🌹شعر 💐عیدسعیدفطرمیارک #نوجوان 🌸🌼🍃🌼🌸 ماهِ شوال‌ شد دمیدهلال شادگشتیم‌وخرم‌وخوشحال عیدِفطرآمدو بداد نوید مژده‌‌باد ازگناه‌پاک‌شُدید هر کسی برگناه شدپیروز عیدِ او نیز میشود آن روز اهلِ پرهیز ازگناه شوید تاشودعمرتان‌سراسرعید هرزمانی‌که‌روزِعیدشود دلِ مانیز پراُمید شود روزه بود ازبرایِ‌دل‌تمرین تاشوم لایقِ بهشتِ برین ای خدا لایقِ بهشتم کن هم‌بهشتت‌نصیبِ‌عالَم‌کن 🌸🌼🍃🌼🌸 شاعر سلمان آتشی #شعر_نوجوان #عید_سعید_فطر_مبارک @ashaarekoodakaneh

راه حل مسئله حجاب اجرای عدالت است انتقادات صریح شب گذشته حاج محمود کریمی خطاب به نمایندگان مجلس و بانک‌ها : اگر مردم از نحوه اداره مملکت راضی باشند، همه یکسان باشند، یک آقازاده‌ی بیشتر نبرد یکی کمتر، در این صورت مشکل حجاب هم حل می‌شود. در انتخابات پیش‌رو سرمان کلاه نرود، مگر نگفتند شفافیت آرا، چی شد؟

🌺عید فطر آمد و ماه رمضان گشت تمام 🌸بر شما همسفران سفر روزه سلام 🌺روزه هاتان همه در پبش خداوند قبول 🌸روزگار خوشتان مظهر توفیق مدام 🌺 #عید_فطر و حلول #ماه_شوال بر شما مبارک🌸

👤دو زندان در سوئیس، به دلیل نداشتنِ زندانی، تعطیل شدند! چقدر خوشبختند! چقدر خوبه، مگه نه؟! 👈🏻 خب خب! این اتفاق در سوئیس نیفتاده! بلکه پارسال در کرمان و بوشهر ایران اتفاق افتاده! #خودتحقیر_نباشیم

یکی از اعضای ستاد استهلال آقای عبدالحمید در حال استهلال ماه نو😉

دو رکعت نماز تاریخی در تاریخ ۲.۲.۲ با امام...

یه بیماری هم هست به اسم کوری مقطعی: بعضیا فردا خیل جمعیت و نماز پشت سر رهبر عزیزمون رو نمیتونن ببینن

شب‌عیدی، دعامیکنم‌ براتون‌ که‌ سال ‌بعد، فطریه‌تون‌گردن‌محبوبتون‌باشه و بیاید نماز عید فطر

‌ صبح عید سعید فطر، در هزاران نقطه از جهان نماز عید برپا می‌شود. اما فقط یکی نماز تاریخی خواهد بود؛ ایران، مصلی تهران!

#عید_سعید_فطر مبارکباد

استوری #نماز_تاریخی #عید_فطر #فردا_همه_میاییم #02_02_02

❤️سردار جاویدنشان، اسماعیل قهرمانی‌اردهائی. 🌹ولادت: ۲۳ اردیبهشت ۱۳۴۰ در روستای اردها، شهرستان سراب در استان آذربایجان شرقی.(مهاجرت به شهر گنبدکاووس در استان گلستان در دوران کودکی). 🌹شهادت: ۳۱ تیر ۱۳۶۱ در پایان مرحله‌ی سوم علمیات رمضان در دشت زید و حین عقب‌نشینی رزمندگان در روز عیدسعیدفطر. 📚در دو کتاب «همپای صاعقه» و «ضربت متقابل»، از او یاد شده و در دو کتاب «آن سه مرد» و «تک‌سوار دشت زید» به صورت کامل‌تر در مورد این شهید عزیز مطلب نگاشته شده است. برادر کوچکش، یعنی شهید عبدالرحیم قهرمانی هم درست در روز آزادسازی خرمشهر، سوم خرداد ۱۳۶۱، در شلمچه به شهادت رسید. پیکر وی مدت‌ها در منطقه برجا ماند و سال ۱۳۷۱، پس از تفحص در گلزار شهدای امامزاده یحیی‌بن‌زید شهرستان گنبدکاووس به خاک سپرده شد. 🕊شادی روح پاک‌شان حمد و سوره و صلواتی قرائت کنیم. eitaa.com/revaayatgar

🌹سردار شهیدی که در روز عید فطر جاویدالاثر شد. ✅بخش اول در مرکز پیام فتح۳، حاج محمد‌ابراهیم همت که ترجیح می‌دهد روندِ عقب‌نشینی گردان‌ها با نظارت مستقیم و دقیق قائم مقام تیپ ۲۷، اسماعیل قهرمانی انجام گیرد، ضمن تماس با مسعود نیک‌بخت(مسئول واحد مخابرات تیپ ۲۷) می‌گوید: همت: «ببین، قهرمانی پیش کدام‌یک از این [گردان‌]ها است، این پیام را به قهرمانی بده و به او بگو دقت کند و روی [عقب‌نشینی] همه [گردان‌ها] نظارت کند.» نیک‌بخت: «باشد.» اما به راستی در آن لحظات نفس گیر قهرمانی کجا بود؟ چه می‌کرد؟ چه حال و هوایی داشت؟ خوب است پاسخ این سؤالات را محسن کاظمینی برایمان بگوید: ... حوالی صبح، دیدم فردی سوار بر موتور هوندا تریل، خیلی پرشتاب دارد از سمت پشت، به طرف ما می‌آید. جلوتر که رسید، با حرکت دست به او علامت دادم بایستد. ترمز گرفت و موتور نیم چرخی زد و متوقف شد. جلوتر که رفتم دیدم راکب، معاون تیپ‌مان اسماعیل قهرمانی است. تمام سر و سر و رو و لباس هایش غرق در گرد و خاک بودند و چهره اش عجیب جذاب به نظر می‌رسید؛ از همه وقت جذاب تر و باشکوه‌تر. انسان بسیار مخلص و صاحب بصیرتی بود. اصلاً عالم غریبی داشت این بشر. تا دلت می‌خواست صبور، دلسوز، فهیم، پرکار شجاع و بی‌ادعا بود. اگر می‌شد این صفت‌ها را مثل ملاتی با هم عجین کرد و از آنها مجسمه‌ای ساخت، شک ندارم آن تندیس می‌شد «اسماعیل قهرمانی». خودم در جریان عملیات الی‌بیت‌المقدس بود که از نزدیک با او آشنا شدم و انس و الفت گرفتم. در آن عملیات اسماعیل، فرماندهی گردان انصارالرسول تیپ ما را به عهده داشت. یادم هست یکی-دو نوبت فرصتی دست داد و رفتم به محل استقرار بچه های انصار و با او ناهار خوردم و هم صحبت شدم. طوری شد که از همان موقع عجیب با همدیگر رفیق شدیم. البته از قبل هم دورادور وصف او را شنیده بودم، منتها جون جزء مجموعه نیروهایی بود که زمستان گذشته از سپاه «پاوه» به اتفاقی حاج همت وارد تیپ ۲۷ شد، ما بچه‌های سپاه مریوان که با حاج احمد به تیپ آمده بودیم، شناخت دقیقی از او نداشتیم. به رغم این قضایا در جریان عملیات فتح‌مبین و خصوصاً عملیات فتح خرمشهر، قهرمانی و بچه‌های گردان او طی مراحل اول و دوم عملیات چنان مهابت و قدرت از خودشان نشان دادند که همه‌ی فرماندهان و کادرهای تیپ از حاج احمد گرفته تا سایرین یکپارچه شیفته رشادت و کارایی فرمانده گردان انصارالرسول شده بودند. حالا وقتی این همه رشادت و سلحشوری را در کنار آن خلوص باطن و صفای نفس خارق العاده این مرد می‌گذاشتی تازه می‌دیدی با چه اعجوبه‌ی حیرت‌انگیزی مواجه شده ای. در آن لحظات هم دیدار اسماعیل برایم خیلی دلنشین بود. رفتم سر وقتش و پرسیدم: «نمی‌دانی عراقی ها دارند دنبالمان می‌آیند عزیز جان؟!» با لحنی که رگه‌های تشویش و اضطراب کاملاً از آن هویدا بود جوابم داد: «برادر محسن، بیش از دو ساعت است که بی‌سیم گردان حبیب به گوش نیست، برای همین هم این گردان فرمان عقب نشینی را دریافت نکرده، دارم می‌روم این بچه ها را خبر کنم تا جا نمانند و بیایند عقبه، والّا تا یکی-دو ساعت دیگر آن از خدا بی‌خبرها یا همه بچه‌های حبیب را اسیر می‌گیرند یا اینکه قتل‌عام‌شان می‌کنند؛» هنوز حرفش را به آخر نرسانده بود که گاز موتور را گرفت و مثل شهاب ثاقب از پیشم رفت به سمت دیواره شرقی کانال پرورش ماهی. 📚منبع:

نوار مصاحبه با سردار سرتیپ پاسدار محسن کاظمینی، ۲۵ مهر۱۳۸۲، اهواز.

محسن کاظمینی از مراجعت به خط خودی، چشم انتظاری برای مراجعت قهرمانی و جاماندگان می‌گوید: «در حین عقب‌نشینی، ما و بچه های مهندسی تیپ ۲۵ کربلا از ماشین آلات خودمان دستگاهی را جا نگذاشتیم؛ یعنی هر چه ماشین‌آلات سالم که داشتیم آوردیم عقب. حین عقب‌نشینی هم مدام به طرفین ستون سرک میکشیدم و هر جا زخمی یا شهیدی به چشمم می‌خورد، سریع او را می‌گذاشتم داخل پاکت بیل یکی از لودرها. طوری شد که همه لودرها پر از زخمی و تعدادی شهید بودند. آخرین فرد ستون مهندسی که به همراه آخرین لودر به عقب برگشت من بودم. با رسیدن به کنار خاکریز نقطه رهایی، مسئول محور عملیات تیپ‌مان سیدمحمدرضا دستواره را دیدم خیلی مضطرب و نگران بود. بلافاصله از من پرسید: «بین راه قهرمانی را ندیدی؟» گفتم: «آره، به من گفت دارد می رود سراغ گردان حبیب. حالش خوب بود. نگران نباش.» دستواره کمی آرام گرفت ولی کماکان ایستاده بود بالای خاکریز و با دوربین رو به سمت غرب، چشم دوخته بود. دستواره مدام به آن سمت خاکریز دوربین می‌کشید و شنیدم که زير لب می‌گفت: «پس این قهرمانی کو؟ برنگشته؟ استغفر الله، یعنی چه اتفاقی برایش افتاده؟» می‌دانستم چقدر قهرمانی را دوست دارد، خیلی دل نگران او بود. خدا شاهد است تا ساعت ۰۷:۳۰ آنجا ماند و با دوربین یک روند به همه جا سرک کشید. 👈ادامه دارد... eitaa.com/revaayatgar

🌹سردار شهیدی که در روز عید فطر جاویدالاثر شد. ✅بخش دوم علاوه بر دستواره، یادم هست که نصرت‌الله قریب، فرمانده گردان حمزه و سیدرحمت الله خالصی، فرمانده گردان انصار هم روی لبه خاکریز دژ عراقی ایستاده بودند و با نگرانی منتظر بازگشت جامانده‌های گردان‌هایشان بودند. حوالی ساعت ۸ صبح، دیدیم یک سری از جامانده‌های دو گردان حمزه و انصار خودشان را به عقب رساندند. تا به خاکریز ما برسند، خیلی سختی کشیدند. تشنگی و خستگی شدید، همگی را از پای درآورده بود. قریب و خالصی(فرماندهان گردان‌های حمزه و انصار) از مشاهده مراجعت بچه‌هایشان، خدا گواه است از فرط خوشحالی، توی پوستشان نمی‌گنجیدند. همین بازگشت آن بچه ها، من و دستواره و خود حاج همت را که به آنجا آمده بود کمی دلگرم می‌کرد که شاید تا چند لحظه‌ی دیگر اسماعیل قهرمانی هم به عقب برگردد. منتها تقدیر خدا چیز دیگری بود. از حوالی ساعت ۰۸:۳۰ به بعد بود که دیگر همه از مراجعت اسماعیل ناامید شدند. طوری شد که حاج همت برگشت خطاب به ما گفت: «با توجه به وضعیت منطقه، دیگر احتمال بازگشت قهرمانی منتفی شده.» دستواره با یک بغضی توی صدایش از حاجی پرسید: «چه می‌گویید حاج آقا؟ یعنی قهرمانی دیگر بر نمی‌گردد؟» حاجی به زحمت سری به تأیید تکان داد و با یک لحن مأیوسی گفت: «فقط خدا می‌داند چه بلایی سرش آمده.» 📚منبع: نوار مصاحبه با سردار سرتیپ پاسدار محسن کاظمینی، ۲۵ مهر ۱۳۸۲، اهواز. سعید قاسمی از ادامه چشم انتظاری همت و نیروهای تیپ ۲۷ برای بازگشت قهرمانی می‌گوید: «.... این رفتن قهرمانی، آخرین رفتن او بود. رفت که رفت! آن روز، تا حوالی ظهر، همه دلواپس قهرمانی بودیم و از هر کس که به عقب برمی‌گشت، سراغ او را می‌گرفتیم و اینکه آخرین بار چه کسی او را دیده است. اجمالاً می‌دانستیم که قهرمانی، بچه‌های گردان حبیب را در خط نسبت به فرمان عقب‌نشینی توجیه کرده بود و بعد عازم نقطه‌ای شده بود که بچه های گردان سابق خودش -یعنی گردان انصارالرسول- داشتند برای عقب‌نشینی آماده می‌شدند. اما دیگر هیچ‌کس از ایشان خبری نیاورد و نفهمیدیم چه اتفاقی برایش افتاده. رفت که رفت!» 📚منبع: نوار مصاحبه با سعید قاسمی، به تاریخ ۹ دی ۱۳۸۲، تهران. سید اسماعیل محمدی فرمانده گردان حبیب‌بن‌مظاهر هم از رسیدن این گردان به خاکریز خودی و به پیشواز آمدن همت می‌گوید: «... حوالی ساعت ۰۸:۰۰ پنج‌شنبه سی و یکم تیر بود که رسیدیم عقب. آنجا فرمانده تیپ حاج همت به استقبال‌مان آمد و مقداری با ما خوش‌و‌بش کرد. در همان اثنا برادر خالصی، فرمانده گردان انصار‌الرسول هم که با نیروهایش تازه به عقب رسیده بود آمد و به جمع ما ملحق شد. حاج همت از این‌که نیروها بدون مسئله به عقب آمده بودند، خیلی راضی بود. 📚منبع: مصاحبه اسد الله توفیقی راوی تیپ ۲۷ با سید اسماعیل محمدی، ۳ مرداد ۱۳۶۱. مقارن ساعت ۱۰ صبح، همت مجدداً با نیک‌بخت تماس می گیرد. همت: نیک‌بخت، همت! نیکبخت: بله، بله. همت: قهرمانی را پیدا نکردی؟ نیک‌بخت: نه، نه! فعلا نه. 💔قائم‌مقام سلحشور تیپ ۲۷ محمد رسول‌الله، اسماعيل قهرمانی، درست مقارن با همین لحظات، در خط مقدم، حين تلاش در جهت عقب کشیدن نیروهای گمشده در عملیات، به شهادت رسید و پیکر مطهرش در منطقه شرق کانال پرورش ماهی بر جای ماند. روحش شاد و یادش گرامی. 👈ادامه دارد... eitaa.com/revaayatgar