فریاد مرا گرچه سرانجام شنیدی ای دوست! به داد دل من دیر رسیدی از یاد بِبَر قصه‌‌ی ما را هم از امروز درباره‌ی ما هرچه شنیدی نشنیدی #فاضل_نظری🌱

تو از آیین انسانی چه می‌دانی؟ اگر جان را خدا داده است چرا باید تو بستانی؟ #فریدون_مشیری🌱

اندر تن من جان و رگ و خون همه "او"ست #مولانا🌱

«در رگهایش من بودم که می‌دویدم...» #سهراب_سپهری🌱

در آرزوی تو عُمر بردم شب و روز عمرم همه رفت و آرزوی تو نرفت #مولانا🌱

عمریست تا از جان و دل، ای جان و دل، می‌خوانمت تو نیز خواهان منی می‌دانمت، می‌دانمت گفتی اگر دانی مرا، آیی و بستانی مرا ای هیچگاهِ ناکجا، گو کِی، کجا بستانمت؟ #هوشنگ_ابتهاج🌱

[ که غم در سراغ ماست ..♥️🌱 ]

خم به ابرو میبری جانم به قربانت رَود ناز مکن جانِ دلم دل را به یغما میبری! #مریم_میرزایی🌱

#توئیت 🖇♥️ #آلبر_کامو 🌱میگه: وقتی انسان آموخت که چگونه با رنج‌هایش تنها بماند، چگونه بر اشتیاقش به گریز چیره شود، آن وقت چیز زیادی نمانده که یاد نگرفته باشد. این بیت جناب #بیدل 🌱، عینا جمله‌ی کامو است، که زیباتر، موجزتر و ایرانی‌پسندتر گفته است: "مدان کارِ کمی با زحمتِ هستی به سر بردن ز خود نگذشتن اینجا همتِ مردانه‌ای دارد..."

با من بی‌کسِ تنها شده، یارا تو بمان همه رفتند از این خانه، خدا را تو بمان #هوشنگ_ابتهاج🌱