خانه قرآن نورالهدایه
#مقدمه🎊 بی تردید این آثار در پرتو عمل به قرآن و احکام الاهی نهفته در آن تحقق می‌یابد. در بسیاری از
#سیره_حافظان_صدر_اسلام🎊
👈 محمد عبده در تفسیرالمنار آورده: یکی از قوانین بعضی از کشورهای اسلامی این است که حافظان قرآن از جنگ و جهاد و بخشش اموال در راه خدا معافند.
👈 چنین قوانینی با سیره حافظان صدر اسلام سازگار نیست. آن‌ها مجاهد بودند و آیات الاهی را در زندگی به کار می‌بستند؛ موارد زیر بر درستی این سخن گواهی می‌دهد:
1️⃣← عبدالله بن مسعود
مسلمانانی که در حوزه سری اسلام وارد شده بودند با هم چنان گفت وگو کردند که قریش کلام خدا را نشنیده است و شایسته دیدند که یکی از آنان در مسجدالحرام با صدای رسا قرآن بخواند. «عبدالله بن مسعود» ـ که در شمار حافظان جای داشت[۱] آمادگی خود را اعلام کرد و هنگامی که سران قریش کنار کعبه قرار گرفته بودند، این آیات را خواند: «بسم الله الرحمن الرحیم الرحمن علم القرآن خلق الانسان، علمه البیان[۲]
عبارت‌های فصیح و بلیغ این سوره رعبی عجیب در سران قریش ایجاد کرد. همگی از جای برخاسته، و او را چنان زدند که خون از پیکرش جاری شد و با وضعی رقت بار پیش یاران پیامبر بازگشت.[۳]
2️⃣← جعفر بن ابی‌طالب
گروهی از مسلمانان برای رهایی از آزار «قریش» و به پاداشتن شعائر دینی به حبشه مهاجرت کردند. در پیشاپیش این گروه، حافظی به نام «جعفر بن ابی‌طالب» جای داشت. او آیاتی چند از آغاز سوره مریم را برای پادشاه حبشه خواند و وی را تحت تاثیر قرار داد.[۴]
3️⃣← حافظان شهید
پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، در سال چهارم هجری، گروهی از حافظان قرآن را سمت قبایل مختلف فرستاد. برخی از قبایل حافظان قرآن را با نیرنگ خاصی به دام افکندند و با وضعی رقت بار به قتل رسانیدند برخی از تاریخ‌نگاران شمار این حافظان را ۷۰ تن ذکر کرده‌اند.[۵]
4️⃣← حبیب بن مظاهر
حبیب یکی از حافظان قرآن به شمار می‌آید. وقتی معاویه درگذشت، سران شیعیان کوفه هم‌چون سلیمان بن صرد، مسیب بن نجبه، رفاعة بن شداد بجلی و حبیب بن مظاهر برای امام حسین (علیه‌السّلام) نامه نوشتند و آن حضرت را برای قیام علیه امویان به کوفه دعوت کردند.
حبیب از کسانی بود که در کوفه برای حضرت بیعت می‌گرفت. او در روز عاشورا در سپاه امام حسین (علیه‌السّلام ) سردار ستون چپ بود و خود را برای مبارزه آماده می‌نمود. وقتی حسین (علیه‌السّلام ) برای به پاداشتن نماز مهلت خواست، حصین بن تمیم گفت: نماز شما مورد پذیرش پروردگار نیست.
حبیب در پاسخ گفت: گمان می‌بری نماز آل رسول (علیهم‌السّلام) پذیرفته نمی‌شود و نماز تو را می‌پذیرند؟
حصین با شنیدن این سخن به حبیب حمله کرد. او شمشیر کشید و بر صورت اسب حصین فرود آورد. اسب سرکشی کرد و حصین به زمین افتاد. گروهی به یاری‌اش شتافتند و حصین را نجات داده، نزد خود بردند. حبیب، در حالی که پیوسته رجز می‌خواند، به آن‌ها حمله کرد و میانشان جنگی سخت درگرفت. او با این که پیر بود جمع بسیار را از پا درآورد و حبیب با صورت به زمین افتاد.
در این هنگام، مرد تمیمی پیش آمد و سر از پیکرش جدا ساخت. شهادت حبیب امام حسین (علیه‌السّلام ) را سخت تکان داد. حضرت فرمود: «عندالله احتسب نفسی و حماة اصحابی.»[۶][۷] شهادت خود و اصحابم را به حساب فرمان خدا می‌گذارم.
#باقرآن_خوشبخت_شوید
─━━⊱✨⊰๑🕊๑⊱✨⊰━━─
@Quran_rahe_khoshbakhti
─━━⊱✨⊰๑🕊๑⊱✨⊰━━─