«ألَّذی فَطَرَ السَّماواتِ وَ ألاَرضَ» شاید یعنی مُبدع و مخترعی که همه‌ی کارهایش نو است.حرف‌ها و ادّعاهای دیگران، کهنه است، بقیه ادایش را در می‌آورند. می‌خواهند توجهم را جلب کنند، نمرود‌ها و نمرودیّت از یک طرف، فرعون‌ها و فرعونیّت از طرف دیگر و ...، باید به سمت پدیدآورنده و صاحب امتیاز اصلی بروم. #قرآن #حضرت_ابراهیم #ابراهیم_سرمشقِ‌خوب

برپا کننده‌ دین باید از دنیا دل بِکَند، ولو شده در محلی که تجملات نباشد زندگی کند. اول هم باید ستون خیمه دین، نماز برپا شود. رَبَّنَا إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتِي بِوَادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِيُقِيمُوا الصَّلَاةَ ... (۳۷ ابراهیم) من فرزندانم را در سرزمین بی‌آب و علفی...ساکن کردم تا نماز را برپا کنند. #قرآن #حضرت_ابراهیم #ابراهیم_سرمشقِ‌خوب

دستی که بُت‌شکن باشد، دست است. چشمی که مانند چشم ابراهیم علیه‌السلام، بتواند ملکوت و حقایق عالم را ببیند، چشم است. و به خاطر بیاور بندگان ما ابراهیم و اسحاق و یعقوب را، صاحبان دست‌ها(ی نیرومند) و چشم‌ها(ی) بینا! (۴۵ ص) #قرآن #حضرت_ابراهیم #ابراهیم_سرمشقِ‌خوب

فرق ابراهیم علیه‌السلام با دیگران در این است که او خانه‌اش را از یاد نبرده و «آدرس خانه‌اش» را بلد است. دیگران مسافرخانه را به جای خانه گرفته‌اند. خانه‌ی آدم، قفس و باغی که چند روزی، برایش از بدن و دنیا ساخته‌اند، نیست. آدرس را بلد باشیم، خالص می‌شویم؛ از هر تعلقی آزاد. ما آنان (ابراهیم، اسحاق و یعقوب) را با موهبت ويژه‌اى - كه يادآورى آن سراى بود - خالص گردانيديم. (۴۶ ص) #قرآن #حضرت_ابراهیم #ابراهیم_سرمشقِ‌خوب