#کنکاشی_در_سیره_حکومتی_امیرالمومنین #نامه_امیرالمومنین_به_مالک_اشتر #یگانه_منشور_حکومتداری و تَعَهَّدْ اَهْلَ الْیتْمِ وَ ذَوِی الرِّقَّةِ فِی السِّنِّ مِمَّنْ لاحیلَةَ لَهُ، وَ لاینْصِبُ لِلْمَسْاَلَةِ نَفْسَهُ  و ذلِک عَلَی الْوُلاةِ ثَقیلٌ، وَ الْحَقُّ کلُّهُ ثَقیلٌ، وَ قَدْ یخَفِّفُهُ اللّهُ عَلی اَقْوام طَلَبُوا الْعاقِبَةَ، فَصَبَّرُوا اَنْفُسَهُمْ، وَ وَثِقُوا بِصِدْقِ مَوْعُودِ اللّهِ لَهُمْ و اجْعَلْ لِذَوِی الْحاجاتِ مِنْک قِسْماً تُفَرِّغُ لَهُمْ فیهِ شَخْصَک، وَ تَجْلِسُ لَهُمْ مَجْلِساً عامّاً، فَتَتَواضَعُ فیهِ لِلّهِ الَّذی خَلَقَک، وَ تُقْعِدُ عَنْهُمْ جُنْدَک وَ اَعْوانَک مِنْ اَحْراسِک وَ شُرَطِک، حَتّی یکلِّمَک مُتَکلِّمُهُمْ غَیرَ مُتَتَعْتِع، فَاِنّی سَمِعْتُ رَسُولَ اللّهِ صَلَّی اللّهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ یقُولُ فی غَیرِ مَوطِن: "لَنْ تُقَدَّسَ اُمَّةٌ لایؤْخَذُ لِلضَّعیفِ فیها حَقُّهُ مِنَ الْقَوِی غَیرَ مُتَتَعْتِع." ثُمَّ احْتَمِلِ الْخُرْقَ مِنْهُمْ وَ الْعِی، وَ نَحِّ عَنْهُمُ الضّیقَ وَ الاْنَفَ یبْسُطِ اللّهُ عَلَیک بِذلِک اَکنافَ رَحْمَتِهِ، وَ یوجِبْ لَک ثَوابَ طاعَتِهِ. وَ اَعْطِ ما اَعْطَیتَ هَنیئاً، وَ امْنَعْ فی اِجْمال وَ اِعْذار. @Quranahlebayt ای مالک به اوضاع یتیمان و سالخوردگانی که گرفتارند و راه چاره ای ندارند و خود را در معرض درخواست و کمک از دیگران قرار نداده اند، رسیدگی کن البتّه آنچه سفارش نمودم بر حاکمان سنگین است! اگرچه که حق در همه جا سنگین است و همانا که خداوند، آنرا بر افرادی که خواهان عاقبت به خیری هستند؛ و خود را به صبر و استقامت واداشته اند؛ و به صدق آنچه خداوند به آن وعده داده، اعتماد کرده اند، سبک می نماید و آنها در انجام آن موفّق خواهند بود. زمانی از وقت خود را برای آن دسته از افرادی که به تو نیاز دارند، قرار ده و در آن زمان، وجود خود را برای آنان از هر کاری فارغ گردان؛ و دیدارت برای آنان در مجلس عمومی باشد؛ و در آن مجلس براى خدايى که تو را آفريده است، تواضع کن و لشکريان و کمک کارانت، اعم از نگهبانان و پاسبانان را از آنجا دور ساز، تا به این وسیله، آن شخص گرفتاری که با تو سخن می گوید، بتواند بدون هرگونه ترس و نگرانی و لکنت زبان و تردید، حرفش را بزند! همانا که من بارها از رسول خدا صلّی اللّه علیه وآله و سلّم شنیدم که می فرمود: امتى که در آن حق ضعيف از زورمند با صراحت و روانی کلام گرفته نشود، هرگز روى قداست و پاکى را نخواهد ديد آنگاه خشونت و کندى و ناتوانى آنها را در سخن، تحمّل کن و هرگونه محدوديّت و تنگخويى و غرور و خود پسندی نسبت به آنان  را از خود دور ساز، تا اینکه بتوانند به راحتی با تو درد و دل نمایند. همانا که خداوند با این کار، رحمتش را بر تو گسترش خواهد داد؛ و پاداش اطاعتش را بر تو مقرّرخواهد نمود. همچنین توجّه داشته باش آنچه را که عطا می کنی و می بخشی؛ به گونه ای باشد، که برای آن شخص گوارا و بدون هرگونه منّت و خواری و ذلّت باشد؛ و در مواردی که (بنا بر هر علّت و دلیلی) از بخشش خوددارى مى کنى، آنرا با گشاده رویی و پوزش همراه نما.... نهج البلاغه؛ نامه 53 🤲اللہُم‌َّعَجِّل‌لِوَلیِڪ‌اَلفَرَج @Quranahlebayt