✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: روز چهاردهم محرم‌الحرام موضوع: #احکام_عزاداری ❓برخی هیأت‌ها تا پاسی از شب، مراسم عزاداری را ادامه می دهند به گونه‌ای که موجب قضا شدن نماز صبح عزاداران می‌گردد؛ آیا عمل مذکور، جایز است؟ ✅ بديهی است که نمازِ واجب، مقدّم بر شرکت در مجلس عزاداری اهل‏بيت (عليهم السلام) است و ترک نماز و قضا کردن آن، به بهانه این مجالس جايز نيست؛ مقتضی است که برنامه های هیأت به گونه‏‌ای تنظیم شود که مزاحم نماز نباشد. ❓برگزاری مراسم زیارت عاشورا و دهۀ محرم و ایام فاطمیه در ساعت اداری در دستگاه‌های اجرائی چه حکمی دارد؟ ✅ اگر موجب تضییع حقوق مراجعه کنندگان نشود، اشکال ندارد، البته اگر در این زمینه مقرراتی وجود دارد، باید مراعات شود. 📚منبع: khamenei.ir https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#یا_رازِقَ_الطِّفْلِ_الصَّغِیرِ»         روز سه‌شنبه، ١۴٠٢/٠۵/١٠ ✍️ مناسبت روز: امروز در تقویم با عنوان روز جهانی «شیر مادر» ثبت شده است؛ لذا سخن خود را با حدیث نبوی آغاز می‌کنیم که پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «لَيسَ لِلصَّبِيِّ لَبَنٌ خَيرٌ مِن لَبَنِ اُمِّهِ»: «برای كودك، هیچ غذایی (شیری) بهتر از شير مادرش نيست» (عيون أخبارالرّضا (ع)، ج۱ ، ص۸) از جمله حقوق کودک، که در اسلام بر آن تأکید شده، تغذیه با شیر مادر است؛ به‌گونه‌ای که خداوند متعال در آیه ٢٣٣ سوره مبارکه بقره، از مادران می‌خواهد که کودکان خود را دو سال تمام شیر دهند: «اَلْوالِداتُ یرْضِعْنَ اَوْلادَهُنَّ حَولَینِ کامِلَینِ لِمَنْ اَرادَ اَنْ یتِمَّ الرَّضاعَه...» در روایات اسلامی نیز شیر مادر جزو حقوق کودک دانسته شده؛ چنانچه امام صادق (ع) می‌فرمایند: «(حداقل دوره) شيرخوارى کودک، ۲۱ ماه است؛ پس هر چه كم شود، ظلم و ستم بر كودك شده است» (الكافی، ج۶ ، ص۴۰)؛ امیرالمؤمنین (ع) نیز می‌فرمایند: «برای تغذيه كودك، هيچ شيری از شير مادرش با بركت‏تر نيست» (همان) یافته‌های علمی روز نیز بر تأثیرگذاری مستقیم شیر مادر بر کودک تأکید دارد و سلامت و نیرومندی و یا بیماری و ناتوانی کودک در زمان حاضر و آینده را وابسته به آن می‌داند. ✍️ نکته مهم دیگر در این زمینه که قابل تأمل است، تأکید اسلام بر نقش تغذیه حلال در شیر مادر برای سلامت روحی کودک است؛ اسلام همواره به مسلمانان سفارش می‌کند که با کار و تلاش، روزی حلال به دست آورند؛ تا جایی که خداوند در شب معراج، خطاب به پیامبرش فرمود: «ای احمد! عبادت ده جزء دارد که نه جزء آن به دست آوردن روزی حلال می باشد»: «يا احمد؛ ان العبادة عشرة اجزاء ، تسعة منها طلب الحلال» (مستدرك الوسائل، ج١٣، ص٢٠) لذا تأکید شده که اگر تغذیه مادر در دوران بارداری و شیرخواری کودک، از راه حرام باشد، سلامت روحی طفل به خطر می‌افتد و زمینه بدبختی و ضلالت او فراهم می‌گردد؛ بنابراین مادرانی که به فرزند عزیزشان عشق می‌ورزند، باید مراقب نوع تغذیه خود باشند و بدانند که همانگونه که غذاهای فاسد و آلوده، کودک آنها را بیمار و چه‌بسا از بین می‌برد، شیری که با تغذیه حرام به وجود آمده نیز، قلب و روح کودک آنها را بیمار می‌کند و اثر مستقیم بر آینده کودک دلبندشان دارد؛ ✍️ چنانچه حضرت آیت‌الله‌العظمی مظاهری (دامت‌برکاته) در کتاب «تربیت فرزند از نظر اسلام»، ص ۶٨، نقل می‌کنند: «زمانی که علامه مجلسی (ره) هفت ساله بودند، همراه پدرشان به مسجد می‌رفتند؛ روزی هنگامی که مردم در صحن مسجد مشغول نماز شدند، با سوزنی، مشک سقایی را که در گوشه‌ای آویزان بود سوراخ کردند؛ وقتی پدر گرامیشان موضوع را فهمیدند، ناراحت شدند و با خودشان فکر کردند که ما همه مسائل و دستورات اسلامی را در تولد و رشد این کودک رعایت کرده‌ایم و از نظر غذا نیز مواظب بودیم که غذای حرام و حتی شبهه‌ناک نخورد، پس چرا این بچه چنین کاری را کرده است؟! بعد از بازگشت از مسجد، موضوع را با همسر خود در میان گذاشتند و ایشان بعد از کمی فکر، به یاد آورد که در دوران بارداری، سوزنی در انار خانه همسایه فرو کرده و اندکی از آب آن را به گمان اینکه ترش است، مکیده است؛ ولی چون انار شیرین بود، آن را همانجا گذاشته و فراموش کرده به صاحبخانه چیزی بگوید؛ بدین ترتیب، یک سر سوزن از آب غصبی انار همسایه، اثر خود را گذاشته و تبدیل به سوزن در مشک سقا شده است». 👈 در پایان نباید فراموش کرد که شیر مادر، نشانه‌ای از قدرت لایزال الهی است که حضرات معصومین (ع) نیز به این موضوع اشاره نموده‌اند و حتی در برخی از ادعیه، خداوند را با نام «یا رازِقَ الطِّفْلِ الصَّغِیرِ» مورد خطاب قرار داده‌‌اند که به‌عنوان پایان‌بخش سخن امروز دعای بسیار مهمی از امام سجاد (ع) را تقدیم می‌نمایم که حضرت فرمودند: «پدرم در روز عاشورا مرا به سینه خویش چسبانده و فرمودند: ای فرزندم! دعایی را که مادرم فاطمه (س) آن را به من آموخت، فراگیر! که ایشان نیز از رسول الله (ص) و آن حضرت نیز از جبرئیل (ع) آن را فرا گرفته بودند تا در حوائج، مهمّات و پیش‌آمدهای عظیمی که رخ می‌دهد کارگشا است» و سپس فرمودند: «(الهی) بِحَقِّ یس وَ الْقُرآنِ الْکَرِیمِ وَ بِحَقِّ طه وَ الْقُرآنِ الْعَظِیمِ یا مَنْ یَقْدِرُ عَلَی حَوائِجِ السّائِلِینَ یا مَنْ یَعْلَمُ ما فِی الضَّمِیرَ یا مُنَفِّسَ عَنِ الُمَکُرُوبِینَ یا مُفَرِّجَ عَنِ الْمَغْمُوْمِینَ یا راحِمَ الشَّیْخِ الْکَبیرِ یا رازِقَ الطِّفْلِ الصَّغِیرِ، یا مَنْ لا یَحْتاجُ اِلَی التَّفْسِیرِ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَافْعَلْ بِی...» سپس حاجات خود را ذکر کنند. (دعوات، قطب‌الدین راوندی، ص۵۴) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: روز پانزدهم محرم الحرام موضوع: #احکام_عزاداری ❓آیا می‌توان از وسائل تکیه، حسینیّه و هیأت در محل دیگر، اعم از حسینیه و هیأت یا غیر آن استفاده کرد؟ ✅ تابع کیفیت وقف و قصد اهداء کنندگان است، لذا اگر برای استفاده در هیأت یا حسینیه خاص وقف یا اهدا شده است، نباید به جای دیگر ببرند. ❓شخصی مِلک خود را برای برپایی مجالس عزاداری سیدالشهداء (ع) در محل، وقف کرده است، ولی در حال حاضر متولّی وقف، توانایی اقامه عزا در محل ذکر شده در وقفنامه را ندارد، آیا جایز است در شهری که در آن اقامت دارد مجالس عزاداری را برگزار کند؟ ✅ اگر وقف، مخصوص اقامه مجالس عزاداری در همان مکان باشد، تا زمانی که عمل به وقف هرچند با گرفتن وکيل برای آن، درهمان مکان ممکن باشد، حق ندارد آن مجالس را به جای ديگر انتقال دهد، لذا واجب است فردی را نايب بگيرد تا در آنجا مجالس عزاداری را برپا نماید. 📚منبع: khamenei.ir https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#شیخ_شهید»        روز چهارشنبه، ١۴٠٢/٠۵/١١ ✍️ مناسبت روز: امروز سالروز شهادت عالم مجاهد #شیخ_فضل‌الله_نوری (ره) بود، لذا سخن خود را به این عالم عامل، اختصاص می‌دهیم؛ آیت‌الله فضل‌الله کجوری، مشهور به شیخ فضل‌الله نوری از مجتهدان و علمای برجسته و از پیشروان جنبش مشروطه در ایران به شمار می‌رود؛ شخصیت این عالم بزرگوار به گونه‌ای بود که حتی مخالفانش نیز از او به نیکی یاد کرده‌اند، برای نمونه، ناظم‌الاسلام کرمانی، روزنامه‌نگار و قاضی عصر مشروطه ایران، که از مخالفان فکری شیخ بود، درباره او می‌نویسد: «وی شخص اول عالمان اسلام و از لحاظ سلوک، دارای حسن و مراتب علمیه بوده و نکات ریاست و سیاست را بهتر از دیگران شناخته بود» (تاریخ بیداری ایرانیان، ج ۱، ص ۵۰۴) 👈 بی‌شک پیروزی انقلاب مشروطیت در زمان مظفرالدین‌شاه قاجار یکی از بزرگ‌ترین تحولات سیاسی و مذهبی تاریخ معاصر ایران است؛ در این میان، گروهی از روحانیون با طرح مسأله مشروطه‌ی مشروعه کوشیدند، برای حفظ پیوند جامعۀ مسلمانان ایران با آیین اسلام و مقابله با نفوذ اندیشه‌های غربی، قرائت تازه‌ای از اندیشۀ سیاسی تشیع دربارۀ معیارهای مشروعیت یا عدم مشروعیت نظام مشروطه ارائه دهند؛ شیخ فضل‌الله نوری (ره) یکی از برجسته‌ترین این روحانیون محسوب می‌شود که ابتدا با هواداری از نهضت مشروطه، بستر پیروزی آن را فراهم آورد، اما پس از پی بردن به مبانی تفکر برخی از مشروطه‌خواهان، درصدد هماهنگ کردن قوانین مشروطه با موازین شرع مقدس برآمد، ولی در این راه با مخالفت شدید استعمارگران و غربگراها روبه‌رو شد و بعد از مدتی با باور به وجود تضاد بنیادین میان نظام مشروطه ایجاد شده با مبانی اسلام، به مخالفت با آن پرداخت؛ البته شیخ فضل‌اللّه، هرگز با اصل مشروطیت، مخالفتی نداشت و بحث او در کیفیت و چگونگی آن بود؛ چنانچه در سخنان خود، بارها به این نکته تأکید کرده و گفته بود: «من مخالف اساس مشروطیت نیستم، بلکه اول شخصی که طالب این اساس بود، من بودم و فعلاً هم مخالفتی ندارم، امّا مشروطه‌ای که قانون اساسی و قوانین داخلی مملکتی آن، مطابقت با شرع مقدس باشد» (تاریخ پیدایش مشروطیت، ص ۱۳۹)؛ همچنین وقتی مخالفانش به او تهمت طرفداری استبداد زدند، او در پاسخ به آنها گفت: «من واللّه با مشروطه مخالفت ندارم، با اشخاص بی‌دین و فرقه‌های گمراه و گمراه‌گر مخالفم که می‌خواهند به مذهب اسلام لطمه بزنند» (همان) بنابراین شیخ فضل الله (ره) به‌خاطر عدم تطبیق قوانین مشروطیت با شرع مقدس، مسیر خود را از مسیر مشروطه‌خواهان جدا کرد و به همین دلیل نیز با برنامه‌ریزی و توطئه‌ی استعمارگران، به دست همرزمان سابقش، به دار آویخته شد؛ لذا در حقیقت باید او را «شهید مدافع دین و ابقاء اسلام» نامید. اعدام شیخ فضل الله نوری (ره) یکی از فرازهای بسیار تلخ تاریخ معاصر ایران است که در پشت پرده آن، نفوذ و توطئه بیگانگان، کاملاً مشهود بوده و می‌بایست درس عبرتی برای همه‌ی انقلابیون و آزادی‌خواهان ایران اسلامی باشد؛ چنانچه «جلال آل‌احمد» در کتاب «خدمت و خیانت روشنفکران» می‌نویسد: «من نعش آن بزرگوار را بر سَرِ دار، همچون پرچمی می‌دانم که به علامت استیلای غرب‌زدگی پس از ۲۰۰ سال کشمکش، بر بام سرای این مملکت افراشته شد» ✍️ امامین انقلاب نیز بر این موضوع صحه گذاشته‌اند، چنانچه حضرت امام خمینی (ره) فرمودند: «تاریخ یک درس عبرت است برای ما؛ شما وقتی که تاریخ مشروطیت را بخوانید، می‌بینید که در مشروطه بعد از اینکه ابتدا پیش رفت، دست‌هایی آمد و تمام مردم ایران را به دو طبقه تقسیم بندی کرد... یک دسته طرفدار مشروطیت، یک دسته دشمن مشروطه... و تا آنجا (پیشرفتند و مردم و علما را به جایی رساندند) که مثل مرحوم حاج شیخ فضل الله نوری در ایران برای خاطر اینکه می‌گفت مشروطه باید مشروعه باشد و آن مشروطه‌ای که از غرب و شرق به ما برسد قبول نداریم، ‌در همین تهران به دار زدند و مردم هم پای [دار] او رقصیدند و کف زدند...» (صحیفه امام؛ ج ۱۸، ص ۱۷۰ - ۱۷۱) حضرت امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) نیز در خطبه‌های نماز جمعه در مرداد ۶٣ فرمودند: «شهيد آيت‌الله شيخ فضل الله نورى، مظهر جريانی است كه در مقابل انحراف مشروطيت ايستاد؛ بنده به دليل همين خصوصيت از شيخ شهيد نوری با همه وجود دفاع می‌كنم؛ البته طبيعی است كه ما نمی‌خواهیم بگوييم شيخ فضل‌الله در همه موضعگیری‌ها و حركات و گفته‌هايش صددرصد بر طبق مصلحت رفتاركرده، نه ممكن است يك جا هم چيزى را درست تشخيص نداده باشد اما اين حقيقت فراموش نشدنی است كه مرحوم شيخ فضل‌الله نوری، شهيد ابقاء اسلام در محتوای مشروطيت شد». ✍️ روحش شاد، یادش گرامی، نامش جاودان و راهش همواره پررهرو باد. https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: روز شانزدهم #محرم الحرام موضوع: #احکام_عزاداری ❓استفاده از طبل، سِنج و شیپور در مراسم عزاداری چه حکمی دارد؟ ✅ اگر به نحو متعارف و متناسب با مراسم عزاداری نواخته شود، اشکال ندارد. ❓زنجیر زدن در دسته های عزاداری، چه حکمی دارد؟ ✅ اگر به نحو متعارف و به گونه‌ای باشد که از نظر عرفی از مظاهر حزن و اندوه در عزاداری محسوب شود، اشکال ندارد. ❓در برخی از مناطق با زنجیرهایی که تیغ دارد زنجیر می‌زنند و پابرهنه وارد آتش و ذغال داغ می‌شوند، نظر شریف حضرت عالی در این باره چیست؟ ✅ هر کاری که برای انسان ضرر قابل توجه داشته باشد و یا باعث وهن دین و مذهب شود حرام است و مؤمنین باید از آن اجتناب کنند و مخفی نیست که بیشتر این امور باعث بدنامی و وهن مذهب اهل‌بیت علیهم السلام می شود و این از بزرگترین ضررها و خسارت هاست. 📚منبع: khamenei.ir https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#محرم، ماه نشاط و آرامش یا افسردگی؟» روز پنجشنبه، ١۴٠٢/٠۵/١٢ مناسبت روز: در ایام اسارت اهل‌بیت امام حسین (ع) قرار داریم و با گذشت ١۶ روز از ماه محرم‌، محبین اهل‌بیت‌، هنوز در بسیاری از مساجد، حسینیه‌ها، تکایا و منازل شخصی، مراسم عزاداری برپا کرده و با شرکت در این مراسم برای غم و اندوه اهل‌بیت (ع)، محزون و گریبانند؛ از این رو یکی از مسائلی که در این ایام توسط برخی از غافلين و یا مخالفین مکتب اهل‌بیت (ع) در فضای مجازی و حقیقی مطرح می‌گردد، این است که ماه محرم و شرکت در مجالس عزاداری حسینی و گریه کردن در آنها، باعث اضطراب و افسردگی انسان می‌شود! ✍️ لذا با توجه به این‌که افسردگی به‌عنوان یکی از بیماری روانی در علم روانشناسی مطرح است، در سخن امروز بر آن شدیم تا فارغ از فضای هیجانی و احساسی، و با ادله کاملاً عقلی و علمی به بررسی این ادعا بپردازیم؛ ✅ «روانشناسی» سال‌هاست که به‌عنوان یک علم مستقل فعالیت می‌کند و از علومی مانند فلسفه و منطق، راه خود را جدا ساخته است؛ حال اگر قرار باشد در حوزه مسائل مربوط به این علم، صحبت و ادعایی داشته باشیم، سخنان ما حتماً باید سیر علمی‌ داشته و مستند به تحقیقات معتبر در علم روانشناسی باشد؛ در این علم تنها زمانی می‌توان گفت یک عمل، علت به‌وجود آمدن یک حالت روانی است که از طریق تحقیقات علمی این موضوع به اثبات رسیده باشد؛ که با توجه به دسترسی آسان به فضای مجازی و جستجو در آن، به راحتی می‌توان دریافت که تاکنون در هیچ یک از مجامع علمی داخل و خارج از کشور، هیچ‌گونه تحقیق میدانی که ثابت کند، عزاداری و ‌گریه بر مصائب اهل‌بیت (ع) موجب افسردگی انسان می‌شود، انجام نشده است! ازنظر علت و معلولی هم اگر به این قضیه نگاه کنیم، باید بگوییم بین «عزاداری حسینی» و «افسردگی» هیچ رابطه علت و معلولی وجود ندارد و اگر هم این دو متغیر در جایی در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند، صرفاً به‌صورت تصادفی بوده است؛ نکته مهم دیگر این‌که روانشناسان، افسردگی را به‌عنوان یک واکنش نسبت به از دست دادن یک‌چیز باارزش مطرح‌ کرده‌اند؛ یعنی زمانی افسردگی به وجود می‌آید که فرد چیز باارزشی را از دست بدهد؛ حال سؤال اینجاست که ما با حضور در جلسات عزاداری اهل‌بیت (ع) آیا چیزی را از دست می‌دهیم؟ یا برعکس، الگوهای ارزشمندی را پیدا می‌کنیم که به وجود آن‌ها افتخار و مباهات می‌نمائیم؛ همچنین روانشناسان یکی از عوامل اضطراب و استرس و افسردگی را کاهش «اعتماد به نفس» و «عزت نفس» می‌دانند که ما در ایام مذهبی، به ویژه در ایام محرم، شاهد افزایش اعتماد به نفس و عزت نفس افراد مذهبی هستیم؛ چراکه آنها خودشان را به منبعی متصل می‌کنند که این منبع سرشار از انرژی معنوی است، لذا در واقع، حضور در عزای اهل‌بیت (ع) و اشک ریختن در این مراسم، نه تنها باعث افسردگی نمی‌شود بلکه عامل امید و نشاط و حرکت‌آفرینی برای نزدیکتر شدن به کانون محبت و معرفت الهی می‌گردد؛ ✍️ البته آنچه در این مجال کوتاه تقدیم شما گردید، تنها بخشی از استدلال‌های علمی در این زمینه بود تا بدانیم که ادعای افسردگی به واسطه عزاداری و گریه در مراسم حسینی، ادعایی کاملا‌ً کذب است که هرگز علم روانشناسی آن را تائید نکرده است؛ بلکه در مقابل، روانشناسان همواره در مواقع ایجاد مصیبت‌های سنگین، تأکید دارند که انجام عزاداری و گریه کردن، باعث تخلیه، و آرامش روحی و روانی فرد می‌گردد؛ چنانچه دکتر محمد حاتمی، رئیس سازمان نظام روانشناسی و مشاوره کشور براساس تحقیقات انجام شده در دانشگاه خوارزمی با تأیید این موضوع می‌گوید: حضور در مراسم عزاداری ائمه (ع) در عین اینکه برای فرد، آرامش روحی و روانی ایجاد می‌کند، جرم و جنایت و بسیاری از آسیب‌های اجتماعی را نیز کاهش می‌دهد، چنانچه آمارها هر ساله در دهه عاشورا، این موضوع را کاملاً تأیید می‌نماید؛ رئیس انجمن مطالعات روان درمانی‌ ایران، در ادامه با تبیین این موضوع که اشک ریختن یکی از راه‌های تخلیه هیجان‌های منفی مثل غم و خشم است، گفت: باید توجه داشت که حضور در مراسم عزای اهل‌بیت (ع) و اشک ریختن برای آن‌ها، بسیار بیشتر از یک تخلیه هیجانی ساده است؛ چراکه غمی که در مراسم عزاداری برای بزرگان دین و اهل‌بیت پیامبر خدا بر انسان وارد می‌شود، غمی معنوی است که می‌تواند منشأ یک حرکت مثبت در نوع بینش و زندگی انسان باشد، ازاین‌رو این غم و اندوه نه‌ تنها روان فرد را رنجیده و آزرده نمی‌کند، بلکه تحقیقات، شواهد و گزارش‌های بسیاری نشان داده است که نقش درمانی مثبت هم دارد و بعد از عزاداری آرامش و نشاط ویژه‌ای را برای فرد به همراه می‌آورد... 📚 برگرفته از پايگاه خبری روانشناسی و بهداشت روان. https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: روز هفدهم #محرم الحرام موضوع: #احکام_عزاداری ❓در حسینیه‌‏ها و مساجد برخی مناطق به‌خصوص روستاها، مراسم شبیه‌‏خوانی (تعزیه) به اعتبار اینکه از سنت‌های قدیمی است برگزار می‌شود که گاهی اثر مثبتی در نفوس مردم دارد، این مراسم چه حکمی دارند؟ ✅ اگر مراسم شبیه‏خوانی مشتمل بر امور دروغ و باطل نباشند و مستلزم مفسده هم نباشند و با توجه به مقتضیات زمان نیز باعث وهن مذهب حق نشوند، اشکال ندارند؛ در عین حال بهتر است که به‌جای آن‌ها، مجالس وعظ و ارشاد و ذکر مصائب حسینی و مرثیه خوانی بر پا شود. ❓نظر شریف حضرت‌عالی نسبت به ادامه حرکت دسته‌‏های عزاداری در شب‌های محرم تا نصف شب همراه با استفاده از طبل و... چیست؟ ✅ به راه انداختن دسته‏‌های عزاداری برای سیدالشهدا (ع) و اصحاب ایشان و شرکت در امثال این مراسم، امر بسیار پسندیده و مطلوبی است و از بزرگ‌ترین اعمالی است که انسان را به خداوند نزدیک می‌کند؛ ولی باید از هر عملی که باعث اذیّت دیگران می‌شود و یا فی‏نفسه از نظر شرعی حرام است، پرهیز کرد. 📚منبع: khamenei.ir https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#اصحاب_فیل» روز جمعه، ١۴٠٢/٠۵/١٣ مناسبت روز: امروز طبق تقویم قمری سالروز نزول عذاب الهی بر أصحاب فیل است که خداوند به دلیل عظمت و اهمیت آن، یک سوره از قرآن کریم را به آن اختصاص داده است لذا سخن امروز را به این ماجرا اختصاص می‌دهیم؛ مفسران و مورخان این داستان را به صورت‌هاى مختلفى نقل کرده‌اند و در سال وقوع آن نیز اختلاف دارند، اما اصل وقوع آن شکی نیست و در ردیف اخبار متواتر قرار دارد؛ ما نیز این ماجرای درس‌آموز را طبق روایات معروف که در «سیره ابن هشام»، «بلوغ الارب»، «بحارالانوار» و «مجمع البیان» آمده، نقل می‌نمائیم: ✍️ در تاریخ قبل از اسلام آمده که «ذونُواس» پادشاه یهودی «یمن»، مسیحیان «نجران» را که در نزدیکى آن سرزمین مى زیستند، تحت شکنجه شدید قرار داد تا از آئین مسیحیت بازگردند و آنها که بر دین خود پایداری کردند را در گودال آتش (اُخدود) انداخته و سوزانید که قرآن این ماجرا را به عنوان «اصحاب الاخدود» در سوره «بروج» آورده است؛ بعد از این جنایت بزرگ، خبر به «قیصر روم» که بر آئین مسیح بود رسید و از آنجا که فاصله میان «روم» و «یمن» زیاد بود، «قیصر» نامه‌اى به «نجاشى» سلطان «حبشه» نوشت، تا انتقام مسیحیان «نجران» را از «ذونواس» بگیرد؛ «نجاشى» نیز سپاهى عظیم بالغ بر هفتاد هزار نفر را روانه «یمن» کرد که «ابرهه» یکى از فرماندهان این سپاه بود و آنها پس از شکست «ذونواس» حکمرانی «یمن» را به دست گرفتند و بعد از مدتى «ابرهه» پادشاه یمن شد و براى اثبات خوش خدمت به «نجاشی»، کلیساى بسیار زیبا و مهمى بنا کرد که مانند آن در آن زمان در کره زمین وجود نداشت، و به دنبال آن تصمیم گرفت مردم «جزیرة‌العرب» را به جاى «کعبه» به سوى آن فرا خواند؛ براى همین منظور، مبلغان بسیارى به میان قبائل عرب و سرزمین «حجاز» فرستاد، اما اعراب که سخت به «مکّه» و «کعبه» علاقه داشتند، احساس خطر کردند و مخفیانه کلیسای او را آتش زدند! «ابرهه» نیز سخت خشمگین شد و تصمیم گرفت خانه «کعبه» را به کلى ویران سازد و با لشکری عظیم و با تعدادی «فیل سوار» عازم «مکّه» شد؛ هنگامى که به نزدیکی «مکّه» رسیدند، تعدادی از آنها حمله کرده و شتران و اموال اهل «مکّه» را به غارت بردند که در این میان، دویست شتر نیز از حضرت عبدالمطلب (ع) غارت شد؛ «ابرهه» سپس برای ایشان به عنوان بزرگ «مکّه» پیام فرستاد که من براى جنگ نیامده‌ام و تنها می‌خواهم خانه کعبه را ویران کنم، لذا اگر شما دست به سلاح نبرید، نیازى به ریختن خونتان نمی‌بینم! حضرت عبدالمطلب (ع) پس از دریافت پیام با فرستاده او به دیدار «ابرهه» رفتند و او که سخت تحت تأثیر چهره نورانی و ابهت فوق‌العاده ایشان قرار گرفت بود، از حاجتشان سؤال کرد؟ حضرت عبدالمطلب (ع) نیز در جواب او فرمودند: حاجتم این است که دویست شتر را که از من به غارت برده‌اید، بازگردانید؛ «ابرهه» سخت از این تقاضا در عجب شد، و گفت من گمان می‌کردم درباره «کعبه» که متعلق به دین تو و اجداد تو است و من می‌خواهم ویرانش کنم، درخواستی داری؟! و حضرت بلافاصله گفتند: «أَنَا رَبُّ الإِبِلِ، وَ إِنَّ لِلْبَیْتِ رَبّاً سَیَمْنَعُهُ»؛ (من صاحب شترانم، و این خانه نیز صاحبى دارد که از آن دفاع مى‌کند)، این سخن حضرت، «ابرهه» را تکان داد و در فکر فرو برد اما مانع از حمله او نشد! روز بعد ابرهه سوار بر «فیل» معروفش که «محمود» نام داشت با لشکر انبوهش براى درهم کوبیدن کعبه به طرف «مکّه» حمله‌ور شد، ولى هر چه کرد، «فیل» او به طرف کعبه پیش نرفت! او از این ماجرا سخت متعجب شد و در حیرت فرو رفت که در این هنگام، پرندگانى همانند پرستو که هر یک از آنها سه عدد سنگریزه با خود حمل می‌کردند بالای سر آنها رسیده و سنگ‌ها را بر سر لشگریان «ابرهه» فرو ریختند، و تمامی آنها و فیل‌هایشان را هلاک نمودند و خداوند بدین وسیله قدرت لایزال خویش را به بشریت نشان داد که در قرآن کریم چنین آمده: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده و بخشایشگر أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِأَصْحَابِ الْفِيلِ ﴿۱﴾ مگر نديدى پروردگارت با فیل‌‌سواران چه‌ كرد؛ أَلَمْ يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ فِي تَضْلِيلٍ ﴿۲﴾ آيا نیرنگشان را بی اثر نساخت؟ وَأَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْرًا أَبَابِيلَ ﴿۳﴾ خداوند بر سر آنها پرندگانی را فوج فوج فرستاد؛ تَرْمِيهِمْ بِحِجَارَةٍ مِنْ سِجِّيلٍ ﴿۴﴾ كه بر آنان سنگ‌هايى سخت افكندند؛ فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ ﴿۵﴾ پس آنان را مانند كاه جویده شده گردانيد! 🔰 منابع: «سيره ابن هشام، ج١، ص٣٨ تا ۶٢»؛ «بلوغ الارب، ج١، ص٢۵٠ تا ٢۶٣»؛ «بحارالانوار، ج١۵، ص١٣٠ به بعد» و «مجمع‌البيان، ج١٠، ص۵۴٢ به بعد». https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: روز هجدهم #محرم الحرام موضوع: #احکام_عزاداری ❓آیا قمه زدن به طور مخفی حلال است یا اینکه فتوای شریف حضرتعالی عمومیت دارد؟ ✅ قمه زنی علاوه بر اینکه از نظر عرفی از مظاهر حزن و اندوه محسوب نمی‌شود و سابقه‌ای در عصر ائمه علیهم‌السلام و زمان‌های بعد از آن ندارد و تأییدی هم به شکل خاص یا عام از معصوم علیه‌السلام در مورد آن نرسیده است، در زمان حاضر موجب وهن و بدنام شدن مذهب می‌شود، بنابراین در هیچ حالتی جایز نیست. ❓اگر انسان (در ایام شهادت اهل‌بیت) در زیارتگاه‌های ائمه علیهم‌السلام خود را به زمین بیندازد و همانند بعضی از مردم که صورت و سینه خود را برزمین می مالند تا از آن خون جاری شود و به همان حالت وارد حرم می شوند، عمل کند چه حکمی دارد؟ ✅ این اعمال که به عنوان اظهار حزن و عزاداری سنّتی و محبت ائمه علیهم‌السلام محسوب نمی‌شوند از نظر شرعی اعتباری ندارند، بلکه اگر منجر به ضرر بدنی قابل توجه و یا وهن مذهب شوند، جایز نیست. ❓معیار شرعی ضرر اعم از جسمی یا روحی چیست؟ ✅ معیار، ضرری است که در نظر عرف، قابل توّجه و معتنابه (قابل اعتنا) باشد. 📚منبع: khamenei.ir https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#عاشورا و #امدادهای_غیبی؟!» روز شنبه، ١۴٠٢/٠۵/١۴ مناسبت روز: در روز گذشته از امداد غیبی و نزول بلا بر اصحاب فیل سخن گفتیم، اما شاید این سؤال برای بعضی از عزیزان پیش آمده که چرا خداوند در روز عاشورا، امام حسین (ع) و یارانشان را با امدادهای غیبی یاری ننمود؟! و همانند اصحاب فیل بر لشکر ابن‌زیاد ملعون نیز عذاب الهی نازل نکرده است؟! ✅ در جواب باید عرض کنیم که شکی نیست که عالم هستی مخلوق خداست و خداوند متعال قادر بر انجام هر کاری است و مسلماً در کربلا نیز می‌توانسته که از اعجاز و قدرت خارق‌العاده خود برای دفع و نابودی دشمنان امام حسین (ع) استفاده نماید؛ همانطور که در هلاکت اصحاب فیل، و یا شکافتن دریا برای حضرت موسی (ع) و غرق کردن فرعون، و یا گلستان نمودن آتش برای حضرت ابراهیم (ع) و کشتن نمرود با یک پشه، و یا یاری رساندن به پیامبر اسلام در جنگ‌های بدر و احزاب از امدادهای غیبی استفاده نموده است؛ اما نکته مهم این است که اگر در جایی خداوند به مصالحی که برای ما عیان و قابل درک نباشد برای یاری انبیاء و اولیاء خود از امدادهای غیبی استفاده ننماید، آیا این موضوع با حکمت الهی تناقض پیدا می‌کند؟! ✍️ مسلماً پاسخ این سؤال منفی است چراکه خداوند، آفریننده و پرورش دهنده بشریت است و تمامی افعالش را از روی حکمت و در جهت تکامل بشریت است؛ لذا اگر برای بشر محدود و ضعیف، فلسفه اموری قابل درک و فهم نباشد، دلیل بر تناقض در حکمت الهی نیست؛ بر این اساس باید بگوئیم که: 1️⃣ اولین جواب این است که تمامی مقدرات الهی بر اساس «حکمت و عدالت» مقرر می‌گردد و اصلاً جای چون و چرا ندارند! هرچند که برای ما قابل درک و فهم نباشند. 2️⃣ ثانیاً سنت الهی بر این است که همه کارها در دنیا براساس قواعد و قوانین عادی انجام گیرد و خداوند، اصل را در همه‌ی امور بر اساس اسباب و مسببات طبیعی دنیوی و اختیار بشر قرار داده است، مگر بعضی از موارد خاص که به آنها «معجزه» می‌گوئیم و اگر بنا بود که معجزه و امدادهای غیبی همیشگی باشند و هر عمل ظالمانه‌ای، بلافاصله جزا داده شود، دیگر هیچ کس جرأتی برای بروز اراده واقعی و باطنش را پیدا نمی‌کرد و با پدید آمدن حالتی شبیه به جبر، اختیار و جسارت افراد برای انتخاب آزادانه اعمال از بین می‌رفت و مسلماً «حجّت الهی» بر بشر برای روز جزا کامل نمی‌شد. 3️⃣ ثالثاً روایاتی وجود دارد که نصرت الهی نازل شده و ملائکه و اجنه در کربلا به یاری امام حسین(ع) آمدند، ولی ایشان نپذیرفتند! چنانچه امام صادق(ع) فرمودند: «چون امام حسین(ع) با عمر بن سعد تلاقى نمودند و جنگ بر پا شد، خداوند نصرت خود را فرو فرستاد تا آن جا که بر سر حسین(ع) سایه گسترد و آن گاه امام مخیر شدند بین پیروزى بر دشمنانش و بین ملاقات و لقاى پروردگارشان، و ایشان (بلندی مرتبه و) لقاى پروردگار را برگزیدند» (امالی، ص۶٣٨) و در حدیث دیگر نیز فرمودند که «چهار هزار نفر از ملائکه برای یاری امام آمدند، اما حضرت به آنها اذن ندادند» (کافی، ج١، ص٢٨٣) ✍️ ضمن اینکه زنده ماندن امام سجاد (ع) و بسیاری از اتفاقاتی که در کوفه و شام افتاد و مقهور شدن یزید ملعون، نمونه‌هایی آشکار از «امدادهای غیبی» است. 4️⃣ رابعاً اگر امدادهای غیبی در کربلا به امام می‌رسید و حضرت پیروزی ظاهری از طریق معجزه که برای مردم عادی مقدور نیست را می‌پذیرفتند، دیگر نمی‌توانستند برای بشریت نقش «الگو» را ایفا نمایند؛ لذا حضرت نخواستند که از معجزه و کرامت استفاده کنند و برای بقاء دین اسلام و ترویج فرهنگ و معارف اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع)، همه‌ی مصائب را به جان خریدند تا نشان دهند که‌ مرگ با «عزت» بهتر از زندگی با«ذلت» است؛ و الگویی همیشگی برای آزادگان جهان شوند. 5️⃣ خامساً اگر قرار باشد که همیشه امدادهای غیبی برسد و ظلم و بدی‌ها توسط خداوند نابود شود، دیگر فرصتی برای آزمودن بشر ایجاد نمی‌شود و هرگز سره از ناسره جدا نمی‌گردد؛ لذا کربلا صحنه‌ی امتحان بزرگ امت اسلامی است و حکمت الهی بر آن است که خداوند در وقت آزمون‌ها از معجزه استفاده نمی‌نماید، تا آدمی از طریق «اختیار» راه سعادت و یا شقاوت را انتخاب نماید. 6️⃣ سادساً انبیاء و اولیاء و خوبان عالم به‌وسیله امتحان‌های سخت و مصائب، «ترفیع درجه» پیدا می‌کنند و به مقام قرب الهی می‌رسند، لذا وقتی فرصتی طلایی چون کربلا پیش می‌آید، طبیعی است که امام حسین (ع) به راحتی از آن گذر نمی‌کنند و در صورت اختیار رسیدن به قرب الهی را ترجیح می‌دهند؛ «هر که در این بزم مقرب‌تر است جام بلا بیشترش می دهند...» ✍️ قضاوت با شما... https://eitaa.com/ROOZBARG