدهکار تذکر نمی بیند؛ اما رنج را «نمی تواند نفهمد». آن چیزی که مانع فهم او می شده لذتش بوده و طبیعتاً رنج است که می تواند او را از خواب لذت بیدار کند. این جنبه ی خواب آور و ایستای انسان با #تنبیه بیدار می شود. خود انسان وقتی دندانش درد می گیرد، می فهمد که تمیزنکردن دندان خطرناک است. نشده شما بعد از یک دندان درد مرتباً دندان هایتان را مراقبت کرده باشید؟ اما چندتا کتاب هم ممکن است خوانده باشید و اثر نکند؛ یعنی این درس ها را انسان بهتر می فهمد تا درس های دیگر؛ یعنی جنبه ی ایستای انسان درس درد را خوب می فهمد. پس اگر در کسی جنبه ی ایستا حاکم شده، باید با همان زبان با او صحبت کرد؛ چون او چیزی جز لذت نمی فهمد. چیزی هم جز رنج نمی تواند او را متوجه کند و برایش هشدار باشد. پس داروی به هوش آوردن انسانی که غرق در جنبه ی ایستاست، تنبیهات است؛ 👌 اما داروی درمان فردی که خودش بهوش و متوجه است، تنبیه نیست؛ داروی درمان او #تذکر ، #تعلیم ، #تربیت ، #گفتگو و موعظه است. 📘 برشی از کتاب #مربی_و_تربیت ✍ اثر مرحوم #آیت_الله_حائری_شیرازی 💰 قیمت: ۱۱۰ هزارتومان 📬 #خرید_کتاب : @book_room 🔰با ما کتاب بخوانید👇 📚پاتوق معرفی کتاب📖 @PMKetab