⊱╮ شده‌ام مثل رحیم دارالمجانین! میشناسی اش؟ همان قصه دارالمجانین معروف آقای جمال زاده. رحیم یکی از افرادی است که در این قصه کارش به دارالمجانین یا تیمارستان میکشد دلیل جالبی هم دارد ترس از اعداد! رحیم آنقدر با اعداد سرو کله زده بود تا به جنون اعداد مبتلا شده بود مثلا از عدد دو آنقدر میترسید که به بستر میفتاد. راستش را بخواهید چند وقتی است که من هم از اعداد میترسم به نظرم وضعم از رحیم وخیم‌تر است او از دو میترسید من از ۳۴، ۵۶، ۷۱، ۶۵ و امروز از ۴۲ و شاید فردا این ها تعداد فلسطینی هایی هستند که هرروز شهید میشوند برای طلب عادی ترین حق هر انسان به خاطر آب و غذا این اعداد کم‌کم دارند مرا بیمار میکنند. چگونه باید به شنیدن این اعداد عادت کرد؛ بدتر اینکه این‌ها عدد نیستند، انسانند. هر روز این اعداد تغییر میکنند، بیشتر میشوند و من فقط میشنوم و میبینم و همین و همین آن شهیدی که سهمش از اخبار دنیا یک عدد است مثلا نوزدهمین شهید امروز که بود؟ پدر، همسر چند نفر در انتظار رسیدن او بودند اصلا کسی از خانواده اش زنده بود؟ آری این اعداد مرا مجنون کرده اند... ✎ واحدی 𔓘𔓘 @Raazianeh 𔓘𔓘 🌱راضیانه

⊱╮ خبر کوتاه بود و روح افزا؛ باران می‌بارد... درخت انار که حالا دیگر نه اناری دارد و نه حتی برگی، زیر باران، دقیقا شکل همان درختانی شده که معلم هنر تاکید داشت، سایه روشن شاخه هایش را درست بکشیم‌. روزی که باید طراحی درخت را تحویل می‌دادیم، طرح یکی از بچه‌ها نظرم را جلب کرد. برخلاف ما که از مدادِ طراحی مشکی استفاده کرده بودیم، او درختی به رنگ قهوه‌ای کشیده بود که با نقاشی همه ما متفاوت بود. معلم هنر لبخندی به پهنای صورت زد و کاغذ را به سمت ما گرفت و گفت: ببینید چقدر خوب تونسته سایه بزنه؛ عزیزم، با مدادرنگی کشیدی؟ ولی روغنی به نظر میرسه! همه نگاه‌ها برگشت به سمت همکلاسی‌ام. _نه خانم با مدادرنگی نکشیدم. عجیبه خیلی خوب رو کاغذ نشسته با چی کشیدی؟ _خانم، با مداد اَبروی مامانم. هنوز هم چهره‌ی معلم هنر را در آن لحظه فراموش نکرده‌ام... ✎ واحدی 𔓘𔓘 @Raazianeh 𔓘𔓘 🌱راضیانه