✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «حدیث قرطاس ١» روز جمعه، ١۴٠٠/٠٧/٠٩ ✍️ مناسبت روز: در ایام بیماری پیامبر اکرم (ص) و سالروز درخواست قلم و دوات توسط ایشان در روزهای آخر عُمر مُبارکشان هستیم که به «حدیث قرطاس» معروف است! لذا سخن امروز را به این رویداد تلخ تاریخی، اختصاص می‌دهیم؛ در شرح این واقعه اسفناک، چنین آمده: که پیامبر اکرم (ص) در آخرین روزهای حیات خود و در حضور حدود سی نفر از صحابه بزرگ که برای عیادت ایشان آمده بودند، خطاب به جمع حاضران فرمودند: «قلم و دواتی برای من بیاورید تا برای شما چیزی (وصیتی) بنویسم که پس از آن، هرگز گمراه نشوید!»: «ائْتُونِى بِدَواهٍ وَ کَتِفٍ لِأکْتُبَ لَکُمْ کِتَاباً لَا تَضِلّوا بَعْدَهُ أبَداً»؛ ولی متأسفانه با مخالفت و ممانعت خليفه دوم، این وصیت نوشته نشد و حتی به محضر پیامبر معصوم الهی (که طبق شهادت قرآن کریم در آیه‌ی ٣ و ۴ سوره‌ی نجم، تمام سخنان و رفتار و کردار ایشان از وحی الهی نشأت می‌گیرد)، جسارت شد‌ که: «اِنَّ نَبیَّ اللهِ لَیَهجُر!!!» یعنی العیاذ بِاللّه؛ رسول خدا، هذیان می گویند!!! و سپس خلیفه دوم ادامه داد: «کتاب خدا برای ما کافی است!» و اینجا بود که پیامبر (ص) غضبناک گردیده و فرمودند: «شما را می‌بینم در حالی که من هنوز زنده هستم و در میان شمایم با من مخالفت می‌کنید؛ معلوم است که بعد از من چگونه خواهید بود!» و سپس صحابه را از نزد خود راندند... (دانشنامه اسلامی، باب ماجرای قلم و قرطاس) ✍️ اما شاید برخی فکر کنند که این واقعه، فقط در کتب شیعه آمده است، ولی عجب آنکه در بسیاری از کتب معتبر اهل سنت مانند طبقات ابن سعد، مسند احمد، تاریخ ابن کثیر، تاريخ طبری، تاریخ ذهبی، المعجم الاوسط و حتی هفت جا در «صحیح بخارى» و سه جا در «صحیح مسلم» که معتبرترین کتب روایی عزیزان اهل‌سنت می‌باشد، به «حدیث قرطاس» و ماجرای آن اشاره شده است! و عجیب تر اینکه این حدیث در کتب اهل سنت بجز از قول ابن عباس و جابر بن عبدالله انصاری، از قول شخص خلیفه دوم نیز نقل شده است!!! ❓اما سؤال مهمی که در مورد این رویداد تلخ تاریخی مطرح است، این است که پیامبر (ص) در روزهای آخر عمر خود، می‌خواستند چه چیزی را بنویسند، که امت اسلامی هرگز گمراه نشوند!؟ ✅ جواب این سؤال مهم را متأسفانه در کتب اهل سنت نمی‌توان یافت، چون در هیچ یک از کتب روایی و یا تاریخی خود به ادامه این ماجرا نپرداخته‌اند! ولی در کتب شیعه، حدیث مفصلی از امیرالمؤمنین (ع) دراین‌باره نقل شده که حضرت پس از نقل حکایت تلخ حدیث قرطاس، ادامه می‌دهند: «...چون صحابه از نزد پیامبر اکرم (ص) خارج گشتند، رسول خدا مرا نسبت به آن مطلبی که قصد داشتند بنویسند و اصحاب حاضر بر آن شهادت دهند، با خبر ساختند و این مطلبی بود که جبرئیل آن حضرت را از آن با خبر ساخته بود... لذا صحيفه‌ای را از من طلبیدند و مطالبی را برای من املاء نمودند و بر این مطلب گروهی (از اصحاب خاص) از جمله: سلمان فارسی، ابوذر غفاری و مقداد شاهد بودند! و در آن صحیفه از امامانی که خدا، مؤمنان را بر اطاعت از آنها امر نموده، نام آوردند که من اوّلین آنها و بعد از من فرزندم «حسن» و بعد از او «حسین» و سپس نُه نفر از فرزندان اویند»؛ سپس امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: «‌ای اباذر و ای مقداد آیا شما دو نفر بر این مطلب شاهد نبودید؟ و آنها گفتند: آری ما این مطلب را از رسول خدا (ص) شنیدیم!» (الغیبة نعمانی، ص۸۱) ✍️ هر چند که طبق تاریخ در این مجلس، نگذاشتند که پیامبر (ص) برای آخرین بار و در وصیت‌نامه خود در برابر همه حاضران بر جانشینی امیرالمؤمنین (ع) تأکید بنمایند؛ ولی طبق روایات متعدد در کتب شیعه و اهل‌سنت، رسول خدا در طول دوران رسالت، بارها و بارها در رابطه با دوستی، جانشینی و ولایت‌امیرالمؤمنین (ع) سخن گفته بودند و حتی «خلفای سه گانه، جزو اولین تبریک گویان و بیعت کنندگان با حضرت علی (ع) در غدیر خم بوده‌اند!» ( البدایه و النهایه ابن کثیر، ج۱۱، ص۷۴؛ و تاریخ بغداد، ج۹، ص۲۲۱؛ و... ) ✍️ در پایان سخن امروز، از عزیزان اهل‌سنت، این سؤال را می‌نمائیم که حتی اگر قبول ندارند که پیامبر (ص) می‌خواستند در وصیت‌نامه خود برای چندمین بار به جانشینی امیرالمؤمنین (ع) سفارش نمایند، بالاخره آنچه مُسلَّم است و در کتب معتبر اهل‌سنت آمده، رسول خدا می‌خواستند چیزی بنویسند که امت اسلامی پس از رحلت ایشان از گمراهی و اختلاف نجات یابند!!! که متأسفانه خلیفه دوم از این کار جلوگیری نمود! حالا به نظر شما، گناه اختلاف و تفرقه به وجود آمده در امت اسلامی پس از رسول خدا (ص) به عهده چه کسی است؟! «قضاوت با شما...» https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: ایام بیماری پیامبر (ص) و درخواست قلم و دوات توسط ایشان (ص) برای نوشتن وصیت‌نامه (ماجرای تلخ حدیث قرطاس) موضوع: #احکام_وصیت ✅ وقتى انسان نشانه‏هاى مرگ را در خود ديد بايد فورا امانت‌هاى مردم را به صاحبانش برگرداند و اگر به مردم بدهكار است و موقع دادن آن بدهى رسيده، بايد بدهد؛ و اگر خودش نمى‏تواند بدهد يا موقع دادن بدهى او نرسيده، بايد وصيت كند و بر وصيت‏ شاهد بگيرد، ولى اگر بدهى او معلوم باشد و اطمينان دارد كه ورثه مى‏پردازند وصيت كردن لازم نيست؛ ✅ كسى كه نشانه‏هاى مرگ را در خود مى‏بيند اگر نماز و روزه قضا دارد، بايد وصيت كند كه از مال خودش براى آنها اجير بگيرند، بلكه اگر مال نداشته باشد ولى احتمال بدهد كسى بدون آن كه چيزى بگيرد آنها را انجام مى‏دهد، باز هم واجب است وصيت نمايد، و اگر قضاى نماز و روزه او به تفصيلى كه گفته شده بر پسر بزرگترش واجب است، بايد به او اطلاع دهد يا وصيت كند كه براى او بجا آورد. ✅ كسى كه نشانه‏هاى مرگ را در خود مى‏بيند، اگر خمس و زكات و مظالم بدهكار است، بايد فوراً بدهد و اگر نمى‏تواند، چنانچه از خودش مال دارد، يا احتمال مى‏دهد كسى آنها را ادا نمايد، بايد وصيت كند، و همچنين است اگر حج بر او واجب باشد. 📚 توضیح‌المسائل امام خمینی (ره) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «حدیث قرطاس ٢» روز شنبه، ١۴٠٠/٠٧/١٠ ✍️ مناسبت روز: امروز مناسبت خاصی نداریم اما طبق تاریخ در ایام بیماری و روزهای آخر عمر پیامبر اکرم (ص) به سر می‌بریم و دیروز از یکی از وقایع تلخ این ایام، یعنی «حدیث قرطاس» سخن گفتیم؛ امروز نیز به برخی شبهات پیرامون این رویداد اسفناک می‌پردازیم؛ در روز گذشته عرض شد که در روزهای آخر عمر پیامبر(ص) که اصحاب برای عیادت ایشان آمده بودند؛ حضرت، طلب دوات و قلم نمودند تا چیزی بنویسند که بعد از ایشان، امت اسلامی هرگز گمراه نشوند! اما متأسفانه خلیفه دوم از این‌کار جلوگیری کرده و گفت: مگر نمی‌بینید که بیماری بر پیامبر(ص) غلبه کرده و هذیان می‌گوید!!! پس از سخن عمربن‌خطاب، افرادی که در آن جمع حاضر بودند با هم اختلاف کردند، عده‌ای گفتند که او درست می گوید! و عده‌ی دیگری شأن پیامبر(ص) را بالاتر از اینگونه حرف‌های گزاف می‌دانستند و بالاخره تصمیم گرفتند از خودِ پیامبر(ص) مجدداً سؤال کنند و ببینند، حضرت با حواس جمع به آنها پاسخ می‌دهند یاخیر؟ که پیامبر(ص) در جواب آنها فرمودند: «أ بَعْدَ الّذِی قُلْتُمْ؟!؛ بعد از حرفی که زدید، دیگر (نوشته من) اثری ندارد!» چراکه بعد از جسارت به پیامبر خدا و (العیاذ بِاللّه) محکوم نمودن ایشان به هذیان‌گویی، بر فرضی هم که نوشت افزار می‌آوردند و پیامبر نکته مورد نظر را املاء می‌فرمودند؛ دیگری اثری نداشت! زیرا نوشته آینه گفتار است و اگر شخصی در اثر شدت بیماری هذیان بگوید، نوشته او هم ارزشی ندارد! پس اگر پیامبر(ص) بر دستور خود اصرار هم می‌کردند، دیگری آن نوشته، باعث اتحاد و اتفاق بین مسلمانان و نجات آنها از گمراهی نمی‌شد! ❓اما سؤال و شبهه‌ی دیگری که در این مبحث مطرح است این است که مگر خلیفه دوم، علم غیب داشته که پیامبر(ص) می‌خواهند چه وصیتی کنند که مانع حضرت شده باشد؟ ✅ در پاسخ به این سؤال، باید عرض کنیم که پیامبر(ص) در آخر سخن خود جمله‌ای را به کار برده‌اند که خلیفه دوم از آن جمله به راحتی می‌توانسته متوجه شود و یا حداقل حدس بزند که حضرت می‌خواهند در مورد چه موضوعی بگویند و بنویسند! زیرا پیامبر(ص) فرمودند: «تا زمانی که چنگ به این وصیت بزنید بعد از من هرگز گمراه نخواهید شد!» و این جمله را رسول خدا (ص) کراراً در حدیث ثقلین به کار برده بودند؛ به‌طوری که در کتب شیعه و اهل‌سنت آمده که این حدیث را پیامبر(ص) در طول دوران نبوت خویش یعنی در طول ۲۰ سال رسالتشان بیش از ۲۰ بار در مناسبت‌های مختلف تکرار فرموده‌اند و حتی برخی از علمای اهل‌سنت از جمله قندوزی در کتاب یَنابیعُ المَوَدّه که از کتب معتبر اهل سنت است، بیان کرده که پیامبر(ص) این حدیث را ۵۰۰ بار در مکان‌های مختلف تکرار کرده و فرمودند: «إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ الثَّقَلَیْنِ مَا إِنْ تَمَسَّکْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا، کِتَابَ اللَهِ وَ عِتْرَتِی؛ أَهْلَ بَیْتِی وَ إِنَّهُمَا لَنْ یَفْتَرِقَا حَتَّى یَرِدَا عَلَیَّ الْحَوْضَ: من در میان شما دو چیز مانند دو بال متعادل و متوازن باقی می گذارم، این دو ریسمانی هستند که از سوی خدا به سوی شما آویزان است و شرط آن این است که این دو را با هم بگیرید، این دو از هم جدا نمی‌شوند تا روز قیامت که بر من وارد شوند، اگر این دو را با هم گرفتید بعد از من هرگز گمراه نمی‌شوید!» پس این جمله پیامبر(ص) که «بعد از من هرگز گمراه نمی‌شوید» در ذهن خلیفه دوم، کاملاً نقش بسته بود و وقتی پیامبر(ص) در بستر بیماری این جمله را تکرار کردند، او فهمید که پیامبر(ص) می‌خواهند بار دیگر امیرالمؤمنین (ع) را به‌عنوان جانشین خود و اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) را در کنار قرآن کریم و به‌عنوان مکمل آن، معرفی نمایند! لذا خلیفه دوم اجازه نداد پیامبر(ص) وصیت خود را بگوید و با همین قرینه ذهنی گفت: «قرآن برای ما کافی است!» ✍️ «قضاوت با شما...» https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: ایام بیماری پیامبر (ص) و درخواست قلم و دوات توسط ایشان (ص) برای نوشتن وصیت‌نامه (ماجرای تلخ حدیث قرطاس) موضوع: #احکام_وصیت ✅ (انسان می‌تواند حداکثر به اندازه مصرف ثلث مال خود وصیت نماید و) اگر مصرفى را كه معين كرده، از ثلث مال او بيشتر باشد، وصيت او در بيشتر از ثلث در صورتى صحيح است كه ورثه حرفى بزنند يا كارى كنند كه معلوم شود عملى شدن وصيت را اجازه داده‏اند و تنها راضى بودن آنان كافى نيست و اگر مدتى بعد از مردن او هم اجازه بدهند، صحيح است. ✅ اگر مصرفى را كه ميت معين كرده، از ثلث مال او بيشتر باشد و پيش از مردن او ورثه اجازه بدهند كه وصيت او عملى شود، بعد از مردن او نمى‏توانند از اجازه خود برگردند. ✅ اگر مال ميت از بدهى و حج واجب و حقوقى مثل خمس و زكات و مظالم که بر او واجب است زياد بيايد، چنانچه وصيت كرده باشد كه ثلث‏ يا مقدارى از ثلث را به مصرفى برسانند، بايد به وصيت او عمل كنند و اگر وصيت نكرده باشد، آنچه مى‏ماند مال ورثه است. ✅ اگر ميت وصيت کرده باشد كه ثلث مال او را نفروشند و عايدى آن را به مصرفى برسانند، بايد مطابق گفته او عمل نمايند. 📚 توضیح‌المسائل امام خمینی (ره) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «جمع‌آوری و تنظیم قرآن کریم توسط امیرالمؤمنین (ع)، وصیت دیگر پیامبر اکرم (ص)» روز یکشنبه، ١۴٠٠/٠٧/١١ ✍️ مناسبت روز: امروز در تقویم مناسبت خاصی نداریم اما طبق تاریخ در ایام بیماری و روزهای آخر عمر پیامبر اکرم (ص) به سر می‌بریم؛ لذا در دو روز گذشته عرض شد که در چنین ایامی که اصحاب برای عیادت رسول خدا به نزد ایشان آمده بودند؛ حضرت، طلب دوات و قلم نمودند تا چیزی بنویسند که امت اسلامی هرگز گمراه نشوند! اما متأسفانه خلیفه دوم از این‌کار جلوگیری کرده و نگذاشت پیامبر وصیت خود را مکتوب نمایند! اما طبق تاریخ، حضرت رسول (ص) در جمع اصحاب، وصیت دیگری را به صورت شفاهی خطاب به حضرت علی (ع) فرمودند که بسیار حائز اهمیت است! لذا سخن امروز را به این موضوع مهم اختصاص می‌دهیم؛ در طول رسالت پیامبر اکرم (ص) که قرآن کریم نازل می‌شد، رسول خدا پس از نزول وحی، آیات را املاء می‌فرمودند و امیرالمؤمنین (ع) و برخی از اصحاب، آیات قرآن را نوشته و به پیامبر (ص) تحویل می‌دادند و حضرت نیز آنها را نزد خود نگهداری می‌نمودند؛ لذا رسول خدا (ص) زمانی که در بستر بیماری و روزهای آخر عمر خود بودند در حضور اصحاب به امیرالمؤمنین (ع) رو کرده و فرمودند: «در اتاق من، بسته‌هایی هست که در آن آیات قرآن نوشته شده و من آنها را نگهداری نموده‌ام، بعد از مرگ و دفن من، اولین کاری که اهمیت دارد و باید انجام شود، این است که قرآن را جمع‌آوری و تنظیم نمائید!» ❓اما شاید سؤال شود که چرا تا آن زمان، پیامبر(ص) دستور نداده بودند که در حضور خودشان قرآن جمع آوری و تنظیم شود؟ ✅ جواب کاملاً معلوم است، زیرا مشخص نبود، در چه زمانی نزول آیات قرآن به پایان می‌رسد و این امر بستگی به حکمت الهی داشته و احتمال نزول آیات تا آخرین لحظه حیات پیامبر(ص) وجود داشته است، لذا طبعاً جمع‌آوری همه‌ی آیات قرآن و دسته‌بندی و تنظیم آنها پس از فوت حضرت رسول (ص) که نزول آیات پایان می‌یافت، امکان‌پذیر بوده است که پیامبر اعظم (ص) این وظیفه مهم را به عهده حضرت علی (ع) برترین کاتب قرآن کریم گذاشتند! بعد از رحلت حضرت رسول (ع)، طبق برخی روایات ۶ ماه طول کشید تا امیرالمؤمنین (ع) قرآن را بر اساس ترتیب نزول آیات و سوره‌ها جمع‌آوری و تنظیم نمودند و همچنین براساس بعضی روایات، حضرت آیات ناسخ و منسوخ را مشخص و شأن نزول آیات و نکات تفسیری آنها را نیز در حاشیه این مصحف آوردند؛ [تاریخ قرآن، ص۳۷۰-۳۷۱] سپس امیرالمؤمنین (ع)، قرآن تدوین شده را با کمک قنبر به مسجد آورده و خطاب به مسلمانان‌ فرمودند: «شما بودید و دیدید و شنیدید که پیامبر(ص) به من دستور دادند که آیات قرآن را جمع‌آوری و تنظیم کنم، حال من وظيفه خود را انجام داده‌ام و این کتاب خداست؛ همانطور که خدا آن را بر حضرت محمد (ص) نازل کرده است.» [بصائرالدّرجات، ص ٩٣] در این هنگام به روایتی، شخص خلیفه و به روایتی دیگر، برخی از صحابه گفتند: «خودِ ما نوشته‌های قرآن را داریم و آن را تنظیم می‌نمائیم و احتیاجی به جمع آوری شما نیست!» و امیرالمؤمنین (ع) در پاسخ فرمودند: «به خدا دیگر این قرآن را نخواهید دید و سپس در حال خواندن آیه ۳۰ سوره فرقان (يَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هَـٰذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا: پروردگارا، قوم من اين قرآن را رها كردند!) به خانه خود بازگشتند! [قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۴۶۸] ✍️ بنا بر آنچه گذشت، برخی از صحابه اجازه ندادند این وصیت پیامبر (ص) نیز عملی شود! چراکه آنها می‌دانستند که مصحف حضرت علی (ع) بر اساس سیر نزول آیات و سوره‌ها مرتب شده و ناسخ و منسوخ در آن مشخص و مطالب تفسیری نیز در حاشیه آن آمده است و همچنین شرط خلافت و دادن فتوا در آن معلوم و مختصّات حکومت اسلامی روشن گردیده است و این مصحف، مسلماً جلوی هرگونه گمراهی امت را خواهد گرفت! و در آن جایی برای اختلاف قرائت، تفسیر به رأی و سوءاستفاده و اجرای اغراض شخصی و قومی و سیاسی، وجود ندارد؛ لذا با آن مخالفت نمودند! ✅ البته دقت به این نکته ضروری است که موارد فوق‌الذکر به معنای تحریف قرآن نیست، بلکه قطعاً بین متن مصحف جمع‌آوری شده توسط حضرت علی (ع) و مصحف فعلی قرآن، هیچ تفاوتی وجود ندارد! چرا که امیرالمؤمنین (ع)، در آن زمان به‌عنوان حجت الهی و نگهبان سلامت دین حضور داشتند و اگر کوچکترین تحریف یا نقصان یا زیاده یا تغییری در مصحف عثمان می‌دیدند، سکوت نمی‌کردند و هیچ‌گاه از حضرت شنیده نشد که به صراحت یا حتی به اشاره، نسبت به متن مصحف عثمان اشکالی وارد نمایند؛ بلکه اختلاف این مصحف با مصحف تنظیم شده توسط امیرالمؤمنین (ع)، همانطور که گذشت، تنها در ترتیب نزول و تقدّم منسوخ بر ناسخ و تفسیر و تأویل آیات بوده است؛ و الاّ در متن قرآن، ابداً کم و زیادی نشده است! https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: #روز_وقف موضوع: #احکام_وقف 💠 وقف یکی از کارهای شایسته و ماندگار در دنیاست و به معنای جدا کردن مالی از اموال خود و اختصاص دادن منافع آن برای افراد خاص یا امور خیریه عام است؛ 💠 از وقف در روایات به «صدقه جاریه» تعبیر شده است یعنی ثواب آن بعد از فوت انسان نیز ادامه می یابد، چنانچه رسول اکرم (ص) می فرمایند: «هرگاه فرزند آدم بمیرد عمل او قطع می شود، مگر از طریق صدقه جاریه (مانند وقف) و عملی که از آن سود برده شود و فرزند صالحی که برای او دعا کند». [جامع الأخبار، ص۱۰۵.] ❓آیا انسان می‌تواند منزل یا ملکی را در زمان حیاتش وقف کند، ولی شرط کند تا زمانی که خودش یا همسرش زنده اند، از آن استفاده کنند؟ ✅ طبق تصریح بسیاری از فقها از جمله آیات عظام امام خامنه‌ای، سیستانی و مکارم، چنین وقفی صحیح می باشد. ❓ آیا عدول از شروط وقف جایز است؟ و در صورت جواز، حدود آن کدام است؟ و آیا طولانی شدن زمان، بر عمل به شروط وقف تأثیر می‏گذارد؟ ✅ تخلّف از شروط صحيحی که واقف در عقد وقف شرط کرده، جايز نيست مگر آنکه عمل به آن غير مقدور يا حرجی باشد و گذشت زمان تأثيری در آن ندارد. 📚 استفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «لشکر اسامه و نافرمانی مجدد برخی از صحابه در روزهای آخر عُمر رسول خدا» روز دوشنبه، ١۴٠٠/٠٧/١٢ ✍️ مناسبت روز: در آستانه روز رحلت حضرت رسول (ص) قرار داریم و متأسفانه در روزهای پایانی عمر حضرت، حوادث تلخی در تاریخ اسلام به وقوع پیوسته است که امروز نیز به یکی دیگر از این وقایع تاریخی می‌پردازیم؛ یکی از بزرگترین جنگ‌های تاریخ صدر اسلام بین سپاه اسلام و سپاه روم، «جنگ موته» بوده است، که متأسفانه مسلمانان در این جنگ به علت عدم آشنایی با تجهیزات نظامی رومیان و شهادت فرماندهان خود، جناب «جعفربن ابی طالب(جعفر طیار)» و «زیدبن حارثه» و «عبدالله بن رواحه» شکست خورده و عقب نشینی نمودند؛ پیامبر(ص) که می‌دانستند رومیان، دشمن بزرگی برای مسلمانان هستند، پس از حجةالوداع و در اواخر عمر خود، لشکری را مهیا کرده و فرماندهی آن را به فرزند «زیدبن حارثه» یعنی «اسامه» که کمتر از ۲۰ سال داشت واگذار نمودند و به عده زیادی از مهاجرین و انصار از جمله خلیفه اول و دوم دستور دادند که به همراه این لشکر، سریعاً به مصاف با رومیان بروند! اما خلیفه دوم و عده‌ای از صحابه اعتراض کردند که «اسامه» جوان است و ما از او تجربه و سن بیشتری داریم و چرا این جوان فرمانده ما شده است؟! (الإرشاد، ج ۱، ص ١۶٩) پیامبر(ص) با شنیدن این سخنان، سخت برآشفتند و در حال بیماری به مسجد آمده و بر منبر رفته و فرمودند: شنیده‌ام برخی گفته‌اند که اسامه، جوان است و مناسب برای فرماندهی نیست! در صورتی که پدرش هم جوان بود (و لشگر را فرماندهی نمود) و در راه خدا شهید شد، پس همه باید از وی فرمانبرداری و اطاعت کنید! و سه بار فرمودند: «لشکر اسامة را (سریعاً) روانه کنید...» (البدء و التاریخ، ج۵، ص۵۹) و اضافه نمودند که خدا لعنت کند هرکس که از رفتن به همراه سپاه اجتناب ورزد! «لَعَنَ الله مَن تَخَلَّفَ عَن جَیِش اُسامَه» (شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید ج ۶ ص ۵۲) ❓حالا شاید بپرسید که با وجود اصحاب بزرگ و با تجربه و جنگجو در مدینه، چرا پیامبر(ص) اسامه‌ی جوان را برای فرماندهی این لشکر انتخاب نمودند و اصرار داشتند که هر چه سریعتر لشگر اعزام گردد؟ ✅ در پاسخ به این سؤال ابتدا باید بدانیم که همین اشکال را بارها برخی از صحابه از جمله خلفای سه‌گانه به پیامبر (ص) گرفته بودند که چرا علی(ع) که نصف عمر و تجربه ما را دارد، همه‌جا فرمانده و جلودار است؟! و پیامبر (ص) می‌دانستند که آنها بعد از رحلت حضرت نیز از همین حربه استفاده نموده و می‌گویند: علی(ع) خیلی جوان است و باید سیاست یاد بگیرد، بنابراین صلاح نیست حکومت را به‌دست گیرد! لذا شاید پیامبر (ص) می‌خواستند با فرماندهی اسامه‌ی جوان، این پیام را بدهند که ملاک رهبری و فرماندهی، سن و سال نیست و شایستگی و توانایی افراد باید لحاظ شود! تا پس از رحلت ایشان، عده‌ای به بهانه سنِّ امیرالمؤمنین (ع)، خلافت را غصب ننمایند! ✅ اما با شرایط خاص جامعه اسلامی در آن برهه از زمان که یکی دو ماه بیشتر از واقعه غدیرخم و اعلام جانشینی حضرت علی (ع) نگذشته بود، شاید مهمترین دلایل پیامبر (ص) از تشکیل لشکر به فرماندهی اسامه و دستور رفتن آنها به سرزمین بَلقاء (اردن)، این بود که رسول خدا (ص) می‌خواستند بعد از رحلت ایشان، کسی از صحابه‌ای که به خلافت طمع داشتند در مدینه نباشند! و همچنین کسی از آنها نتواند از عنوان فرماندهی این لشکر برای جانشینی حضرت، سوءاستفاده کند! تا امیرالمؤمنین (ع) بدون حضور آنها و بدون مشکل بر مسند جانشینی قرار گیرند! (الإرشاد، ج ۱، ص۱۶۷) بالاخره علی‌رغم تأکید پی در پی پیامبر (ص) بر شتاب در حرکت سپاه اسامه [الطبقات الكبرى، ج۲، ص۱۹۱] متأسفانه عده‌ای از صحابه از جمله خلیفه اول و دوم، از دستور حضرت، تخطی نموده و تا زمان رحلت رسول خدا حرکت نکردند و پس از آن هم، برخلاف سفارش مکرر رسول خدا برای جانشینی امیرالمؤمنین (ع)، ماجرای سقیفه و جانشینی خلیفه اول را به راه انداختند! [ الإرشاد، ج ۱، ص ۱۸۳] در پایان سخن امروز، تأکید بر این نکته ضروری است که طبق کتب حدیثی و تاریخی معتبر شیعه و اهل‌سنت روشن می‌شود، طبق دستور رسول خدا (ص)، هیچ کس حق ترک لشکر اسامه را نداشته و حضرت بر متخلفان از دستور ایشان (که طبق آیات قرآن کریم بر اساس وحی الهی است) به صراحت نفرین و لعن کرده‌اند! لذا مسلماً کسانی که توسط رسول خدا، لعن و نفرین شده‌اند؛ هرگز صلاحیت، استحقاق و شایستگی خلافت مسلمین را نداشته‌اند! ✍️ قضاوت با شما... https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: سالروز رحلت پیامبر اکرم (ص) و شهادت امام حسن مجتبی (ع) موضوع: #احکام_وصیت ✅ به كسى كه به او وصيت مى‏كنند، «وصى» مى‏گويند؛ «وصی» بايد مسلمان و بالغ و عاقل و مورد اطمينان باشد. ✅ اگر انسان بفهمد كسى او را وصى كرده، چنانچه به اطلاع وصيت كننده برساند كه براى انجام وصيت او حاضر نيست، لازم نيست بعد از مردن او به وصيت عمل كند، ولى اگر پيش از مردن او نفهمد كه او را وصى كرده، يا بفهمد و به او اطلاع ندهد كه براى عمل كردن به وصيت‏حاضر نيست، بايد وصيت او را انجام دهد... ✅ اگر كسى كه وصيت كرده بميرد، وصى نمى‏تواند ديگرى را براى انجام كارهاى ميت معين كند و خود از كار كناره نمايد، ولى اگر بداند مقصود ميت اين نبوده كه خود وصى آن كار را انجام دهد، بلكه مقصودش فقط انجام كار بوده،مى‏تواند ديگرى را از طرف خود وكيل نمايد؛ ✅ اگر وصى نتواند به تنهايى كارهاى ميت را انجام دهد حاكم شرع براى كمك او يك نفر ديگر را معين می‌کند. 📚 توضیح‌المسائل امام خمینی (ره) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «رحلت رسول خدا و توطئه اهل سقیفه ١» روز سه‌شنبه، ١۴٠٠/٠٧/١٣ ✍️ مناسبت روز: ۲۸ صفر سال یازدهم هجری، روز رحلت پیامبر اکرم (ص) است که در برخی از کتب تاریخی آمده، آن حضرت پس از مدتی بیماری در مدینه رحلت نمودند؛ اما در روایاتی از ائمه اطهار (ع) بیان گردیده، آن حضرت در اثر سمی که به ایشان خورانده شد، به شهادت رسیدند! (کافی، ج ۶، ص ۳۱۵؛ و صحیح بخاری، ج ۵، ص ۱۳۷)؛ همچنین امروز به روایتی سالروز شهادت مظلومانه امام حسن (ع) است؛ لذا روزبرگ شیعه را ضمن عرض تسلیت و تعزیت با شرحی از روز رحلت رسول خدا، آغاز می‌نمائیم؛ مورخین آورده‌اند که رسول خدا (ص) در حالى جان سپردند که سر در دامن على بن ابى طالب (ع) داشتند و امیرالمؤمنین شیون کنان، رحلت پیامبر (ص) را به دیگران خبر دادند؛ چون خبر وفات پیامبر (ص) زمزمه شد، عمربن‌خطاب به ناگاه فریاد برآورد: هرگز چنین نیست! این بعضى از منافقانند که می‌پندارند پیامبر خدا مرده است! مردم بدانید، به خدا سوگند، رسول خدا نمرده است بلکه به سوى پروردگار خود رفته، به همان گونه که موسى به سوى پروردگار خود رفت، او چهل روز از پیروان خود غایب بود و پس از این که گفته شد او مرده است به نزد ایشان بازگشت! به خدا سوگند، رسول خدا باز مى گردد و دست و پاى کسانى را که گمان برده‌اند او مرده است، قطع خواهد کرد! اما موضوع رحلت براى خاندان پیامبر و مسلمانان قطعى و بدیهى بود، چنانچه حضرت عباس عموی پیامبر در اعتراض به عمر گفت: مگر قرآن نخوانده‌اید که می‌فرماید: «وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ ۚ أَفَإِنْ مَاتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلَىٰ أَعْقَابِكُمْ...»: «محمد جز فرستاده‌اى نیست که پیش از او هم پیامبرانى (آمده و) درگذشته‌اند! آیا اگر او بمیرد یا کشته شود از عقیده خود (به شیوه جاهلیت) برمى گردید...» (آل عمران/١۴۴) با این حال، خلیفه دوم بر نظر خود پافشارى مى کرد تا آن که چند ساعتى بعد، ابوبکر که به محل سکونت خود در «سنح» رفته بود، به مدینه رسید و چون چشمش به جسد مطهر پیامبر (ص) افتاد، همان آیه را که پیشتر دیگران خوانده بودند، قرائت کرد و عمر را به سکوت فراخواند و او نیز ساکت بر زمین نشست و گفت: گویا این آیه را پیش از این نشنیده بودم! آیا این آیه در قرآن است؟! البته محققان و مورخان اهل تسنن بر پایه اعتراف شخص خلیفه دوم، انگیزه او از این جوسازی را، زمینه سازى براى رسیدن ابوبکر به مدینه دانسته‌اند؛ چنانچه ابن ابی الحدید مى‌نویسد: عمربن خطاب با این اقدام مى‌خواست فرصتى براى رسیدن ابوبکر به مدینه فراهم آورد، زیرا او در فرداى «سقیفه» قبل از سخنرانى ابوبکر در مسجد، ضمن عذرخواهى از اظهارات روز گذشته خود در انکار وفات پیامبر (ص)، گفت: وقتى فهمیدم رسول خدا (ص) از دنیا رفته‌اند، ترسیدم بر سر زمامدارى، جنجال و آشوب به پا شود و انصار و دیگران، زمامدارى را به دست گیرند یا از اسلام برگردند! [راز انکار رحلت پیامبر، ماهنامه کوثر، شماره۳۹] پس از رسیدن ابوبکر، در حالی که حضرت على (ع) به اتفاق برخى از عموزادگان خویش به غسل دادن و کفن کردن بدن مطهر پیامبر (ص) مشغول بودند، خلیفه اول و دوم بلادرنگ به‌اتفاق عده‌اى از سران و سیاست مداران مهاجر و انصار در سقیفه بنى ساعده گردآمده و برخلاف توصیه مکرر رسول خدا، درباره جانشینى پیامبر (ص) به مجادله و منازعه پرداختند! امام باقر (ع) در این زمینه چنین می‌فرمایند: «عموم مردم و خواص و نزدیکان در آن روز بر بدن مبارک رسول خدا نماز خواندند، اما هیچ‌یک از اهل سقیفه بر غسل و کفن و دفن حضرت رسول حاضر نشدند! حتی امیرالمومنین (ع) بریده اسلمی را برای خبر دادن نزد آنان فرستاد، ولی آنها اعتنایی نکردند و بعد از دفن آن حضرت، (گویی) بیعت آنان هم تمام شده!» [مناقب ابن شهرآشوب، ج۱، ص۲۹۷] رحلت پیامبر اکرم (ص) برای امیرالمؤمنین (ع) حادثه‌ای بسیار سخت و جان سوز بود، چنان که حضرت فرمودند: «فضَجَّتِ الدّارُ الافنیةُ؛ گویا در و دیوار خانه فریاد می‌زد!» [نهج‌البلاغه، خطبه ۱۹۷] ولی متأسفانه در این وضعیت که آسمانیان و زمینیان برای رحلت اشرف مخلوقات عالم، عزادار و گریان بودند، برخی از صحابه در سقیفه بر سر حکومت دنیا، چانه‌زنی می‌کردند و پیامبر خدا را به فراموشی سپرده بودند!!! این حکایت تلخ ادامه دارد... https://eitaa.com/ROOZBARG