سر بازار دیدارت منم از جان خریدارت چنت آرم به بازارت کنم حیران زلیخارا مرا باشد متاع جان فدای عارض جانان به جز سودای مهرویان نخواهم هیچ سودا را که مجنون پریشانم سبب از عشق می‌خوانم مگر پایان کنم آخر کتاب عشق لیلا را خداوندا تو درمان کن تو این درد دل ما را ز لطف خویش حل گردان تمام مشکل ما را گل رخسار یاران را دمادم تازه‌تر گردان به چهچه در گلستان کن تو این دم بلبل ما را براه باطل افتادم نوشتند خط ما باطل ز رحمت شست‌وشویی ده تو خط باطل ما را ای داد و بی‌داد دل و دین دادم هرچه غیر او رفت از یادم...

تو در مسافت بارانی، و غم درشکه‌ای از اشک است، و اشک شیهه‌ی کوتاهی‌، من و تو آخُرمان مرگ است، از این درشکه بیا پایین!

گفته بودی که چرا محو تماشای منی، آنچنان مات که یک دم مژه بر هم نزنی؛ مژه بر هم نزنم، تا که ز دستم نرود، ناز چشم تو به قدر مژه بر هم زدنی؛ میخواهم و میخواستمت تا نفسم بود، میسوختم از حسرت و عشق تو بسم بود، عشق تو بسم بود، که این شعله ی بیدار روشنگر شبهای بلند قفسم بود، بالله که به جز یاد تو گر هیچ کسم هست، حاشا، حاشا، حاشا که به جز عشقِ تو، گر هیچ کسم بود... گر هیچ کسم بود... سیمای مسیحایی‌ اندوه تو ای عشق، ای عشق، ای عشق... در غربت این مهلکه فریادرسم بود، ای عشق، ای عشق...

✗