نانوایے محل بسٺہ بود. و براے خرید نان باید مسافٺ زیادے را طے مےڪردیم. بہ محسن ڪہ ٺازه از راه رسیده بود، گفٺم: " مادرجان نانوایے بسٺہ بود؛ مےرے یہ جاے دیگہ چندٺا نون بگیرے؟ " گفٺ: بلہ،چرا ڪہ نہ؟ بعد موٺورش را گذاشٺ داخل حیاط و ڪیسہ را از من گرفٺ. پرسیدم:وچرا با موٺور نمیرے؟ گفٺ: پیاده مےرم موٺور مال خودم نیسٺ؛ مال بیٺ‌المالہ. ڪٺاب فرهنگ‌نامہ شهداے سمنان📚 #شهید_محسن_احمدزاده