✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا» ✍️ مناسبت روز: در هجدهمین روز از ماه مبارک رمضان، ماه بهار قرآن قرار داریم، لذا امروز نیز به تبیین یکی دیگر از آیات نورانی قرآن با بهره‌گیری از کتاب ارزشمند «طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن کریم» که بر اساس سخنان رهبر معظم انقلاب در ماه مبارک رمضان درسال ١٣۵٣ تهیه شده، می‌پردازیم؛ ✅ جزء ١٨، سوره نور، آیه ۵١ «إِنَّمَا كَانَ قَوْلَ الْمُؤْمِنِينَ إِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ أَنْ يَقُولُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا ۚ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ» «این است و جز این نیست که مؤمنان کسانی هستند که چون دعوت می‌شوند تا خدا و رسول بینشان داوری و حکم کند، (از دل و جان) می‌گویند که شنیدیم و اطاعت می‌کنیم؛ آن‌ها به حقیقت، رستگاران عالم هستند» (و در دنیا و آخرت به سعادت می‌رسند). واژه «إِنَّما» در ابتدای این آیه برای حصر است، یعنی مؤمنان واقعی تنها یک گفتمان دارند که آن پذیرش حكم خدا و رسول خداست بدون چون و چراست: «إِنَّما كانَ قَوْلَ الْمُؤْمِنِينَ» و البته آنچه مهم است، شنيدن تنها نیست، بلکه باید بعد از شنیدن و فهمیدن، از آن حکم، اطاعت و پیروی کرده و به آن عمل كنند: «سَمِعْنا وَ أَطَعْنا». ✍️ در روایات آمده است: در سالی، مردم مدینه گرفتار خشکسالی و گرسنگی و افزایش نرخ اجناس شده بودند، که یکی از اصحاب به نام «دِحْيَه» با کاروانی از شام در روز جمعه و هنگامی که پیامبر اکرم (ص) در حال ایراد خطبه‌های نماز جمعه بودند، به مدینه رسید و برای مردم مواد غذایی آورد؛ طبق رسم آن زمان برای اعلام ورود کاروان به شهر، جارچیان طبل زدند و در این هنگام مسلمانان خطبه نماز جمعه را رها کرده و برای تأمین نیازهای خود به سوی بازار شتافتند! و تنها دوازده مرد و یک زن در مسجد باقی ماندند که آیه نازل شد و به مسلمانان دستور داد که از فرامین رسول خدا بدون چون و چرا، پیروی کنند تا سعادتمند شوند» (البرهان، ج ۴، ص۷۷) البته این رفتارهای بی‌ادبانه و نافرمانی اعراب از پیامبر، یکی و دوتا نبوده و متأسفانه یکی از چالش‌های رسول خدا در دوران حکومت، همین موضوع بوده و با کمال تأسف علیرغم نزول آیات متعدد الهی و تذکرات شدید خداوند، تا هنگام رحلت رسول مکرم اسلام نیز ادامه داشت که سرپیچی از همراهی با لشکر اسامه، و بی‌ادبی و تهمت زشت و ناروا به رسول خدا از جانب یکی از صحابه در ماجرای حدیث قرطاس و زدن اتهام هذیان‌گویی به حضرت ختمی مرتبت و البته مخالفت با دستور صریح رسول‌الله در رابطه با جانشینی امیرالمؤمنین (ع) و غصب خلافت پس از رحلت رسول خدا، حکایت از وجود یک طرز فکر و جریان ریشه دار نفاق دارد؛ به همین دلیل یکی از راهبردهای مهم قرآن برای مقابله با این جریان فتنه‌گر، تعریف نسبت‌گیری صحیح با رسول مکرم اسلام است، چنانچه خدای متعال برای تحقق این مهم، دستورات زیادی را در قرآن صادر نموده و از مؤمنین خواسته که هرگز از رسول خدا جلو نزنند: «لَا تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَي اللَّهِ وَرَسُولِهِ» (حجرات/١) و مکرراً از ایشان خواسته که از پیامبر خدا همچون خداوند، اطاعت محض داشته باشند: «أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُوْلِي الْأَمْرِ مِنكُم» (نساء/۵۹) و این موضوع را با مضامین مختلف در ده‌ها آیه از قرآن تکرار نموده که از جمله این آیات، آیه مورد بحث امروز ما است که خداوند می‌فرماید: هنگامی که مؤمنین به سوی خدا و رسول دعوت شوند تا بر اساس دستورات خدا و رسول حرکت کنند، در بین مؤمنین واقعی فقط یک گفتمان حاکم است و آن گفتمان، «سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا» است یعنی فقط می‌گویند: شنیدیم و اطاعت می‌کنیم! خداوند در پایان این آیه هم می‌فرماید: «وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ» یعنی کسی که زمام خود را به دست خدا و رسول خدا بسپارد و ایشان را حاکم و داور قرار دهد، بدون شک در دنیا و آخرت پیروز و سعادتمند خواهد شد. https://eitaa.com/ROOZBARG ادامه دارد 👇

✅ ادامه #روزبرگ_شیعه 👇 ✍️ نکته مهم در اینجا این است که اگر کسی از خدا و رسول خدا اطاعت نکند، باید بداند که ناگزیر از اطاعت از طاغوت خواهد شد! چون راه سومی وجود ندارد و در عالم هستی دو ولایت بیشتر وجود ندارد، یا «ولایت الله» است و یا «ولایت طاغوت»: «اللَّهُ وَلِي الَّذِينَ ءَامَنُوا يُخْرِجُهُم مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَالَّذِينَ كَفَرُوا أَوْلِيَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَتِ أُوْلَبِكَ أَصْحَبُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَلِدُونَ» (بقره/۲۵۷) یکی از چهره‌های تاریخی که مصداق بارز این موضوع است، عبدالله بن عمر پسر خلیفه دوم است که در ظاهر فردی زاهد و عابد بوده! او از کسانی بود که وقتی حضرت امیر (ع) به خلافت رسیدند با ایشان بیعت نکرد و به قول خودش احتیاط کرد و گفت: دلیل اینکه من بیعت نمی‌کنم این است که شما با اهل قبله و کسانی که نماز می‌خوانند می‌جنگید و لذا احتیاط می‌کنم که با شما بیعت کنم و از بیعت با امیرالمؤمنین (ع) سر باز زد! (مروج الذهب، ج ۳، ص ۱۵) اما بعداً با پای حجاج بن یوسف ثقفی خونخوار بیعت کرد! حجاج بن يوسف ملعون، شخصی بسیار خونریز و ستمگر بود که طی بیست سال فرمانروایی خود غیر از ده‌ها هزار نفری که در جنگ‌ها کُشت، دوازده هزار نفر را نیز بعد از دستگیری زیر شکنجه به قتل رساند و هنگامی که به درک واصل شد، بیش از پنجاه هزار مرد و سی هزار زن در زندان‌هایش محبوس بودند که از این تعداد حدود شانزده هزار نفر بدون لباس و عریان به سر می‌بردند! آن ملعون دستور داده بود که زنان و مردان را یکجا و در زندان‌های بی سقف حبس نمایند به طوری که از گرمای تابستان و سرمای زمستان در امان نباشند! عبدالله بن عمر وقتی شنید حجّاج به مدینه آمده، از ترس، شبانه به خانه او رفت و با اصرار و التماس به محضرش رسید در حالی که او که مشغول عیش و نوش بود؛ حجاج‌ از او پرسید برای چه این وقت شب مزاحم شدی؟! و او گفت: ای خلیفه خدا! آمده‌ام با شما بیعت کنم! حجاج گفت: چرا صبح نیامدی؟ عبدالله پاسخ داد: نمی‌دانستم اگر تا صبح زنده نمانم، جواب خدا را در قیامت چه بدهم؟! چون از رسول خدا شنیدم که فرمودند: «هرکس بمیرد و امام زمانش را نشناسد به مرگ جاهلیت، مرده است» حجاج هم که می‌دانست او از ترس آمده، برای تحقیر او گفت: ما حال از جا برخاستن نداریم تا با تو دست بدهیم؛ پس با پایم بیعت کن! و پایش را به سوی او دراز کرد‌؛ ابن عمر هم شصت پای حجاج را بوسید و پس از حمد و خوشحالی از حصول توفیق بیعت با خلیفه مسلمین از آنجا خارج شد! (شرح نهج‌البلاغه، ج۱۳، ص ۲۴۲) و از آن پس معروف شد که «هر کس با دست علی بیعت نکند، عاقبت با پای حجاج بیعت می‌کند!» البته این مثل بسیاری از کسانی است که پس از انقلاب اسلامی از این مملکت فرار کردند و خدمت به جمهوری اسلامی در مسیر توحید و این مردم نجیب و وطنشان را رها کردند و به خارج از کشور رفتند و تبدیل به نوکران سرسپرده برای کفار و دشمنان اسلام شدند! ✍️ اما طبق آیه مورد بحث، یک دسته دیگر هم هستند که لاجرم بنده طاغوت می‌شوند و شاید خدای نکرده در بین ما هم حضور داشته باشند! آنها کسانی هستند که به زبان می‌گویند ایمان آوردیم! ولی در عمل حاضر به انجام تعهدات ایمانی خود نیستند! این افراد، «سَمِعْنَا» می‌گویند، اما «أَطَعْنَا» نمی‌گویند؛ یعنی فقط زبانی ادعای پیروی می‌کنند ولی در عمل حاضر به اطاعت از دستورات ولی خدا نیستند! این افراد همچون کوفیان در زمان حضرت اباعبدالله (ع) هستند که در ظاهر «سَمِعْنَا» گفته و پیرو حضرت بودند! اما «أَطَعْنَا» نگفتند و به یاری امام در کربلا نرفتند و ناگزیر با ابن‌مرجانه ملعون بیعت کردند! در پایان سخن از خداوند متعال، متضرعانه در شب‌ قدر بخواهیم که به ما توفیق دهد تا بتوانیم خطاب به حجت حیّ الهی عرض کنیم: «سَمِعْنَا و أَطَعْنَا» و در این دوران سخت غیبت با تمام وجود در جهت تقویت حاکمیت توحید، وظایف خود را شناخته و به آنها عمل کنیم و در این مسیر نورانی، به جهاد علمی، جهاد اقتصادی، جهاد تبیین، جهاد فرزندآوری و سایر تکالیفی که توسط ولی جامعه و نماینده آن حضرت بر دوش ما قرار داده شده، عمل نمائيم. https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «معنای ولایت؟» ✍️ مناسبت روز: در نوزدهمین روز از ماه مبارک رمضان، ماه بهار قرآن قرار داریم، لذا امروز نیز به تبیین یکی دیگر از آیات نورانی قرآن با بهره‌گیری از کتاب ارزشمند «طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن کریم» که بر اساس سخنان رهبر معظم انقلاب در ماه مبارک رمضان درسال ١٣۵٣ تهیه شده، می‌پردازیم؛ ✅ جزء ١٩، سوره شعرا، آیه۶١و۶٢ «فَلَمَّا تَرَاءَى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَىٰ إِنَّا لَمُدْرَكُونَ؛ قالَ كَلَّا إِنَّ مَعِي رَبِّي سَيَهْدِينِ» «چون دو لشکر (فرعون و حضرت موسی (در کنار رود بزرگ نیل با هم) روبرو شدند اصحاب حضرت موسی (ع) گفتند: اینک به دست فرعونیان خواهیم افتاد! (حضرت به آنان) جواب دادند: چنين نيست، قطعاً پروردگارم با ماست و مرا بزودی هدايت خواهد كرد». همانطور که مستحضرید در ادامه، پس از این مکالمه و اثبات ایمان و اعتقاد و اعتماد راسخ حضرت موسی (ع) به خداوند متعال، به ایشان وحی شد تا عصای خود را به رود نیل بزند و راهی در میان آن پدیدار شد و حضرت موسی (ع) همراه با بنی اسرائیل از آن گذشتند و همه فرعونیان در آن غرق شدند! ✍️ در ابتدای این مبحث، ماجرایی را در مورد یکی از افراد اثرگذار تاریخ تقدیم می‌کنیم: پس از کشته شدن خلیفه سوم و بیعت مردم با امیرالمؤمنین (ع)، امام به «حبیب بن منتجب» حاکم یمن، نامه‌ای نوشتند و او را بر حکومت ابقا کرده و از او خواستند تا از مردم یمن برای آن حضرت، بیعت گرفته و ده نفر از عاقلان، فصیحان و معتمدان، و از صاحبان فهم و شجاعت که خدا را می‌شناسند و به دین خود و به آنچه به نفع و ضرر آنهاست آگاهند و بهترین رأی و نظر را در مسائل دارند به نزد آن حضرت بفرستد؛ حبیب نیز با دیدن این نامه، بسیار شادمان شد و پس از گرفتن بیعت از مردم، از بین آنها، ده نفر از عاقل‌ترین و عابدترین مردم را انتخاب کرده و آنان را راهی مدینه کرد؛ آنها به حضور امام رسیدند و از میان آن جمع، یک نفر به نمایندگی شروع به سخن کرد و پس از سلام و درود به حضرت امیر به عنوان امام عادل، ماه تمام، شیر شجاعت میدان نبرد و افضل بر تمام مردم، شهادت داد که شما وصی رسول خدا و خلیفه بعد از او و وارث علم او هستید و سپس گفت: خدا لعنت کند کسی که حق شما را انکار و مقامتان را باور نکند... حضرت تشکر کرده و فرمودند نام تو چیست؟ گفت: عبدالرحمن فرزند ملجم مرادی؛ پس امام فرمودند: «انّا الله و انا إليه راجعون ولاحول ولاقوة الا بالله العلى العظيم» و یک دست خود را به دیگری زدند؛ چند روز بعد هنگامی که یمنی‌ها قصد برگشت داشتند، ابن ملجم سخت بیمار شد و به یمن برنگشت؛ حضرت او را به منزل خود دعوت کردند و از او پذیرایی نموده و به او فرمودند: تو قاتل و کشنده من هستی! پس ابن‌ملجم عرضه داشت یا امیرالمؤمنین! اگر چنین شناختی از من دارید، لطفاً مرا بکشید تا چنین واقعه‌ای رخ ندهد! و امام در پاسخ او فرمودند: هرگز جایز نیست پیش از آنکه جرمی از شخصی واقع شود، او را مجازات نمائیم! (بحارالأنوار، ج۴۲، ص۲۶۲) بله جای بسی شگفتی و تأمل که چنین فردی با این خصوصیات منحصربه فرد به یکی از منفورترین چهره‌های تاریخ تبدیل می‌شود؛ لذا از سرانجام و عاقبت ابن‌ملجم می‌توان به معنای احادیث متعدد درباره «ولایت» پی برد! احادیثی که بارها از زبان مبارک اهل بیت (ع) شنیده شده است. از جمله، حدیث معروفی که از چند معصوم روایت شده که فرمودند: «اگر فردی شب‌ها را نماز گزارد و روزها را به روزه بگذراند و تمام اموالش را صدقه بدهد و تمام عمرش را حج به جای آورد، اما ولایت ولی خدا را نشناسد تا از او پیروی کند و تمام کارهایش به راهنمایی او باشد، نه خداوند به او پاداشی خواهد داد و نه از اهل ایمان خواهد بود!» (محاسن، ج۱، ص ۲۸۷) ✍️ مسئله مهمی که می‌خواهیم از امروز و بعد از تبیین آیات قرآن کریم درباره ایمان به «توحید و نبوت» مطرح کنیم و تا با آن زندگی کرده و به سعادت برسیم، ایمان به «ولایت» است. ❓اما این «ولایت» که در قرآن کریم در امتداد توحید و کار پیامبران الهی آمده، چیست و به چه معناست؟ https://eitaa.com/ROOZBARG ادامه دارد 👇

✅ ادامه #روزبرگ_شیعه 👇 ✍️ در جلسات گذشته عرض کردیم که انبیاء الهی، واسطه فیض بین انسان‌ها و خداوند قادر متعال هستند و برای پاسخگویی به نیازهای اساسی انسان و ابلاغ برنامه سعادت به آنها مبعوث شده‌اند و اولین مفهوم دینی که آنها به مردم ابلاغ کرده‌اند، ایمان به توحید و دوری از طاغوت است و انبیاء در این راه پر فراز و نشیب در برابر دشمنان توحید، استقامت و مجاهدت زیادی کردند تا بشریت را به قله کمال و انسانیت برسانند؛ در نهایت نیز عرض کردیم که معنای اعتقاد به نبوت، اطاعت بی چون و چرا از رسول خدا و پذیرش تمامی تعهداتی است که اعتقاد به نبوت به وجود می‌آورد! تعهداتی که من و تو، مسئول به منزل رساندن آنها هستیم تا بار رسالت به سرمنزل مقصود برسد؛ لذا انسان معتقد به نبوت و توحید، نمی‌تواند بی‌طرف و ساکت نسبت به همه چیز به زندگی آرام خود ادامه دهد و می‌بایست دوش به دوش پیامبر خود در تشکیل جامعه توحیدی تلاش کند! ❓حالا چنین افرادی که می‌خواهند این راه سخت اما دلپذیر توحیدی را در زندگی خود طی کنند به چه چیزی نیاز دارند؟ و آنچه برای قرار گرفتن در کنار رسول خدا و یاری دادن به او برای تحقق اهداف نبوت لازم است، چیست؟ ✅ جواب این سؤال، «ولایت» است؛ البته منظور از این «ولایت» یک امر ذهنی و فقط محبت و مودت صرف، نسبت امیرالمؤمنین (ع) و اولاد گرامی ایشان نیست! قرآن، ولایت را فقط یک علاقه قلبی و تصویر ذهنی نسبت به شخص «ولی» نمی‌داند! ما معنای ولایت را درست متوجه نشده‌ایم! درست است که محور ولایت، «ولیّ زمان» است اما آن ولایتی که باید ایمان انسان به آن گره خورده و باعث پیروزی و سعادت در دنیا و آخرت می‌شود، چیزی فراتر از یک محبت است! مقام معظم رهبری در تبیین معنای ولایت در کتاب طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن می فرمایند: «ولایت در اصطلاح اوّلی قرآنی یعنی به هم پیوستگی و هم‌جبهه‌گی و اتصال شدید یک عده انسانی که دارای یک فکر واحد و جویای یک هدف واحدند و در یک راه واحد قدم برمی‌دارند و برای یک مقصود، تلاش و حرکت می‌کنند و یک فکر را و یک عقیده را پذیرفته‌اند؛ افراد این جبهه هر چه بیشتر باید به همدیگر متصل باشند و از جبهه‌های دیگر و قطب‌های دیگر و قسمت‌های دیگر خودشان را جدا و کنار بگیرند؛ چرا؟ برای اینکه از بین نروند و هضم نشوند! این را در قرآن، «ولایت» می‌گویند‌» بنابراین اینکه می‌گوئیم برای به دوش کشیدن بار رسالت در تحقق جامعه توحیدی باید ولایت داشته باشیم یعنی ماهایی که برای رسیدن به یک هدف واحد هم فکر و هم عقیده‌ایم، برای تحقق آن باید هم‌جبهه و به هم پیوسته باشیم! اتصال شدید به یکدیگر داشته باشیم! این یعنی «ولایت»‌؛ جمع به هم پیوسته‌ای که در برابر اکثریت جامعه از هم جدا نشده و از بین نروند و مثل پولاد آبدیده در کنار هم قرار بگیرند! این به‌هم پیوستگی و هم جبهه‌گی و اتصال سبب می‌شود کار به سرانجام برسد و ما پیروز شویم. مثال این ولایت را می‌توانیم در یک گروه کوه‌نوردی ببینیم که مثلاً برای فتح قله اورست حرکت می‌کنند؛ هر چند نفر که باشند، وقتی باید در این مسیر سخت و صعب‌العبور و برفی از گردنه‌های باریک و خطرناک عبور کنند، از ابتدا به همدیگر متصل می‌شوند؛ از نفر اول که راهنما و جلودار است تا نفر آخر که در انتهای صف است، همه به هم وصلند و پیوستگی دارند! جدا جدا و تک تک حرکت نمی‌کنند! به همدیگر محکم بسته شده‌اند تا چنانچه اگر یک نفر یا دو نفر هم افتاد، بقیه بتوانند آنها را نگه دارند؛ این همبستگی و اتصال بین کوه نوردانی که همه یک هدف را دنبال می‌کنند در نهایت آنها را به هدفشان می‌رساند و با وجود همه سختی‌ها و مشکلات، قله‌ی اورست را فتح می‌کنند! تک تک این کوهنوردان معنای ولایت را به درستی درک کرده‌اند و می‌دانند که اگر بند اتصال را از خود باز کنند چه بسا باعث سقوط خود و دیگرانی می‌شوند که به وسیله آنها به راهنما وصل شده‌اند! همین‌گونه ارتباط و همبستگی و پیوستگی باید برای قدم برداشتن در مسیر رسالت رسول خدا، بین کسانی باشد که یک هدف مشترک دارند و آن توحیدی زندگی کردن است؛ این می‌شود معنای واقعی «ولایت»... https://eitaa.com/ROOZBARG ادامه دارد 👇

✅ ادامه #روزبرگ_شیعه 👇 ✍️ حالا به بحث آیه ۶١ و ۶٢ سوره شعرا برگردیم تا ببینیم چطور «ولایت»، باعث نجات بنی‌اسرائیل می‌شود! آنجا که حضرت موسی (ع) که ولیّ و پیامبر آنهاست در جواب قوم خود که در کنار رود نیل بسیار ترسیده بودند و دیگر امیدی به نجات نداشتند، فرمودند: «كَلَّا، إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِين»: «چنین نیست! بی‌تردید پروردگارم با ماست و به زودی ما را هدایت خواهد کرد! و سپس آن معجزه الهی نازل گردید و رود بزرگ نیل شکافته شد! آنچه در اینجا قوم موسی (ع) را نجات داد همان «ولایت» است! ولایتی که بین آنها پیوستگی و هم‌جبهه‌گی ایجاد نموده و باعث شده بود، بنی‌اسرائیل، خانه‌ها و زمین‌ها و همه‌ی دنیای خود را رها کنند و پشت سر ولیّ خود حرکت کنند! همین ولایت، باعث شد، یاری خداوند به آنها برسد و دشمن قدرتمند آنها، شکست بخورد؛ چنانچه تا زمانی که تنها بودند، جدا و تک تک بودند و همبستگی و پیوستگی نداشتند همواره اسیر ستم فرعونیان و تحت سیطره طاغوت زمان بودند؛ لذا این ولایت، این پیوستگی، این هم جبهه‌گی در جبهه حق بسیار مهم است و اگر نباشد پیروزی و زندگی توحیدی میسر نخواهد شد. ✍️ بدیهی است این «ولایت» با محوریت «ولی زمان» برای رفع مشکلات امروز جامعه ما نیز بسیار کارگشا است؛ چنانچه هدف انقلاب اسلامی از اول این بوده که در مسیر رسالت پیامبران الهی برای تشکیل یک جامعه توحیدی گام بردارد، اما طی این مسیر برای رسیدن به این هدف بزرگ، نیاز به همدلی، همبستگی و پیوستگی بین تمام اقشار جامعه دارد؛ ولی متأسفانه امروزه شاهدیم که ما در بسیاری از جنبه‌ها و ابعاد مختلف فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و.... جدا و تک تک عمل می‌کنیم و اتصال و همبستگی لازم را نداریم! برای مثال می‌توانیم به تنگدستی و فقر بخشی از جامعه اشاره نمائیم که همین مشکل مهم بسیاری را از قرار گرفتن در مسیر کمک به شکل‌دادن جامعه توحیدی دور کرده است! در این میان، عده‌ای از مردم فقط حل مشکل معیشتی فقرا را وظیفه دولت‌ها می‌دانند؛ اما عده‌ای دیگر با تأکید رهبر معظم انقلاب برای ریشه کنی فقر، خودشان در حد توانشان حرکت می‌کنند! جهاد اقتصادی می‌کنند؛ تولید کار می‌کنند؛ بسته‌های معیشتی تهیه می‌کنند؛ صندوق‌های قرض الحسنه تأسیس می‌کنند؛ سرپرستی بچه‌های یتیم را بر عهده می‌گیرند؛ خمس و زکات مال خود را می‌دهند و...؛ حالا شما تصور کنید که اگر همه مردم به اندازه سهم خودشان برای از بین بردن فقر تلاش می‌کردند؛ همه در کنار هم و همدوش با دولت اسلامی دست در دست هم می‌دادند و به هم متصل می‌شدند و برای رسیدن به یک هدف واحد که ریشه‌کن کردن فقر است، همبستگی و پیوستگی داشتند و کسی مشکلات را به گردن دیگری می‌انداخت و شانه خالی نمی‌کرد و این گونه نبود که دولت‌ منتظر ملت باشد و ملت منتظر دولت؛ همه می‌آمدند و کنار هم قرار می‌گرفتند؛ همه جمعیت هشتاد و چند میلیونی کشور برای از بین بردن این مشکل بزرگ قدم برمی‌داشتند؛ به نظر شما اصلاً فقیری باقی می‌ماند؟ این یعنی «ولایت» که تمامی مشکلات ما را بدون اتکاء به طاغوت‌ها و با به هم پیوستگی و وحدت جبهه‌ی حق، حول محور «ولی زمان» حل می‌کند و چنین جامعه‌ای می‌شود جامعه توحیدی! https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «ولایت‌الله، نخ تسبیح» ✍️ مناسبت روز: در بیستمین روز از ماه بهار قرآن قرار داریم، لذا امروز نیز به تبیین یکی دیگر از آیات نورانی قرآن با بهره‌گیری از کتاب ارزشمند «طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن کریم» که بر اساس سخنان رهبر معظم انقلاب در ماه مبارک رمضان درسال ١٣۵٣ تهیه شده، می‌پردازیم؛ ✅ جزء ٢٠، سوره عنکبوت، آیه ۴١ «مَثَلُ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْلِياءَ كَمَثَلِ الْعَنْكَبُوتِ اتَّخَذَتْ بَيْتاً وَ إِنَّ أَوْهَنَ الْبُيُوتِ لَبَيْتُ الْعَنْكَبُوتِ لَوْ كانُوا يَعْلَمُونَ» «مَثَلِ كسانى كه غير خدا را ولیّ و سرپرست خود برگزيدند، همانند مَثَل عنكبوت است كه (براى خود) خانه‌اى ساخته که البتّه سست‌ترين خانه‌ها خانه‌ى عنكبوت است اگر مى‌دانستند» خداوند در این آیه، پذیرش ولایت غیر خدا و هم جبهه شدن با مشرکین را به خانه‌ى عنكبوت تشبیه کرده؛ بنایی که او فکر می‌کند، خانه‌ای استوار است اما سست‌ترین و بى‌اساس‌ترین خانه‌هاست و اصلاً پایه و بنیانی ندارد: «أَوْهَنَ الْبُيُوتِ» اما در برابر «ولايت خدا»، بنيانى مرصوص و آهنين دارد، «كَأَنَّهُمْ بُنْيانٌ مَرْصُوصٌ» (صف/۴)؛ با این وجود، متأسفانه برخی بازهم از سر جهل و بى‌خبرى به سراغ غير خدا مى‌روند: «لَوْ كانُوا يَعْلَمُونَ» ✍️ کشت توتون و تنباکو و استعمال آن در دوره قاجاریه به کالایی پرمصرف در ایران تبدیل شده بود؛ در این دوران، ناصرالدین شاه سفری به اروپا داشت و مذاکراتی را با کمپانی «تالبوت» انگلستان انجام داد که منجر به قراردادی تحت عنوان «رژی» شد، که طبق آن، امتیاز کلیه معاملات داخلی و خارجی توتون و تنباکو به مدت ۵۰ سال به این شرکت انگلیسی واگذار گردید و در عوض، آن شرکت موظف شد که ماهانه ۱۵ هزار لیره به شاه ایران پرداخت کند، البته شرکت تالبوت برای متقاعد کردن شاه ایران، ۲۵ هزار لیره نیز به شاه رشوه داد و مبالغی گزافی هم به صدراعظم و نایب‌السلطنه و برخی درباریان دیگر پرداخت نمود! انگلیسی‌ها بعد از امضای این قرارداد، تنباکو را به کمترین قیمت از کشاورزان ما می‌خریدند و سپس با فروش انحصاری آن به مردم ایران، سود کلانی می بردند؛ این موضوع کم کم صدای مردم را درآورد و خبر آن به میرزای بزرگ شیرازی مرجع عظیم‌الشأن جهان تشیع در عراق رسید؛ ایشان هم چند بار به شاه تذکر دادند ولی فایده‌ای نداشت؛ سرانجام میرزا، فتوای تاریخی خود در تحریم توتون و تنباکو را بدین شرح صادر نمودند: «بسم الله الرحمن الرحيم ؛ اليوم استعمال توتون و تنباکو بِاَیِِّ‌نَحوٍکان در حکم محاربه با امام زمان عجل الله تعالی فرجه است». این حکم ولایی در مدت کوتاهی به سراسر ایران رسید و همه طبقات مردم مسلمان و حتی یهودی و مسیحی از آن پیروی کردند و تمامی توتون فروشی‌ها در کشور تعطیل شد و حتی در ادارات دولتی و اندرونی حرم‌سرای شاه نیز، همه‌ی قلیان‌ها شکسته شد! و بالاخره این پیوستگی عظیم اجتماعی میان تمام طبقات مردم بر حول محور حُکم بزرگترین فقیه زمان، ناصرالدین شاه را مجبور به عقب‌نشینی و ابطال قرارداد مذکور نمود. (تحریم تنباکو تیموری، ص ۱۳ تا ۲۹) و این موضوع قدرت «ولایت» و همبستگی مردم را به دنیا و مخصوصاً استعمار پیر انگلیس نشان داد. ✍️ در جلسه قبل عرض کردیم که «ولایت» به‌معنای پیوستگی بین مؤمنین در راستای یک هدف واحد است که جریان تحریم تنباکو، قطعاً یکی از مصادیق اعمال ولایت و همبستگی و اتصال بین همه آحاد جامعه بود که به هدف نهایی رسید. ❓حالا سؤال مهم در اینجا این است که چه چیزی یا چه کسی عامل این همبستگی و هم جبهه‌گی و اتصال می‌شود؟ و این به هم پیوستگی شدید حول چه محوری باید شکل بگیرد؟ ✅ برای جواب به این پرسش ابتدا یک تسبیح را در نظر بگیرید که عامل پیوستگی و اتصال دانه‌های آن به یکدیگر، وجود نخ تسبیح است؛ نخ تسبیح اگر نباشد یا پاره شود دانه‌های از هم جدا شده و پراکنده می‌شوند و دیگر تسبیحی وجود ندارد؛ در این مبحث نیز اینکه در جلسه قبل عرض کردیم که برای قدم برداشتن در مسیر نبوت و به دوش کشیدن بار رسالت، «ولایت» و همبستگی و پیوستگی بین کسانی که یک هدف مشترک دارند لازم است، این ولایت و هم جبهه‌گی نیاز به یک نخ تسبیح دارد تا همبستگی بر محوریت آن شکل بگیرد و اگر در جامعه‌ای این نخ تسبیح و عامل اتصال، اشتباه انتخاب شود و این نخ ضعیف و غیر قابل اتکا باشد، به جای اینکه نقطه قوت شود، نقطه ضعف می‌گردد! لذا هرکسی و هرچیزی نمی‌تواند این نقش محوری را بازی کرده و نخ تسبیح شود! این محور و نخ تسبیح در جامعه توحیدی تنها خداوند است که قدرت لازم برای ایجاد حلقه واسطه و وجه اتصال بشریت را دارد و به این موضوع، اصطلاحاً «ولایت الله» می‌گویند.. https://eitaa.com/ROOZBARG ادامه دارد 👇

✅ ادامه #روزبرگ_شیعه 👇 خداوند در «آیةالکرسی» ولایت‌الله را به دست‌آویزی بسیار استوار و محکم تشبیه نموده: «فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى»؛ لذا هر کسی غیر از خدا را در این جایگاه قرار دهیم ولو باعث همبستگی ظاهری شود مانند نخ تسبیح ضعیف با کمترین فشار پاره خواهد شد چنانچه در آیه ۴١ سوره عنکبوت به تار عنکبوت تشبیه شده است؛ نمونه چنین بنیان سستی را می‌توانیم در جهان معاصر در چند ماه قبل و پس از #طوفان‌الاقصی در بین کشورهای غربی و برخی از کشورهای عربی حول محور آمریکا و رژیم صهیونیستی ببینیم که رهبر معظم انقلاب در همان زمان فرمودند که این‌ها روی اسب بازنده شرط بندی کرده‌اند و امروز شاهدیم که این همبستگی شکسته شده و حتی بسیاری از کشورهای غربی نیز از جنایات اسرائیل برائت می‌جویند! ✍️ بنابر آنچه دیروز و امروز در رابطه با «ولایت» عرض کردیم، می‌توان جمع‌بندی نمود که «ولایت» دو جلوه دارد که مکمل يکديگر است؛ یکی «جلوه عرضی» و یکی «جلوه طولی»؛ «ولایت عرضی» به این معناست که همه‌ی مؤمنین حول محور خدا با یکدیگر پیوند بخورند و بدانند که هیچ کسی در این پیوند نسبت به دیگری برتری ندارد و همگی باید به داد یکدیگر برسند؛ مانند آنچه در ایام اربعین مشاهده می‌نمائیم که مسلمانان از هر نژادی که باشد، حول محور حضرت سیدالشهدا با هم پیوند عرضی می‌خورند و در این میان شیعیان عراقی نمی‌گذارند حتی یک نفر از آن جمعیت عظیم، گرسنه و بی‌جا و مکان بماند! ✍️ براساس ضرورت همین «ولایت عرضی» است که رهبر فرزانه انقلاب به صورت مکرر، جامعه اسلامی را دعوت به وحدت کرده و نسبت به هرگونه افتراقی هشدار می‌دهند؛ چراکه هرگونه گسلی میان جمع مسلمین در پذیرش ولایت الهی خلل ایجاد میکند؛ ایشان در این موضوع بیاناتی می‌فرمایند: «اتحاد مسلمانان یک فریضه‌ی قطعی قرآنی است؛ این یک چیز دل‌بخواه نیست! این را به عنوان یک وظیفه باید نگاه کنیم؛ قرآن دستور داده: «وَاعتَصِمُوا بِحَبْلِ اللهِ جَميعًا وَلا تَفَرَّقوا» (آل‌عمران/١٠٣) ... این یک دستور است یک حکم الهی است که باید بر طبق این عمل کرد» (بیانات معظم‌له مورخ ۱۴۰۰/۸/۲) ✅ به غیر از «جلوه عرضیِ ولایت» که عرض شد؛ «ولایت»، یک جلوه طولی هم دارد که منظور از آن، این است که مؤمنین تحت قیمومیت و سرپرستی چه کسی می‌خواهند دربیایند؟ و حاکم روابط زندگی سیاسی و اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی آنها چه کسی باید باشد؟ ✍️ جواب این مسئله با عنایت به ولایت عرضی که گفتیم، معلوم می‌شود که مسلماً این حاکم و هادی باید منتصب از جانب ولایت‌الله باشد لذا انبیاء و اولیاء الهی و در غیبت آنها، جانشینان به «اسم» یا به «وصف» اولیای الهی یعنی در راویان احادیث و فقها تجلی یافته است. در پایان سخن با عنایت به آیات متعدد قرآنی در رابطه با «ولایت‌الله» همچون آیه ۹ سوره مبارکه شوری، جای بسی شگفتی است که عده ای اصرار دارند برای قوام جامعه و جلوگیری از فروپاشی آن به ولایت غیر خدا متوسل شده و به طاغوت‌ها و استکبار پناه ببرند! «ولیّ» و هادی امثال آنها در مسائل فرهنگی و آموزشی سند ۲۰۳۰ غربیان! حاکم بر روابط سیاسی و اجتماعی‌شان، سازمان به اصطلاح ملل! و حاکم بر روابط اقتصادی‌شان، اف.ای.تی.اف (FATF) است در حالی که علاوه بر آیات قرآن و کلام ائمه معصومین، تاریخ بر این اشتباه آشکار، شهادت می‌دهد؛ «دکتر مصداق» مصداق بارز این اشتباه در پذیرش ولایت طاغوت است که پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ و در ابتدای دوران نخست وزیری خود، به جای تکیه بر پشتوانه مردمی و علمای بزرگ همچون آیت الله کاشانی، از ترس مکر انگلیس به آمریکا تکیه و اعتماد کرد که در نهایت هم با کودتای نظامی آمریکایی انگلیسی سقوط کرد! لذا آن کسانی که در مسائل ریز و درشت کشوری تصمیم می‌گیرند، باید آیات مورد بحث را در محل کار خود نصب کنند تا هرگز به خانه عنکبوت اطمینان نکنند و راه حل مشکلات کشور را در اتکای به غیرخدا و چراغ سبز کدخدایان دروغین زمین ندانند!!! https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «ولایت تامه» ✍️ مناسبت روز: در بیست و یکمین روز از ماه بهار قرآن قرار داریم، لذا ضمن عرض تسلیت و تعزیت به مناسبت سالروز شهادت امیرالمؤمنین (ع) سخن امروز را نیز به تبیین یکی دیگر از آیات نورانی قرآن با بهره‌گیری از کتاب ارزشمند «طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن کریم» می‌پردازیم؛ ✅ جزء ٢١، سوره احزاب، آیه ۶ «النَّبِيُّ أَوْلى‌ بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَ أَزْواجُهُ أُمَّهاتُهُمْ وَ أُولُوا الْأَرْحامِ بَعْضُهُمْ أَوْلى‌ بِبَعْضٍ فِي كِتابِ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُهاجِرِينَ إِلَّا أَنْ تَفْعَلُوا إِلى‌ أَوْلِيائِكُمْ مَعْرُوفاً كانَ ذلِكَ فِي الْكِتابِ مَسْطُوراً» «پيامبر به مؤمنان از خودشان سزاوارتر است، و همسران او (در حرمت نكاح مانند) مادران مؤمنان محسوب مى‌شوند، و در كتاب خداوند، خويشاوندان (نسبى) بعضى نسبت به بعضى از مؤمنان و مهاجران (كه قبلًا بر اساس ايمان و هجرت ارث مى‌بردند، در ارث بردن) اولويّت دارند، مگر آن كه بخواهيد نسبت به دوستانتان نيكى كنيد (و سهمى از اموال خود را در قالب وصيّت به آنان بدهيد)؛ اين (حكم) در كتاب (الهى) نوشته شده است» ✍️ در روز گذشته عرض کردیم که طبق آیات قرآن کریم، دو نوع «ولایت» داریم؛ یک «ولایت عرضی» و یک «ولایت طولی»؛ که در این آیه به هر دو ولایت اشاره شده است؛ 🔹«ولایت طولی» همان ولایتی است که خداوند نسبت به مؤمنین دارد و تجلی این ولایت در انبیاء و اولیای الهی و جانشینان به اسم و یا به صفت آنان است که در این آیه به جایگاه «ولیّ» در زندگی انسان اشاره شده: «النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنفُسِهِمْ»: «پیامبر در امر دین و دنیای مؤمنان از آنان نسبت به خودشان سزاوارتر است» که این ولایت تامه برگرفته از ولایت خداوند خالق متعال است. 🔹اما «ولایت عرضی» یعنی مؤمنینی که دارای ولیّ و هدف مشترک هستند در یک جامعه ایمانی نسبت به هم ولایت دارند و باید پیوستگی و همبستگی داشته باشند: «مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُهاجِرِينَ» یعنی همان‌گونه که در نظام جسمانی بشریت، شباهت خونی و سلولی باعث ایجاد پیوندهای نسبی می‌شود، در نظام روحانی انسان‌ها نیز شباهت‌های ایمانی و اعتقادی، باعث ایجاد نوعی پیوند بین آنها می‌گردد! لذا همان طور که از طریق آزمایش دی ان ای و دیگر آزمایش‌های ژنتیکی نسبت ما با برادران و خواهران خونی‌مان مشخص می‌گردد؛ با سنجه‌های اعتقادی نیز پیوندهای روحی بین جوامع ایمانی مشخص می‌گردد و این پیوندهای روحی باعث قرابت و پیوستگی بین همه‌ی موحدین می‌شود که در قرآن از این پیوستگی به «ولایت بین مؤمنین» تعبیر شده است: «أُولَٰئِكَ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ» (انفال/٧٢) بر این اساس ممکن است نژاد جسمی یک فرد متعلق به فارس یا ترک یا کرد یا لر باشد، اما این شخص از نظر روحی و دی ان ای ایمانی با مؤمن عربی که در عراق یا لبنان یا فلسطین است پیوند عمیق روحی داشته باشد! چنانچه عشق و ایمان به امیرالمؤمنین (ع) و اعتقاد به ولایت آن حضرت، مرزهای جغرافیایی و مرزهای ژنتیکی را درمی‌نوردد و برای اهل ایمان، ارحامی به گستره جهان اسلام درست می‌کند! چراکه پدر روحانی تمام مؤمنين طبق حدیث نبوی پیامبر و امیرالمؤمنین هستند: «أَنَا وَ عَلِيٌّ أَبَوَا هَذِهِ الْأُمِّةِ» (بحارالانوار، ج ۳۶، ص۱۱) مولوی در این زمینه می‌گوید: مؤمنان معدود، لیک ایمان یکی جسمشان معدود، لیکن جان یکی جان حیوانی ندارد اتحاد تو مجو این اتحاد از روح باد جان گرگان و سگان هر یک جداست متحد جان‌های شیران خداست ✍️ در نتیجه، ولایت عرضی بین مؤمنین به اندازه ولایت طولی اهمیت دارد و میزان ولایی بودن هر فرد، علاوه بر نوع رابطه او با ولیّ جامعه اسلامی و نپذیرفتن ولایت طاغوت، براساس ولایی بودن فرد با میزان حفظ پیوندهای او با سایر مؤمنین سنجیده می‌شود که بیشترین نمود آن در تواصی و امر به معروف و مواسات و مهرورزی نسبت به یکدیگر می‌باشد. بر این اساس اگر ما واقعاً منتظر ظهور حضرت ولی عصر (عج) هستیم، صرفاً پیوند ولایی ما با ایشان که همان ولایت طولی است کفایت نمی‌کند و هرگز با این ولایت، ظهور حضرت محقق نخواهد شد! بلکه ظهور ایشان یک لازمه دیگر ولایی نیز دارد و آن این است که منتظرین حضرت با یکدیگر پیوند ولایی بگیرند که این همان ولایت عرضی است و دایره آن هم محدود به مرزهای جغرافیایی نیست، بلکه بر اساس مرزهای عقیدتی ماست؛ پس اینکه برخی شبهه می‌کنند که چرا ما به مسلمانان در یمن یا لبنان یا فلسطین و غزه کمک می‌کنیم این شبهه و اشکال، تیشه به ریشه جامعه ولایی است؛ چنانچه اگر ما به برادران و خواهران موحدمان در این مناطق یاری نرسانیم، هرگز نباید خود را در خط «ولایت‌الله» بدانیم! https://eitaa.com/ROOZBARG