#حضرت_زهراء_سلام_الله_علیها #احادیث_ولایی 📜قَالَ النَّبِيُّ ص فَاطِمَةُ سَيِّدَةُ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ وَ إِنَّهَا لَتَقُومُ فِي مِحْرَابِهَا فَيُسَلِّمُ عَلَيْهَا سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَكٍ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ وَ يُنَادُونَهَا بِمَا نَادَتْ بِهِ الْمَلَائِكَةُ مَرْيَمَ فَيَقُولُونَ يَا فَاطِمَةُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفاكِ وَ طَهَّرَكِ وَ اصْطَفاكِ عَلى‏ نِساءِ الْعالَمِينَ‏ 📝 پيغمبر صلى اللَّه عليه و آله در باره فاطمه فرموده: فاطمه بزرگترين زنان اولين و آخرين اهل عالم است، هر گاه وى در محراب عبادت قيام ميكند هفتاد هزار نفر از ملائكه مقربين بوى سلام ميكنند و آن سخنى را باو ميگويند كه بحضرت مريم ميگفتند، چنان كه در سوره آل عمران، آية 37 ميفرمايد: خدا ترا انتخاب نمود و از بين زنان عالميان برگزيد. 📚بحار الأنوار ج۴۳ ص۶۱ کانال قران و امام حسین ع در تلگرام https://t.me/qoranvamamhoosein کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در ایتا http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin

پادکست| مخلِص یا مخلَص؟ 🎙آیت الله العظمی جوادی آملی

#احادیث_حسینی #احادیث_در_ارتباط_با_امام_حسین_ع 📜بِسْمِ اللَهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ. هَذَا مَا أَوْصَي بِهِ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ إلَي أَخِيهِ مُحَمَّدٍ الْمَعْرُوفِ بِابْنِ الْحَنَفِيَّه: إنَّ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ يَشْهَدُ أَنْ لاَ إلَهَ إلاَّ اللَهُ، وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ. وَأَنَّ مُحَمَّدًا صَلَّي اللَهُ عَلَيْهِ وَءَالِهِ عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، جَآءَ بِالْحَقِّ مِنْ عِنْدِ الْحَقِّ. وَأَنَّ الْجَنَّه وَالنَّارَ حَقٌّ. وَأَنَّ السَّاعَه ءَاتِيَه لاَ رَيْبَ فِيهَا. وَأَنَّ اللَهَ يَبْعَثُ مَنْ فِي الْقُبُورِ. إنِّي لَمْ أَخْرُجْ أَشِرًا وَلاَبَطِرًا وَلاَمُفْسِدًا وَلاَظَالِمًا وَإنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الاْءصْلاَحِ فِي أُمَّه جَدِّي مُحَمَّدٍ صَلَّي اللَهُ عَلَيْهِ وَءَالِهِ؛ أُرِيدُ أَنْ ءَامُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَأَنْهَي عَنِ الْمُنْكَرِ، وَأَسِيرَ بِسِيرَه جَدِّي وَسِيرَه أَبِي عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عليه السلام. فَمَنْ قَبِلَنِي بِقَبُولِ الْحَقِّ فَاللَهُ أَوْلَي بِالْحَقِّ، وَمَنْ رَدَّ عَلَيَّ هَذَا أَصْبِرُ حَتَّي يَقْضِيَ اللَهُ بَيْنِي وَبَيْنَ الْقَوْمِ بِالْحَقِّ؛ وَهُوَ خَيْرُ الْحَاكِمِينَ. وَ هَذِهِ وَصِيَّتِي إلَيْكَ يَا أَخِي ؛ وَمَا تَوْفِيقِي إلاَّ بِاللَهِ، عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإلَيْهِ أُنِيبُ. وَالسَّلاَمُ عَلَيْكَ وَعَلَي مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَي . وَلاَ حَوْلَ وَلاَ قُوَّه إلاَّ بِاللَهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ. 📝«بسم الله الرّحمن الرّحيم . اينست آن وصيّتي كه حسين بن عليّ بن أبي طالب به برادرش : محمّد كه معروف به ابن حنفيّه است مي نمايد: حقّاً حسين بن عليّ گواهي مي دهد كه هيچ معبودي جز خداوند نيست ؛ اوست يگانه كه انباز و شريك ندارد. و بدرستيكه محمّد صلّي الله عليه وآله ، بنده او و فرستاده اوست كه به حقّ از جانب حقّ آمده است . و اينكه بهشت و جهنّم حقّ است ، و ساعت قيامت فرا مي رسد و در آن شكّي نيست . و اينكه خداوند تمام كساني را كه در قبرها هستند برمي انگيزاند. من خروج نكردم از براي تفريح و تفرّج ؛ و نه از براي استكبار و بلندمنشي ، و نه از براي فساد و خرابي ، و نه از براي ظلم و ستم و بيدادگري ! بلكه خروج من براي اصلاح امّت جدّم محمّد صلّي الله عليه وآله مي باشد. من مي خواهم امر به معروف نمايم ، و نهي از منكر كنم ؛ و به سيره و سنّت جدّم ، و آئين و روش پدرم عليّ بن أبي طالب عليه السّلام رفتار كنم . پس هر كه مرا بپذيرد و به قبولِ حقّ قبول كند، پس خداوند سزاوارتر است به حقّ. و هر كه مرا در اين امر ردّ كند و قبول ننمايد، پس من صبر و شكيبائي پيشه مي گيرم ، تا آنكه خداوند ميان من و ميان اين جماعت ، حكم به حقّ فرمايد؛ و اوست كه از ميان حكم كنندگان مورد اختيار است . و اين وصيّت من است به تو اي برادر! و تأييد و توفيق من نيست مگر از جانب خدا؛ بر او توكّل كردم ، و به سوي او بازگشت مي نمايم . و سلام بر تو و بر هر كه از هدايت پيروي نمايد. و هيچ جنبش و حركتي نيست ، و هيچ قوّه و قدرتي نيست ؛ مگر به خداوند بلند مرتبه و بزرگ .» 📚اين وصيّت را محدّث قمّي در «نفس المهموم» صفحه 45، از علاّمه مجلسي در «بحار الانوار» از محمّد بن أبي طالب موسوي آورده؛ و نيز در «ملحقات إحقاق الحقّ» جلد 11، صفحه 602، از خوارزمي در كتاب «مقتل الحسين(ع) » جلد 1، صفحه 188 طبع نجف آورده است . و در «مقتل علاّمه خوارزمي » جلد 1، صفحه 188 موجود است کانال قران و امام حسین ع در تلگرام https://t.me/qoranvamamhoosein کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در ایتا http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ قرآن کریم سوره حشر آیه 22 تلاوت استاد عبدالباسط رحمةالله علیه هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ ۖ هُوَ الرَّحْمَٰنُ الرَّحِيمُ ﴿٢٢﴾ اوست خدایی که جز او هیچ معبودی نیست، دانای نهان و آشکار است، او رحمان و رحیم است. مطالب کانال بیشتر در ارتباط با سخنان و خطبه ها و سیره و اخلاق امام حسین ع با قران است کانال قران و امام حسین ع در تلگرام https://t.me/qoranvamamhoosein کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در ایتا http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin

#آیات_در_شان_رسول_اکرم_ص 👆👆👆 آیات در شان رسول اکرم ص را با زدن این هشتگ در کانال مشاهده کنید و آیات در تاویل امام حسن مجتبی ع را با زدن این هشتگ در کانال مشاهده کنید 👇👇👇 #آیات_در_تاویل_امام_حسن_مجتبی_ع کانال قران و امام حسین ع در تلگرام https://t.me/qoranvamamhoosein کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در ایتا http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin

#احادیث_حسینی #زنان_عاشورایی 📜أقول: رأيت في بعض الکتب: أن فاطمة الصغري قالت: کنت واقفة بباب الخيمة، و أنا أنظر الي أبي، و أصحابي مجززين کالأضاحي علي الرمال، و الخيول علي أجسادهم تجول، و أنا أفکر فيما يقع علينا بعد أبي من بني‏امية، أيقتلوننا أو يأسروننا؟فاذا برجل علي ظهر جواده يسوق النساء بکعب رمحه، و هن يلذن بعضهن ببعض، و قد أخذ ما عليهن من أخمرة و أسورة، و هن يصحن: وا جداه! وا أبتاه! وا علياه! وا قلة ناصراه! وا حسناه! أما من مجير يجيرنا؟ أما من ذائد يذود عنا؟ قالت: فطار فؤادي و ارتعدت فرائصي ،فجعلت أجيل بطرفي يمينا و شمالا علي عمتي أم کلثوم خشية منه أن يأتيني. فبينا أنا علي هذه الحالة و اذا به قد قصدني ، ففررت منهزمة، و أنا أظن أني أسلم منه، و اذا به قد تبعني ، فذهلت خشية منه، و اذا بکعب الرمح بين کتفي، فسقطت . علي وجهي، فخرم أذني، و أخذ قرطي، و مقنعتي و ترک الدماء تسيل علي خدي، و رأسي تصهره الشمس، و ولي راجعا الي الخيم، و أنا مغشي علي، و اذا أنا بعمتي عندي تبکي و هي تقول: قومي نمضي، ما أعلم ما جري علي البنات، و أخيک ، العليل. فقمت و قلت: يا عمتاه! هل من خرقة أستر بها رأسي عن أعين النظار ؟ فقالت: يا بنتاه! و عمتک مثلک. فرأيت رأس‏ها مکشوفة ، و منتها فقد اسود من الضرب. فما رجعنا الي الخيمة الا و هي قد نهبت و ما فيها، و أخي علي بن الحسين مکبوب علي وجهه، لا يطيق الجلوس من کثرة الجوع و العطش و الأسقام ، فجعلنا نبکي عليه، و يبکي علينا . 📚المجلسي، البحار، 60 / 45:عنه: البحراني، العوالم، 306 - 305 / 17؛ المازندراني، معالي السبطين، 85 - 84 / 2؛ الزنجاني، وسيلة الدارين، / 342 مثله الجواهري، مثير الأحزان، / 92 - 91 📝پس آن کافران بي‏حيا رو به خيمه‏هاي سيد شهدا آوردند و دست به غارت برآوردند. و آن بي‏دينان آن چه در خيمه‏ها بود، غارت کردند؛ حتي گوشوارها از گوش کودکان و خلخال‏ها از پاي زنان بيرون کردند تا آن که گوش ام‏کلثوم را دريده، گوشواره‏هاي او را بردند. از فاطمة دختر امام حسين عليه‏السلام روايت کرده‏اند که گفت:«من کودکي بودم و دو خلخال طلا در پاي من بود. نامردي خلخال‏ها را از پاي من بيرون مي‏کرد و مي‏گريست». گفتم:«اي دشمن خدا! چراگريه مي‏کني؟» گفت: «چه‏گونه نگريم که دختر حضرت رسول صلي الله عليه و آله و سلم را غارت کنم». گفتم:«تو هر گاه مي‏داني که من دختر پيغمبرم، چرا متعرض غارت من مي‏شوي؟» گفت:«اگر من نگيرم، ديگري خواهد گرفت». روايت کرده‏اند که از فاطمه‏ي صغرا، دختر سيد شهدا که گفت: من بعد از شهادت پدر بزرگوار خود، مدهوش و حيران بر در خيمه ايستاده بودم. پدر و برادران و خويشان خود را در ميان خاک و خون مي‏ديدم و در احوال خود متفکر بودم که اشقياي بني‏اميه با ما چه خواهند کرد؟ آيا خواهند کشت يا اسير خواهند کرد؟ناگاه ديدم سواره‏اي پيدا شد و نيزه در دست داشت و بر پشت زنان مي‏زد و ايشان مي‏گريختند و آن چه داشتند، غارت مي‏کرد و ايشان فرياد مي‏کردند که:«واجداه! وا أبتا! وا عليا! وا قلة ناصراه! وا حسيناه! آيا مسلماني در ميان اين گوره نيست، ما را ياري کند؟ آيا مؤمني در ميان اين جماعت نيست که ما را پناه دهد؟ من از مشاهده‏ي اين حال بر خود لرزيدم و عمه‏هاي خود را مي‏جستم که بر ايشان پناه برم. ناگاه ديدم که نظر آن لعين بر من افتاد. من گريختم. ناگاه ديدم که سنان نيزه‏اش بر ميان کتف من آمد و بر رو افتادم. پس گوش مرا دريد و گوشواره‏ي مرا برداشت و مقنعه از سر من کشيد و مرا گذاشت و متوجه خيمه‏ها شد. من بيهوش شدم. چون به هوش آمدم، ديدم عمه‏ام بر سر من نشسته [است] و مي‏گريد. گفت:«بر خيز که برويم و ببينم که بر سر ساير دختران بيمار تو چه آمد». گفتم:«اي عمه! چادري از براي من نيست». گفت:«من نيز مثل توأم». چون به خيمه درآمديم، ديديم که همه‏ي اسباب را غارت کرده‏اند و برادرم، امام زين‏العابدين عليه‏السلام از بيماري و تشنگي بر روافتاده [است] و بر احوال ما مي‏گريد». 📚 مجلسي، جلا ء العيون، / 693 ،692. کانال قران و امام حسین ع در تلگرام https://t.me/qoranvamamhoosein کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در ایتا http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin

#شهادت_امام_رضا_ع مقتل مشهور امام رضا ع به روایت ابا صلت هروی (عیون اخبار الرضا ع ) 📜محمّد بن على ماجيلويه با شش تن ديگر از مشايخ- رضى اللَّه عنهم- كه نامشان در متن ذكر شده است از ابو الصّلت روايت كرده‏اند كه گفت: همين طور كه من در مقابل ابو الحسن عليه السّلام ايستاده بودم، آن جناب بمن فرمود: اى أبا صلت به اين بقعه كه هارون در آنجا دفن شده است داخل شو و از هر گوشه آن از چهار كنج مشتى خاك براى من بياور، من رفتم و آنچه خواسته بود برداشته آوردم، چون مقابلش رسيدم فرمود: يكى يكى از آن (چهار مشت) خاك را بمن ده و او نزد درب ايستاده بود، من از خاكها يكى را بدو دادم آن را بوئيد و بر زمين ريخت سپس رو بمن كرده گفت: در اينجا براى دفن من قبرى حفر مى‏كنند، و سنگى پيدا مى‏شود كه اگر همه كلنگهاى خراسان گرد آيند نميتوانند آن سنگ را از جا بيرون كنند، بعد در باره خاك پايين پا و خاك بالاى سر هارون نيز نظير اين كلام را فرمود، آنگاه گفت: آن خاك ديگر را بمن ده، من خاك (پيش روى را) بدو دادم آن را بگرفت، و فرمود: اين خاك از تربت من است؛ بعد فرمود: براى من در اين موضع قبرى حفر كنند، و تو آنان را امر كنى كه تا هفت پلّه گود كنند، و در آنجا از يكسو قبر را گشاد و وسيع كنند و قبرى احداث نمايند، اگر از آن امتناع ورزيدند و گفتند: حتما بايد لحد داشته باشد، پس بگو بايد دو ذراع و يك وجب وسعت قبر باشد، پس خداوند خود آن را هر چه بخواهد وسعت ميدهد، و چون چنين كردند، تو خواهى ديد كه در بالين قبر خيسى پيدا مى‏شود، اين كلامى را كه بتو مى‏آموزم در آنجا بخوان، پس قبر پر از آب خواهد شد و پر مى‏شود، و در آن آب، ماهيان ريزى خواهى ديد، پس براى آنها نانى كه اكنون بتو ميدهم خرد ميكنى، و آنها مى‏بلعند و چون چيزى از آن نان باقى نماند ماهى بزرگى آشكار مى‏شود و آن ماهيان ريز را مى‏بلعد تا اينكه هيچ باقى نماند سپس پنهان ميگردد و چون غايب شد تو دست بر آن آب‏ فرو بر، و اين كلام را كه بتو ياد ميدهم بخوان، و آب فرو مى‏نشيند، و چيزى از آن باقى نمى‏ماند، و اين كار را جز در پيش روى مأمون انجام مده، آنگاه فرمود: اصل روضه اباصلت هروی (التماس دعا) اى ابا صلت فردا من بر اين فاجر وارد مى‏شوم، پس اگر از آنجا سر برهنه خارج شدم با من سخن گوى و من پاسخت را خواهم داد، ولى اگر در بازگشتن، سرم را پوشيده بودم با من سخن مگو، ابو الصّلت گويد: چون صبح شد لباس خود را بر تن كرد و در محراب عبادتش منتظر نشست، و همين طور كه انتظار مى‏كشيد ناگهان غلام مأمون وارد شد، و گفت: امير شما را احضار ميكند، حضرت كفش خود را بپاى كرد و رداى خود را بر دوش افكند و برخاسته حركت كرد و من در پى او ميرفتم تا بر مأمون وارد شد، و در پيش روى مأمون طبقى از انگور بود و طبق هائى از ميوه‏جات و در دست او خوشه انگورى بود كه مقدارى از آن را خورده بود، و مقدارى از آن باقى بود، چون چشمش بآن حضرت افتاد از جاى برخاست و با او معانقه كرد و پيشانيش را بوسيد و آن حضرت را در كنار خود نشانيد، و خوشه انگورى كه در دست داشت به آن جناب داده و گفت: يا ابن رسول اللَّه من انگورى از اين بهتر تاكنون نديده‏ام، حضرت بدو فرمود: بسا مى‏شود كه انگورى نيكو است، از بهشت است، (يعنى انگور نيكو در بهشت است) گفت: شما از آن تناول كنيد. امام فرمود: مرا از خوردن آن معاف بدار، گفت: بايد تناول كنى، براى چه نميخورى؟ شايد خيال بدى در باره من كرده‏اى؟ و خوشه انگور را برداشت و چند دانه از آن را خورد، و بعد به پيش آورده و امام از او گرفت و سه دانه از آن را بدهن گذارده و خوشه را بر زمين نهاد و برخاست، مأمون پرسيد: بكجا ميرويد؟ فرمود: بدان جا كه تو مرا فرستادى، و عبا بسر كشيده خارج شد، ابو الصّلت گويد: من با او سخنى نگفتم تا داخل خانه شد، و فرمود: درها را ببنديد (كسى را راه ندهيد) درها را بستند و حضرت در بستر خود خوابيد، و من اندكى در صحن خانه با حالتى افسرده و اندوهگين ايستاده بودم آمدن امام جواد ع از مدینه به طوس كه در آن حال چشمم بجوانى نورس، خوشروى، مجعّد موى، شبيه‏ترين مردم به حضرت رضا عليه السّلام افتاد كه داخل خانه شد، من پيش دويدم و سؤال كردم قربان درها كه بسته بود شما از كجا وارد شديد؟ گفت:آنكه مرا از مدينه در اين وقت بدينجا آورد همو مرا از در بسته وارد خانه نمود، پرسيدم شما كه باشيد؟ گفت: من حجّت خدا بر تو هستم اى ابا صلت، من محمّد بن علىّ ميباشم، سپس بسوى پدرش رفت و وارد اطاق شد و مرا فرمود با او داخل شوم، چون ديده پدرش رضا عليه السّلام بر او افتاد يك مرتبه از جا جست و او را در بغل گرفت و دست در گردن او كرد و پيشانيش را بوسيد و او را با خود بفراش كشيد و محمّد بن علىّ به رو در افتاد و پدر را ميبوسيد و آهسته باو چيزى گفت كه من نفهميدم، امّا بر لبان حضرت رضا عليه السّلام كفى ديدم كه از برف سفيدتر بود ابو

جعفر آن را با زبان برميگرفت، و بعد حضرت دست زير لباس بر سينه برد و چيزى مانند گنجشك بيرون آورد و ابو جعفر عليه السّلام آن را بلعيد، و حضرت از دنيا رفت، و ابو جعفر مرا گفت: اى ابا صلت برخيز از آن پستو و انبار تخته‏اى كه ميّت را بر آن ميشويند حاضر ساز و آب براى تغسيل بياور، عرضكردم، در انبار و پستو تخته غسل و آب نيست، ولى حضرت فرمود: آنچه بتو امر كردم انجام ده، من داخل انبار شدم و ديدم هر دو آماده است، بيرون آوردم و دامن قبا بر كمر بستم و پاى برهنه نمودم كه آن جناب را غسل دهم، حضرت فرمود: اى ابا صلت كنار رو كه غير از تو كسى با من است كه مرا در تجهيز يارى مى‏كند، و امام را غسل داده، و بمن فرمود: به پستو رو و جامه‏دانى كه در آن كفن و حنوط است بياور، من رفتم بقچه‏اى ديدم كه هرگز آن را نديده بودم، آن را برگرفته نزد حضرت آوردم، پس او را كفن كرد و بر او نماز گذارد، پس گفت: آن تابوت را بياور، عرضكردم نزد نجّارى روم و از او بخواهم تابوتى بسازد؟ فرمود: نه، برخيز و برو در خزانه و انبار تابوتى هست، من بانبار رفته تابوتى يافتم كه تاكنون در آنجا آن را نديده بودم، آن را نزد حضرتش آوردم، او جنازه حضرت رضا عليه السّلام را برداشته در آن تابوت نهاد و دو پايش را راست يك ديگر نهاد و دو ركعت نماز خواند كه هنوز تمام نشده بود كه سقف خانه شكافت و جنازه از آن شكاف سقف خارج شد و بيرون رفت، من عرضكردم يا ابن رسول اللَّه اينك مأمون خواهد آمد و پدرت رضا عليه السّلام را از ما مطالبه مى‏كند، ما بايد چه كنيم؟ فرمود: ساكت باش اى ابا صلت، جنازه باز خواهد گشت، و هيچ پيامبرى در مشرق از دنيا نرود و وصىّ او در مغرب نميرد مگر اينكه خداوند ارواح و اجساد آنان را جمع مينمايد، هنوز امام گفتارش را تمام نكرده بود كه سقف شكافت و جنازه با تابوت فرود آمد، پس برخاست و جنازه را از تابوت بيرون آورد و در بستر خود قرار داد، مانند اينكه غسل داده و كفن كرده نشده است، آنگاه مرا گفت: اى ابا صلت برخيز و در را بروى مأمون باز كن، من‏ برخاستم و در را گشودم كه ديدم مأمون با غلامانش در خانه ايستاده است در حالتى كه ميگريد و محزون است، داخل خانه شد، گريبانش را پاره كرد، لطمه بر روى خود ميزد، و ميگفت: اى سيّد من اى سرور من، مرگ تو مرا بمصيبت انداخت، سپس داخل اطاق شد و ببالين جنازه نشست، و گفت: مشغول تجهيز آن شويد، و امر كرد قبرى بكنند، و آن موضع را من كندم، همان چيزها كه حضرت رضا عليه السّلام فرموده بود ظاهر شد، يكى از درباريان مأمون گفت: آيا نميگوئى و باور ندارى او امام بود؟ گفت: آرى امام نخواهد بود مگر بر همه مردم مقدّم باشد، و امر كرد سمت قبله قبرى برايش حفر كنند، گفتم: مرا امر كرده كه بقدر هفت پلّه رو بپائين از براى او حفر كنم، بعد در يك سمت براى او محلّى براى دفن بگشايم، مأمون گفت: هر چه ابو صلت ميگويد: كه او امر كرده است عمل كنيد جز آن محلّ در كنار عمق قبر، بلكه قبر را معمولى بكنيد و لحد بگذاريد، و چون ديد آب پيدا شد و ماهيان در آن نمايان شدند، و چيزهاى ديگرى كه فرموده بود ظاهر گشت، مأمون گفت: پيوسته حضرت رضا در زمان حيات خود عجائبى بما مينمود، و حتّى پس از مرگش نيز عجائبى از او بظهور ميرسد يكى از وزرايش كه با او بود گفت: آيا ميدانى رضا عليه السّلام از چه‏ چيز بتو خبر ميدهد؟ گفت: نه، گفت: بتو مي فهماند كه شما بنى عباس، دولت و شوكتتان با كثرت جمعيّت و طول مدّت سلطنت مانند اين ماهيان هستيد تا اينكه اجلتان برسد و مدّتتان بسر آيد و قدرتتان از دست برود، خداوند مردى را از ما بر شما مسلّط كند كه همه شما را بفنا بسپارد، اولين و آخرينتان را، مأمون گفت: راست گفتى، آنگاه رو بمن كرده گفت: آن كلامى را كه گفتى و ماهيان بلعيده شدند براى من بگو و بمن ياد ده، گفتم بخدا قسم الان فراموش كردم، و من راست مى‏گفتم، ولى او امر كرد مرا به زندان برند و حضرت رضا عليه السّلام را بخاك بسپارند.مدّت يك سال در حبس بسر بردم و بر من در زندان بسيار سخت مى‏گذشت، شبى خوابم نبرد و بيدار ماندم و بدرگاه خدا رفتم و بدعا و زارى مشغول گشتم و بدعائى كه در آن حال محمّد و آل محمّد- صلوات اللَّه عليهم- را ذكر ميكردم و بحقّ آنان از خداوند، فرج ميخواستم شروع كردم، هنوز دعايم به اتمام نرسيده بود كه ناگاه ديدم ابو جعفر محمّد بن علىّ عليهما السّلام بر من وارد شده و فرمود: اى ابا صلت سينه‏ات تنگ شده است و حوصله‏ات تمام گشته؟ عرضكردم آرى بخدا سوگند. فرمود: برخيز و با من بيرون آى، آنگاه دست‏ مباركش را به كند و زنجيرهائى كه بر من بود زده همه از من برداشته شد،و دست مرا گرفت و از زندان بيرون آورد، در حالى كه پاسبانان و غلامان مرا نظاره ميكردند ولى قدرت سخن گفتن نداشتند و من از در خارج شدم، پس از آن بمن فرمود: برو به امان خدا تو را بخدا سپردم بدان كه تو هرگز با مأمون روبرو نشوى، و او هم تو را

نخواهد يافت. ابو الصّلت گفت: تاكنون مأمون بمن دست نيافته است. 📚عیون اخبار امام رضا ع باب 63 #خادم_الحسین_علیه_السلام_تابع_منش ای دی برای سوالات مقتل @m_h_tabemanesh لینک مقتل ضامن اشک پاسخ به شبهات و سوالات مقتل امام حسین ع @zameneashk1

مطالب کانال بیشتر در ارتباط با سخنان و خطبه ها و سیره و اخلاق امام حسین ع با قران است کانال قران و امام حسین ع در تلگرام https://t.me/qoranvamamhoosein کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در ایتا http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin

#تفاسیر_قرآن #آیات_در_تاویل_امیرالمومنین_ع ✳️ شب اول ماه ربیع الاول شب جان نثاری اميرالمومنين علیه السلام و خوابیدن در بستر پیامبر(ص) ⬅️ «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ رَؤُفٌ بِالْعِبادِ» و از مردم كسی [مانند علی بن ابی طالب علیه السلام] است كه جانش را برای خشنودی خدا می‌فروشد و خدا به بندگان مهربان است. (۲۰۷) *⃣ از جمله : (و من الناس من يشرى نفسه ...)، فهميده مى شود در آن روز مردى وجود داشته كه جز به پروردگار خود نمى باليده ، وجز به دست آوردن رضاى خداى تعالى هيچ هدفى را دنبال نمى كرده ، مردى بوده كه رفتارش امر دين و دنيا را اصلاح مى كرده ، و به وسيله او حق احقاق مى شده ، و عيش انسانها پاكيزه مى شده ، و بشر از بركات اسلام برخوردار مى شد. با اين بيان ارتباط ذيل آيه با صدر آن به خوبى روشن مى گردد، و معلوم مى شود كه چرا در ذيل آيه فرموده : (واللّه رؤوف بالعباد، خدا نسبت به بندگان رؤوف است )؟ چون وجود چنين فردى در ميان انسانها خود رافتى است از خداى سبحان به بندگانش. آرى اگر مردانى داراى اين صفات بين مردم، و در مقابل آن دسته ديگر از مردان منافق و مفسده جو، وجود نداشتند، اركان دين منهدم مى شد، و در بناى صلاح رشاد، سنگى روى سنگ قرار نمى گرفت . اما خداى تعالى همواره آن باطل ها را به وسيله اين حق ها از بين برده ، و افساد دشمنان دين را به وسيله اصلاح اوليائش تلافى و تدارك مى كند، همچنانكه خودش فرموده : (ولو لا دفع اللّه الناس بعضهم ببعض ‍ لهدمت صوامع و بيع و صلوات و مساجد يذكر فيهااسم اللّه كثيرا)، پس فسادى كه در دين و دنيا راه پيدا مى كند، از ناحيه عده اى از افراد است كه جز خودپرستى هواى ديگرى بر سرندارند، واين فساد و شكافى كه اينان در دين ايجاد مى كنند جز باصلاح و اصلاح آن دسته ديگر كه خود را به خداى سبحان فروخته و در دل جز به پروردگار خود نمى انديشند پر نمى شود، و زمين و زمينيان به صلاح نمى گرايند، و خداى تعالى اين معامله سودمند خود را در آيه شريفه : (ان اللّه اشترى من المؤمنين انفسهم و اموالهم بان لهم الجنه ، يقاتلون فى سبيل اللّه فيقتلون و يقتلون ، وعدا عليه حقا فى التورية و الانجيل و القرآن ) و اين موضوع درآيات ديگرى نيز خاطرنشان گرديده است . *⃣ بحث روايتى  روايات زيادى نقل شده كه آيه (و من الناس من يشرى نفسه ...) در شان اميرالمؤمنين عليه السلام در شب فراش نازل شده است. و در امالى شيخ از على بن الحسين (عليه السلام ) روايت آمده كه در ذيل جمله : (و من الناس من يشرى نفسه ...)، فرموده : اين جمله درباره على (عليه السلام ) نازل شده ، كه در شب هجرت در بستر رسول خدا(صلى الله عليه و آله و سلم ) خوابيد. مؤلف : روايات از طرق شيعه و سنى بسيار آمده كه آيه نامبرده درباره شب فراش نازل شده ، كه تفسير برهان به پنج طريق آن را از ثعلبى و ديگران نقل كرده است . و در الدرالمنثور است كه ابن مردويه از صهيب روايت كرده كه گفت : وقتى مى خواستم از مكه به سوى رسولخدا (صلى اللّه عليه و آله و سلم ) هجرت كنم قريش به من گفتند اى صهيب تو آن روز كه به شهر ما آمدى دست خالى بودى ، و حال كه مى خواهى كوچ كنى اموالت را هم مى برى و اين به خدا سوگند ممكن نيست ، و هرگز نمى گذاريم آنها را با خود ببرى ، من به ايشان گفتم : آيا اگر اموالم را به شما واگذار كنم دست از من بر مى داريد؟ گفتند: بله به ناچار اموالم را به طرفشان پرتاب كردم و آزاد شدم ، و از مكه بيرون آمده به مدينه رسيدم ، اين خبر به رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) رسيد، دوبار، فرمود: صهيب در معامله اش سود برد. مؤلف : در المنثور اين قصه را به چند طريق ديگر روايت كرده ، كه در بعضى از آنها آمده : آيه (ومن الناس من يشرى ...) نيز در اين قصه نازل شده ، و در بعضى ديگر آمده آيه نامبرده درباره ابى ذر و صهيب نازل شده كه هر دو جان خود را با مال خود خريدند، ولى آيه شريفه با اين احتمال كه شراء به معناى خريدن باشد نمى سازد، (بلكه شراء كه در لغت هم به معناى خريدن است و هم فروختن . در آيه شريفه به معناى فروختن است ، و تنها با معامله على عليه السلام در ليلة المبيت قابل انطباق است ). و در مجمع روايتى از على (عليه السلام ) نقل كرده كه فرمود: مراد از اين آيه كسى است كه به خاطر امر به معروف و نهى از منكر كشته شود. مؤلف : اين بيان عموم آيه شريفه است پس منافات ندارد كه شاءن نزول خاصى داشته باشد. 📚تفسیر المیزان کانال قرآن و امام حسین علیه السلام http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin

#احادیث_در_ارتباط_با_امام_حسین_ع #ملعونین_زیارت_عاشوراء 📜قال: و سمعت زکريا بن يحيي بن عمر الطائني، قال: سمعت غير واحد من مشيخة طي يقول: وجد شمر بن ذي الجوشن في ثقل الحسين ذهبا، فدفع بعضه الي ابنته و دفعته الي صائغ، يصوغ لها منه حليا، فلما أدخله النار صار هباء. قال:و سمعت غير زکريا يقول: صار نحاسا . فأخبرت شمرا بذلک، فدعا بالصائغ،فدفع اليه باقي الذهب، و قال: أدله النار بحضرتي، ففعل الصائغ، فعاد الذهب هباء، و قال غيره : عاد نحاسا. 📚الاربلي، کشف الغمة، 57 - 56 / 2 مثله ابن‏أميرالحاج، شرح الشافية، / 377 📝و ديگر در کشف الغمه از عيسي بن حارث کندي مسطور است که گفت: از زکريا بن يحيي بن عمر طايي شنيدم که گفت: جماعتي بسيار از شمايخ طي گفتند که شمر بن ذي‏الجوشن لعنة الله عليه در ميان بار و اثقال امام حسين عليه‏السلام، مقداري طلاي سرخ بيافت و آن ذهب را به يکي از دختران خويش بداد و آن دختر به زرگري بداد تا از بهرش حلي و زيور سازد، چون مرد صايغ آن زر در آذر برد، هباء شد. مي‏گويد: از ديگري غير از زکريا شنيدم که آن زر سرخ مس شد، و آن دختر با پدر خبيثش بازگفت: شمر آن زرگر را بخواست، و بقيه‏ي آن زر را به او داد و گفت: «در حضور من به آتش بتاب!» و چون صايغ در آتش برد، هبا شد. هبا آن گرد هوا است که از روزن در تابش آفتاب پديد شود، و به روايتي آن زر به آتش تبديل شد. 📚سپهر، ناسخ التواريخ حضرت سجاد.عليه‏السلام، 368 - 365 / 3 کانال قران و امام حسین ع در تلگرام https://t.me/qoranvamamhoosein کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در ایتا http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin

#احادیث_در_ارتباط_با_امام_حسین_ع #ملعونین_زیارت_عاشوراء 📜قال: ثم أقبلوا علي سلب الحسين ، فأخذ قميصه اسحاق بن حوية الحضرمي ، فلبسه، فصار أبرص، وامتعط شعره . وروي: أنه وجد في قميصه مأة و بضع عشرة ما بين رمية و طعنة سهم و ضربة. و قال الصادق عليه‏السلام: وجد بالحسين عليه‏السلام ثلاث و ثلاثون طعنة و أربع و ثلاثون ضربة . و أخذ سراويله بحر بن کعب التيمي لعنه الله تعالي. فروي: أنه صار زمنا مقعدا من رجليه و أخذ عمامته أخنس بن مرثد بن علقمة الحضرمي، و قيل: جابر بن يزدي الأودي لعنهما الله، فاعتم بها، فصار معتوها . و أخذ نعليه الأسود بن خالد (لعنه الله)، و أخذ خاتمه بجدل بن سليم الکلبي، و قطع اصبعه عليه‏السلام مع الخاتم، و هذا أخذه المختار، فقطع يديه و رجليه، و ترکه يتشحط في دمه حتي هلک ، و أخذ قطيفة له عليه‏السلام کانت من خز قيس بن الأشعث، و أخذ درعه البتراء عمر بن سعد، فلما قتل عمر و هبها المختار لأبي عمرة قاتله. و أخذ سيفه جميع بن الخلق الأودي و قيل : رجل من بني تميم يقال له أسود بن حنظلة . و في رواية ابن أبي‏سعد : أنه أخذ سيفه الفلافس النهشلي، و زاد محمد بن زکريا: أنه وقع بعد ذلک الي بنت حبيب بن بديل ، و هذا السيف المنهوب المشهور ليس بذي الفقار فان ذلک کان مذخورا و مصونا مع أمثاله من ذخائر النبوة و الامامة. و قد نقل الرواة تصديق ما قلنا و صورة ما حکيناه. . 📚ابن‏طاووس، اللهوف، / 131 - 129 عنه: السيد هاشم البحراني، مدينة المععجز، / 264؛ المجلسي، البحار، 58 - 57 / 45؛ البحراني، العوالم، 302 - 301 / 17؛ البهبهاني، الدمعة الساکبة، 363 - 362 / 4؛ الدربندي، أسرار الشهادة، / 434؛ القمي، نفس المهموم، / 373 - 372؛ مثله المازندراني، معالي السبطين، 53 - 52 / 2 📝راوي گفت: «سپس دست به غارت لباس‏هاي حسين زدند. اسحاق بن حوية حضرمي پيراهن حضرت را برد؛ ولي چون او را دربر نمود، به بيماري پيسي گفتار شد و موهاي بدنش بريخت.» و روايت شده است که در پيراهن حضرت، صد و ده و اندي جاي تير و نيزه و شمشير ديده شد. و امام صادق عليه‏السلام فرمود که در پيکر شريف حسين، سي و نه زخم نيزه و سي زخم شمشير بود و بحر بن کعب تيمي ملعون شلوار حضرت را برد و روايت شده است که زمين گير شد و هر دو پايش از حرکت بازماند. اخنس بن مرثد بن علقمه‏ي حضرمي عمامه‏ي حضرت را برد و گفته شده است. که جابر بن يزيد اودي بود و چون بر سر گذاشت، ديوانه شد. نعلين حضرت را اسود بن خالد لعين برد و انگشترش را بجدل بن سليم برد که انگشت حضرت را با انگشتر بريد. همين بجدل را مختار دستگير کرد و دست و پايش را بريد و رهايش کرد و همچنان در خون خويش مي‏غلتيد تا جان سپرد. حضرت قطيفه‏اي داشت که از خز بود و قيس بن اشعث آن را برد و زره بتراء را (که زره رسول خدا بود) عمر بن سعد برد و چون عمر کشته شد، مختار آن را به ابي‏عمره که قاتل عمر بن سعد بود، بخشيد. شمشير حضرت را جميع بن خلق اودي برد و گفته شده است که مردي از بني‏تميم به نام اسود بن حنظله بود. در روايت ابن‏ابي‏سعد است که شمشير حضرت را فلافس نهشلي برد و محمد بن زکريا اضافه کرده است که شمشير مزبور به دست دختر حبيب بن بديل افتاد و اين شمشيري که به غارت رفت، نه آن شمشير ذوالفقار است؛ زيرا آن و چند چيز ديگر از سپرده‏هاي نبوت و امامت است که محفوظ است و نگهداري مي‏شود و اين که گفتيم و صورتش را حکايت کرديم، مورد تصديق راويان حديث است. 📚فهري، ترجمه‏ي لهوف، / 131 - 129. کانال قران و امام حسین ع در تلگرام https://t.me/qoranvamamhoosein کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در ایتا http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin

آی دی دریافت کتاب مذبوح فرات @m_h_tabemanesh

#احادیث_در_ارتباط_با_امام_حسین_ع 📜قال الراوي: ثم أخرج النساء من الخيمة، و أشعلوا فيها النار فخرجن حواسر مسلبات، حافيات، باکيات، يمشين سبايا في أسر الذلة و قلن: بحق الله الا ما مررتم بنا علي مصرع الحسين عليه‏السلام فلما نظر النسوة الي القتلي صحن و ضربن وجوههن ، قال: فوالله لا أنسي زينب بنت علي عليه‏السلام تندب الحسين عليه‏السلام و تنادي بصوت حزين و قلب کئيب: يا محمداه! صلي عليک ملائکة السماء، هذا حسين مرمل بالدماء، مقطع الأعضاء ، و بناتک سبايا، الي الله المشتکي، و الي محمد المصطفي، و الي علي المرتضي، و الي فاطمة الزهراء ، و الي حمزة سيدالشهداء، يا محمداه! هذا حسين بالعراء، تسفي عليه الصبا ، قتيل أولاد البغايا، وا حزناه وا کرباه ، اليوم مات جدي رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم يا أصحاب محمداه، هؤلاء ذرية المصطفي يساقون سوق السبايا. و في رواية: يا محمداه! بناتک سبايا، و ذريتک مقتلة، تسفي عليهم ريح الصبا، و هذا حسين مجزوز الرأس من القفا، مسلوب العمامة و الرداء، بأبي من أضحي عسکره في يوم الأثنين نهبا، بأبي من فسطاطه مقطع العري ، بأبي من لا غائب فيرتجي و لا جريح فيداوي، بأبي من نفسي له الفداء، بأبي المهموم حتي قضي، بأبي العطشان حتي مضي، بأبي من شيبته تقطر بالدماء، بأبي من جده محمد المصطفي ، بأبي من جده رسول الله السماء، بأبي من هو سبط نبي الهدي، بأبي [ابن] محمد المصطفي، بأبي [ابن] خديجة الکبري، بأبي [ابن] علي المرتضي عليه‏السلام، بأبي [ابن] فاطمة الزهراء سيدة النساء ، بأبي من ردت له الشمس حتي صلي . قال الراوي: فأبکت و الله کل عدو و صديق. 📚ابن‏طاوس، اللهوف،/134 - 132 مساوي عنه: المجلسي، البحار، 59 - 58/45؛ البحراني، العوالم، 303 - 302/17؛ البهبهاني، الدمعة الساکبة، 374 - 372/4؛ الدربندي، أسرار الشهادة،/460؛ القمي، نفس المهموم، /377 376؛ القزويني، تظلم الزهراء،/224، 223؛ المازندراني، معالي السبطين، 54 - 53/2؛ الأمين، أعيان الشيعة، 138/7؛ مثله الميانجي، العيون العبري،/199، 197، 196؛ الزنجاني، وسيلة الدارين،/334 - 333؛ الصادق، زينب وليدة النبوة و الامامة،/140 📝راوي گفت: سپس زنان را از خيمه بيرون راندند و آتش به خيمه‏ها زدند. زنان را سر برهنه و جامه به يغما رفته و پابرهنه و شيون‏کنان بيرون آوردند و آنان را اسير کردند و با خواري بردند. گفتند: «شما را به خدا ما را از قتلگاه حسين ببريد.» و چنين کردند. همين که چشم بانوان بر پيکرهاي کشته‏گان افتاد، صيحه زدند و صورت خراشيدند. راوي گفت: به خدا زينب دختر علي از يادم نمي‏رود که با صداي غمناک و دل پردرد بر حسين مي‏ناليد و صدا مي‏زد: «اي محمدي که فرشتگان آسمان بر تو درود فرستاد! اين حسين است که به خون آغشته و اعضايش از هم جدا شده است و اين دختران تو است که اسيرند. شکايتم را به پيشگاه خداوند مي‏برم و به محمد مصطفي و علي مرتضي و فاطمه‏ي زهرا و حمزه سيدالشهدا شکايت همي‏کنم. اي محمد صلي الله عليه و آله و سلم! اين حسين است که به روي خاک افتاده و باد صبا خاک بيابان را بر بدنش مي‏پاشد. به دست زنازادگان کشته شده است. آه چه غصه‏اي! و چه مصيبتي! امروز مرگ جدم رسول خدا را احساس مي‏کنم. اي ياران محمد! اينان خاندان مصطفي‏اند که اسيرشان نموده‏اند و مي‏برند.» و در روايتي است که گفت: «اي محمد! دخترانت اسير شدند و فرزندانت کشته شدند. باد صبا خاک بر پيکرشان مي‏پاشد و اين حسين است که سرش از پشت گردن بريده شده و عمامه‏اش به تاراج رفته است. پدرم به فداي آن که خيمه‏گاهش در روز دوشنبه تاراج شد. پدرم به قربان آن که طناب‏هاي خيمه‏اش بريده شد و خيمه و خرگاهش فرو نشست. پدرم به فداي آن که نه به سفري رفت که اميد بازگشت در آن باشد و نه زخمي برداشت که مرهم پذير باشد. پدرم به فداي آن که اي کاش من قربان او مي‏شد. پدرم به فداي آن که با دل پر غصه از دنيا رفت. پدرم به فداي آن که با لب تشنه جان سپرد. پدرم به فداي آن که نواده‏ي پيغمبر هدايت بود. پدرم به قربان فرزند محمد مصطفي. پدرم به قربان فرزند خديجه‏ي کبري. پدرم به قربان فرزند علي مرتضي. پدرم به قربان فرزند فاطمه‏ي زهرا بانوي همه‏ي زنان. پدرم به قربان فرزند کسي که آفتاب براي او بازگشت تا نماز کرد.» راوي گفت: به خدا قسم دشمن و دوست را به گريه درآورد. 📚فهري، ترجمه‏ي لهوف،/134 - 132 کانال قران و امام حسین ع در تلگرام https://t.me/qoranvamamhoosein کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در ایتا http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin

#احادیث_در_ارتباط_با_امام_حسین_ع #مقتل_خوانی 📜حدّثنا محمّد بن الحسن بن أحمد بن الوليد رضى الله عنه، قال: حدّثنا محمّد بن يحيى‏ العطّار، عن محمّد بن الحسين بن أبي الخطّاب، عن ابن أبي نجران، عن المثنّى‏، عن محمّد بن مسلم، قال: سألت الصّادق جعفر بن محمّد عليهما السلام عن خاتم الحسين بن عليّ عليهما السلام إلى من صار؟ وذكرت له: أنّي سمعت أ نّه أخذ من إصبعه فيما أخذ. قال‏  عليه السلام: ليس كما قالوا، إنّ الحسين عليه السلام أوصى‏ إلى ابنه عليّ بن الحسين عليهما السلام وجعل خاتمه في اصبعه، وفوّض إليه أمره، كما فعله رسول اللَّه صلى الله عليه و آله و سلم بأمير المؤمنين عليه السلام وفعله‏  أمير المؤمنين بالحسن عليه السلام، وفعله‏  الحسن بالحسين عليه السلام، ثمّ صار ذلك الخاتم إلى أبي عليه السلام‏  بعد أبيه‏  ومنه‏  صار إليَّ فهو عندي وإنِّي ألبسه‏  كلّ جمعة وأصلِّي فيه‏ . قال محمّد بن مسلم: فدخلت إليه يوم الجمعة وهو يصلّي فلمّا فرغ من الصّلاة مدّ إليَّ يده فرأيت في إصبعه خاتماً نقشه: لا إله إلّا اللَّه عدّة للقاء اللَّه. فقال: هذا خاتم جدّي أبي عبداللَّه الحسين بن عليّ عليهما السلام.  📚الصّدوق، الأمالي،/ 144/ عنه: الحرّ العاملي، إثبات الهداة، 1/ 527- 528؛ المجلسي، البحار ، 43/ 247؛ البحراني، العوالم، 17/ 30- 31 📝محمّد بن مسلم گويد از امام صادق از خاتم حسين بن على پرسيدم كه: «به دست چه كسى افتاد.» و به او يادآورد شدم كه: «من شنيدم در ضمن اموال ديگر به غارت رفته ست.» فرمود: «چنين نيست كه گمان برده‏اند. حسين عليه السلام به پسرش على بن الحسين وصيت كرد و خاتم خود را در انگشت او نمود و كار امامت را به او واگذاشت؛ چنانچه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم با امير المؤمنين كرد و او با حسن كرد و حسن با حسين. سپس ابن خاتم پس از پدر به پدرم رسيد و از او به من رسيد و نزد من است و من هر جمعه به دست كنم و در آن نماز كنم.» محمّد بن مسلم گويد: «روز جمعه نزد او رفتم و نماز مى‏خواند و چون از نمازش فارغ شد، دست به سوى من دراز كرد و در انگشتش خاتمى ديدم كه نقش آن «لا اله الا اللَّه عدّة للقاء اللَّه» بود. فرمود: «اين خاتم جدم ابى عبداللَّه الحسين است.» 📚 كمره‏اى، ترجمه امالى،/ 144 کانال قران و امام حسین ع در تلگرام https://t.me/qoranvamamhoosein کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در ایتا http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin

#شهادت_امام_حسن_عسکری_علیه_السلام 14= مقتل امام حسن عسکری ع در بحارالانوار کانال قران و امام حسین ع در تلگرام https://t.me/qoranvamamhoosein کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در ایتا http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin

🎬 موشن گرافیک| اعجاز علمی قرآن !!! 🟢 خبر دادن قرآن کریم از یکسری قوانین و قواعد علمی که به تازگی مورد کشف دانشمندان قرار گرفته است از روشترین دلائل اعجاز و حقانیت این کتاب شریف است . در کلیپ فوق به دو مورد از این قوانین علمی اشاره کرده ایم : ( قانون جاذبه و حرکت زمین ) مطالب کانال بیشتر در ارتباط با سخنان و خطبه ها و سیره و اخلاق امام حسین ع با قران است ❤️ کانال قران و امام حسین ع را به دوستانتان معرفی کنید در تلگرام https://t.me/qoranvamamhoosein کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در ایتا http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin

📹آیت الله العظمی جوادی آملی «ما اگر خواستيم ببينيم حضرت "عجل الله تعالی فرجه الشریف" ما را نگاه مي‌کند يا نه، از بيانات حضرت امير "سلام الله علیه" ميتوانيم کمک بگيريم؛ چون اينها يک نور هستند، فرقی که بين اينها نيست. حضرت امير سلام الله علیه فرمود...»

#مقتل_خوانی #احادیث_در_ارتباط_با_امام_حسین_ع 📜ثم إن شمر بن ذي الجوشن حمل على فسطاط الحسين فطعنه بالرمح، ثم قال: علي بالنار أحرقه على من فيه. فقال له الحسين عليه السلام: يا ابن ذي الجوشن! أنت الداعي بالنار لتحرق على أهلي؟! أحرقك الله بالنار. وجاء شبث فوبخه فاستحيى وانصرف. قال الراوي: وقال الحسين عليه السلام: ابغوا لي ثوبا لا يرغب فيه أجعله تحت ثيابي لئلا أجرد منه‏ ، فاتي بتبان، فقال: لا، ذاك لباس من ضربت عليه الذلة، فأخذ ثوبا خلقا فخرقه وجعله تحت ثيابه، فلما قتل عليه السلام جردوه منه، ثم استدعى الحسين عليه السلام بسراويل من حبرة، ففرزها ولبسها، وإنما فرزها لئلا يسلبها، فلما قتل عليه السلام سلبها بحر بن كعب (لعنه الله) وترك الحسين (صلوات الله عليه) مجردا، فكانت يدا بحر بعد ذلك تيبسان في الصيف كأنهما عودان يابسان‏ ، وتترطبان في الشتاء فتنضحان دما وقيحا إلى أن أهلكه الله تعالى. 📚ابن طاوس، اللهوف،/ 113- 114/ عنه: المجلسي، البحار، 45/ 54؛ البحراني، العوالم، 17/ 297؛ المازندراني، معالي السبطين، 2/ 26- 27 📝سپس شمر بن ذى الجوشن به خيمه‏هاى حسين حمله كرد و نيزه‏اش را به خيمه فرو برد و سپس گفت: «آتشى بياوريد تا خيمه و هركه در آن است، به آتش بسوزانم.» حسين عليه السلام فرمود: «فرزند ذى الجوشن! اين تو هستى كه براى سوزاندن خانواده من آتش مى‏طلبى؟ خدايت به آتش بسوزاند.» شبث آمد و شمر را بر اين كار سرزنش نمود. او هم خجلت‏زده بازگشت.- - راوى گفت: حسين عليه السلام فرمود: جامه‏اى كه مورد رغبت كسى نباشد، به من بدهيد كه از زير لباس‏هاى خود بپوشم تا مگر آن را از تنم بيرون نياورند.» شلوار كوتاهى به حضورش آوردند، فرمود: «نه! اين جامه كسى است كه ذلت و خوارى دامنگيرش شده باشد.» پس جامه كهنه ديگرى را گرفت و پاره پاره كرد و زير جامه‏هايش پوشيد؛ ولى وقتى كشته شد، بدنش از آن جامه نيز برهنه بود. سپس پارچه ازارى كه بافت يمن بود، خواست و پاره كرد و پوشيد و به اين منظور پاره‏اش كرد كه به غارت نبرند؛ ولى وقتى كشته شد، بحر بن كعب لعين به يغمايش برد و حسين را برهنه گذاشت و پس از اين جنايت، هردو دست بحر، در تابستان همچون دو چوب خشك مى‏خشكيد و در زمستان، چرك و خون از آن‏ها جارى بود تا آن كه به هلاكت رسيد. 📚فهرى، ترجمه لهوف،/ 123- 124 کانال قران و امام حسین ع در تلگرام https://t.me/qoranvamamhoosein کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در ایتا http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin

🌟قال رسول الله صلی الله علیه و آله : مَن عَلَّمَ آیَةً فی کِتابِ اللهِ تَعالی، کانَ لَهُ اَجرُها ما تُلِیَت . 🍃هر که آیه ای از کتاب خدا را به دیگری بیاموزد، پاداش آن آیه، تا زمانی که خوانده می شود به او نیز می رسد .💫 ★○★○💠🍃💠○★○★ 🍀#تلاوت قران داریم در ساعاتی از نیمه شب 11 ربیع الاول، همراه #قران دوستان به نیت: "خانه دار شدن همه مستاجرین " و هدیه به اقای غریب #مهدی فاطمه سلام الله علیها 🤲    ‎‌‌‎‌‎‌‌‌‌★○★○💠🍃💠○★○★ ⏰از #ساعت(3:15) تا قبل از شروع محفل تدبر(4:15) ✍#اسم خود به همراه تعداد #صفحات را به ای دی زیر بفرستید👇 🆔@Alliiareza1355 ‌‌   ‎‌‌‎‌‎‌‌‌‌★○★○💠🍃💠○★○★

💠در #محضر یک آیه #قرآن ♡♡♡🌺🍃🌺♡♡♡ مطالب کانال بیشتر در ارتباط با سخنان و خطبه ها و سیره و اخلاق امام حسین ع با قران است کانال قران و امام حسین ع در تلگرام https://t.me/qoranvamamhoosein کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در ایتا http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin