پرسمان #احکام 💢اعلام نجاست به مهمان💢 @Porseman_channel (مسأله 144) اگر جایی از خانه یا فرش کسی نجس باشد و ببیند بدن یا لباس یا چیز دیگر کسانی که وارد خانهٔ او می شوند1 با رطوبت به جای نجس رسیده است لازم نیست به آنان بگوید2. 1- سبحانی: به اجازه او وارد خانه می شوند... 2- بهجت: مگر اينكه مثل مسأله فوق با آنها معاشرت داشته باشد. اراكي: بنابر احتياط واجب بايد به آنان بگويد. گلپايگاني: بنابر احتياط لازم بايد به آنان بگويد. خوئي، تبريزي: [اگر] در معرض اين باشد كه نجاست به مأكول و مشروب سرايت كند، بايد به آنان بگويد. سيستاني: چنانچه او موجب اين امر شده باشد، بايد با دو شرطي كه در مسأله پيش گذشت به آنان بگويد. وحید: در صورتی که او سبب برای این امرباشد و در معرض این باشد که نجاست به مأکول و مشروب سرایت کند باید به آنان بگوید. صافي: وجوب اعلام به آنان معلوم نيست. زنجاني: به چهار شرط لازم است به آنان بگويد: شرط اول: آن كه صاحب خانه آنها را دعوت كرده باشد و يا در مجالسي چون مجلس روضه دعوت عمومي شده باشد؛پس اگر كسي بدون دعوت صاحب خانه وارد شود، بر صاحب خانه لازم نيست نجس شدن لباس يا بدن او را بگويد. شرط دوم: آن كه جا يا چيز نجس به گونه اي باشد كه تماس بدن يا لباس افراد با رطوبت، با آن متعارف است؛ مثلاً اگر دستمالي كه در كنار دستشويي گذاشته مي شود نجس باشد، بر صاحب خانه لازم است نجس شدن بدن يا لباس ديگران را به آنها بگويد، ولي اگر قسمتي از ديوار اتاق كه معمولاً دست تر به آنها زده نمي شود نجس باشد و بدن يا لباس ديگران با رسيدن به آن نجس شود، لازم نيست به آنها گفته شود. شرط سوم: آن كه نجاست در معرض آن باشد كه به چيزهاي خوردني و آشاميدني سرايت كند. شرط چهارم: آن كه احتمال بدهد ميهمانها به گفتهٔ او ترتيب اثر مي دهند. مکارم: مسأله – هرگاه انسان ببیند کسی بدون اطلاع چیز نجسی را می خورد یا با لباس نجس نماز می خواند لازم نیست به او خبر دهد؛ اما اگر صاحبخانه ببیند میهمان با لباس و بدن تر روی فرش نجسی می نشیند احتیاط آن است که به او اعلام کند. @Porseman_channel

پرسمان #احکام آيا خشك بودن اعضاى وضو، قبل از وضو لازم است؟ @Porseman_channel همه مراجع: خير، لازم نيست؛ مگر جاى مسح كه بايد خشك باشد. تبصره. اگر رطوبت جاى مسح به گونهاى كم باشد، كه رطوبت كف دست بر آن غلبه كند و بگويند رطوبت مسح تنها از ترى كف دست است، اشكال ندارد. @Porseman_channel

پرسمان #احکام 💢كثير الشك💢 @Porseman_channel مسأله 1184 اگر کسی (1) در یک نماز سه مرتبه شک کند، یا در سه نماز پشت سر هم مثلًا در نماز صبح و ظهر و عصر شک کند، کثیر الشک است و چنانچه زیاد شک کردن او از غضب یا ترس یا پریشانی حواس نباشد، به شک خود اعتنا نکند. (1) (فاضل:) میزان در تشخیص کثیر الشک عُرف است و اگر کسی.. (گلپایگانی:) مسأله اگر برای انسان حالتی پیدا شده باشد که نتواند سه نماز پشت سر هم بدون شک ّ بخواند کثیر الشک است و باید به شک ّ خود اعتنا نکند. (خوئی، تبریزی:) مسأله کثیر الشک کسی است که عرفاً بگویند زیاد شک می کند یا این که حال او به نحوی باشد که در هر سه نماز لا اقل ّ یک مرتبه شک کند؛ چنین شخصی به شک خود اعتنا نکند. (تبریزی: و لکن معتبر است زیادی شک ّ از جهت عارضه موقّتی مانند پریشانی خاطر از غضب و ترس نباشد.) (صافی:) مسأله کثیر الشک کسی است که عرفاً بگویند زیاد شک می کند و بعید نیست کسی هم که نتواند سه نماز پشت سر هم بدون شک بخواند، کثیر الشک باشد، که باید به شک خود اعتنا نکند. (زنجانی:) مسأله کثیر الشک: کسی است که در هر سه نماز لا اقل یک مرتبه شک می کند، چنین شخصی به شک خود اعتنا نمی کند و کسی که عرفاً بگویند زیاد شک می کند و به این اندازه نباشد، بنا بر احتیاط واجب عمل شک را مانند شخص معمولی انجام داده و اگر شک وی در عدد رکعات باشد نماز را دوباره نیز بخواند. (سیستانی:) مسأله کثیر الشک کسی است که زیاد شک می کند به این معنی که بیش از معمول شک می کند با مقایسه حال او با حال کسانی که مانند او هستند از جهت بودن یا نبودن اسباب اغتشاش حواس؛ و اختصاص ندارد کثیر الشک به کسی که زیاد شک کردن عادت او باشد، بلکه کافی است که در معرض عادت به کثرت شک باشد. (مکارم:) مسأله «کثیر الشّک» یعنی کسی که زیاد شک می کند، نباید به شک خود اعتنا کند، خواه در عدد رکعات نماز باشد، یا در اجزای نماز، یا شرایط نماز. کثیر الشک کسی است که بگویند زیاد شک می کند و اگر کسی در یک نماز سه مرتبه شک کند یا در سه نماز پشت سر هم شک کند، «کثیر الشک ّ» است. هر گاه به خاطر یک حالت فوق العاده مانند بیماری، غضب یا مصیبت موقّتاً گرفتار حالت کثرت شک شود، باید به شک ّ خود اعتنا کرده و مطابق احکام آن رفتار کند. (بهجت:) مسأله کسی که زیاد شک می کند، نباید به شک ّ خود اعتنا کند و کثیر الشک شدن به این است که مردم بگویند تو زیاد شک ّ می کنی؛ و زیاد شک کردن به این صورت محقّق می شود که در یک نماز سه مرتبه شک کند، یا در سه نماز پشت سر هم مثلًا در نماز صبح و ظهر و عصر شک کند. @Porseman_channel

پرسمان #احکام 💢حکم علوم غریبه💢 @Porseman_channel تبریزی: فرا گرفتن علوم غريبه مثل علم رمل و جفر و اسطرلاب حكمش چگونه مى‌باشد؟ بسمه تعالى - رمل و جفرى كه امروزه مرسوم است اعتبارى ندارد و شخص نمى‌تواند به آنها اعتماد كند، و اللّه العالم. بهجت: آيا تعليم و تعلم علوم غريبه هم چون جفر، نجوم و رمل، جايز است؟ ج. اشكالى ندارد. مکارم: فراگرفتن علوم غريبه، مثل علم رمل و جفر و اسطرلاب، كه هر يك فوائدى دارد، و بعضى از علماى بزرگ نيز رغبت به اين علوم داشته‌اند، چگونه است؟ جواب: دستيابى به اين علوم به طور صحيح مشكل است، و چه بهتر كه از صرف وقت در آن بپرهيزيد. رهبری : آيا آموختن علم جفر و رمل و زيجها و علوم ديگرى كه از امور غيبى خبر مىدهند، جايز است؟ آنچه از اين علوم در حال حاضر نزد مردم است، غالبا تا اين حد كه موجب يقين و اطمينان به كشف امور غيبى و خبردادن از آنها شوند، قابل اعتماد نيستند، ولى آموختن علومى مانند جفر و رمل بطور صحيح اشكال ندارد به شرطى كه مفسدهاى بر آنها مترتّب نشود. @Porseman_channel

💢حکم شرعي دعانویسی💢 @Porseman_channel دعانویس شخصي است كه با استفاده از نوشتن متون دعا بر روي اجسامي مانند قفل و كليد و كاسه و يا بر روي كاغذ ادعا مي كند كه مي تواند مشكل مردم را حل نمايد. نوع اين افراد شياداني هستند كه جنبه هاي شرعي را رعايت نمي كنند و در موارد زيادي ديده شده كه به جاي حل مشكل، مشكلات مردم را دوچندان كرده اند. گاهي برخي از طلسمهاي شيطاني را به عنوان دعا به مراجعه كنندگان مي دهند و در اوايل شايد در ظاهر شخص تاثيري در زندگي خود ببيند اما پس از مدتي با ورود اجنه و شياطين به زندگي آن شخص مشكلات پيچيده دامن افراد را مي گيرد!. بهترين راه براي حل مشكلات و كسب توفيقات، استفاده از دعا هايي است كه از معصومين رسيده و علما بدان توجه كرده اند. كتبي مثل مفاتيح الجنان که بسيار در حل مشكلات تأثیر گذار است. نمازي بسيار پرفضيلت مثل نماز جعفر طيار مي تواند نمونه اي از همين ادعيه باشد. در ادامه حكم شرعي اين گونه امور مطرح مي شود. لازم به ذكر است كه سحر و جادو حرام است و جزء گناهان كبيره محسوب مي شود، و اگر دعانويسي به اين سمت برود نيز جايز نيست. رهبری: اگر دعاها از ائمه اطهار(علیهم‌السلام) نقل و روایت شده باشند و یا مضامین آنها حق باشد، تبرّک جستن به آنها اشکال ندارد. دريافت يا پرداخت مبلغی به عنوان اجرت نوشتن دعاهای وارده اشکال ندارد. طبق نظر آيت الله مكارم شيرازي مراجعه به افراد دعا نویس و رمّال جایز نیست. نوشتن دعاهایى که از ایمّه معصومین(علیهم السلام) رسیده، و در کتب معتبره موجود است، اشکال ندارد. و امّا دعا نویسى حرفه اى، که متداول افراد سود جوست، صحیح نیست. پاسخ :اگر دعاهاى مشروعه ماثوره باشد مانعى ندارد ولى دعانویسى خرافى حرفه اى جایز نیست. طبق نظر آيت الله صافي گلپايگاني نوشتن دعاهائيكه با دليل معتبر از ائمه معصومين عليهمالّسلام نقل شده و اجرت گرفتن در مقابل آن٬ اشكال ندارد ولي مراجعه به دعانويسان كه به صورتهاي مختلفه از منابعي كه اعتبار شرعي ندارد نقل ميكنند يا مينويسند جايز نيست و اينگونه پول گرفتن٬ اكل مال به باطل و حرام است.والله العالم. مطابق نظر آيت الله سيستاني مراجعه به دعا نویس اشکال ندارد ولی سحر وجادو جایز نیست. @Porseman_channel

💢نگاه به بدحجاب💢 @Porseman_channel نگاه كردن به موهاى زنان بد حجاب ـ كه هيچ گونه امر و نهى در آنان تأثير ندارد ـ چگونه است؟ الف)-آيات عظام امام، خامنه اى، صافى، فاضل و نورى: بنابر احتياط واجب، بدون قصد لذت و ترس افتادن به حرام نيز جايز نيست. ب)آيه اللّه  بهجت: بدون قصد لذت و ترس افتادن به حرام نيز جايز نيست. ج) آيات عظام تبريزى، سيستانى، مكارم و وحيد: اگر بدون قصد لذت و ترس افتادن به حرام باشد، اشكال ندارد هدانا/تبصره: ۱-طبق نظر مراجعي كه با شرط ذكر شده، نگاه به بد حجاب را بي اشكال مي دانند، به اين معنا نيست كه از جهت اخلاقي نگاه كردن بي تاثير باشد بلكه بسيار بايد مراقب اين نگاه ها بود. و بايد دانست بد حجابي گناه بسيار بزرگي است و اين حكم دليل بر بي حجابي عده اي نمي تواند باشد. ۲- طبق نظر مراجع در قسمت «ج»: نگاه به بي حجاب جايز نيست، اما آن بي حجابي كه بي باك است يعني اگر نهي شود اعتنا نمي كند، اشكال ندارد @Porseman_channel