عقاید و مناسک عرب قبل ظهور محمد(ص) احوال نژادی و اقتصادی در زمان ظهور محمد (ص)در نواحی غربی عربستان افراد بسیاری از قوم یهود جای گرفته بودند که اجداد ایشان از برابر دشمنان خود یعنی آشوری‌ها ،بابلی‌ها ،یونانی‌ها و رومی‌ها فرار اختیار کرده، به آن سرزمین مهاجرت کرده بودند. این مهاجران یهودی وادیه ها و  واحه های سبز عربستان غربی را تصاحب کرده ، در آن کشت و زرع بسیار می‌کردند. ایشان در اطراف مدینه (یثرب قدیم) بسیار بودند و بعضی اوقات تمام آن منطقه را به قوه قهریه تابع خود ساخته بودند. وقتی که محمد (ص) این شهر را تصرف کرد لازم دانست که با یهودیان بلاد مدارا و مماشات کند، چندان که اسلام قوت گیرد، آنگاه آنها را به جزای بی ایمانی و نکات در هم شکند. بین اعراب شمالی و جنوبی اختلافات فراوان وجود داشت. شبه جزیره عربستان را اعراب به زبان خود جزیرة العرب نام نهادند زیرا از هر طرف یا به دریا و یا به بیابان‌های ریگزار منتهی می‌شود و از هر سو به واسطه شعب صحرای قرمز رنگ به شکل خرچنگی تقسیم شده است و از سطح آن ، که یک سوم از یک میلیون میل مربع است ، بیابانی خالی از سکنه تشکیل داده که حتی خود ایشان از بعضی از نواحی آن بیمناکند و از ورود در آن اجتناب می‌کنند و آن را الربع الخالی نامیده‌اند. در شمال این بیابان ویرانه رشته‌های طبقات اراضی نسبتاً آباد و دشت های قابل کشت و زرع قرار دارد که غالباً با واحه ها و وادیه های سبز در آن جابجا دیده می‌شود. این سرزمین نسبتا آباد و دشتی وسیع است، به صورت یک دایره کامل که در اطراف یک بیابان لم یزرع دیگری قرار دارد. آن بیابان مرکزی را نفود الکبیر نام داده اند. ریگ‌های روان از ناحیه وسیعی بین دمشق و مدینه می گذرد و درون آن دشت های  بایر و صحراهای سخت گوشه و کنار آن سبزی کمی به چشم می‌خورد که پس از ریزش باران‌های نادر زمستانی گیاهی در آن می روید و مراتع ای برای اغنام و احشام قبایل بدوی فراهم می‌سازد. در جنوب (الربع الخالی) ناحیه پرباران یمن یا عربی جنوبی قرار دارد که عربستان کلاسیک باستانی عبارت از آن است. این ناحیه از طرف جنوب شرقی منتهی به خلیج عدن و از طرف جنوب غربی محدود به قسمت سفلایی دریای سرخ می شود و سرزمینی است که نزد یونانیان و رومیان به واسطه انواع ادویه و صمغ عربی شهرت بسیار داشته است. همین جدایی و اختلاف بین دو ناحیه شمالی و جنوبی عربستان عیناً به اختلاف نژادی که بین مردم آن دو قسمت وجود دارد منطبق می شود. #تاریخ_ادیان #جان_بایر_ناس #اسلام #تاریخچه #مستشرقین @sghanrani

ادامه در عصر محمد(ص) ناحیه ی شمالی از قبایل متحرکی تشکیل می شده دارای جمجمه های دراز و موهای زبر و همه به عربی خالص تکلم می کرده اند و مردمانی بالطبع آزاد منش و حریت خواه و دارای قوه ی تصوریه ی قوی که هزاران سال کشمکش با جوع و فقر به خصال فردیت و جنگ آوری و غارت گری تربیت شده بودند. در زبان و عادات و آداب به همه جهت از بنی اعمام جنوبی خودشان ( سکنهی یمن) مختلف و جداگانه بوده اند چه آنها با جمجمه های گرد و بنی های عقابی در آن ناحیه نسبتا حاصلخیز به کشاورزی و باغبانی روزگار می گذرانیده و به یک نوع لهجه ی سامی شبیه به عربی آمیخته به حبشی که به گوش اعراب شمالی عجیب می آمد سخن می گفتند. قبل از ظهور اسلام عربستان شمالی با ممالک مجاور خود تماس و آمیزش نداشت و هیچ وقت ملک آنها را قومی اجنبی فتح نکرده بود در صورتی که عربستان جنوبی که از منافع باران و آفتاب اراضی آن بهره ور می شد و از برکات تجارت و بازرگانی ادوار آبادی و عمران را طی می کرده و باقی شهرها و بلاد آباد به مزارع سرسبز و باغات مشجر بود. مهاجمین صحرا غالبا به طمع ملک و مال بر کشور ایشان می تاختند از این سبب با بیگانگان جنگها داشته و قلاع استحکامات بنا نهاده و در منافع اقتصادی با یکدیگر رقابت ها کرده و به ملوک وادی خود مالیات های سنگین پرداخته و دردسرهای کسب و تجارت را تحمل می کرده و گاهی به روزگارهای خوش و راحت و زمانی ایام سخت و صعوبت را می گذرانیدند. وقتی که بطليموس های مصر و بعد از ایشان رومیان بیزانس کشتی به سواحل هند راندند، این مردم ساکن جنوب عربستان در نتیجه راه انحطاط اقتصادی را شروع کردند. قسمت سوم دیار عربستان که از نظر مطالعه ما مهم تر است عبارت از ناحیه ی کوهستانی است که در آنجا یک رشته جبال به موازات دریای احمر از سواحل یمن در جنوب شروع شده به خلیج عقبه در شمال غربی می پیوندد. ارتفاع بعضی از قله های آن کوهستان از ده هزار پا تجاوز می کند دامنه های غربی این رشته جبال ناگهانی به دریای احمر منتهی می شود ولی دامنه های شرقی آن به تدریج نشیب یافته صحراهای مسطح و دشت های بایر تشکیل میدهد که در اطراف آن جابجا وادی ها با مجاری میاه بسیارعمیق به وجود آمده است که در ریگستان های سرخ فام در بیابان مرکزی پیوسته و بالاخره در صحراهای ساحلی به کنار خلیج فارس می رسد. در اینجا هر چند بعضی نقاط مانند شهر طایف و مدینه ندرتا وجود دارد که آب ها تحت الارضى آنجا به سطح خاک رسیده و زمین را قابل زراعت و غرس اشجار ساخته ولی روی هم رفته این ناحیه ی کوهستانی سراسر خشک است و رگبارهای شدید طوفانی گاهی در آنجا روی می دهد ولی همین که سیلاب عبور کرد و در اعماق دره ها در مجاری وادی ها فروافتاد باز به همان حال خشکی بر میگردد. این بود وضع جغرافیایی این ناحیه. اما از جنبه ی تاریخی این قسمت، ناحیه ی مهم جزيره العرب می باشد. زیرا روزگاری دراز همین منطقه حلقه اتصال سرزمین آباد یمن به بازارهای دنیای متمدن در اطراف بحر الروم بوده است و بر فراز تلال و جبال اراضی مرتفعه ی آن قوافل عرب سال ها قبل از تولد عیسی راه می پیموده و جابجا ایستگاه های تجارتی به وجود آورده بودند که مکه و طایف و يثرب (مدینه) از آن جمله اند. بالاخره این شاهراه بزرگ در کنار نهر شهر تاریخی پترا' بدو خط منشعب شده: یکی شمال به شام و دیگری جنوب به مصر می رفته است. آبادی کشور حجاز که وطن محمد (ص) است قبل از ظهور اسلام در مرحله ی اول مديون وجود همین خط شاهراه تجارتی است که کاروان ها در جنوب شمال آن راه پیمایی می کرده اند. #اسلام #تاریخ_جامع_ادیان #مستشرقین #جان_بایر_ناس @sghanrani