✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#کاظم_آل_محمد (ص)» روز یکشنبه، ١۴٠٠/١٢/٠٨ مناسبت روز: ۲۵رجب، طبق نقل مشهور، سالروز شهادت هفتمین اختر تابناک آسمان ولایت و امامت، حضرت امام موسی کاظم (ع) است که پس از تحمل سال‌ها شکنجه و زندان، سرانجام به دستور هارون الرشید و به دستِ سندی بن شاهک، مسموم و به شهادت رسیدند، لذا ضمن عرض تسلیت و تعزیت به محضر امام زمان (عج) و حضرت ثامن الائمه (ع) و حضرت فاطمه معصومه (س) و همه عاشقان ولایت و امامت، سخن امروز را آغاز می‌نمائیم؛ حضرت موسی ابن جعفر (ع)، دارای القاب زیادی بوده‌اند، از جمله: «اَعبَد»، «اَفقَه»، «اسخی»، «احسن»، «امین»، «صابر»، «صالح»، «باب الحوائج»، «زین‌المجتهدین» و...؛ اما مهمترین لقب حضرت، «کاظم» است! آنچه که از معنای «کاظم» در بین مردم شهرت دارد، «فروبرنده خشم» است؛ اما شاید همواره این سؤال در پستوی ذهن و قلب شیعیان مطرح بوده، که آیا معنای «فروخورنده خشم» آن هم به‌عنوان یک صفت بزرگ برای یک امام معصوم، با قدرت عصمت اهل‌بیت (ع) سازگار است؟! چراکه با احتساب این معنای ظاهری، باید فرض کنیم که امام هفتم، شخصی بودند که به‌دلیل شرایط سخت زندگی، و فشار و اختناق حکومت ظالم عباسی، و بی‌وفایی برخی از یاران خود، همواره در معرض عصبانیت و خشم بوده‌اند و در این حال، مدام خشم خود را فرو می‌خوردند! مسلماً انتساب این معنا به امام کاظم(ع)، نمی‌تواند شایسته امامت و عصمت و شأن آن امام معصوم باشد! و این معنا با آیه تطهیر نیز که اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) را از هر رِجس و زشتی، مصون می‌داند، مغایر است! چراکه هر خشمی، هرچند اندک باشد، در وهله‌ی اول، نشان‌گر غلبه‌ی قوه قهریه و غضب، بر روح و جان آدمی است که مسلما این معنا، دور از شأن و عصمت امام معصوم است؛ البته شاید این معنا، نشأت گرفته از آیه ١٣۴ سوره آل‌عمران باشد که خداوند در آن، سه صفت را برای نیکوکاران و محسنین برشمرده است: « ١. آنهایی که در فراخى و تنگى انفاق مى‏‌کنند؛ ٢. خشم خود را فرو مى‏‌برند؛ و ٣. از مردم در مى‏‌گذرند»: «الَّذینَ یُنْفِقُونَ فِی السَّرّاءِ وَ الضَّرّاءِ وَ الْکاظِمینَ الْغَیْظَ وَ الْعافینَ عَنِ النّاسِ وَ اللّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنینَ»؛ لذا از نظر قرآن، صفت "کاظم الغیظ" برای انسان‌های نیکوکار، فضیلت بزرگی است! اما مسلماً این معنا برای امام معصوم، که اصلاً رذایلی چون غضب در وجود پاک و مطهر او، جایی ندارد، فضیلتی ویژه، محسوب نمی‌گردد! بر همین اساس، برخی از مفسرین، به‌دنبال معنایی بالاتر و فراتر از معنای ظاهری رفته‌اند و «کاظم» را، صفت انسانی دانسته‌اند که همواره آرامش خود را در برابر تمامی زشتی‌ها و بدی‌ها و رفتارهایی که برخاسته از حالت خشم و عصبیت است، حفظ می‌نماید! تا جایی که اصلاً خشم و غضب و دیگر رذائلِ در این زمینه، در وجود او، ورود پیدا نمی‌کند! و نه تنها با حلم و صبر از بدی‌ها و ناسزاهای دیگران می‌گذرد؛ بلکه خشم دیگران را نیز با نیکی و احسان پاسخ می‌دهد! بی‌شک این معنا، می‌تواند شایسته پیشوای هفتم شیعیان باشد، زیرا حضرت کاظم (ع)، نه تنها از کسانی که به ایشان بدی کرده و ستم روا می‌داشتند، می‌گذشتند! بلکه به آنها نیکی و احسان فراوان می‌نمودند تا روح شرارت و خودخواهی، از نَفْسِ آنها، رَخت بربندد! چنانچه آورده‌اند: مردی از نوادگان خلیفه دوم در حضور امام کاظم (ع)، به ایشان و جد گرامیشان، حضرت امیرالمؤمنین (ع) توهین کرد!!! همراهان امام خواستند به او حمله کنند و او را بکشند، اما امام مانع شدند و سپس شخصاً به مزرعهٔ آن مرد ناصبی رفتند! او با دیدن امام، فکر کرد که حضرت برای انتقام و از بین بردن او و یا حداقل از بین بردن محصولاتش آمده‌اند، لذا شروع به داد و بیداد کرد! اما امام به او نزدیک شده و با مهربانی پرسیدند: چقدر خرج کاشت مزرعه‌ات کرده‌ای؟ مرد با عصبانیت گفت: ۱۰۰ دینار! سپس پرسیدند: امید داری چه اندازه از آن برداشت کنی؟ مرد ناصبی باجسارت گفت: غیب نمی‌دانم! امام بازهم با خوشرویی فرمودند: گفتم امید داری چه اندازه از آن برداشت کنی؟ مرد پاسخ داد: ۲۰۰ دینار! پس امام ۳۰۰ دینار به او داده و فرمودند: این ۳۰۰ دینار برای توست و محصولت هم برایت باقی است! سپس از او خداحافظی کرده و به سوی مسجد حرکت کردند؛ آن مرد که شگفت‌زده شده بود، خود را زودتر از حضرت به مسجد رسانده، و با دیدن امام، از جابرخاست و آیه ١٢۴ سوره مبارکه انعام را بلند تلاوت نمود: «اللَّه أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِ‌سَالَتَهُ: خدا بهتر می‌داند، رسالتش را کجا قرار دهد!» [تاریخ بغداد، ج۱۳، ص۳۰] ✍️ در پایان سخن از خداوند متعال مسئلت می‌نمائیم که توفیق الگوگیری از سیره آن امام همام را نصیب همه‌ی‌ما گرداند تا بتوانیم مُتخَلّق به اخلاق کاظمی شویم. https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: «سالروز رحلت حضرت ابوطالب (ع)» موضوع: «#احکام_نواصب» ❓پرسش: نواصب به چه کسانی می‌گویند و حکم شرعی آنها چیست؟ ✅ ناصِبی کسی است که با امام علی(ع) یا یکی از اهل بیت(ع) دشمنی بورزد و دشمنی خود با آنان را آشکار کند! همچنین انکار فضایل اهل بیت، لعن و سب ائمه و نیز دشمنی با شیعیان از مصادیق ناصبی‌گری دانسته شده است! ✅ از نظر فقیهان شیعه، «نواصب» نجس و در حکم کفار هستند؛ از این‌رو خوردن حیوانی که توسط آنان ذبح شده، پرداخت صدقه به آن‌ها و ازدواج با آنان جایز نیست و از مسلمانان ارث نمی‌برند! ⬅️ بدیهی است از آنجا که همه‌ی عزیزان اهل سنت، مُحِب اهل بیت عصمت و طهارت (ع) هستند، ناصبی محسوب نمی‌شوند. 📚 من لا یحضره الفقیه، ج۳، ص۴۰۸؛ جواهر الکلام، ج۶، ص۶۴. ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «حامی پیامبر (ص)» روز دوشنبه، ١۴٠٠/١٢/٠٩ مناسبت روز: امروز سالروز رحلت حضرت ابوطالب (ع) پدر بزرگوار حضرت امیرالمؤمنین (ع) و حضرت جعفر طیار (ع) و عموی بزرگوار پیامبر اکرم (ص) است، لذا سخن امروز را با عرض تسلیت و تعزیت به تمامی شیعیان و محبین مولای متقیان آغاز می‌نمائیم؛ حضرت ابوطالب (ع)، سید بطحاء و رئیس مکه، و پیر و بزرگ قبیله قریش بودند؛ ایشان جمیع فضایل اخلا‌قی را دارا بوده و همه قبایل عرب، شخصیت و مکارم اخلاقی وی را می‌ستودند و احترام ویژه‌ای برای ایشان قائل بودند، چنانچه از اکثم بن صیفی، حکیم معروف عرب، پرسیدند: حکمت و ریاست و سیادت را از که آموختی؟ گفت: از حليفِ (دوست) علم و ادب، سید عجم و عرب، ابوطالب بن عبدالمطّلب! حضرت ابوطالب (ع) مانند پدری فداکار، چهل و دو سال در نهایت وفا و صمیمیت، به کفالت و حمایت و یاری پیامبر اکرم (ص) همت گماردند و همسر مکرمه‌ ایشان، حضرت فاطمه بنت اسد (س) نیز چون مادری مهربان، به خدمت رسول خدا قیام کرده و پیامبر (ص) را از فرزندان خود، بیشتر دوست و گرامی داشتند! فرزندان شریف ایشان: «ام هانی، جعفرطیار و امیرالمؤمنین (ع)» نیز، از اولین مسلمانان و همواره حامی و پیرو واقعی رسول خدا (ص) و از مدافعان بزرگ دین شریف اسلام بودند؛ چنانچه به جرأت می‌توان گفت که هیچ خاندانی به اندازه آن‌ها، به پیامبر اسلا‌م (ص) خدمت نکرده و خدمات هیچ خانواده‌ای، برای اسلا‌م، سودمندتر و با ارزش‌تر از آن‌ها نبوده است! آن‌هم در سخت ترین دوران زندگی پیامبر خدا! حضرت ابوطالب (ع) در آخرین لحظات عمر نیز، دست از حمایت از رسول خدا برنداشتند و در وصیت خود سفارش فرمودند:‌ «ای جماعت بنی‌هاشم! محمد(ص) را تصدیق و اطاعت کنید تا رستگار و هدایت شوید!» (الغدیر، ج ۷، ص۳۶۷) ✍️ پیامبر خدا (ص) نیز احترام و علاقه زیادی برای عموی گرامیشان قائل بودند و در مصیبت حضرت ابوطالب (ع)، بسیار اندوهناک و گریان شده و فرمودند: «ای عمو! در صغیری پرورشم دادی، در یتیمی کفالتم نمودی و در کبیری یاری‌ام کردی، خدا به تو در برابر یاری من پاداش نیکو دهد» و سپس پیشاپیش جنازه ایشان می‌رفتند و می‌فرمودند: «ای عمو، صله رحم و مهربانی کردی و جزای نیکو دریافت نمودی» و هنگامی که به محل دفن ایشان رسیدند، فرمودند: «آن گونه برای شما، طلب آمرزش و شفاعت می‌کنم که جن و انس، دچار شگفتی شوند!» (شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج۱۴، ص۷۶؛ و بحار الانوار، ج١٩، ص ۶٩) فقدان ابوطالب (ع)، جبهه‌ی مسلمانان را در مکه، بی‌پناه کرد و یکی از مهمترین علل هجرت، به شمار می‌رود، زیرا با رحلت ایشان، مسلمانان و شخص پیامبر (ص) حامی اصلی خویش را از دست دادند و دشمنان در برابر آن‌ها جسور و گستاخ گردیدند! چنانچه در سیره ابن هشام، نقل شده که: پس از وفات ابوطالب(ع)، قریش، بر پیامبر خدا مرارت‌هایی رساندند که در حیات ایشان جرأت انجام آن را نداشتند! (الغدير، ج٧، ص٢٧۶) ✍️ البته نواصب و وهابیون از شدت بُغض و دشمنی نسبت به امیرالمومنین (ع)، نسبت کفر و شرک به حضرت ابوطالب (ع) داده‌اند که متأسفانه برخی از عزیزان اهل‌سنت نیز تحت تأثیر آن‌ها واقع شده‌اند! در حالی که در احادیث متعدد در کتب شیعه و سنی، به ایمان والای حضرت ابوطالب (ع) اذعان گردیده که در این مجال کوتاه، تنها به دو حدیث بسنده می‌نمائیم: ✅ امام صادق (ع) فرمودند: «حکایت ابوطالب مانند اصحاب کهف است که ایمان خود را مخفی نگه داشتند و شرک (مصلحتی) را اظهار کردند و خداوند به ایشان، پاداش دو برابر عنایت فرمود! ( یک پاداش برای ایمان و یک پاداش برای تقیه کردن)». (الکافی، ج۱، ص۴۴۸) همچنین حضرت صادق (ع) در حدیث دیگری، منکران ایمان ابوطالب (ع) را دروغگو شمرده و ایشان را از هم‌نشینان انبیاء، صدیقان و شهیدان و صالحان خوانده‌اند! (کنز الفوائد، ص۸۰) ✅ امام محمد باقر (ع) نیز فرمودند: «اگر ایمان ابوطالب (ع) را در یک کفه ترازو و ایمان تمام خَلق را در کفه دیگر بگذارند، ایمان ایشان سنگین‌تر خواهد بود!» (شرح نهج‌البلا‌غه ابن‌ابی‌الحدید، ج۴، ص٣٣٨) ✍️ در پایان لازم به ذکر است که در دین شریف اسلام بر ضرورت احترام و تشکر از مُنعم، تأکید فراوان گردیده و آن را امری انسانی و اسلامی دانسته است؛ لذا بر همه امت اسلا‌م، لا‌زم و واجب است که قدردان زحمات بی‌دریغ حضرت ابوطالب (ع) و خاندان شریف ایشان بوده و خدمات و رنج و مصائب آنان، در یاری پیامبر (ص) و نصرت اسلام و اعتلا‌ی کلمه توحید را هرگز فراموش ننمایند! https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: عید بزرگ مبعث موضوع: #احکام_جشن_و_سرور ❓دست‌زدن همراه با شادی و خواندن و ذکر صلوات بر پیامبر اکرم و آل ایشان (ص) در جشن‌هایی که به مناسبت ایام ولادت ائمه معصومین (ع) و اعیاد وحدت و مبعث برگزار می‌شود چه حکمی دارد؟ اگر این جشن‌ها در مکان‌های عبادت مانند مسجد و نمازخانه‌های ادارات و مؤسسات دولتی و یا حسینیه‌ها برگزار شوند، حکم آن‌ها چیست؟ ✅ به‌ طور کلی کف زدن فی نفسه به نحو متعارف در جشن‌های اعیاد یا برای تشویق و تأیید و مانند آن اشکال ندارد ولی بهتر است فضای مجالس دینی به‌ خصوص مراسمی که در مساجد و حسینیه‌ها و نمازخانه‌ها برگزار می‌شود، به ذکر صلوات و تکبیر معطّر گردد تا انسان به ثواب آن‌ها برسد. ❓آیا پخش موسیقی شاد از مسجد به مناسبت أعياد شرعاً اشکال دارد؟ ✅ واضح است که مسجد جایگاه شرعی خاصی دارد، لذا اگر پخش موسیقی در آن منافی با حرمت مسجد باشد، حرام است، حتی اگر موسیقی غیر لهوی باشد. 📚 استفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «رَحمَةٌ لِلعَالَمین» روز سه‌شنبه، ١۴٠٠/١٢/١٠ مناسبت روز: فرخنده عید بزرگ مبعث و سالروز بعثت "رَحمَةٌ لِلعَالَمین" پیامبر خوبی‌ها و مهربانی‌ها، حضرت محمد مصطفی (ص) را به همه مسلمانان جهان تبریک و تهنیت عرض نموده و سخن امروز را با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم؛ عید «مبعث»، روزی است که «انسان کامل» و «خاتم انبیاء الهی» از سوی خداوند متعال برای هدایت بشریت برانگیخته شد، تا بشر با تبعیت و الگوگیری از این «اسوه حسنه» به سعادت در دنیا و آخرت دست یابد! چنانچه قرآن می‌فرماید: «لَقَد کانَ لَکُم فی رَسولِ اللهِ اُسوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَن کانَ یَرجُوا اللهَ وَ الیَومَ الأخِر؛ (أحزاب/۲۱) اما، بی‌شک خصال حمیده‌ی پیغمبر اکرم (ص) یکی دوتا، و ده‌تا و صدتا، نیست؛ چنانچه همسر حضرت، درباره‌ی اخلاق ایشان می‌گوید: «کانَ خُلقُهُ القُرآن»: «اخلاق پیغمبر، قرآن مجسّم است! (مسند احمد، ج ۶، ص ۱۶۳) لذا برای الگوگیری از آن حضرت، ابتدا باید با خصال حمیده و خُلق عظیم پیامبر (ص) آشنا شویم که در این مجال کوتاه تنها به سه خصلت بزرگ که هم‌چون سه ستاره درخشان در این کهکشان نورانی می‌درخشند، اشاره می‌نمائیم: 1️⃣ «صبر جمیل» صبر در زندگی پیغمبر، بسیار برجسته‌ است؛ چنانچه خداوند از اوّل بعثت، به حضرت، دستور صبر داده است و در سوره‌های مختلف قرآن به آن اشاره نموده؛ هم‌چون سوره‌ی مدّثّر، آیه هفت: «وَ لِرَبِّکَ فَاصبِر» و در سوره‌ی مزّمّل، آیه ده: وَاصبِر عَلیٰ ما یَقولون؛ و می‌دانید که این دو سوره، از اوّلین سوره‌هایی است که بر رسول خدا نازل شده است، یعنی از همان قدم اوّل، خدای متعال به پیغمبرش می‌گوید باید صبر داشته باشی! ✍️ اما صبر در برابر چه چیزی؟ این موضوع را اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) در روایاتِ متعدّد تبیین کرده‌اند و صبر را به سه بخش تقسیم نموده‌اند: ⬅️ «صبر در معصیت»: یعنی انسان در مقابل میل به گناه پایداری کند؛ ⬅️ «صبر در طاعت»: یعنی انسان در مقابل بی‌حالی و بی‌کاری و تنبلی به هنگام انجام وظیفه، پایداری کند؛ ⬅️ «صبر در مقابل حوادث»: یعنی انسان، خودش را در برابر حوادث و مصائب گوناگون، حفظ کند؛ 2️⃣ «عدل و عدالت» یکی دیگر از خصال حمیده پیامبر (ص) که شاید بتوان گفت مهم‌ترین هدف میانیِ بعثت همه‌ی پیغمبران الهی بوده، عدالت است: «لَقَد اَرسَلنا رُسُلَنا بِالبَیِّنٰتِ وَ اَنزَلنا مَعَهُمُ الکـِتٰبَ وَ المیزانَ لِیَقومَ النّاسُ بِالقِسط»: «ما رسولان خود را با دلایل روشن فرستادیم، و با آنها کتاب (آسمانی) و میزان (شناسایی حقّ از باطل و قوانین عادلانه) نازل کردیم تا مردم قیام به عدالت کنند...» (حديد/۲۵)‌ بنابراین، هدف ارسال رُسل و اِنزال کُتب الهی، این بوده که قیام به قسط بشود و جامعه، قائم به عدل و قسط باشد! البته اگر بخواهیم عدالت را رعایت کنیم، باید توجّه کنیم که عدالت فقط در تقسیم اموال و ثروت نیست؛ بلکه عادلانه برخورد کردن در همه چیز است؛ ولی متأسفانه امروزه در فضای حقیقی و مجازی، شاهد بی‌عدالتی‌های فراوان هستیم! به‌گونه‌ای که به راحتی تهمت می‌زنند، دروغ می‌گویند و بدون اطمینان مطلبی را منتشر و یا منتقل می‌نمایند و با آبروی مردم بازی می‌کنند! این‌ها همه از مصادیق بی‌عدالتی است، و اگر ما پیرو پیامبر اکرم (ص) هستیم نباید بی‌عدالتی کنیم! 3️⃣ «اخلاق محمدی» یکی دیگر از خصال حمیده رسول خدا که طبق فرمایش ایشان، هدف از بعثت حضرت بوده است، مکارم اخلاق است: «إِنَّمَا بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَکَارِمَ الْأَخْلَاق» (بحارالانوار، ج ۶٨، ص ٣٨٢؛ و السنن الکبری، ج ١٠، ص ٣٢)؛ اخلاق حسنه‌ای که خدای متعال درباره آن می‌فرمايد: «وَ اِنَّکَ لَعَلیٰ خُلُقٍ‌ عَظیم»؛ (قلم/۴) و مسلماً چیزی را که خدای متعال، عظیم و برجسته‌ بداند، در آن نهایت خوبی و شرافت وجود دارد! لذا یک انسان مسلمان باید متخلّق به اخلاق محمدی، باشد. 📚 برگرفته از سخنان مقام معظم رهبری (مدظله‌العالی) مورخ ۱۴۰۰/۰۸/۰۲ https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: ایام فرخنده عید بزرگ مبعث موضوع: #احکام_جشن_و_سرور ❓شرکت در جشن هایی که زنان و مردان در آنها مبادرت به رقص و نواختن موسیقی به طور جداگانه می‌کنند چه حکمی دارد؟ ❓آیا شرکت در چنین عروسی‌هایی جایز است؟ ❓آیا نهی از منکر در چنین مجالسی، در صورتی که امر به معروف ونهی از منکر در شرکت کنندگان تأثیری نداشته باشد، واجب است؟ ✅ شرکت در مجلس معصیت اگر مستلزم ارتکاب حرام مانند گوش دادن به موسیقی لهوی مناسب با مجالس لهو و گناه باشد و یا مفسده‌ای بر آن مترتّب شود یا حضور در آن تأیید گناه محسوب شود، جایز نیست؛ و امّا تکلیف امر به معروف و نهی از منکر با عدم احتمال تأثیر ساقط است. 📚 استفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «رَحمَةٌ لِلعَالَمین ٢» روز چهارشنبه، ١۴٠٠/١٢/١١ مناسبت روز: در ایام بعثت پیامبر اکرم (ص) قرار داریم، پیامبر رحمت و مهربانی، که خداوند متعال در آیه ١٠٧ سوره «انبیاء»، آن حضرت را رحمت عام برای تمام جهانیان دانسته است: «وَ ما أَرْسَلْناکَ إِلاّ رَحْمَةً لِلْعالَمِینَ»؛ اما شاید این سؤال در ذهن بعضی از عزیزان باشد که بسیاری از مردم کره زمین، به پیامبر خاتم و دین اسلام، ایمان نیاورده‌اند و از این رحمت الهی بی‌بهره مانده‌اند! پس چگونه این موضوع با «رَحْمَة لِلْعالَمِین» قابل جمع است؟! ✅ در پاسخ به این سؤال باید بدانیم که طبق آیه‌ی فوق‌الذکر، عموم مردم دنیا، اعم از مؤمن و کافر، همه، مرهون رحمت پیامبر اسلام (ص) هستند! چراکه آئین و راه و روشی را برای بشریت به ارمغان آورد که سبب نجات و سعادت بشریت می‌گردد؛ حال، اگر گروهى از مردم از این رحمت الهی بهره برده و گروهى دیگر، خودشان را به واسطه جهل و یا لجاجت از آن محروم نمایند، مسلماً تأثیرى بر این رحمت همه‌شمول، نمى‌گذارد! این موضوع، درست مانند آن است که: بیمارستان بسیار مجهزى براى درمان همه دردها با پزشکان حاذق و انواع داروها در منطقه‌ای تأسیس گردد، و درهاى آن نیز به روى همه مردم بدون تفاوت نژاد و قومیت و زبان و.. باز باشد؛ اما بعضى از بیماران لجوج و نادان، از قبول این فیض عام امتناع کنند! و در اثر همین غفلت، دچار درد مضاعف و چه‌بسا مرگ گردند! آیا این موضوع تأثیرى بر این فیض عام دارد؟ و کسی می‌تواند ادعا کند که فیض این بیمارستان، همه‌شمول نیست! براین اساس، خداوند به واسطه‌ی پیامبر اکرم (ص)، درب‌های رحمت خود را براى همه جهانیان، باز نموده است؛ و این موضوع را در آیه مذکور به بشریت، بشارت داده و ثمره‌ی اطاعت از پیامبر را رسیدن به رحمت الهی دانسته است: «وَ أَطِیعُواْ اللّهَ والرَّسُولَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ»: «و از خدا و رسولش اطاعت کنید، تا مورد رحمت الهی قرار گیرید»؛ (آل عمران/١٣٢) حالا به نظر شما، اگر کسی خودش را به هر دلیل از این رحمت بی‌کران الهی، محروم کند، تأثیری در عام بودن آن می‌گذارد؟! ✍️ این رحمت الهی، به تعبیر آیه ١٠٧ سوره «انبیاء»، آن چنان مفهوم وسیعى دارد که تمام انسان‌ها در تمام اعصار و قرون را شامل مى‌شود (للعالمين) و حتى مفسرین آورده‌اند که این رحمت عام، شامل فرشتگان و موجودات دیگر نیز می‌گردد! چنانچه در حدیثی آمده که هنگامی که این آیه نازل شد، پیامبر خدا از «جبرئیل» پرسیدند: آیا چیزى از این رحمت عام، عائد تو نیز شد؟ (هَلْ أَصْابَکَ مِنْ هذِهِ الرَّحْمَةِ شَىْءٌ)؛ حضرت جبرئیل در پاسخ عرض کرد: بله، من از پایان کار خویش بیمناک بودم، اما به خاطر آیه‌اى که در قرآن بر شما نازل شد، از وضع خود مطمئن شدم، آنجا که خداوند مرا با این جمله مدح کرد: «ذِي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَكِينٍ» (تکویر/٢٠): «جبرئیل نزد خداوند خالق عرش، بلند مقام و بلند مرتبه است» (مجمع البیان، ذیل آیه مورد بحث) بنابر آنچه گذشت در پایان سخن باید اذعان نمود که خاتم‌الانبیاء (ص)، نه فقط برای مسلمانان، بلکه برای کل مردم جهان در همه‌ی اعصار تا قیامت، «رحمت للعالمين» است؛ و مسلماً در دنیاى امروز که فساد، تباهى، ظلم و بیدادگرى از در و دیوار آن مى‌بارد، و آتش جنگ‌ها در هر سو شعله‌ور است، و چنگال مستکبرانِ بیدادگر، همواره حلقوم مستضعفان مظلوم را مى‌فشارد! و جهل، فساد اخلاقی، خیانت و ظلم و استبداد و تبعیض، جای تمام خوبی‌ها و مهربانی‌ها را گرفته است! بشریت بیش از هر زمان دیگر، به رحمت عام الهی نیازمند است و چه رحمتى، بالاتر از سیره و روش و برنامه‌اى که پیامبر خاتم برای بشریت آورده که بی‌شک، عمل به آن، می‌تواند نقطه پایانى همه‌ی ناکامى‌ها، بدبختى‌ها و سیه‌روزى‌های بشریت باشد! ✍️ رحمتى همه‌شمول که انشاالله سرانجامش به ظهور آخرین منجی عالم بشریت و حکومت صالحان بر تمام زمین، ختم خواهد شد؛ (تفسیر نمونه، ج١٣، ص۵٧٢) «اللهم عجل لولیک الفرج» https://eitaa.com/ROOZBARG