نقش همسر در سعادت و شقاوت💢💢 #ماندگار_همچوحسین نقش همسر در سعادت و شقاوت؛حادثه کربلا چه بود؟ @Porseman_channel ✅یکی از مهمترین عامل،سعادت و یا شقاوت انسان همسر اوست. یک همسر می تواندبال پرواز و عامل رشد و ترقی همسرش و یا مانع و سدّ راه او باشد. کسانی که در کربلا به رستگاری رسیدند؛همسر خوبی داشتند و بلکه مثل "دلهم" که محرک و مشوق همسرش زهیر برای رسیدن به فوز عظیم شهادت شد. 📚تاریخ طبری، ج ۴، ص ۲۹۸. 📚الارشاد، ج ۲، ص ۷۲- ۷۳. همین زن؛نه تنها مانع شوهرش نشد بلکه بال پرواز او شد. و البته که همسرش را دوست می داشت ومی توانست سالیان متمادی با او زندگی کند. ولی علی رغم این فرصت،فرصت دیگر و بهتری را دید وبا تشویقش؛ شوهرش را عاقبت بخیر کرد. والبته خودنیزبه فوزوثواب همراهی کاروان اسراء رسید. 📚مثیرالاحزان، ص ۳۳. 📚 الملهوف علی قتلی الطفوف، ص۱۳۲-۱۳۳. این کجا و زنانی که به بهانه محبت و عشق به شوهر و یا به بهانه نداشتن سرپرست و بی نفقه ماندن و...شوهر را ازدستیابی به فضائل و کمالات منع می کنند،کجا؟!! زنی که با چشم هم چشمی ومقایسه صعودی زندگی خود با دیگران و الگو گیری از ماهواره و...هر روز برای شوهر سازی می زند و با تهدید به اجرا گذاشتن مهریه و...شوهر را وادار به رقصیدن به ساز ناکوک خودمی کند. فرهنگ عاشورا،فرهنگ از خود گذشتگی است. فرهنگ فرصت پرواز سازی برای همسر است نه فرصت سوزی... واضح است که؛همه کسانی که در کربلا شهید بودند.اگر مخالفتهایی از از طرف همسران خود داشتند،نمیتوانستند به راحتی و بدون دغدغه جانفشانی کنند. و همچنین ناگفته نماند؛اذن و همدلی عبدالله بن جعفر؛بود که فرصت پیام رسانی کربلا را به زینب کبری س ،داد.و در این مهم نقش همسرزینب س و همدلی او نیز نادیده گرفتنی نیست. @Porseman_channel 🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂 🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾 🌴🌴🌴🌴🌴🌴

💢شروع سال قمری محرم یا ربیع💢 @Porseman_channel چرا به جای هجرت پیامبر به مدینه، واقعه عاشورا به عنوان مبدأ تاریخ اسلام در نظر گرفته شده است؟ ✅برای رسیدن به پاسخ ‌تان، لطفا به نکات زیر توجه فرمایید: الف) در عصر جاهلی اعراب وقایع مهم را مبدأ تاریخ خود قرار می‌دادند. و این مبدا مرتب در حال تغییر و درگوگونی بود. (زیرا واقعه‌ای که برای یک قوم و قبیله مهم بود برای قبیله دیگر هیچگونه اهمیتی نداشت و آن‌ها واقعه دیگری را مبدا تاریخ خود قرار می‌دادند اما وجه اشتراک آن‌ها موقت و دائمی نبودن تمام آن‌‌ها بود). از جمله وقایع مهم دوران جاهلیت که مبدا تاریخ قرار گرفته بود: روز جبله،‌ کلاب اول،‌ کلاب دوم، درگذشت «عبدالمطلب» و یا «حمله ابرهه به کعبه» که «عام الفیل» نامیده شد،را می‌توان نام برد. ب) در عصر جاهلی ماه محرم نخستین ماه سال بود (و سال جدید نزد آنان با شروع ماه محرم آغاز می‌گردید). ج) با هجرت پیامبر (ص) (و یا به تعبیر سیره نویسان و مورخین اسلامی ترک دیار شرکت و آغاز نصرت اسلام،) که در ماه ربیع‌الاول اتفاق افتاد، این حادثه تاریخی و این ماه مبدأ تاریخ مسلمانان قرار گرفت. بنابراین از همان سالِ نخستینِ هجرت این واقعه مبدأ تقویم مسلمانان گردید. در ابتدا این تقویم به صورت ماه شماری بود به این معنا که می‌گفتند: «فلان واقعه، چهل و نه ماه پس از هجرت بوقوع پیوست». شیوه تاریخ گذاری بر اساس «شمارش ماه‌ها» قبل از هجرت حضرت محمد(ص) سابقه نداشته و پس از هجرت نیز دیری نپاییده و در سال‌های پنجم و ششم هجری یا کمی دیرتر به تدریج منسوخ شد و تا حدودی جای خود را به شیوه تاریخ نگاری بر اساس: «سال شماری» داد اما بدلیل آنکه بسیار کم مورد استفاده قرار می‌گرفت این شیوه نیز داشت به دست فراموشی سپرده می‌شد. گسترش اسلام به مناطق امپراطوری ایران و روم، و بستن پیمان‌های متعدد نظیر صلح، خراج،‌ جزیه و ... نیاز به تاریخی دقیق را مورد توجه قرار داد. این مسائل «عمر بن خرطاب» را بر آن داشت برای رسمیت بخشیدن به تاریخی منظم و دقیق جلسه‌ای مشورتی برگزار نماید. به نوشته «طبری» تاریخ نویس مشهور جهان اسلام: «عمر بن خطاب اصحاب پیامبر را گردهم آورد و گفت: مبدأ تاریخ را چه روزی قرار دهیم؟ امیرمومنان علی بن‌ابی‌طالب(ع) فرمود: مبدأ تاریخ مسلمانان را باید از روزی قرار داد که پیامبر مهاجرت کرد و سرزمین شرک را ترک نمود». پیشنهاد امام این بود که که ماه ربیع‌الاول به عنوان مبدا تقویم و روز اول ربیع‌الاول یعنی همان روزی که حضرت محمد (ص) از مکه خارج شدند به عنوان اولین روز تقویم رسمیت یابد. اصل پیشنهاد که: «تقویم مسلمانان هجری، یعنی بر اساس هجرت باشد» باشد مورد قبول همگان واقع می‌شود اما عمر بن خطاب بر اساس «رسوم عهد جاهلیت» مبدأ تاریخ را محرم همان سالی قرار می‌دهد که پیامبر در آن سال هجرت فرمودند که از لحاط زمانی دو ماه و دوازده روز زودتر از رسیدن پیامبر به مدینه بود. نتیجه: مبدا تاریخ مسلمانان هجری یعنی هجرت پیامبر از مکه به مدینه است. تاریخ ایرانیان «هجری شمسی» و بر اساسِ یک‌دور گردش زمین به دور خورشید (شمسی) می‌باشد. تاریخ اعراب «هجری قمری» و بر اساس یک‌دور گردش ماه به دور زمین (قمری) می‌باشد. عمر بن خطاب مبدا تاریخ را از «ربیع‌الاول» (که ماه هجرت پیامبر از مکه به مدینه بود و در زمان خود آن حضرت هم به آن عمل می‌شد،) به «محرم» که رسمِ عصر جاهلیت بود، تغییر داد. تذکر یک نکته قابل توجه: منجمین بر اساس طول متوسط دَوَران ظاهری ماه به دور زمین، یک ماه قمری را ۲۹ روز و ۱۲ ساعت و ۴۴ دقیقه و ۸/۲ ثانیه و طول متوسط ۱۲ ماه قمری را ۳۶۷۰۵/۳۵۴ روز محاسبه می‌نمایند در نتیجه هر ۳۳ سال شمسی برابر با ۳۴ سال قمری می‌شود. ------------------------------------------ 📚محمد بن جریر طبرى (م ۳۱۰)، تاریخ طبرى ، ترجمه: ابو القاسم پاینده، تهران، اساطیر، چ پنجم، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۱۳۵. @Porseman_channel

💢هدایتگری اهل بیت ع💢 نقش هدایتگری شهید کربلا را بیان کنید؟ #ماندگار_همچوحسین @Porseman_channel اهل بیت ع ؛ نمایندگان و خلفاء الهی هستند و از طرف خدا وظیفه ابلاغ دین را دارند . وظیفه هدایت دارند و خود را موظف می دانند با روش های مختلف و استفاده از هر فرصت و ظرفیت؛ اقدام به هدایتگری نمایند. اهل بیت ع ؛درمسیر انجام این مسئولیت الهی از مال و آبرو و حتی ناموس خود مایه گذاشته و ایثار کرده اند. وقتی به زندگی اهل بیت ع و انتخابگری آنها نگاه بکنیم؛ می بینیم که همیشه همه انتخاب های خود را در این راه گذاشته و همه انتخاب های ایشان همین هدف را تامین کرده است. 📚تفسير القمي / ج‏1 /ص 302 / اگر اهل بیت ع از حقوق شخصی خود گذشتند و در برابر بدرفتاری ها صبور بودند و در حوادث تلخ واقع می شدند،خود را سپر بلا می کردند. امام حسین ع به عنوان یک امام،-باوجود اطلاع از بی وفایی اهل کوفه-اقدام به حرکت سوی کوفه برای اصلاح امت و هدایت آنها نمود. و وقتی با بی وفایی و خیانت ها مواجه شدند باز ادامه دادند تا اتمام حجت کرده و وظیفه هدایتگری خود را انجام دهد. در بین صفوف لشکریان؛هم هدایتگری می کردند.وحتی تا بذل جان نیز پیش رفتند و به اسارت اهل حرم خود رضایت دادند تا این وظیفه هدایت را انجام دهند. این هدایتگری امام در تنور خولی و راهب درمسیرشام و قرآن خواندن سر بریده مطهر،هم در راستای هدایت بود که تهمت خوارج نزنند و اسلام و مسلمانی شهدا کربلا انکار نشود.... اینجاست که وظیفه تبلیغی مبلغین روشن می شود.اینکه با تأسی اهل بیت ع وظیفه هدایتگری را به نحو احسن انجام دهند. @Porseman_channel

💢فریاد مظلومانه💢 #ماندگار_همچوحسین مگر به فرمایش قرآن بدگویی جایز نیست؟چرا در عزای سیدالشهدا ع بدگویی می کنید؟ @Porseman_channel ✅جواب بله درقرآن فرموده است: لا يُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلاَّ مَنْ ظُلِمَ وَ كانَ اللَّهُ سَميعاً عَليماً (148)نساء خداوند، بانگ برداشتن به بدزبانى را دوست ندارد، مگر [از] كسى كه بر او ستم رفته باشد، و خدا شنواىِ داناست. خدا دوست نمى‏دارد كه بدگويى شود و يا عيوب و اعمال زشت اشخاص با سخن بر ملا شود.زيرا همانگونه كه خداوند" ستار العيوب" است دوست ندارد كه افراد بشر پرده‏درى كنند و عيوب مردم را فاش سازند و آبروى آنها را ببرند منظور از كلمه" سوء" هر گونه بدى و زشتى است و منظور از" جهر ... من القول" هر گونه ابراز و اظهار لفظى است، خواه به صورت شكايت باشد يا حكايت، يا نفرين، يا مذمت، و يا غيبت، مفهوم آيه منحصر به غيبت نيست و هر نوع بدگويى را شامل ميشود. لیکن در همین آیه قرآن،مظلوم استثناء شده است،مظلوم می تواند فریاد بزند و اقدام به رسوا کردن ظالم کند. بدگویی و بیان ظلم ظالم؛از مجوزات غیبت و حرف زدن پشت سر ظالم است. مظلوم این اجازه را دارد که فریاد رسوایی سر دهد. خطبه های آتشین امام سجاد ع و زینب کبری س در کوفه و شام؛ و دیگر اسراء کربلا در این مسیر در همین راستا بوده است. ثمره و فائده این فریاد؛رسوایی یزید بود و کار به جایی رسید که منجر به تحاشی یزید شد. که ابن زیاد از پیش خود اقدام به کشتن کرد و من دستور کشتار نداده بودم. اسراء به مدینه برگردانده شدند و حتی مخالفت هایی از اهل حرم یزید نیز شد و ترس انقلابی در شام و بیداری مردم؛موجبات برگرداندن اسراء به مدینه وانقراض حکومت بنی امیه را فراهم کرد. @Porseman_channel 🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁 🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾 🍂🍂🍂🍂🍂🍂

💢ناخن بلند💢 @Porseman_channel عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص لِلرِّجَالِ قُصُّوا أَظَافِيرَكُمْ وَ لِلنِّسَاءِ اتْرُكْنَ مِنْ أَظْفَارِكُنَّ فَإِنَّهُ أَزْيَنُ لَكُنَّ. وسائل الشيعة ؛ ج‏2 ؛ ص134 و رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله بمردان فرمود: ناخنهاى خود را كوتاه كنيد، و بزنان فرمود: قدرى از ناخن خود را بگذاريد كه همانا براى زينت شما بهتر است. 👈👈البته دقت کنید اگر زینت محسوب شود برای زینت باشد باید از نامحرم پوشانده شود 🔴پرسش بلند گذاشتن ناخن‏ در وضو چه حكمى دارد؟ همه مراجع: اگر ناخن بيشتر از معمول بلند باشد، بايد چرك زير مقدارى كه از معمول بلندتر است، برطرف و شسته شود. تبصره. چرك زيرآن مقدارى از ناخن كه بلندتر از معمول بلندتر است، جزء ظاهر محسوب مى‏شود؛ از اين رو بايد برطرف شود. 🔴اگر چركى زير ناخن باشد كه مانع رسيدن آب مى‏شود، آيا وضو صحيح است؟ همه مراجع: اگر چرك در قسمت ظاهر ناخن نباشد، وضو صحيح است. @Porseman_channel

تعريف دقيق شهادت و شهيد از نظر شارع مقدس اسلام چيست؟ @Porseman_channel ✅پاسخ: شهادت در فرهنگ دينمقدس اسلام به معناي كشته شدن در راه خدا ميباشد و علتنامگذاري چنين كشته شدني به شهادت به خاطر آن است كه شهيد در واقع نمرده بلكه زنده و حاضر است; چنانكه قرآنكريم ميفرمايد: "]اي پيامبر[ هرگز گمان مبر آنها كه در راه خدا كشته شدهاند مردگانند; بلكه آنها زندهاند و نزد پروردگارشان روزي داده ميشوند." (📖آل عمران، 169) و برخي نيز گفته اند كشته شدگان در راه خدا را از آن جهت شهيد گويند چون فرشتگان رحمت بر محل شهادت او حاضر ميشوند شهيدان راه خدا، جايگاه والايي در بهشت دارند و مورد آمرزش و بخشش و رحمت خداوند قرار ميگيرند. 📚(ر.ك: تفسير نمونه، آيةاللّه مكارم شيرازي و ديگران، ج 3، ص 168 ـ 173، دارالكتب الاسلامية.) (آل عمران، 157 ; نسأ، 69 و 74) شهادت در فرهنگ اسلام دو معناي متفاوت دارد: يكي معناي "خاص" و ديگري معناي گسترده و "عام". معناي خاص شهادت، همان كشته شدن در معركة جنگ، در راه خداست كه احكام خاصي در فقه اسلامي دارد; از جمله، شهيد نياز به غسل و كفن ندارد; بلكه با همان لباس خونين دفن ميشود; اما معناي وسيع شهادت آن است كه انسان در مسير انجام دادن وظيفة الهي كشته شود و يا بميرد; بنابراين، هر كس در حين انجام دادن چنين وظيفهاي به هر صورت از دنيا برود، "شهيد" است; لذا در روايات اسلامي آمده است كه چند گروه شهيد از دنيا ميروند: 1. كسي كه در طريق تحصيل علم از دنيا برود; 📚(سفينة البحار، ج 1، مادة "شهيد".) 2. 2️⃣كسي كه در بستر از دنيا برود، ولي معرفت حق پروردگار و معرف واقعي پيامبر اكرم9 و اهلبيتش: را داشته باشد. (نهج البلاغه، خ 190، آخر خطبه.) 33️⃣. كسي كه براي دفاع از مال خود در برابر مهاجمان ايستادگي كند و كشته شود; 📚(سفينة البحار، همان،) و همچنين كساني كه در مسير حق كشته ميشوند و يا ميميرند; بنابراين، از همين جا عظمت اين فرهنگ اسلامي و گسترش آن روشن ميشود. بنابراين، افرادي كه هدف گلولة دشمن قرار ميگيرند; ظاهراً شهيد محسوب ميشوند; هر چند كه زمان دادرسي، انگيزهها و نيّتها شرط است و بنابر روايات، هر كسي شهيد راه و يا كشته همان نيّتي كه در سر داشته ميشود. 📚(ر.ك: تفسير نمونه، همان، ج 21، ص 408 / حماسه و عرفان، آية الله جوادي آملي، ص 313، نشر اسرا.) @Porseman_channel