پرسمان #احکام 💢اعلام نجاست به مهمان💢 @Porseman_channel (مسأله 144) اگر جایی از خانه یا فرش کسی نجس باشد و ببیند بدن یا لباس یا چیز دیگر کسانی که وارد خانهٔ او می شوند1 با رطوبت به جای نجس رسیده است لازم نیست به آنان بگوید2. 1- سبحانی: به اجازه او وارد خانه می شوند... 2- بهجت: مگر اينكه مثل مسأله فوق با آنها معاشرت داشته باشد. اراكي: بنابر احتياط واجب بايد به آنان بگويد. گلپايگاني: بنابر احتياط لازم بايد به آنان بگويد. خوئي، تبريزي: [اگر] در معرض اين باشد كه نجاست به مأكول و مشروب سرايت كند، بايد به آنان بگويد. سيستاني: چنانچه او موجب اين امر شده باشد، بايد با دو شرطي كه در مسأله پيش گذشت به آنان بگويد. وحید: در صورتی که او سبب برای این امرباشد و در معرض این باشد که نجاست به مأکول و مشروب سرایت کند باید به آنان بگوید. صافي: وجوب اعلام به آنان معلوم نيست. زنجاني: به چهار شرط لازم است به آنان بگويد: شرط اول: آن كه صاحب خانه آنها را دعوت كرده باشد و يا در مجالسي چون مجلس روضه دعوت عمومي شده باشد؛پس اگر كسي بدون دعوت صاحب خانه وارد شود، بر صاحب خانه لازم نيست نجس شدن لباس يا بدن او را بگويد. شرط دوم: آن كه جا يا چيز نجس به گونه اي باشد كه تماس بدن يا لباس افراد با رطوبت، با آن متعارف است؛ مثلاً اگر دستمالي كه در كنار دستشويي گذاشته مي شود نجس باشد، بر صاحب خانه لازم است نجس شدن بدن يا لباس ديگران را به آنها بگويد، ولي اگر قسمتي از ديوار اتاق كه معمولاً دست تر به آنها زده نمي شود نجس باشد و بدن يا لباس ديگران با رسيدن به آن نجس شود، لازم نيست به آنها گفته شود. شرط سوم: آن كه نجاست در معرض آن باشد كه به چيزهاي خوردني و آشاميدني سرايت كند. شرط چهارم: آن كه احتمال بدهد ميهمانها به گفتهٔ او ترتيب اثر مي دهند. مکارم: مسأله – هرگاه انسان ببیند کسی بدون اطلاع چیز نجسی را می خورد یا با لباس نجس نماز می خواند لازم نیست به او خبر دهد؛ اما اگر صاحبخانه ببیند میهمان با لباس و بدن تر روی فرش نجسی می نشیند احتیاط آن است که به او اعلام کند. @Porseman_channel

پرسمان #احکام آيا خشك بودن اعضاى وضو، قبل از وضو لازم است؟ @Porseman_channel همه مراجع: خير، لازم نيست؛ مگر جاى مسح كه بايد خشك باشد. تبصره. اگر رطوبت جاى مسح به گونهاى كم باشد، كه رطوبت كف دست بر آن غلبه كند و بگويند رطوبت مسح تنها از ترى كف دست است، اشكال ندارد. @Porseman_channel

پرسمان #احکام 💢كثير الشك💢 @Porseman_channel مسأله 1184 اگر کسی (1) در یک نماز سه مرتبه شک کند، یا در سه نماز پشت سر هم مثلًا در نماز صبح و ظهر و عصر شک کند، کثیر الشک است و چنانچه زیاد شک کردن او از غضب یا ترس یا پریشانی حواس نباشد، به شک خود اعتنا نکند. (1) (فاضل:) میزان در تشخیص کثیر الشک عُرف است و اگر کسی.. (گلپایگانی:) مسأله اگر برای انسان حالتی پیدا شده باشد که نتواند سه نماز پشت سر هم بدون شک ّ بخواند کثیر الشک است و باید به شک ّ خود اعتنا نکند. (خوئی، تبریزی:) مسأله کثیر الشک کسی است که عرفاً بگویند زیاد شک می کند یا این که حال او به نحوی باشد که در هر سه نماز لا اقل ّ یک مرتبه شک کند؛ چنین شخصی به شک خود اعتنا نکند. (تبریزی: و لکن معتبر است زیادی شک ّ از جهت عارضه موقّتی مانند پریشانی خاطر از غضب و ترس نباشد.) (صافی:) مسأله کثیر الشک کسی است که عرفاً بگویند زیاد شک می کند و بعید نیست کسی هم که نتواند سه نماز پشت سر هم بدون شک بخواند، کثیر الشک باشد، که باید به شک خود اعتنا نکند. (زنجانی:) مسأله کثیر الشک: کسی است که در هر سه نماز لا اقل یک مرتبه شک می کند، چنین شخصی به شک خود اعتنا نمی کند و کسی که عرفاً بگویند زیاد شک می کند و به این اندازه نباشد، بنا بر احتیاط واجب عمل شک را مانند شخص معمولی انجام داده و اگر شک وی در عدد رکعات باشد نماز را دوباره نیز بخواند. (سیستانی:) مسأله کثیر الشک کسی است که زیاد شک می کند به این معنی که بیش از معمول شک می کند با مقایسه حال او با حال کسانی که مانند او هستند از جهت بودن یا نبودن اسباب اغتشاش حواس؛ و اختصاص ندارد کثیر الشک به کسی که زیاد شک کردن عادت او باشد، بلکه کافی است که در معرض عادت به کثرت شک باشد. (مکارم:) مسأله «کثیر الشّک» یعنی کسی که زیاد شک می کند، نباید به شک خود اعتنا کند، خواه در عدد رکعات نماز باشد، یا در اجزای نماز، یا شرایط نماز. کثیر الشک کسی است که بگویند زیاد شک می کند و اگر کسی در یک نماز سه مرتبه شک کند یا در سه نماز پشت سر هم شک کند، «کثیر الشک ّ» است. هر گاه به خاطر یک حالت فوق العاده مانند بیماری، غضب یا مصیبت موقّتاً گرفتار حالت کثرت شک شود، باید به شک ّ خود اعتنا کرده و مطابق احکام آن رفتار کند. (بهجت:) مسأله کسی که زیاد شک می کند، نباید به شک ّ خود اعتنا کند و کثیر الشک شدن به این است که مردم بگویند تو زیاد شک ّ می کنی؛ و زیاد شک کردن به این صورت محقّق می شود که در یک نماز سه مرتبه شک کند، یا در سه نماز پشت سر هم مثلًا در نماز صبح و ظهر و عصر شک کند. @Porseman_channel

پرسمان #احکام 💢حکم علوم غریبه💢 @Porseman_channel تبریزی: فرا گرفتن علوم غريبه مثل علم رمل و جفر و اسطرلاب حكمش چگونه مى‌باشد؟ بسمه تعالى - رمل و جفرى كه امروزه مرسوم است اعتبارى ندارد و شخص نمى‌تواند به آنها اعتماد كند، و اللّه العالم. بهجت: آيا تعليم و تعلم علوم غريبه هم چون جفر، نجوم و رمل، جايز است؟ ج. اشكالى ندارد. مکارم: فراگرفتن علوم غريبه، مثل علم رمل و جفر و اسطرلاب، كه هر يك فوائدى دارد، و بعضى از علماى بزرگ نيز رغبت به اين علوم داشته‌اند، چگونه است؟ جواب: دستيابى به اين علوم به طور صحيح مشكل است، و چه بهتر كه از صرف وقت در آن بپرهيزيد. رهبری : آيا آموختن علم جفر و رمل و زيجها و علوم ديگرى كه از امور غيبى خبر مىدهند، جايز است؟ آنچه از اين علوم در حال حاضر نزد مردم است، غالبا تا اين حد كه موجب يقين و اطمينان به كشف امور غيبى و خبردادن از آنها شوند، قابل اعتماد نيستند، ولى آموختن علومى مانند جفر و رمل بطور صحيح اشكال ندارد به شرطى كه مفسدهاى بر آنها مترتّب نشود. @Porseman_channel

💢حکم شرعي دعانویسی💢 @Porseman_channel دعانویس شخصي است كه با استفاده از نوشتن متون دعا بر روي اجسامي مانند قفل و كليد و كاسه و يا بر روي كاغذ ادعا مي كند كه مي تواند مشكل مردم را حل نمايد. نوع اين افراد شياداني هستند كه جنبه هاي شرعي را رعايت نمي كنند و در موارد زيادي ديده شده كه به جاي حل مشكل، مشكلات مردم را دوچندان كرده اند. گاهي برخي از طلسمهاي شيطاني را به عنوان دعا به مراجعه كنندگان مي دهند و در اوايل شايد در ظاهر شخص تاثيري در زندگي خود ببيند اما پس از مدتي با ورود اجنه و شياطين به زندگي آن شخص مشكلات پيچيده دامن افراد را مي گيرد!. بهترين راه براي حل مشكلات و كسب توفيقات، استفاده از دعا هايي است كه از معصومين رسيده و علما بدان توجه كرده اند. كتبي مثل مفاتيح الجنان که بسيار در حل مشكلات تأثیر گذار است. نمازي بسيار پرفضيلت مثل نماز جعفر طيار مي تواند نمونه اي از همين ادعيه باشد. در ادامه حكم شرعي اين گونه امور مطرح مي شود. لازم به ذكر است كه سحر و جادو حرام است و جزء گناهان كبيره محسوب مي شود، و اگر دعانويسي به اين سمت برود نيز جايز نيست. رهبری: اگر دعاها از ائمه اطهار(علیهم‌السلام) نقل و روایت شده باشند و یا مضامین آنها حق باشد، تبرّک جستن به آنها اشکال ندارد. دريافت يا پرداخت مبلغی به عنوان اجرت نوشتن دعاهای وارده اشکال ندارد. طبق نظر آيت الله مكارم شيرازي مراجعه به افراد دعا نویس و رمّال جایز نیست. نوشتن دعاهایى که از ایمّه معصومین(علیهم السلام) رسیده، و در کتب معتبره موجود است، اشکال ندارد. و امّا دعا نویسى حرفه اى، که متداول افراد سود جوست، صحیح نیست. پاسخ :اگر دعاهاى مشروعه ماثوره باشد مانعى ندارد ولى دعانویسى خرافى حرفه اى جایز نیست. طبق نظر آيت الله صافي گلپايگاني نوشتن دعاهائيكه با دليل معتبر از ائمه معصومين عليهمالّسلام نقل شده و اجرت گرفتن در مقابل آن٬ اشكال ندارد ولي مراجعه به دعانويسان كه به صورتهاي مختلفه از منابعي كه اعتبار شرعي ندارد نقل ميكنند يا مينويسند جايز نيست و اينگونه پول گرفتن٬ اكل مال به باطل و حرام است.والله العالم. مطابق نظر آيت الله سيستاني مراجعه به دعا نویس اشکال ندارد ولی سحر وجادو جایز نیست. @Porseman_channel

💢نگاه به بدحجاب💢 @Porseman_channel نگاه كردن به موهاى زنان بد حجاب ـ كه هيچ گونه امر و نهى در آنان تأثير ندارد ـ چگونه است؟ الف)-آيات عظام امام، خامنه اى، صافى، فاضل و نورى: بنابر احتياط واجب، بدون قصد لذت و ترس افتادن به حرام نيز جايز نيست. ب)آيه اللّه  بهجت: بدون قصد لذت و ترس افتادن به حرام نيز جايز نيست. ج) آيات عظام تبريزى، سيستانى، مكارم و وحيد: اگر بدون قصد لذت و ترس افتادن به حرام باشد، اشكال ندارد هدانا/تبصره: ۱-طبق نظر مراجعي كه با شرط ذكر شده، نگاه به بد حجاب را بي اشكال مي دانند، به اين معنا نيست كه از جهت اخلاقي نگاه كردن بي تاثير باشد بلكه بسيار بايد مراقب اين نگاه ها بود. و بايد دانست بد حجابي گناه بسيار بزرگي است و اين حكم دليل بر بي حجابي عده اي نمي تواند باشد. ۲- طبق نظر مراجع در قسمت «ج»: نگاه به بي حجاب جايز نيست، اما آن بي حجابي كه بي باك است يعني اگر نهي شود اعتنا نمي كند، اشكال ندارد @Porseman_channel

مفهوم آيه" لَكُمْ دِينُكُمْ ..." جواز بتپرستى است؟! @Porseman_channel گاهى چنين تصور شده كه آخرين آيه اين سوره كه مىگويد:" آئين شما براى خودتان، و آئين من براى خودم" همان مفهوم" صلح كل" را دارد، و به آنها اجازه مىدهد كه بر آئينشان بمانند، چرا كه اصرار بر پذيرش آئين اسلام نمىكند! ولى اين پندار بسيار سست و بى اساس است، زيرا لحن آيات به خوبى نشان مىدهد كه اين تعبير نوعى تحقير و تهديد است، يعنى آئين شما به خودتان ارزانى باد! و به زودى عواقب نكبتبار آن را خواهيد ديد، شبيه آنچه در آيه 55 سوره قصص آمده: وَ إِذا سَمِعُوا اللَّغْوَ أَعْرَضُوا عَنْهُ وَ قالُوا لَنا أَعْمالُنا وَ لَكُمْ أَعْمالُكُمْ سَلامٌ عَلَيْكُمْ لا نَبْتَغِي الْجاهِلِينَ:" مؤمنان هر گاه سخن لغوى را بشنوند از آن روى مىگردانند، و مىگويند: اعمال ما براى ما و اعمال شما براى خودتان، سلام بر شما (سلام وداع و جدايى) ما طالب جاهلان نيستيم"! شاهد گوياى اين مطلب صدها آيه قرآن مجيد است كه شرك را در تمام اشكالش مىكوبد، و از هر كارى منفورتر مىشمرد، و گناهى نابخشودنى مىداند. جوابهاى ديگرى از اين سؤال نيز دادهاند، مانند اينكه آيه محذوفى دارد و در تقدير چنين است: لكم جزاء دينكم و لى جزاء دينى،" جزاى دين شما براى شما، و جزاى دين من براى من". ديگر اينكه:" دين" در اينجا به معنى جزا است، و آيه نيز هيچ محذوفى ندارد، و مفهومش اين است شما جزاى خودتان را مىگيريد و من هم جزاى خودم را . ولى تفسير و پاسخ اول مناسبتر به نظر مىرسد. آنچه در اين سوره آمده در واقع بيانگر اين واقعيت است كه توحيد و شرك دو برنامه متضاد و دو مسير كاملا جدا مىباشد، و هيچ شباهتى با يكديگر ندارند، توحيد انسان را به خدا مربوط مىسازد، در حالى كه شرك او را از خدا بيگانه مىكند. توحيد رمز وحدت و يگانگى در تمام زمينهها است در حالى كه شرك مايه تفرقه و پراكندگى در همه شؤون است. توحيد انسان را از عالم ماده و جهان طبيعت بالا مىبرد، و در ما وراى طبيعت به وجود بى انتهاى الهى پيوند مىدهد، در حالى كه شرك انسان را در چاه طبيعت سرنگون مىسازد، و به موجودات محدود و ضعيف و فانى پيوند مىدهد. به همين دليل پيغمبر اكرم ص و تمام انبياء عظام نه تنها يك لحظه با شرك سازش نكردند، بلكه نخستين و مهمترين برنامه آنها مبارزه با آن بود. امروز نيز همه پويندگان راه حق و علماء و مبلغان اين آئين بايد همين خط را ادامه دهند، و در همه جا برائت و بيزارى خود را از هر گونه شرك و سازش با مشركان اعلام دارند. اين است راه اصيل اسلام. 📚تفسير نمونه ج27 391 @Porseman_channel

💢نشانه های مومن💢 @Porseman_channel در کتب فقهی شیعه؛ مومن به مومن به مقام اهل بیت ع اطلاق شده و مراد از مومن شیعه می باشد. لذا مقام مومن از مسلمان بالاتر می باشد در فرهنگ فقه شیعه مسلمان کسی است که اقرار به شهادتین نموده باشد. و مومن کسی است که علاره بر شهادتین ؛ شهادت ثالثه را نیز اقرار نموده باشد. لذا مومن برتر و بالاتر از مسلم است و مسلمان اعم از مومن (شیعه) و غیرشیعه می باشد. وقتی به روایات معصومین ع نظر میکنیم می بینیم که برای مومن ، نشانه هایی ذکر شده است و البته انتظارات اهل بیت ع بیش از اینهاست و مومن بیشتر مورد سفارش بوده چراکه زینت اهل بیت ع بوده و فارغ التحصیل این دانشگاه می باشند. لذا فرموده اند: زینت ما باشیدنه مایه سرافکندگی ما 📚الأمالي( للصدوق) ص 400 / المجلس الثاني و الستون اما روایت مورد نظر ما : وَ قَالَ الْحَسَنُ الْعَسْكَرِيُّ ع عَلَامَاتُ الْمُؤْمِنِ خَمْسٌ صَلَاةُ إِحْدَى وَ الْخَمْسِينَ وَ زِيَارَةُ الْأَرْبَعِينَ وَ التَّخَتُّمُ بِالْيَمِينِ وَ تَعْفِيرُ الْجَبِينِ وَ الْجَهْرُ بِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ. امام حسن عسكرى ره فرموده است: پنج چيز از نشانههاى مؤمن است. گزاردن پنجاه و يك ركعت نماز واجب و نافله و زيارت اربعين و انگشتر در دست راست كردن و پيشانى بر خاك ساييدن و بلند گفتن 📕روضة الواعظين و بصيرة المتعظين / ج1 / 195 / مجلس في ذكر مقتل الحسين ع ..... ص : 169 در این روایت مراد از مومن شیعه است و نشانه و مختصات شیعه،دردست راست کردن انگشتراست چراکه اهل سنت در دست چپ میکنند نشانه و مختصات شیعه،نمازنافله51 رکعت در ماه رمضان است چراکه اهلسنت نماز تراویح میخوانند نشانه و مختصات شیعه،بلند گفتن بسم الله در نماز است چراکه اهل سنت ؛ آهسته میگویند نشانه و مختصات شیعه،سجده برتربت و خاک است چراکه اهل سنت بر فرش و...سجده میکنند نشانه و مختصات شیعه،زیارت اربعین است چون اهل سنت ، این زیارت را نمیخوانند.... 👌پس خواندن زیارت اربعین و استمرار و مداومت بر آن نشانه شیعه بوده است.... @Porseman_channel 🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 🌸🌸🌸🌸🌸

💢جابر زائر امام حسین ع💢 @Porseman_channel گزارش طبری و سپس گزارش ابن طاووس را بررسی می کنیم. عماد الدین طبری (متوفای 525 ق) در 📙بشارة المصطفی به سندش از عطیة بن سعد بن جناده کوفی جدلی نقل کرده که گفت: با جابر بن عبدالله به قصد زیارت امام حسین(علیه السلام) حرکت کردیم، چون به کربلا رسیدیم جابر به سوی فرات رفت و غسل کرد، سپس پارچه ای به کمر بست و پارچه ای به دوش انداخت و عطر زد، سپس ذکرگویان به سوی قبر امام(علیه السلام) رفت. وقتی نزدیک قبر شد، گفت: دستم را بگیر و روی قبر بگذار. من دستش را روی قبر گذاشتم. جابر خود را به روی قبر انداخت و آن قدر گریه کرد که بی هوش شد. بر او آب پاشیدم تا به هوش آمد. آن گاه سه بار گفت: ای حسین! سپس گفت: دوست پاسخ دوستش را نمی دهد. بعد ادامه داد: تو چگونه جواب دهی در حالی که رگ های گردنت را بریدند و بین سر و بدنت جدایی انداختند. گواهی می دهم که تو فرزند خاتم پیامبران و پسر سرور مؤمنان و هم پیمان تقوا و از نسل هدایت و پنجمین نفر از اصحاب کسایی؛ فرزند سرور نقیبان و پسر فاطمه(علیها السلام) سرور زنانی و چرا چنین نباشی که سالار پیامبران با دست خویش غذایت داده و در دامان متقین تربیت شده ای و از سینه ایمان، شیر خورده ای و از دامان اسلام برآمده ای. خوشا به حالت در حیات و ممات. اما دل مؤمنان در فراق تو ناخرسند است و شک ندارد که آن چه بر تو گذشت، خیر بوده است. سلام و خشنودی خدا بر تو باد. شهادت می دهم که تو همان راهی را رفتی که برادرت یحیی بن زکریا پیمود. آن گاه نگاهی به اطراف قبر افکند و گفت: سلام بر شما ای جان های پاک که در آستان حسین(علیه السلام) فرود آمدید. گواهی می دهم که شما نماز را بر پا داشته و زکات پرداختید، امر به معروف و نهی از منکر کردید و با ملحدان جهاد نمودید و خدا را پرستیدید تا آن که مرگ شما را فرا رسید. سوگند به خدایی که محمد(صلی الله علیه وآله) را به حق فرستاد، ما در راهی که رفتید، شریک شماییم. عطیه گفت: به جابر گفتم: چگونه با آنان شریکیم در حالی که نه ]با آنان[ دشتی پیمودیم و نه از بلندی و کوه بالا رفتیم و نه شمشیر زدیم، اما اینان سر از پیکرهای شان جدا شد، فرزندان شان یتیم گشتند و همسران شان بیوه شدند؟ جابر گفت: ای عطیه! از حبیبم رسول خدا(صلی الله علیه وآله) شنیدم که می فرمود: هر کس گروهی را دوست دارد در عمل آنان شریک است. سوگند به آن که محمد(صلی الله علیه وآله) را به حق به پیامبری فرستاد نیت من و نیت یارانم همان است که حسین(علیه السلام) و اصحابش داشتند. مرا به سوی خانه های کوفیان ببر. چون مقداری راه رفتیم، به من گفت: ای عطیه! به تو وصیتی بکنم؟ گمان نکنم پس از این سفر، دیگر تو را ببینم. دوست دار خاندان محمد(صلی الله علیه وآله) را دوست بدار تا وقتی در دوستی باقی است، دشمن خاندان محمد(صلی الله علیه وآله) را تا زمانی که دشمن است، دشمن بدار، هر چند اهل نماز و روزة بسیار باشد. با دوست دار آل محمد(علیهم السلام) مدارا کن; او هر چند به سبب گناهانش بلغزد، اما گام دیگرش با محبت این خاندان ثابت می ماند. دوست دار آل محمد(علیهم السلام)به بهشت می رود و دشمنان شان به دوزخ. 🔴مرحوم آيتي مي‌نويسد: «جابر بيستم ماه صفر، درست چهل روز بعد از شهادت امام وارد كربلا شد و سنت زيارت اربعين امام به دست او تأسيس گرديد». [📘بررسی تاریخ عاشورا،ص 231] فردي كه به همراه جابر در اين روز به كربلا آمده «عطيه بن سعد بن جناده عوفي كوفي» است. آيتي، در خصوصي شخصيت وي مي‌نويسد: « بسيار شده است كه از روي ناداني و بي‌اطلاعي وي را غلام جابر گفته‌اند، در حالي كه او يكي از بزرگترين دانشمندان و مفسران اسلامي است. وي از بزرگان تابعين و از شاگردان عبدالله بن عباس مي‌باشد. و تفسيري در پنج مجلّد بر قرآن مجيد نوشته و از راويان حديث محسوب مي‌شود». 👇👇👇👇👇👇👇👇 چند روز پس از رسیدن خبر شهادت امام، جابر انصاری بارِ سفر به سوی کربلا بست. «عطیفه عوفی» شاگردش او را در این سفر همراهی می کرد. شیخ طوسی جابر را اولین زائر امام حسین (ع) دانسته و روز ورود او را به کربلا، بیستم صفر همان سال دانسته است. شیخ طوسی، 📘مصباح المتهجد، ص 730 و 📒بحارالأنوار، ج 95، ص 195. سید بن طاووس، داستان زیارت جابر و عطیه از کربلا را نقل کرده و زیارتنامه ای را که جابر با آن، امام و شهدا را زیارت کرده، آورده است. جابر پس از زیارت، روی قبر خم شد و صورت خود را به قبر مالید و چهار رکعت نماز خواند و آن گاه به زیارت قبر علی اکبر رفت و آن حضرت را نیز زیارت کرد و بر قبر او بوسه زد و دو رکعت نماز گزارد. سپس به زیارت بقیّه شهدا رفت و با کلماتی عمیق زیارت نامه خواند. در پایان به زیارت حضرت ابوالفضل(ع) رفت و با جملاتی زیبا آن حضرت را زیارت کرد و دو رکعت نماز گزارد. 📚سید بن طاووس، مصباح الزائر، ص 286 ـ 288؛ 📙بحارالأنوار، ج 98، ص 329 ـ 330. @Porseman_channel

💢اهل حرم امام حسین ع و اربعین💢 آیا اسراء در اربعین به کربلا برگشتند؟ @Porseman_channel برگشت اسراء به کربلا در برخی نقلها ذکر شده است امااینکه برگشت اسراء به کربلا در اولین اربعین بوده یعنی سال 61 قمری یا سال 62 ق اختلاف وجود دارد. محدث نوری با اقامه 7 دلیل و شواهدی بسیار ، برگشت اسراء به کربلا را در سال اول؛ مورد تشکیک و تردید و خدشه قرار داده است و این امر را بسیار بعید بلکه محال و ناممکن دانسته است. 📚لؤلؤ و مرجان ص143-155 در مقابل ایشان مرحوم قاضی در کتاب اولین اربعین سیدالشهداء ع ؛ نظر محدث نوری را رد و به شدت انکار کرده و سعی در اثبات تحقق این زیارت در اولین اربعین نموده است. ظاهرا اولین و قدیمی ترین سند تاریخی که اولین اربعین را ثابت می داند؛ نقل سید بن طاوس است. 📙لهوف ص225 و البته خود ایشان در کتاب اقبال العمال که در اواخر عمرشان نوشته اند؛تصریح کرده اندکه این امردوراز عقل و بعید است . (وجدت في المصباح انّ حرم الحسين عليه السلام و صلوا المدينة مع مولانا علي بن الحسين عليه السلام يوم العشرين من صفر ، و في غير المصباح انّهم و صلوا كربلاء أيضاً في عودهم من الشّام يوم العشرين من صفر، و كلاهما مستبعد) 📘اقبال الاعمال ج3ص 100 👌لذا بازگشت اسراء در اولین اربعین مورد تردید و تشکیک می باشد ⭕️بزرگان و محققینی که ورود کاروان اسراء را در اولین اربعین انکار و استبعاد کرده اند؛عبارتنداز: 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇 شیخ عباس قمی ؛در منتهی الامال ج اول عبدالرحیم قنوات در مقاله تبیین یک تحریف ،درخورشیدشهادت؛دفتر اول ص265 چاپ شده علامه شوشتری در قاموس الرجال ج7ص211 علامه شعرانی در نفس المهموم عادل العلوی در عبقات الانوارص44 مرحوم سپهر در ناسخ التواریخ ج6ص101 سیدجعفرشهیدی در خورشیدشهادت ص370 مرحوم آیتی در بررسی تاریخ عاشورا ص 148 و 🔴شهید مطهری ره: اربعين مىرسد، همه مردم اين روضه را گوش مىكنند كه اسرا از شام كه برمىگشتند، آمدند به كربلا و در آنجا با جابر ملاقات كردند، امام زين العابدين با جابر ملاقات كرد، در صورتى كه اين مطلب جز در كتاب لهوف كه آن هم خود سيد بن طاووس در كتابهاى ديگرش آن را تكذيب كرده و لااقل تأييد نكرده است، در هيچ كتابى نيست و هيچ دليل عقلى هم قبول نمىكند. ولى مگر مىشود اين را از مردم گرفت. در اربعين تنها موضوعى كه مطرح است موضوع زيارت امام حسين است چون اولين زائرش جابر بوده است و در اين روز زيارت امام حسين سنت شده است. اربعين جز موضوع زيارت امام حسين هيچ چيز ديگرى ندارد، موضوع تجديد عزاى اهل بيت نيست، موضوع آمدن اهل بيت به كربلا نيست، اصلًا راه شام از كربلا نيست، راه شام به مدينه از خود شام جدا مىشود 📕مجموعهآثاراستادشهيدمطهرى، ج17، ص: 79 @Porseman_channel 🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴 🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴 🔴🔴🔴🔴🔴

پرسمان #مشاوره 💢راهکاربیدارکردن فرزندان برای نماز صبح💢 فرزندمان را در هنگام نماز صبح با چه روشی بیدار کنیم؟ @Porseman_channel گرایش کودک به پذیرش ارزش ها و یا دستورهای دینی تنها در سایه احساس شخصیت و ارزشمندی خویش تحقق می یابد. بنابراین کودکان نقش تعیین کننده ای دارند و والدین و معلمان در موقعیت های مناسب تنها زمینه ساز و هدایتگرند. متأسفانه گاهی اوقات والدین و مربیان می کوشند مسائل دینی را در فرصتی کوتاه از طریق گفتاری مستقیم و با پند و اندرز و تذکرات مکرر، به کودکان منتقل و یا تحمیل کنند، در حالی که کودکان خود باید ارزش ها را دارا شوند، دلایل آن را بپذیرند و با میل آن را در صحنه عمل به کار گیرند، نه این که قواعد را به آن ها دیکته کرده و به اجبار بقبولانیم. امام علی(ع) می فرماید: “فإنّ القلب إذا اکره عمی؛ اگر دل به کاری مجبور گردد، کور می شود”. از این رو چه بسا فرزندان در خانه پدر و مادر که سلطه و اقتدار را ملاحظه می کنند، نماز می خوانند، ولی با تغییر موقعیت، آن را ترک می کنند، چون ارزش های دینی برای آنان درونی نشده است. والدین باید در تعامل گروهی با احترام دو سویه، به تبادل اطلاعات و احساسات بپردازند و فضای دوستی را فراهم نموده و به آن ها فرصت و اجازه بحث و استدلال و سؤال کردن دهند. هیچ ارزش و اعتقاد و اصولی را قبل از آن که زمینه لازم عاطفی و روانی آن برای کودک فراهم آید و یا خود به آن متمایل شده باشند، نباید به وی تحمیل کرد. امام خمینی(ره) با اینکه نسبت به انجام تکالیف شرعی فرزندانش بسیار مقید بودند، اما از ایجاد تلخی در جان کودک پرهیز داشتند. یکی از فرزندان امام می گوید: “زمانی همسرم از روی عادت خانوادگی، صبح ها دخترم را از خواب شیرین بیدار می کردند که نماز بخواند. امام که در جریان قرار گرفتند، پیغام فرستادند که شیرینی اسلام را به مذاق بچه تلخ نکن و چقدر این حرف به جا بود و تأثیر عمیقی بر روحیه دخترم گذاشت، به طوری که بعد از آن خودش سفارش می کرد که برای نماز صبح حتماً بیدارش کنیم”. یکی دیگر از فرزندان می گوید: “یک بار از آقا سؤال کردم که: آیا اجازه دارم فرزندم را برای نماز صبح بیدار کنم، فرمودند: خواب را بر بچه تلخ نکن”. روش الگویی نکته دیگر استفاده از روش الگویی است. فرزندان بیش از آن که به گفتار والدین بیندیشند، به عملشان می نگرند. پدر و مادر اگر به نماز اوّل وقت با رعایت آداب آن توجه نمایند، عملاً انجام تکالیف مذهبی را به فرزندان آموزش داده اند. این روش به مراتب از آموزش زبانی مؤثرتر است. امام صادق(ع) می فرماید: ‌”با غیر زبانتان (عملتان) مردم را به نیکی ها دعوت کنید”. تشویق نکته آخر: استفاده از تشویق و ارزش گذاری است. البته تشویق به عنوان کمک انگیزه مطرح است، نه اصل انگیزه، یعنی باید فرزند بفهمد که عملش مورد توجه والدین است، ولی وابسته به تشویق نگردد که اگر تشویقی نبود، عمل ترک شود. بدیهی است که کودک هرچه بزرگ تر می شود، احساس نیاز او به تشویق کم تر می شود، ولی در اوایل لازم است اگر فرزند پسر است، برای او سجاده و تسبیح و کالای مورد علاقه او را تهیه کرد اما اگر دختر است، چادر نماز با سجاد و غیره به عنوان جایزه تهیه گردد. در این جهت می توان از مربیان مدرسه کمک گرفت. @Porseman_channel

پرسمان #مشاوره 💢راهکار بیدارشدن به نماز صبح💢 @Porseman_channel رعايت نكاتي كه ذكر مي شود , بعد از كوك كردن ياد و عشق خداوند در دل, مي تواند شما را در بيدار شدن به موقع براي نماز صبح ياري كند . 1.هر چه معده در هنگام خواب شب سبك باشد، به هنگام صبح راحت تر مي توانيد از خواب برخيزيد. از اين رو فاصله ي 2 ساعت بين خوردن شام و خواب , فاصله ي مناسبي است . البته بهتر است غذايي كه ميل مي كنيد، نيز غذايي سبك و كم حجم باشد .حضرت عيسي -عليه السلام- مي فرمايد : اي بني اسرائيل! پرخوري نكنيد؛ زيرا هر كه زياد بخورد، زياد مي خوابد وهر كه زياد بخوابد، كمتر نماز مي خواند وهر كه كمتر نماز بخواند، در زمره غافلان قلمداد مي شود. امام صادق -عليه السلام-، در مورد سخناني كه ميان حضرت يحيي -عليه السلام- و ابليس گذشت، فرمود : يحيي به شيطان گفت: اين آويزها چيست؟ شيطان گفت: اينها شهوات و اميالي است كه فرزند آدم گرفتار آنها شده است. يحيي گفت: آيا چيزي از آنها براي من نيز هست؟ شيطان گفت: گاه سير و پر مي خوري و ما هم تو را از نماز و ياد خدا باز مي داريم. يحيي گفت: با خدا عهد مي بندم كه هرگز معده خود را از غذا پر نكنم و ابليس گفت: من هم با خدا عهد مي بندم كه از اين پس هرگز مسلماني را اندرز ندهم. آن گاه امام جعفر صادق -عليه السلام- فرمود: اي حفص! با خدا عهد مي بندم كه جعفر وخاندان جعفر هرگز شكمهاي خود را از طعام انباشته نكنند.... 2.بدن انسان به خصوص در شب به خواب كافي نياز دارد و اگر اين نياز برطرف نشود , در كار روزانه و .... ايجاد خلل مي كند. شب نشيني ها و خوابيدن دير هنگام , در بيدار نشدن براي نماز و يا كسالت در آن بسيار مؤثر است. معمولا ً كساني كه تا دير وقت بيدارند، نمي توانند نماز صبح را بجا آورند. اگر هم بيدار شوند , طبيعي است كه نمازي با كسالت و خواب آلودگي بخوانند . 3.رعايت آداب خواب , از جمله : وضو گرفتن , خواندن سوره هاي توحيد، ذكر صلوات، تسبيحات اربعه، تسبيح حضرت زهرا ( سلام الله عليها ) , آية الكرسي , بخصوص خواندن آيه ي آخر سوره ي كهف و نيز توسل به امام زمان براي محروم نماندن از فيض نماز اول وقت و ... از جمله اموري است كه خواب مؤمن را همراه با هدف و انگيزه مي كند و اين توجه و هدفمندي در بيداري صبح تأثيرگذار خواهد بود. البته اگر بجا آوردن همه ي آداب خواب برايتان سخت است , به هر ميزان كه مقدورتان مي باشد انجام دهيد . 4-در مواقعي كه زنگ ساعت شما را بيدار نمي كند، بهتر است به يكي از نزديكان سفارش كنيد كه شما را در ساعت مقرر بيدار كند. در ضمن براي ايجاد عادت مي توانيد مثلاً 20 دقيقه مانده به طلوع آفتاب بيدار شويد و نماز خود را بجا بياوريد و هر روز نماز خود را سعي كنيد به نماز اول وقت نزديك تر نمايد. 5. انجام هر كاري در ابتدا ممكن است كمي سخت باشد، ولي با تمرين و ممارست و استقامت و پايداري آن عمل , آسان خواهد شد. خيلي از جوانان تلاش كرده اند و به نتيجه نيز رسيده اند. شما هم مي توانيد يكي ديگر از آن جوانان باشيد. همين مطرح كردن سوال تان نشان مي دهد كه مي خواهيد و مي شود، ان شاءالله. 5.جهت پايبندي به تصميم براي خود برنامه تنبيه بگذاريد. به عنوان مثال با خود عهد ببنديد كه هرگاه سر ساعت مورد نظر از خواب بلند نشديد، برنامه ي مورد علاقه تان را كه هر روز دنبال مي كرديد ترك نماييد. 6.يكي از كارهاي شيطان قبل از انجام هرعبادتي اين مي باشد كه، آن را براي ما سخت جلوه مي دهد. مانند ذره بين كه اجسام كوچك را بزرگ نشان مي دهد و در اين صورت است كه با بزرگ نشان دادن چيزي فرد در خود احساس ناتواني مي كند. 7.نمازهاي روزانه ي خود را سعي كنيد در مساجد به جاي آوريد و از اين طريق روحيه يي معنويتان را بالا ببريد. هر مقدار كه ايمان تان افرايش يابد، انجام اعمال عبادي برايتان آسان تر خواهد شد. 8.همان طور كه انجام عبادت ايمان را افزايش مي دهد، گناه نيز ايمان فرد را سست كرده و توفيق عبادت را از فرد مي گيرد. بر اين اساس بايد انسان از گناه خود توبه حقيقي نمايد تا به انجام عبادت موفق شود. پيامبر خدا - صلي الله عليه وآله و سلم- مي فرمايد: نيكي را نور دل و آرايه(زيباي و روشناي) رخسار و نيروي كار يافتم و بدي و گناه را سياهي دل و سستي در كار و زشتي چهره . 9.در مورد آثار و پيامدهاي نماز تأمل كنيد، البته اگر قبل از نمازهاي روزانه و شب به هنگام خواب باشد، موثر تر است. اين مطلب را به عنوان اصل كلي در ذهن داشته باشيد، هر مقداري آگاهي ما در مورد مسئله اي افزايش يابد احتمال انجام آن كار (در صورت مثبت بودنش) نيز افزايش مي يابد. 10-هر كس آيه آخر از سوره كهف را بخواند، در هر ساعتي كه اراده كند، از خواب بيدار مي‌شود. امام صادق‌ع مي‌فرمايد: "ما مِن أَحَدٍ يَقرَءُ الكهف عند النوم اِلاّ يتيقظ في‌الساعه الّتي يريدها؛ هيچ‌كس نيست كه در هنگام خوابيدن‌، آخر سوره كهف را ب

خواند؛ مگر آن‌كه در همان ساعتي كه مي‌خواهد، بيدار شود الكافي ؛ ج2 ؛ ص540 @Porseman_channel