✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: ایام مریضی شدید رسول خدا و درخواست قلم و دوات توسط آن حضرت برای نوشتن وصیت‌نامه (ماجرای تلخ حدیث قرطاس) موضوع: #احکام_وصیت ✅ وقتى انسان نشانه‏هاى مرگ را در خود ديد بايد فورا امانت‌هاى مردم را به صاحبانش برگرداند و اگر به مردم بدهكار است و موقع دادن آن بدهى رسيده، بايد بدهد؛ و اگر خودش نمى‏تواند بدهد يا موقع دادن بدهى او نرسيده، بايد وصيت كند و بر وصيت‏ شاهد بگيرد، ولى اگر بدهى او معلوم باشد و اطمينان دارد كه ورثه مى‏پردازند وصيت كردن لازم نيست؛ ✅ كسى كه نشانه‏هاى مرگ را در خود مى‏بيند اگر نماز و روزه قضا دارد، بايد وصيت كند كه از مال خودش براى آنها اجير بگيرند، بلكه اگر مال نداشته باشد ولى احتمال بدهد كسى بدون آن كه چيزى بگيرد آنها را انجام مى‏دهد، باز هم واجب است وصيت نمايد، و اگر قضاى نماز و روزه او به تفصيلى كه گفته شده بر پسر بزرگترش واجب است، بايد به او اطلاع دهد يا وصيت كند كه براى او بجا آورد. ✅ كسى كه نشانه‏هاى مرگ را در خود مى‏بيند، اگر خمس و زكات و مظالم بدهكار است، بايد فوراً بدهد و اگر نمى‏تواند، چنانچه از خودش مال دارد، يا احتمال مى‏دهد كسى آنها را ادا نمايد، بايد وصيت كند، و همچنين است اگر حج بر او واجب باشد. 📚 توضیح‌المسائل امام خمینی (ره) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#حدیث_قرطاس حقیقتی انکارناپذیر (٢)» روز سه‌شنبه، ١۴٠٢/٠۶/٢١ ✍️ مناسبت روز: امروز مناسبت خاصی نداریم اما طبق تاریخ در ایام بیماری و روزهای آخر عمر پیامبر اکرم (ص) به سر می‌بریم و دیروز از یکی از وقایع تلخ این ایام، یعنی «حدیث قرطاس» سخن گفتیم؛ امروز نیز به برخی شبهات پیرامون این رویداد اسفناک می‌پردازیم؛ در روز گذشته عرض شد که در روزهای آخر عمر پیامبر اکرم (ص) که اصحاب برای عیادت ایشان آمده بودند؛ حضرت، طلب دوات و قلم نمودند تا چیزی بنویسند که بعد از ایشان، امت اسلامی هرگز گمراه نشوند؛ اما متأسفانه خلیفه دوم از این‌کار جلوگیری و جسارت کرده که مگر نمی‌بینید که بیماری بر پیامبر (ص) غلبه کرده و حضرت هذیان می‌گویند!!! پس از سخن عمربن‌خطاب، افرادی که در آن جمع حاضر بودند با هم اختلاف کردند، عده‌ای حرف او را تأیید کرده و عده‌ای دیگر شأن رسول خدا را بالاتر از اینگونه حرف‌های گزاف می‌دانستند و بالاخره تصمیم گرفتند از خودِ پیامبر(ص) مجدداً سؤال کنند و ببینند، حضرت با حواس جمع به آنها پاسخ می‌دهند یاخیر؟ که پیامبر(ص) در جواب آنها فرمودند: «أ بَعْدَ الّذِی قُلْتُمْ؟!؛ یعنی بعد از حرفی که زدید، دیگر (نوشته من) اثری ندارد!» چراکه بعد از جسارت به پیامبر خدا و (العیاذ بِاللّه) محکوم نمودن ایشان به هذیان‌گویی، بر فرضی هم که رسول خدا (ص) چیزی هم می‌نوشتند، همان‌طور که در زمان حیات و حضور آن حضرت به ایشان نسبت هذیان‌گویی دادند، پس از رحلت نیز می‌گفتند که پیامبر (ص) این را در حال بیماری نوشته و کلام ایشان اعتبار ندارد! لذا دیگر آن نوشته، باعث اتحاد و اتفاق بین مسلمانان و نجات آنها از گمراهی نمی‌شد! ❓اما سؤال آن است که چرا در این ماجرا، حضرت علی (ع) و حضرت زهرا (س) بلافاصله عکس‌العمل نشان ندادند و سکوت کردند؟! و قلم و کاغذ نیاوردند؟! ✅ در جواب باید عرض کنیم که طبق تاریخ، زمانی که رسول خدا (ص) سخت مریض بودند، عایشه دیگر همسران حضرت را مجاب کرد که اجازه بدهند پیامبر (ص) در خانه او بستری شوند؛ لذا رسول خدا در روزهای آخر عمر شریفشان در خانه او بودند و مسلماً امر و نهی این خانه نیز در دست شخص عایشه بوده است؛ لذا در چنین شرایطی می‌توان تصور کرد که وقتی پیامبر (ص) فرمودند: «کاغذ و قلمی برایم بیاورید»، فرزند گرامیشان و امیرالمومنین (ع) در آن لحظه حضور نداشته‌ و بعداً وارد شده‌اند و برهمین اساس هم مورخین آورده‌اند که عبدالرحمن‌بن‌ابی‌‌بکر، برادر عایشه، قصد داشته که کاغذ و قلم بیاورد که خلیفه دوم مانع می‌گردد. ❓اما سؤال و شبهه‌ی دیگری که در این مبحث مطرح است این است که مگر خلیفه دوم، علم غیب داشته که پیامبر (ص) می‌خواهند چه وصیتی کنند که مانع حضرت شده باشد؟ ✅ در پاسخ به این سؤال، باید عرض کنیم که رسول خدا در آخر سخن خود جمله‌ای را به کار برده‌اند که خلیفه دوم از آن جمله به راحتی می‌توانسته متوجه شود و یا حداقل حدس بزند که حضرت می‌خواهند در مورد چه موضوعی سخن بگویند و بنویسند؛ زیرا پیامبر(ص) فرمودند: «تا زمانی که چنگ به این وصیت بزنید بعد از من هرگز گمراه نخواهید شد» و این جمله را رسول خدا (ص) کراراً در حدیث ثقلین به کار برده بودند؛ به‌طوری که در کتب شیعه و اهل‌سنت آمده که این حدیث را پیامبر(ص) در طول دوران نبوت خویش یعنی در طول ۲۰ سال رسالتشان بارها در مناسبت‌های مختلف تکرار فرموده‌اند و حتی برخی از علمای اهل‌سنت از جمله قندوزی در کتاب یَنابیعُ المَوَدّه که از کتب معتبر اهل سنت است، بیان کرده که پیامبر(ص) این حدیث را ۵۰۰ بار در مکان‌های مختلف تکرار کرده و فرمودند: «إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ الثَّقَلَیْنِ مَا إِنْ تَمَسَّکْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا، کِتَابَ اللَهِ وَ عِتْرَتِی؛ أَهْلَ بَیْتِی وَ إِنَّهُمَا لَنْ یَفْتَرِقَا حَتَّى یَرِدَا عَلَیَّ الْحَوْضَ: من در میان شما دو چیز مانند دو بال متعادل و متوازن باقی می گذارم، این دو ریسمانی هستند که از سوی خدا به سوی شما آویزان است و شرط آن این است که این دو را با هم بگیرید، این دو از هم جدا نمی‌شوند تا روز قیامت که بر من وارد شوند، اگر این دو را با هم گرفتید بعد از من هرگز گمراه نمی‌شوید»؛ پس این جمله حضرت که «بعد از من هرگز گمراه نمی‌شوید» در ذهن خلیفه دوم، کاملاً نقش بسته بود و وقتی پیامبر (ص) در بستر بیماری این جمله را تکرار کردند، او قطعاً حدس زده که پیامبر بازهم می‌خواهند امیرالمؤمنین (ع) را به‌عنوان جانشین خود و اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) را در کنار قرآن کریم و به‌عنوان مکمل آن، معرفی نمایند؛ لذا خلیفه دوم اولاً اجازه نداد تا پیامبر(ص) وصیت خود را بفرمایند و ثانیاً با همین قرینه ذهنی گفت: «قرآن برای ما کافی است». ✍️ «قضاوت با شما...» https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: #روز_وقف موضوع: #احکام_وقف 💠 وقف یکی از کارهای شایسته و ماندگار در دنیاست و به معنای جدا کردن مالی از اموال خود و اختصاص دادن منافع آن برای افراد خاص یا امور خیریه عام است؛ 💠 از وقف در روایات به «صدقه جاریه» تعبیر شده است یعنی ثواب آن بعد از فوت انسان نیز ادامه می یابد، چنانچه رسول اکرم (ص) می فرمایند: «هرگاه فرزند آدم بمیرد عمل او قطع می شود، مگر از طریق صدقه جاریه (مانند وقف) و عملی که از آن سود برده شود و فرزند صالحی که برای او دعا کند». [جامع الأخبار، ص۱۰۵] ❓آیا انسان می‌تواند منزل یا ملکی را در زمان حیاتش وقف کند، ولی شرط کند تا زمانی که خودش یا همسرش زنده اند، از آن استفاده کنند؟ ✅ طبق تصریح بسیاری از فقها از جمله آیات عظام امام خامنه‌ای، سیستانی و مکارم، چنین وقفی صحیح می‌باشد. ❓ آیا عدول از شروط وقف جایز است؟ و در صورت جواز، حدود آن کدام است؟ و آیا طولانی شدن زمان، بر عمل به شروط وقف تأثیر می‏گذارد؟ ✅ تخلّف از شروط صحيحی که واقف در عقد وقف، شرط کرده، جايز نيست مگر آنکه عمل به آن غير مقدور يا حرجی داشته باشد و گذشت زمان نیز در آن تأثيری ندارد. 📚 استفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#لشکر_اسامه و نافرمانی برخی از صحابه و لعنت آنها توسط رسول خدا» روز چهارشنبه، ١۴٠٢/٠۶/٢٢ ✍️ مناسبت روز: در آستانه روز رحلت حضرت رسول (ص) قرار داریم و متأسفانه در روزهای پایانی عمر حضرت، حوادث تلخی در تاریخ اسلام به وقوع پیوسته است که امروز نیز به یکی دیگر از این وقایع اسفبار تاریخی می‌پردازیم؛ یکی از بزرگترین جنگ‌های تاریخ صدر اسلام بین سپاه اسلام و سپاه روم، «جنگ موته» بوده است، که متأسفانه مسلمانان در این جنگ به علت عدم آشنایی با تجهیزات نظامی رومیان و شهادت فرماندهان خود، جناب «جعفربن ابی طالب(جعفر طیار)» و «زیدبن حارثه» و «عبدالله بن رواحه» شکست خورده و عقب نشینی نمودند؛ پیامبر(ص) که می‌دانستند رومیان، دشمن بزرگی برای مسلمانان هستند، پس از حجةالوداع و در اواخر عمر خود، لشکری را مهیا کرده و فرماندهی آن را به فرزند «زیدبن حارثه» یعنی «اسامه» که کمتر از ۲۰ سال داشت واگذار نمودند و به عده زیادی از مهاجرین و انصار از جمله خلیفه اول و دوم دستور دادند که به همراه این لشکر، سریعاً به مصاف با رومیان بروند! اما خلیفه دوم و عده‌ای از صحابه اعتراض کردند که «اسامه» جوان است و ما از او تجربه و سن بیشتری داریم و چرا این جوان فرمانده ما شده است؟! (الإرشاد، ج ۱، ص ١۶٩) پیامبر(ص) با شنیدن این سخنان، سخت برآشفتند و در حال بیماری به مسجد آمده و بر منبر رفته و فرمودند: شنیده‌ام برخی گفته‌اند که اسامه، جوان است و مناسب برای فرماندهی نیست! در صورتی که پدرش هم جوان بود (و لشگر را فرماندهی نمود) و در راه خدا شهید شد، پس همه باید از وی فرمانبرداری و اطاعت کنید! و سه بار فرمودند: «لشکر اسامة را (سریعاً) روانه کنید...» (البدء و التاریخ، ج۵، ص۵۹) و اضافه نمودند که خدا لعنت کند هرکس که از رفتن به همراه سپاه اجتناب ورزد! «لَعَنَ الله مَن تَخَلَّفَ عَن جَیِش اُسامَه» (شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید ج ۶ ص ۵۲) ❓حالا شاید بپرسید که با وجود اصحاب بزرگ و با تجربه و جنگجو در مدینه، چرا پیامبر(ص) اسامه‌ی جوان را برای فرماندهی این لشکر انتخاب نمودند و اصرار داشتند که هر چه سریعتر لشگر اعزام گردد؟ ✅ در پاسخ به این سؤال ابتدا باید بدانیم که همین اشکال را بارها برخی از صحابه از جمله خلفای سه‌گانه به پیامبر (ص) گرفته بودند که چرا علی(ع) که نصف عمر و تجربه ما را دارد، همه‌جا فرمانده و جلودار است؟! و پیامبر (ص) می‌دانستند که آنها بعد از رحلت حضرت نیز از همین حربه استفاده نموده و می‌گویند: علی(ع) خیلی جوان است و باید سیاست یاد بگیرد، بنابراین صلاح نیست حکومت را به‌دست گیرد! لذا شاید پیامبر (ص) می‌خواستند با فرماندهی اسامه‌ی جوان، این پیام را بدهند که ملاک رهبری و فرماندهی، سن و سال نیست و شایستگی و توانایی افراد باید لحاظ شود! تا پس از رحلت ایشان، عده‌ای به بهانه سنِّ امیرالمؤمنین (ع)، خلافت را غصب ننمایند! ✅ اما با شرایط خاص جامعه اسلامی در آن برهه از زمان که یکی دو ماه بیشتر از واقعه غدیرخم و اعلام جانشینی حضرت علی (ع) نگذشته بود، شاید مهمترین دلایل پیامبر (ص) از تشکیل لشکر به فرماندهی اسامه و دستور رفتن آنها به سرزمین بَلقاء (اردن)، این بود که رسول خدا (ص) می‌خواستند بعد از رحلت ایشان، کسی از صحابه‌ای که به خلافت طمع داشتند در مدینه نباشند! و همچنین کسی از آنها نتواند از عنوان فرماندهی این لشکر برای جانشینی حضرت، سوءاستفاده کند! تا امیرالمؤمنین (ع) بدون حضور آنها و بدون مشکل بر مسند جانشینی قرار گیرند! (الإرشاد، ج ۱، ص۱۶۷) بالاخره علی‌رغم تأکید پی در پی پیامبر (ص) بر شتاب در حرکت سپاه اسامه [الطبقات الكبرى، ج۲، ص۱۹۱] متأسفانه عده‌ای از صحابه از جمله خلیفه اول و دوم، از دستور حضرت، تخطی نموده و تا زمان رحلت رسول خدا حرکت نکردند و پس از آن هم، برخلاف سفارش مکرر رسول خدا برای جانشینی امیرالمؤمنین (ع)، ماجرای سقیفه و جانشینی خلیفه اول را به راه انداختند! [ الإرشاد، ج ۱، ص ۱۸۳] در پایان سخن امروز، تأکید بر این نکته ضروری است که طبق کتب حدیثی و تاریخی معتبر شیعه و اهل‌سنت روشن می‌شود، طبق دستور رسول خدا (ص)، هیچ کس حق ترک لشکر اسامه را نداشته و حضرت بر متخلفان از دستور ایشان (که طبق آیات قرآن کریم بر اساس وحی الهی است) به صراحت نفرین و لعن کرده‌اند! لذا مسلماً کسانی که توسط رسول خدا، لعن و نفرین شده‌اند؛ هرگز صلاحیت، استحقاق و شایستگی خلافت مسلمین را نداشته‌اند! ✍️ قضاوت با شما... https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: سالروز رحلت پیامبر اکرم (ص) و شهادت امام حسن مجتبی (ع) موضوع: #احکام_وصیت ✅ به كسى كه به او وصيت مى‏كنند، «وصى» مى‏گويند؛ «وصی» بايد مسلمان و بالغ و عاقل و مورد اطمينان باشد. ✅ اگر انسان بفهمد كسى او را وصى كرده، چنانچه به اطلاع وصيت كننده برساند كه براى انجام وصيت او حاضر نيست، لازم نيست بعد از مردن او به وصيت عمل كند، ولى اگر پيش از مردن او نفهمد كه او را وصى كرده، يا بفهمد و به او اطلاع ندهد كه براى عمل كردن به وصيت‏حاضر نيست، بايد وصيت او را انجام دهد... ✅ اگر كسى كه وصيت كرده بميرد، وصى نمى‏تواند ديگرى را براى انجام كارهاى ميت معين كند و خود از كار كناره نمايد، ولى اگر بداند مقصود ميت اين نبوده كه خود وصى آن كار را انجام دهد، بلكه مقصودش فقط انجام كار بوده،مى‏تواند ديگرى را از طرف خود وكيل نمايد؛ ✅ اگر وصى نتواند به تنهايى كارهاى ميت را انجام دهد حاكم شرع براى كمك او يك نفر ديگر را معين می‌کند. 📚 توضیح‌المسائل امام خمینی (ره) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#فتنه_سقیفه (١)» روز پنجشنبه، ١۴٠٢/٠۶/٢٣ ✍️ مناسبت روز: ۲۸ صفر سالروز رحلت پیامبر اکرم (ص) است که در برخی از کتب تاریخی آمده، آن حضرت پس از مدتی بیماری در مدینه رحلت نمودند؛ اما در روایاتی از ائمه اطهار (ع) بیان گردیده، آن حضرت در اثر سمی که به ایشان خورانده شد، به شهادت رسیدند. (کافی، ج ۶، ص ۳۱۵؛ و صحیح بخاری، ج ۵، ص ۱۳۷)؛ همچنین امروز به روایتی سالروز شهادت مظلومانه امام حسن (ع) است؛ لذا روزبرگ شیعه را ضمن عرض تسلیت و تعزیت با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم؛ مورخین آورده‌اند که رسول خدا (ص) در حالى جان سپردند که سر در دامن على بن ابى طالب (ع) داشتند و امیرالمؤمنین شیون کنان، رحلت پیامبر (ص) را به دیگران خبر دادند؛ چون خبر وفات پیامبر (ص) زمزمه شد، عمربن‌خطاب به ناگاه فریاد برآورد: هرگز چنین نیست! این بعضى از منافقانند که می‌پندارند پیامبر خدا مرده است! مردم بدانید، به خدا سوگند، رسول خدا نمرده است بلکه به سوى پروردگار خود رفته، به همان گونه که موسى به سوى پروردگار خود رفت، او چهل روز از پیروان خود غایب بود و پس از این که گفته شد او مرده است به نزد ایشان بازگشت! به خدا سوگند، رسول خدا باز مى گردد و دست و پاى کسانى را که گمان برده‌اند او مرده است، قطع خواهد کرد! اما موضوع رحلت براى خاندان پیامبر و مسلمانان قطعى و بدیهى بود، چنانچه حضرت عباس عموی پیامبر در اعتراض به عمر گفت: مگر قرآن نخوانده‌اید که می‌فرماید: «وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ ۚ أَفَإِنْ مَاتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلَىٰ أَعْقَابِكُمْ...»: «محمد جز فرستاده‌اى نیست که پیش از او هم پیامبرانى (آمده و) درگذشته‌اند! آیا اگر او بمیرد یا کشته شود از عقیده خود (به شیوه جاهلیت) برمى گردید...» (آل عمران/١۴۴) با این حال، خلیفه دوم بر نظر خود پافشارى مى کرد تا آن که چند ساعتى بعد، ابوبکر که به محل سکونت خود در «سنح» رفته بود، به مدینه رسید و چون چشمش به جسد مطهر پیامبر (ص) افتاد، همان آیه را که پیشتر دیگران خوانده بودند، قرائت کرد و عمر را به سکوت فراخواند و او نیز ساکت بر زمین نشست و گفت: گویا این آیه را پیش از این نشنیده بودم! آیا این آیه در قرآن است؟! البته محققان و مورخان اهل تسنن بر پایه اعتراف شخص خلیفه دوم، انگیزه او از این جوسازی را، زمینه سازى براى رسیدن ابوبکر به مدینه دانسته‌اند؛ چنانچه ابن ابی الحدید مى‌نویسد: عمربن خطاب با این اقدام مى‌خواست فرصتى براى رسیدن ابوبکر به مدینه فراهم آورد، زیرا او در فرداى «سقیفه» قبل از سخنرانى ابوبکر در مسجد، ضمن عذرخواهى از اظهارات روز گذشته خود در انکار وفات پیامبر (ص)، گفت: وقتى فهمیدم رسول خدا (ص) از دنیا رفته‌اند، ترسیدم بر سر زمامدارى، جنجال و آشوب به پا شود و انصار و دیگران، زمامدارى را به دست گیرند یا از اسلام برگردند! [راز انکار رحلت پیامبر، ماهنامه کوثر، شماره۳۹] پس از رسیدن ابوبکر، در حالی که حضرت على (ع) به اتفاق برخى از عموزادگان خویش به غسل دادن و کفن کردن بدن مطهر پیامبر (ص) مشغول بودند، خلیفه اول و دوم بلادرنگ به‌اتفاق عده‌اى از سران و سیاست مداران مهاجر و انصار در سقیفه بنى ساعده گردآمده و برخلاف توصیه مکرر رسول خدا، درباره جانشینى پیامبر (ص) به مجادله و منازعه پرداختند! امام باقر (ع) در این زمینه چنین می‌فرمایند: «عموم مردم و خواص و نزدیکان در آن روز بر بدن مبارک رسول خدا نماز خواندند، اما هیچ‌یک از اهل سقیفه بر غسل و کفن و دفن حضرت رسول حاضر نشدند! حتی امیرالمومنین (ع) بریده اسلمی را برای خبر دادن نزد آنان فرستاد، ولی آنها اعتنایی نکردند و بعد از دفن آن حضرت، (گویی) بیعت آنان هم تمام شده!» [مناقب ابن شهرآشوب، ج۱، ص۲۹۷] رحلت پیامبر اکرم (ص) برای امیرالمؤمنین (ع) حادثه‌ای بسیار سخت و جان سوز بود، چنان که حضرت فرمودند: «فضَجَّتِ الدّارُ الافنیةُ؛ گویا در و دیوار خانه فریاد می‌زد!» [نهج‌البلاغه، خطبه ۱۹۷] ولی متأسفانه در این وضعیت که آسمانیان و زمینیان برای رحلت اشرف مخلوقات عالم، عزادار و گریان بودند، برخی از صحابه در سقیفه بر سر حکومت دنیا، چانه‌زنی می‌کردند و پیامبر خدا را به فراموشی سپرده بودند!!! ✍️ این حکایت تلخ ادامه دارد... https://eitaa.com/ROOZBARG