🎆شگفتی‌های قرآن انبساط جهان یکی از مفاهیم مهم در فیزیک کیهان‌شناسی است که به توسعه‌ی فضا و زمان در طول زمان اشاره دارد. این مفهوم بر اساس نظریه‌ی نسبیت عام اینشتین در قرن بیستم که روابط بین جرم و انرژی، گرانش و ساختار جهان را توصیف می‌کند، و داده‌های مشاهداتی کیهان‌شناسان توسعه یافته است. اینشتین با استفاده از معادلات میدان ( که توصیف‌کننده‌ی رابطه‌ی بین هندسه‌ی فضا-زمان و توزیعِ جرم و انرژی در آن هستند) و معادلات حرکت لاگرانژ ( که به توصیف حرکت سیستم‌های فیزیکی در هر دو حوزه‌ی مکانیک کلاسیک و مکانیک کوانتومی می‌پردازد) به این نتیجه رسید که جهان به طور متوسط در حال انبساط است. این به معنای این است که فضا و زمان خود جهان در طول زمان گسترش می‌یابند و فواصل بین اجرام آسمانی افزایش می‌یابد. مشاهدات مختلف نیز نشان داده‌اند که جهان واقعاً در حال انبساط است. به عنوان مثال، مشاهدات ستارگان دور، پس‌زمینه‌ی تابش کیهانی (CMB) و داده‌های ردپای کیهان‌شناسی نشان می‌دهد که جهان در حال انبساط است. مطلبی که خداوند در قرآن به آن اشاره کرده است: 《وَالسَّمَاءَ بَنَيْنَاهَا بِأَيْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ》 و آسمان را با قدرت خود برافراشتیم و همواره آن را گسترش می‌دهیم. -ذاریات، آیه‌ی ۴۷ #شگفتی‌های_قرآن #کانون_قرآن_کریم #معاونت_فرهنگی_و_اجتماعی 🆔@Quran_ikiu

🎆شگفتی‌های قرآن پادذره‌ها و قانون زوجّیت تا حدود سال ۱۹۳۰ درک کاملی از ذراتی مثل الکترون و پروتون وجود نداشت. اما در این سال، فرمول‌بندی دیراک که نظریه‌های اسپین و مکانیک کوانتومی را در یک چارچوب ریاضیِ جدید پایه‌گذاری کرد، وجود یک ذره به نام پادالکترون (پوزیترون) را آشکار نمود. وجود الکترون در کنار پوزیترون با بار مثبت، باعث نابودی هر دو ذره و تولید فوتون (پرتو نورانی) می‌شود. عکس این عمل هم ممکن است اتفاق بیفتد؛ با برخورد دو فوتون به یکدیگر یک الکترون و یک پوزیترون آزاد می‌شود به شرط آن‌که انرژی دو فوتون بیشتر از انرژی سکون (mc²) برای الکترون باشد. امروزه ثابت شده که تمامی ذرات، پادذراتی دارند که در کنار هم نابود می‌شوند (طبق اصل همگرایی جرم-انرژی، جرم ذره و پادذره به صورت کامل تبدیل به انرژی می‌شود.)‌. این ویژگی مهم همه‌ی ذرات جهان، سده‌ها پیش از کشف اتم و مولکول به صورت قانون زوجیت تمامِ موجودات در قرآن آمده است: 《وَمِن كُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ》 ﻭ از هر چیزی ﺟﻔﺖ ﺁﻓﺮﻳﺪﻳﻢ؛ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺘﺬﻛّﺮ شوید. ذاریات، ۴۹ #شگفتی‌های_قرآن #کانون_قرآن_کریم #معاونت_فرهنگی_و_اجتماعی @Quran_ikiu

🎆شگفتی‌های قرآن قفلِ کشندی دو جرمِ آسمانی پدیده‌ی قفل کشندی (Tidal lock) زمانی پیش می‌آید که در اثر شیب نیروی کشندی، یک جرم آسمانی همیشه به سوی جرم آسمانی دیگری رو کرده باشد. جرم آسمانی درگیر در این قفل برای هر بار گشتن به گرد محور خود ناچار به پیمودن یک دور کامل گرداگرد جرم همتا دراین وابستگی است. آشناترین نمونه‌ی این پدیده، همبستگی کشندی کنونی ماه نسبت به زمین است. یعنی نیروهای گرانش زمین و نیروهای گرانش ماه به گونه‌ای تعادل می‌یابند که ماه همواره یک نیمه‌ی خود را به سمت زمین نشان می‌دهد و همواره همین نیمه از ماه برای ما قابل دیدن است. این قفل میان سیاره و ستاره‌اش نیز می‌تواند اتفاق بیفتد. 《قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِن جَعَلَ اللَّهُ عَلَيْكُمُ اللَّيْلَ سَرْمَدًا إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَنْ إِلَٰهٌ غَيْرُ اللَّهِ يَأْتِيكُم بِضِيَاءٍ أَفَلَا تَسْمَعُونَ》 《قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِن جَعَلَ اللَّهُ عَلَيْكُمُ النَّهَارَ سَرْمَدًا إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَنْ إِلَٰهٌ غَيْرُ اللَّهِ يَأْتِيكُم بِلَيْلٍ تَسْكُنُونَ فِيهِ أَفَلَا تُبْصِرُونَ》 ﺑﮕﻮ: ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﺒﺮ ﺩﻫﻴﺪ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍ (ﺷﺐ/روز) ﺭﺍ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺗﺎ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﭘﺎﻳﻨﺪﻩ ﻭ ﺟﺎﻭﻳﺪ ﻛﻨﺪ، ﻛﺪﺍم ﻣﻌﺒﻮﺩی ﺍﺳﺖ ﺟﺰ ﺧﺪﺍ ﻛﻪ ﺑﺮﺍی ﺷﻤﺎ (ﺭﻭﺷﻨﺎیی ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ؟/شبی را برای شما بیاورد تا در آن بیارامید؟) ﭘﺲ ﺁﻳﺎ ([ﺩﻋﻮﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ] ﻧﻤﻰﺷﻨﻮﻳﺪ؟/[آثار قدرت او را] نمی‌بینید؟) -قصص، ۷۱ و ۷۲ اگر چنین پدیده‌ای برای زمین نیز ایجاد می‌شد، نیمه‌ای از زمین همواره روز و خورشید در نگاه ما تقریبا ثابت می‌بود و نیمه‌ی دیگری از زمین همواره تاریک می‌بود. 《أَلَمْ تَرَ إِلَىٰ رَبِّكَ كَيْفَ مَدَّ الظِّلَّ وَلَوْ شَاءَ لَجَعَلَهُ سَاكِنًا ثُمَّ جَعَلْنَا الشَّمْسَ عَلَيْهِ دَلِيلًا 》 《ثُمَّ قَبَضْنَاهُ إِلَيْنَا قَبْضًا يَسِيرًا 》 ﺁﻳﺎ ﺑﻪ [ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺣﻜﻤﺖ] ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﻧﻨﮕﺮیستی ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺳﺎﻳﻪ ﺭﺍ ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﺴﺘﺮﺍﻧﺪ؟ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﻰ‌ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺳﺎﻛﻦ ﻭ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﻰ‌ﻛﺮﺩ. ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺭﺍ ﺑﺮ وجود ﺁﻥ [ﺳﺎﻳﻪ]، دلیل ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻳﻢ. ﺳﭙﺲ ﺁﻥ ﺭﺍ [ﺑﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻥ ﺁﻓﺘﺎﺏ ] اندک اندک ﺑﻪ ﺳﻮی ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ‌ﮔﻴﺮﻳﻢ. -فرقان، ۴۵ و ۴۶ #شگفتی‌های_قرآن #کانون_قرآن_کریم #معاونت_فرهنگی_و_اجتماعی 🆔@Quran_ikiu

🎆شگفتی‌های قرآن کاهش فشار هوا با افزایش ارتفاع از سطح زمین در آیه‌ی ۱۲۵ سوره‌ی انعام می‌خوانيم: «فَمَنْ يُرِدِ اللهُ أَنْ يَهدِيَهُ يَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلاِْسْلاَمِ وَمَنْ يُرِدْ أَنْ يُضِلَّهُ يَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَيِّقاً حَرَجاً كَأَنَّمَا يَصَّعَّدُ فِى السَّمَاءِ كَذَلِكَ يَجْعَلُ اللهُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ» آن كس را كه خدا بخواهد هدايت كند، سينه‌اش را براى [پذيرش] اسلام، گشاده می‌سازد؛ و آن كس را كه [بخاطر اعمال خلافش] بخواهد گمراه سازد، سينه‌اش را آن چنان تنگ می‌كند كه گويا می‌خواهد به آسمان بالا برود؛ اين گونه خداوند پليدى را بر افرادى كه ايمان نمی‌آورند قرار مى دهد. ثابت شده كه هواى اطراف كره زمين در نقاط مجاور سطح زمين كاملا فشرده و براى تنفس انسان مناسب است؛ زيرا اكسيژن كافى دارد و هر قدر از سطح زمين دور شويم، هوا رقيق تر و فشار هوا کمتر مى شود؛ به‌طورى كه مثلا در ده كيلومترى بالاى زمين، تنفس كردن بدون ماسک اكسيژن، براى انسان بسيار مشكل است؛ و حالت تنگى نفس فوق العاده‌اى به او دست مى دهد. بنابراين رابطه‌ی نزديكى در ميان تنگى سينه و صعود به آسمان وجود دارد، و اين حقيقتى است كه در آن روز بر هيچ كس روشن نبود و نخستین بار دانشمند ایتالیایی توریچلی در قرن ۱۶ میلادی آن را کشف کرد؛ در حالی که قرآن در قرن ۷ میلادی نازل شده بود. درست است كه هنگام بالا رفتن از كوه، گاه انسان گرفتار تنگى نفس مى شود و اين معنا از قديم الايام واضح بوده ولى اين به خاطر فعاليت شديد بدنى است و لذا در جاده صاف به هنگام دويدن نيز اين حالت دست مى دهد. قرآن می‌گويد: تنگى سينه به خاطر صعود به آسمان پيدا مى شود، نه به خاطر فعاليت شديد بدن. #شگفتی‌های_قرآن #کانون_قرآن_کریم #معاونت_فرهنگی_و_اجتماعی @Quran_ikiu

🎆 شگفتی های قرآن سرنوشت زمین در قیامت طبق آیات قرآن، پوسته‌ی زمین در طول زمان و به صورت تدریجی فرسایش یافته و منقبض می‌شود؛ در لحظه موعود که قرآن آن را «قیامت» می‌نامد، پوسته‌ی اتمسفر از روی زمین برداشته شده و همه‌ی نیروها و تشعشعات اطراف زمین به سمت آن هجوم می‌آورند و جاذبه‌ی زمین باعث کش آمدن زمین شده و در نهایت با آن ادغام می‌شود. خداوند در سوره‌ی رعد می‌فرماید: ( وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ وَأَلْقَتْ مَا فِيهَا وَتَخَلَّتْ... ) و هنگامی که زمین کشیده شود و امتداد یابد و آنچه درون دارد بیرون افکند و خالی شود. در پایان عمر زمین گدازه های داخلی هسته‌ی زمین با انهدام آن به خارج پرتاب شده و در اثر دمای فوق العاده بالا به ذرات بنیادی اولیه‌ی خود تجزیه می‌شوند. خداوند در سوره‌ی واقعه این مسئله را این‌گونه شرح می‌دهد: ( إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا فَكَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا ) روزی که زمین به شدت به لرزه درآید و کوه‌ها به شدت متلاشی و در هم کوبیده شود و مثل غبار پراکنده شود. طبق مفاهیم آیات قرآن، زمین لرز‌ه‌ی پایانی زمین به حدی شدید خواهد بود که میخ‌های زمین (کوه‌ها) از جای خود کنده شده و پاره های زمین در فضای بی‌کران مثل تکه‌ها و ذرات کوچک شده‌ی غبار پراکنده می‌شوند. #شگفتی‌های_قرآن #کانون_قرآن_کریم #معاونت_فرهنگی_و_اجتماعی @Quran_ikiu

🎆 شگفتی های قرآن حرکات ماه ماه که به‌طور میانگین در فاصله‌ی چهارصد هزار کیلومتری زمین قرار دارد، جرم کوچکی تحت تاثیر گرانش زمین است. دوره‌ی تناوب ماه به دور زمین ۲۹.۵۳ روز بوده و مانند تمامی اجرام آسمانی، حرکت وضعی به دور خود دارد که به مدت ۲۷.۳۲ روز طول می‌کشد. قرآن در این باره می‌فرماید: 《وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ》 و او كسى است كه شب و روز و خورشيد و ماه را آفريد كه هر یک در مدارى [معين]، شناور [و در حركت] اند. این حرکات انتقالی و وضعی باعث ایجاد پدیده‌هایی سودمند برای انسان ها از جمله جزر و مد آب دریا ها شده و برای تعیین ایام استفاده می‌شود. خداوند در قرآن کریم این‌گونه می‌فرماید: 《يَسْأَلُونَكَ عَنِ الأهِلَّةِ قُلْ هِيَ مَوَاقِيتُ لِلنَّاسِ وَالْحَجِّ...》 از تو درباره هلال‌ها سوال می‌کنند؛ بگو آن‌ها برای تعیین اوقات و تقویم طبیعی زندگی مردم و تعیین وقت حج است. یا در سوره‌ی یونس چنین بیان می‌کند: 《هُوَ الَّذِي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِيَاء وَالْقَمَرَ نُوراً وَقَدَّرَهُ مَنَازِلَ لِتَعْلَمُواْ عَدَدَ السِّنِينَ...》 اوست كه خورشيد را درخشنده و ماه را تابان قرار داد و براى حركتِ ماه منزلگاه‌هايى قرار داد تا شماره‌ى سال‌ها و حساب را بدانيد. #شگفتی‌های_قرآن #کانون_قرآن_کریم #معاونت_فرهنگی_و_اجتماعی @Quran_ikiu

یک معنای دیگر را می‌توان از نظریه‌ی نسبیت عام استخراج کرد که نشان می‌دهد سیاه‌چاله‌ها از ستاره‌های نوترونی به وجود می‌آیند. یعنی ستاره‌های نوترونی که اکثرا قابل رویت نیستند و تنها با امواج ضربه‌ای رادیویی رصد می‌شوند، همان ستارگان خاموش یا سیاه‌چاله‌ها هستند که گرانشی بس عظیم داشته و هیچ چیزی از میدان گرانشی آن‌ها قادر به فرار نیست. امواج دریافتی از آن‌ها طوری به نظر می‌رسد که انگار کسی به جایی می‌کوبد! وقتی که ستاره‌ای در اثر گرانش خود در حال فروپاشی است، آن‌قدر کوچک می‌شود که تمام ماده‌ی موجود در آن در حجمی نزدیک به صفر جمع شود و این حجم فشرده، طبق نسبیت عام هرچیزی را که از کنارش گذر کند بی‌نهایت خمیده و منحرف می‌کند و آن را برای همیشه در خود فرو برده و می‌بلعد؛ لذا این "طارقِ ثاقب" یعنی ستاره‌ای که کوبنده است و با این کوبش ایجاد چاله (تکینگی فضایی) می‌کند. در واقع سیاه‌چاله‌ها ستارگان مرده‌ای هستند که پس از مرگ، نیروی گرانشی بسیار بزرگی پیدا می‌کنند. این موضوع را می‌توان از آیه‌ی 《فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ》 ﭘﺲ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎنی ﻛﻪ ﺑﺎﺯ ﻣﻰﮔﺮﺩﻧﺪ. نیز برداشت کرد؛ و احتمال داد که "خنس" ستاره‌ای است پس از مرگ؛ و این را از آیه‌ی بعدی 《الْجَوَارِ الْكُنَّسِ》 ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻣﻰﺭﻭﻧﺪ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﻰ‌شوند. استنباط می‌کنیم که معنای ستاره‌ای است که پس از مرگ رخ خود را پنهان می‌کند ( وجود دارد ولی دیده نمی‌شود.) که این مفهوم می‌تواند گویای تشکیل یک ماده‌ی چگال و تاریک (سیاه‌چاله) پس از مرگ این ستاره باشد چرا که هیچ پرتو نوری از "کنّس" خارج نمی‌شود. تصویر بالا نمایی از سیاهچاله بسیار پرجرم M87 در نور قطبی شده، که توسط تلسکوپ افق رویداد گرفته شده و در 24 مارس 2021 آشکار شد می‌باشد. #شگفتی‌های_قرآن #کانون_قرآن_کریم #معاونت_فرهنگی_و_اجتماعی @Quran_ikiu