بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِمِ   موضوع: کریم اهل بیت (ع) ✍️ امروز پانزدهم ماه مبارک رمضان، سالروز میلاد با سعادت کریم اهل بیت عصمت و طهارت، امام حسن مجتبی علیه السلام است که ضمن تبریک و تهنیت این روز فرخنده، سخن امروز را آغاز می نماییم؛ در میان اهل‌بیت عصمت و طهارت علیهم السلام ، نامیده شدن امام حسن (ع) به‌عنوان «کریم اهل بیت»، جای تأمل و دقت فراوان دارد؛ البته این موضوع به معنای آن نیست که امامان دیگر «کریم» نبوده‌اند، بلکه همه ائمه معصومین (علیهم السلام)، ستارگان بخشندگی و کرامت بوده‌اند، اما چنانچه امام ششم به «صادق»، امام هفتم به «کاظم» و یا امام هشتم به صفت «رضا» شهره شده اند، کرامت غیر قابل وصف امام حسن مجتبی(ع) نیز، دیگر صفات حمیده ایشان را تحت الشعاع قرار داده و به آن موسوم و موصوف شده‌اند. ✍️ «کریم»، در زبان و فرهنگ اسلامی معانی گوناگونی دارد: نژاد و اصیل (١)، خوش خوی و خوش روی(٢)، پاکدامن و عفیف،(٣) جوانمرد و با مروّت، بخشاینده، بلند همّت و بزرگوار، خیرخواه و مهربان، نیکوکار، نیک نفس و نیکونهاد و در یک کلمه، جامع تمامی ارزشهاست(۴) و این همه در امام حسن مجتبی (ع)، چنان جمع شده بود که دوست و دشمن به ایشان «کریم» می گفتند.(۵) ایشان اَکرم و اصیل ترین مردم است و کریم الطرفین و دارای اجدادی شرافتمند، بزرگوار و جوانمرد از خاندان هاشم؛ پدرشان علی بن ابیطالب(ع)، مادرش فاطمه زهرا(س)، جدّشان رسول خدا (ص) و جدّه ایشان خدیجه ام المؤمنین است که در این اصالت و شرافت، حتی دشمنانی چون معاویه،چاره‌ای به‌جز اقرار نداشته‌اند! (۶). امام حسن (ع) کریم‌الوجه و زیبا روی بودند و از جهت منظر و ظاهر وهمچنین در اخلاق و بزرگواری به رسول اکرم (ص)، شبیه‌تر از ایشان نبوده، چنانچه شیخ مفید (ره) در ارشاد می نویسد: «کان الحسن اشبه النّاس برسول اللّه خلقاً و هیئاة و هدیاً و سؤدداً».(٧) امام مجتبی (ع)، زکیّ، پاکدامن، عفیف و پارسا بودند؛ از خشیت خدا، دلشان به لرزه می‌آمد و در درگاه خدا چون ابر بهاران می‌گریستند؛ آن حضرت از اهل‌بیت نبوّت و به نصّ آیه تطهیر، معصوم، پاک و پاکیزه بودند و گناه و خطا از آن خاندان به دور است؛ ایشان، بسان یوسف صدّیق، فرشته خوی بود و فرشته روی بودند، «انّ هذا الاّملک کریم»(٨) حضرت مجتبی(ع)، کریم النفس بوده و آزاده و بزرگوار؛ او کمال عزّت نفس را داشت‌؛ گوهر انسانی خود را امانتی خدایی می‌شمرد که پاسداشت آن دیگر شرافت‌ها را پاس می دارد؛ پستی و لئامت و فرومایگی در سرشتش نبود‌، و ذلّت و رقّیت و زبونی در خیالش نمی‌گنجید! کرامت نفس، او را از اسارت زور و زر رهانیده و دنیا در دیدگانش اندک و پست می نمود و آن را به چیزی نمی گرفت. فرزند امیر مؤمنان (ع) هماره سفارش ایشان را، آویزه جان داشت که: «بزرگوارتر از آن باش که به پستی تن دردهی، هرچند که تو را به آنچه خواهی برساند، زیرا تو نمی‌دانی در برابر آنچه از آبرو و شخصیت در این راه از دست می‌دهی، چه عوض و بهایی به دست می آوری! و بنده دیگری مباش که خدا تو را آزاد آفریده است.»(٩) ابومحمد (ع)، کریم بود و به انسان‌ها به دیده کرامت و بزرگی می نگریست، چون او، انسان را موجودی کرامتمند می دانست: «لقد کرّمنا بنی آدم»(١٠) و تلاش می کرد کرامت، بزرگی و عزّت نفس را در انسان‌ها تقویت کند، چون خودشان اَکرم بودند: «وکان اکرم الناس»(١١)؛ ایشان، بزرگ تر را گرامی می داشتند و با کوچکتر، مهربان بودند و چون جدشان پیامبر (ص) هماره خوشرو و خوشخوی بودند»، (١٢) امام در شجاعت، فرزند «حیدر کرّار» و مرد جنگ و رزم بود و در هولناکترین نبردهای جمل، صفّین و نهروان پرچمدار و جلودار معرکه نبرد بود. صلحِ پور حیدر با معاویه، برای حراست از اسلام و جامعه علوی و کرامت، عزّت و حُرمت خون مؤمنان بود و نه تسلیم و سازش به خاطر ترس از مرگ و زندگی دنیا و زبون کردن شیعیان! و به تعبیر پیر مرادمان: «این صلح، پرشکوه ترین نرمش قهرمانانه تاریخ بود.»(١٣) و مایه برکت و صیانت جامعه اسلامی از نابودی! ایشان در برابر برخی از دوستان نادان و جاهل، همچون «سلیمان بن صُرَد خزاعی» که حضرت را، «مُذِلّ المؤمنین»، خوار کننده مؤمنان، نامیدند! با صبر جمیل و خُلق عظیم، فرمودند: «اگر تنها در پی دنیا بودم، معاویه زیرک‌تر از من نبود، ولی من در پی پاسداشت عزّت، حُرمت و خون مسلمانانم! و از این ترسیدم که در روز قیامت، هفتاد هزار یا هشتاد هزار انسانِ خون آلود، نزد خدا دادخواهی کنند که برای چه خون آنان ریخته شده است»(١۴) ادامه دارد... 👇👇👇 @ROOZBARG

ادامه روزبرگ شیعه 👇 امام مجتبی (ع) سرآمد بردباران و مظهر عفو و گذشت بودند. ایشان، مالک نفس خود بود و خوشنودی و خشمش به خاطر خدا بود و به خاطر خدا بر خشم درونی خود غلبه می کرد و با کرامت با حوادث و ماجراها برخورد می کردند؛ چنانچه مردی از اهل شام نقل کرده است: «وارد مدینه شدم، دیدم مردی سوار استری است که در نیک روئی و آرامش و لباس و مرکب، از او بهتر ندیده‌ام! دلم به سوی او متوجه شد و از دیگران در باره‌اش پرسیدم! به من گفتند، او، حسن بن علی بن ابی طالب (ع) است؛ سینه ام از بغض و حسد علی، آکنده شد که چنین فرزندی دارد! به سوی او رفتم؛ به او گفتم: تو فرزند ابی طالبی؟ گفت: من فرزندِ فرزند اویم. پس به او و پدرش دشنام ها دادم! چون سخنم به پایان رسید، او فرمود: گمان می برم غریبی؟ گفتم: آری. گفت: به نزد ما بیا. اگر نیازمند منزل هستی، به تو جا می دهیم و اگر محتاج باشی، کمکت می کنیم و اگر مشکلی داری، آن را می گشائیم! سر به زیر انداخته و از او جدا شدم، اما در حالی که به خدا سوگند بر روی زمین کسی محبوب تر از او نزد من نبود!» (١۵) ایشان را همسری نادان بود که به زهر جهالت او، کُشته شدند، اما چنان کریمند که به برادرشان حسین(ع) درباره گذشت از «جُعده» که به فریب معاویه، ایشان را مسموم نموده، سفارش می‌کنند! (١۶) فرزند فاطمه(س) در نهایتِ سخاوت و بخشندگی بود و می فرمود: «سخی، ایمان به روز واپسین دارد و از داده های خداوند برای خود در آنجا ذخیره می سازد؛ ولی بخیل، چون باور به سرای واپسین ندارد، عطایا و بخشش های خود را تلف می شمارد!» ایشان بی مزد و منّت می بخشیدند؛ بخشش خود را هیچگاه به یاد نمی آوردند و انتظار سپاس و تشکر از گیرندگان نداشتند؛ خدا محوری، اساسِ کارهای نیک امام بود و از این رو مورخین نوشته‌اند: «ایشان در سه نوبت دارائیشان را با خدا تقسیم کرده و در دو نوبت برای خدا از تمام اموالشان گذشتند.»(١٧) ✍️ آنچه گذشت، قطره‌ای از دریای کرامت کریم اهل‌بیت (ع) است که در این مجال کوتاه میسر گردید و به شکرانه آن در میلاد نور، سر به سجده خداوند کریم می ساییم... ✍️ معرفی یک کتاب مفید‌: ✨مطالعه کتاب «صلح امام حسن عليه السلام» پرشكوه ترين نرمش قهرمانانه تاريخ، نوشته راضی آل ياسين و با ترجمه رهبر فرزانه انقلاب ، توصیه می‌شود. برای دریافت فایل کتاب، می توانید به روزبرگ هدیه در کانال روزبرگ شیعه در ایتا مراجعه نمایید. پی نوشت ها: 1. النهایة، ج 4، ص 168. 2. مجمع البیان، ج 4، جزء 12، ص 54. 3. المعجم الوسیط، ج 1، ص 785‪. 4. لغت نامه دهخدا، ج 12، ص 18312. 5. تاریخ یعقوبی، ج 2، ص 226. 6. بحارالانوار، ج 43، ص 344‪ 7. الارشاد، شیخ مفید، ج 2، ص 5. 8. یوسف / 31. 9. بحارالانوار، ج 43، ص 340. 10. کشف الغمه فی معرفة الائمه، ج 2، ص 200. 11. اسراء / 70. 12. سیره ابن کثیر، ج 2، ص 612. 13. فی رحاب ائمه اهل البیت(ع)، ج 1، ص 9. 14. حیاة الامام الحسن بن علی(ع)، ج 2، ص 270. 15. کامل، المبرّد، ج 1، ص 235. 16. حیاة الامام الحسن بن علی(ع)، ج 2، ص 473. 17. تاریخ یعقوبی، ج 2، ص 226. 🌸@ROOZBARG🌸

هدیه امروز روزبرگ شیعه: کتاب «صلح امام حسن عليه السلام» پرشكوه ترين نرمش قهرمانانه تاريخ نوشته راضی آل ياسين و با ترجمه رهبر فرزانه انقلاب 🌸@ROOZBARG🌸

امروز، روز پانزدهم ماه مبارک رمضان و روز ولادت امام مجتبی(ع) است. در مجلس ما، هر سال عادت بر این جاری شده که مثل امروزی، من راجع به امام مجتبی(ع) و غالباً راجع به مسأله‌ی صلح، صحبت کنم... در باب صلح امام حسن(ع)، این مسأله را بارها گفته‌ایم و در کتاب‌ها نوشته‌اند که هر کس - حتّی خود امیرالمؤمنین(ع) - هم اگر به جای امام حسن مجتبی(ع) بود و در آن شرایط قرار میگرفت، ممکن نبود کاری بکند، غیر از آن کاری که امام حسن کرد. هیچ‌کس نمیتواند بگوید که امام حسن، فلان گوشه‌ی کارش سؤال‌برانگیز است. نه، کار آن بزرگوار، صددرصد بر استدلال منطقىِ غیر قابل تخلف منطبق بود. در بین آل رسول خدا(ص)، پُرشورتر از همه کیست؟ شهادت‌آمیزترین زندگی را چه کسی داشته است؟ غیرتمندترین آنها برای حفظ دین در مقابل دشمن، برای حفظ دین چه کسی بوده است؟ حسین‌بن علی(ع) بوده است. آن حضرت در این صلح، با امام حسن(ع) شریک بودند. صلح را تنها امام حسن نکرد؛ امام حسن و امام حسین این کار را کردند؛ منتها امام حسن(ع) جلو بود و امام حسین(ع) پشت سر او بود. امام حسین(ع)، جزو مدافعان ایده‌ی صلح امام حسن(ع) بود. وقتی که در یک مجلس خصوصی، یکی از یاران نزدیک - از این پُرشورها و پُرحماسه‌ها - به امام مجتبی(ع) اعتراضی کرد، امام حسین با او برخورد کردند: «فغمز الحسین فی وجه حجر». هیچ‌کس نمیتواند بگوید که اگر امام حسین به جای امام حسن بود، این صلح انجام نمیگرفت. نخیر، امام حسین با امام حسن بود و این صلح انجام گرفت و اگر امام حسن (علیه‌السّلام) هم نبود و امام حسین(علیه‌السّلام) تنها بود، در آن شرایط، باز هم همین کار انجام میگرفت و صلح میشد... 📚 بیانات رهبر فرزانه انقلاب ۱۳۶۹/۰۱/۲۲ 🌸@ROOZBARG🌸

پیامبر اکرم (ص): «لو كان العقل رجلا لكان الحسن» اگر عقل، خود را به صورت مردی نشان دهد، آن مرد، حسن (علیه‌السلام) است. 📚 فرائد السمطین، ج‏2، ص‏68. 🌸@ROOZBARG🌸

🔆💠🔅💠﷽💠🔅 💠🔅💠🔅 🔅💠🔅 💠🔅 🔅 ✅آداب غذا خوردن از نظر اسلام ✍امام حسن مجتبی (ع) می فرمایند: برای غذا و غذا خوردن، دوازده ویژگی است که بر هر مسلمانی واجب است آنها را بداند. چهار مورد از آن واجب است، چهار مورد از آن مستحب است و چهار مورد از آن جزو آداب است. اما آنچه واجب است، عبارت است از: معرفت( بداند که رازق کیست)، راضی بودن به روزی خود، بردن نام خدا و شکر نمودن. و آنچه که مستحب است: وضو گرفتن قبل از غذا و... 💥 و آنچه آداب است: خوردن از آنچه پیش روست، کوچک گرفتن لقمه‌ها و خوب جویدن غذا و کمتر به صورت دیگران نگاه کردن است.   📚 منبع: وسائل الشیعه، ج ۱۶،ص ۵۳۹ 🔴مراقب غذای روحمان باشیم ✍امام حسن علیه السلام فرمودند: در شگفتم از کسی که در غذای جسم خود دقّت می‌کند، امّا در غذای روح و عقل خویش نمی‌اندیشد؛ شکمش را از آن چه آزارش می‌دهد، منع می‌کند، ولی سینه‌اش را از هر مطلب باطلی که موجب گمراهی او می‌شود، پر می‌کند! 📚 دعوات، راوندی، ص ۱۴۴ ✨میلاد کریم اهل بیت امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) مبارک باد. 🌸@ROOZBARG🌸 🍏 @tebshia20🌿 🔅 💠🔅 🔅💠🔅 💠🔅💠🔅 🔆💠🔅💠🔅💠🔅

☀️ امروز: شمسی: یکشنبه - ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۹ میلادی: Sunday - 10 May 2020 قمری: الأحد، 16 رمضان 1441 🌹 امروز متعلق است به: 🔸مولی الموحدین امیر المومنین حضرت علی بن ابیطالب علیهما السّلام 🔸(عصمة الله الكبري حضرت فاطمة زهرا سلام الله عليها) 💠 اذکار روز: - یا ذَالْجَلالِ وَالْاِكْرام (100 مرتبه) - ایاک نعبد و ایاک نستعین (1000 مرتبه) - یا فتاح (489 مرتبه) برای فتح و نصرت ❇️ وقایع مهم روز: 🔹رسیدن محمد بن ابی بکر رحمة الله علیه به مصر،‌ 37ه-ق 🔹مرگ عایشه دختر ابوبکر 58ه‍‌-ق برپاکننده جنگ جمل و... 🔹سالروز شهادت علی اصغر بشکیده(ره) فرمانده گردان عماریاسر 1361 📆 روزشمار: ▪️2 روز تا اولین شب قدر ▪️3 روز تا ضربت خوردن امام علی علیه السلام ▪️4 روز تا دومین شب قدر ▪️5 روز تا شهادت امیرالمومنین حضرت علی علیه السلام (اقتباس از تقویم شیعه) 👇👇👇👇👇👇👇 هر روز با روزبرگ شیعه ... ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ روزبرگ ایام..... روزبرگ ولایت.... روزبرگ قرآن.... روزبرگ حدیث.... روزبرگ احکام.. روزبرگ سلامت... روزبرگ معارف.. و روزبرگ دعا..... ✅ با ما همراه شوید... 🌹🌻🌷@ROOZBARG🌹🌻🌷

         بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ   السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِمِ موضوع:  محمد بن ابی بکر، فرزند و تیغ برّان حضرت علی (ع) تاریخ: ١٣٩٩/٠٢/٢١ ✍️ امروز به گواهی مورخین، اولین روز حکومت جناب محمد بن ابی بکر(ره) بر کشور بزرگ مصر به دستور و حکم امیرالمؤمنین علی (ع) است، لذا سخن روز را با بررسی شخصیت ایشان، آغاز می‌نماییم؛ 👈 به گواهی مورخین، پس از رحلت رسول خدا (ص)، متأسفانه برخی از صحابه، سفارش مکرر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در حجة الوداع و... ، را نادیده گرفتند و خِلافت را که حقّ مسلم حضرت علی (ع) بود، غصب کردند! ✨از همین زمان، اختلافات و دسته بندی‌های خاص سیاسی در بین اصحاب پیامبر اکرم (ص) صورت گرفت و در طول بیست و پنج سال غصب حاکمیت توسط خلفای سه گانه، برخی از یاران وفادار به پیامبر (ص)، بر اعتقاد خود مبنی بر امامت و خلافت حضرت علی(ع) تأکید ورزیده و بالاخره در دوره عثمان که سنت پیامبر (ص) و حتی روش خلفای اول و دوم نیز، زیر پا گذارده شد، این مخالفت‌ها، علنی گردید؛ 👈 در این میان، نقش محمّد بن ابی بکر (ره) انکارناپذیر است؛ وی که در زمان خلفای اول و دوم در دوران کودکی و نوجوانی بود، ولی در دوره خلافت عثمان، به جوانی شجاع و مؤمن مبدّل گردید که مواضع مخالف او علیه خلیفه سوم کاملاً آشکار بوده و در دوره خلافت امیرالمؤمنین (ع) نیز از یاران ویژه حضرت و شخصیت‌های فعال سیاسی به شمار می آید، اما متأسفانه در بین شیعیان، نقش مؤثر و اقدامات ارزشمند، وی، شاید به دلیل نسبتش با خليفه اول، کمتر مورد توجه قرار گرفته است! ✍️ محمد فرزند حضرت علی (ع) از صلب ابوبکر: محمد بن عبد اللّه (ابوبکر) از قبیله بنی تمیم قریش، ملقب به «عابد قریش»(١) در بیست و پنجم ذی الحجه سال دهم هجرت در حجه الوداع پیامبر اکرم (ص) در مسیر حرکت کاروان حج از مدینه به مکه در مکانی به نام «بیدا»(۲) چشم به جهان گشود؛ ✨پیامبر اکرم (ص) قبل از تولد، نوید ولادتش را به عایشه داده بودند، (٣) و پس از تولد، بر وی اسم محمد گذاشتند(۴). ✨پدر او «ابوبکر» بود که در دو سال و چند ماهگی محمد، درگذشت و مادر گرامیش «اسماء بنت عمیس» از زنان بزرگ صدر اسلام بود‌؛ ✨اسماء ابتدا همسر جعفر بن ابی طالب (ره) بود، ولی پس از شهادت ایشان ، با ابوبکر ازدواج کرد و ثمره این ازدواج، محمد بن ابی بکر بود؛ ✨اسماء پس از فوت ابوبکر به ازدواج حضرت علی (ع) درآمد، (۵) و محمد بن ابی بکر از کودکی در خانه امیرالمؤمنین (ع) پرورش و رشد یافت؛ ✨او تربیت شده مکتب علوی است و اندیشه هایش برگرفته از تعالیم ناب امام علی (ع) بود و برای هیچ کس، فضیلت پیامبر (ص) و امیرالمؤمنین (ع) را قائل نبود(۶)؛ ✨حضرت علی (ع) او را بسیار دوست می داشتند و وی را «فرزند خود از صلب ابی بکر» می شمردند(٧) و می فرمودند: «او [محمد] دوست من است و چون فرزند خود، او را پرورش داده‌ام». (٨) ✍️ فضایل و عقاید محمد(ره) بیشتر منابع تاریخ صدر اسلام به صداقت، دیانت و نجابت محمد بن ابی بکر، اذعان دارند؛ او یکی از پنج نفر خواص حضرت علی (ع) بود که همواره با حضرت بودند. (٩) ✨محمد، معتقد به امامت و خلافت حضرت علی (ع) بود و خلفای دیگر را غاصب خلافت می‌دانست. (١٠) ✨از امام صادق (ع) نقل شده است هنگامی که محمد بن ابی بکر می خواست با امیرالمؤمنین (ع) بیعت کند، اظهار داشت: «گواهی می دهم که شما امامی هستید که اطاعتتان واجب است و پدر من (ابوبکر) در آتش می باشد». (١١) ✨مورخین، مقام و منزلت محمد بن ابی بکر (ره) نزد امام علی (ع) را با مقام و منزلت ابوذر غفاری (ره) نزد رسول خدا (ص) قیاس کرده و او از حواریون امام علیه السلام به شمار آورده‌اند. (١٢) 👈 امام باقر و امام صادق (ع) درباره محمد بن ابی بکر، می‌فرمایند: ✨«عمار یاسر و محمد بن ابی بکر، هرگز به گناه کردن و عصیان در پیشگاه پروردگار راضی نمی شدند»؛ ✨«محمد بن ابی بکر در مقابل بیزاری جستن از ابوبکر و عمر (خلیفه اول و دوم) با امام علی (ع) بیعت کرد»؛ ✨«[محمد] اگر چه از اهل بیت علیهم السلام نبود، ولی به مانند آنها نجیب بود و میان خانواده خویش از همه پاک تر و نجیب تر بود».(١٣) ادامه دارد... 👇👇👇 @ROOZBARG

ادامه روزبرگ مورخ ١٣٩٩/٠٢/٢١👇 ✍️ فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی محمد بن ابی بکر (ره): 👈 محمد در ابتدای جوانی، به عنوان رزمنده در جنگ‌های دوره عثمان علیه رومیان و غیر مسلمانان شرکت داشت و مخالفت‌های وی با روش و منش عثمان نیز در یکی از همین جنگ‌ها که به جنگ «صواری» معروف است، آغاز گردید.(١۴) 👈 در خصوص قتل عثمان و نقش محمد بن ابی بکر، نظریات مختلفی از سوی مورخان ذکر شده است، ولی آنچه مسلم است، او بدون اذن امیرالمؤمنین (ع) عملی را انجام نمی‌داد، لذا هر چند از مخالفین سرسخت خلیفه سوم بود و در جریان محاصره او نیز به صورت فعال حضور داشت، ولی او عثمان را نَکُشته، بلکه پس از بیرون رفتن محمد از نزد عثمان، قاتلان بر عثمان وارد شده و او را به قتل رساندند. (١۵) 👈 او در جنگ جمل به دستور امیرالمؤمنین (ع)، مسئولیت فرماندهی نیروی پیاده نظام را برعهده داشت و در طول جنگ رشادت‌های فراوانی از خود نشان داد و ثور بن عدی یکی از فرماندهان بزرگ سپاه جمل را از پای درآورد. (١۶) ✨وی پس از پیروزی در جنگ جمل به دستور امیرالمؤمنین (ع)، خواهرش عایشه را به مکه و از آنجا به مدینه برد. (١٧) 👈 او در جنگ صفین نیز فرماندهی پیاده نظام را برعهده داشته و در جریان این جنگ، هم رشادت‌های فراوانی از خود نشان داد و تعداد زیادی از شامیان را از بین برد(١٨). ✍️ حکومت مصر در عنفوان جوانی: 👈 مهم ترین منصبی که به محمد بن ابی بکر از طرف حضرت علی علیه السلام واگذار شد، حکومت مصر بود؛ او در رمضان سال 36 هجری در سن ٢۶ سالگی به حکومت مصر برگزیده شد. (١٩) ✨ مصر در آن زمان، به دلیل هم مرز بودن با شام و وجود عزلت نشینان عثمانی و همچنین منابع اقتصادی و نیروی نظامی از اهمیّت خاصی برخوردار بوده که بی شک خلوص نیت، دلیری، پارسایی و درایت محمد بن ابی بکر، عامل اصلی انتصاب وی در عنفوان جوانی در این مسئولیت خطیر بود، به طوری که حضرت علی علیه السلام درباره او فرمودند: «او را فرزندی خیرخواه و کارگزاری کوشا و شمشیری برنده و ستونی بازدارنده می شماریم»(٢٠). ✍️ تبعیت مطلق از فرمان امیرالمؤمنین (ع): ✨پس از بدست گرفتن حکومت مصر توسط محمد، عزلت نشینان عثمانی که رابطه ای نزدیکی با معاویه و حکومت شام داشته اند، عرصه را بر او تنگ کردند تا جایی که امیرالمؤمنین (ع) تصمیم گرفتند، فرد با تجربه‌ای همچون مالک اشتر (ره) را جایگزین محمد در مصر نمایند؛ لذا نامه‌ای برای او فرستادند و او ضمن تبعیت کامل در جواب حضرت، چنین نوشت: ✨ «میدانید که در میان مردم کسی نیست که با دشمن امیرالمؤمنین(ع)، دشمن تر از من باشد و با دوستان شما مهربان تر و دلسوزتر از من باشد! من بسیج نبرد کرده‌ام، مردم را امان داده‌ام ، جز کسانی را که با ما سر جنگ دارند و مخالفت با ما را آشکار کرده‌اند؛ من پیرو امیرالمؤمنین(ع) هستم و نگهبانی در رکاب شما...». (٢١) ✍️ شهادت محمد بن ابی بکر (ره): معاویه که کینه محمد بن ابی بکر را از قبل و از جنگ صفین در دل داشت و از طرفی پس از ماجرای حکمیت، نیروهای خود را بازسازی نموده بود، با سپاهی بالغ بر شش هزار نفر و با همکاری هزاران نفر از عزلت نشینان عثمانی،  به فرماندهی عمرو عاص بر مصر حمله برد و در جنگی نابرابر، سپاه دو هزار نفری محمد بن ابی بکر را شکست داد و بالاخره محمد (ره) پس از ٢٧ سال رشادت و عبادت، به فیض شهادت نائل شد؛ (٢٢) ✨امیرالمؤمنین (ع) وقتی خبر شهادت محمد و شادی مردم شام از شهادت او را شنیدند، گریستند و فرمودند: ✨«همانا اندوه ما بر شهادت او به اندازه شادی شامیان است، جز آنکه از آنان یک دشمن و از ما یک دوست کم شده است»(٢٣)؛ ✨ «خدا محمد را بیامرزد که هر چه توانست کوشید و تکلیف خویش را انجام داد»(٢۴)؛ ✨ «او (محمد) از تباهی عقل یا دین شکست نخورد»(٢۵)؛ ✨«ما شهادت او را به حساب کار خدا می گذاریم»(٢۶)؛ ✨ به درستی که «او شهید زنده ای است که نزد خداوند روزی می خورد»(٢٧). ✍️ احکام شرعی ماه مبارک رمضان: ✨ انسان مکلف نمی تواند به خاطر داشتن امتحانات درسی، روزه را ترک نماید و در صورتی که روزه نگیرید، معصیت کرده‌ و باید قضا و کفاره روزه را بجا آورد؛ البته می تواند بعد از اذان صبح تا قبل از اذان ظهر با رفتن به بیرون از مسافت شرعی، روزه خود را در سفر افطار کند و بعداً فقط قضا نمایید. ✨فرو بردن اخلاط سر و سینه، تا به فضای دهان نرسیده، اشکال ندارد، ولی اگر داخل فضای دهان شود و عمداً فرو برد، به احتیاط واجب، روزه باطل می شود. ✍️ معرفی یک کتاب مفید‌: ✨مطالعه كتاب «محمد بن ابی بكر صحابی امام علي (ع) و استاندار مصر»، نوشته آقای كامران محمد حسينی، توصیه می‌شود. 🤲 انشاالله خداوند رحمان و رحیم، ما و نسل ما را جزو یاران حضرت حجت (عج) قرار دهد به برکت صلوات بر محمد و آل محمد. ادامه دارد... 👇👇👇 @ROOZBARG

ادامه روزبرگ مورخ ١٣٩٩/٠٢/٢١👇 ✍️ پی نوشت ها: 1. ابی محمد بن عبد اللّه دینوری، المعارف، ص 175 ؛ خیرالدین زرکلی، الاعلام، ج 6، ص 220. 2. اسدالغابة، ج 4، ص 324. 3. الغارات، ج 1، ص 2؛ بحارالأنوار، ج 33، ص 563. 4. تاریخ مدینة المنوره، ج 4، ص 1303. 5. طبقات الکبری، ج 8 ، ص 282. 6. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج 3، ص 190. 7. مامقانی، تنقیح المقال، ج 2، ص 58. 8. نهج البلاغه، خطبه 67. 9. مامقانی، تنقیح المقال، ج 2، ص 57. 10. شیخ مفید، الجمل، ص 162؛ قاموس الرجال، ج 7، ص 495. 11. مامقانی، تنقیح المقال، ج 2، ص 57؛ قاموس الرجال، ج 7، ص 496. 12. حرز الدین، مراقد المعارف، ج 2، ص 246. 13. مامقانی، تنقیح المقال، ج 2، بحارالأنوار، ج 33، ص 585 14. ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج 3، ص 19. 15. طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج 3، ص 415‪ 16. ابن اعثم، الفتوح، ص 434. 17. ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج 4، ص 9. 18. ابن اعثم، الفتوح، ص 540. 19. تاریخ الامم و الملوک، ج3، ص 556؛ انساب الاشراف، ج 2، ص 393. 20. نهج البلاغه، نامه 35. 21. الغارات، ج 1، ص 69؛ تاریخ الامم و الملوک، ج 4، ص 73. 22. سیوطی، حسن المحاضرة، ج 1، ص 584. 23. نهج البلاغه، حکمت 325؛ مجلسی، بحارالأنوار، ج 33، ص 564. 24. طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج 4، ص 83. 25. تاریخ یعقوبی، ج 2، ص 194. 26. ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج 4، ص 230. 27. کتاب سلیم بن قیس، ص 227. 🌸@ROOZBARG 🌸

رهبر معظم انقلاب اسلامی در بخش از سخنانشان در تاریخ ۱۳۸۲/۰۸/۲۸، نهج البلاغه را کتاب علم و عمل خواندند و با قرائت بخشهایی از نامه امیرمؤمنان به محمد بن ابی بکر افزودند: امام علی (ع) در این نامه مسئولان حکومتی را به تواضع حقیقی و گشاده رویی در برابر مردم و رفتار نرم و فروتنانه با آنان فرامی خواند و درباره توجه عادلانه به همه قشرها، حساب و مؤاخذه دقیق پروردگار هشدار می دهد که این توصیه ها و هشدارها باید همواره مورد توجه کامل مسؤولان نظام اسلامی باشد... 🌸@ROOZBARG 🌸